“Πηγαίνετε και Κάντε Μαθητές, Βαφτίζοντάς Τους”

«Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους . . . , διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει». —ΜΑΤΘΑΙΟΣ 28:19, 20.

1. Ποια απόφαση πήρε το έθνος του Ισραήλ στους πρόποδες του Όρους Σινά;

ΠΡΙΝ από περίπου 3.500 χρόνια, ένα ολόκληρο έθνος έκανε ευχή στον Θεό. Οι Ισραηλίτες, που ήταν συναγμένοι στους πρόποδες του Όρους Σινά, δήλωσαν δημόσια: «Όλα όσα είπε ο Ιεχωβά είμαστε πρόθυμοι να τα εκτελούμε». Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, ο Ισραήλ έγινε λαός αφιερωμένος στον Θεό, «ειδική ιδιοκτησία» του. (Έξοδος 19:5, 8· 24:3) Απέβλεπαν στο να λαβαίνουν την προστασία του και να ζουν επί γενεές γενεών σε μια γη “όπου έρρεε το γάλα και το μέλι”.—Λευιτικό 20:24.

2. Ποια σχέση με τον Θεό μπορούν να απολαμβάνουν οι άνθρωποι σήμερα;

² Εντούτοις, όπως αναγνώρισε ο ψαλμωδός Ασάφ, οι Ισραηλίτες «δεν τήρησαν τη διαθήκη του Θεού και αρνήθηκαν να περπατήσουν σύμφωνα με το νόμο του». (Ψαλμός 78:10) Δεν εκπλήρωσαν την ευχή που είχαν κάνει στον Ιεχωβά οι προπάτορές τους. Τελικά, το έθνος έχασε εκείνη τη μοναδική σχέση με τον Θεό. (Εκκλησιαστής 5:4· Ματθαίος 23:37, 38) Ως εκ τούτου, ο Θεός «έστρεψε . . . την προσοχή του στα έθνη για να πάρει από αυτά έναν λαό για το όνομά του». (Πράξεις 15:14) Σε αυτές δε τις τελευταίες ημέρες, συγκεντρώνει «ένα μεγάλο πλήθος, το οποίο κανένας άνθρωπος δεν [μπορεί] να αριθμήσει, από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες», οι οποίοι αναγνωρίζουν με χαρά: «Τη σωτηρία την οφείλουμε στον Θεό μας, που κάθεται στο θρόνο, και στο Αρνί».—Αποκάλυψη 7:9, 10.

3. Ποια βήματα πρέπει να κάνει κάποιος για να απολαμβάνει προσωπική σχέση με τον Θεό;

³ Για να είναι κάποιος ανάμεσα σε εκείνους που απολαμβάνουν αυτή την πολύτιμη σχέση με τον Θεό, πρέπει να αφιερωθεί στον Ιεχωβά και να συμβολίσει δημόσια την αφιέρωσή του με το βάφτισμα. Αυτό γίνεται σε αρμονία με την άμεση  εντολή του Ιησού προς τους μαθητές του: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει». (Ματθαίος 28:19, 20) Οι Ισραηλίτες είχαν ακούσει την ανάγνωση “του βιβλίου της διαθήκης”. (Έξοδος 24:3, 7, 8) Με αυτόν τον τρόπο, κατανόησαν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στον Ιεχωβά. Παρόμοια και σήμερα, η ακριβής γνώση του θελήματος του Θεού όπως εκτίθεται αυτό στο Λόγο του, την Αγία Γραφή, είναι ουσιώδης προτού ένα άτομο κάνει το βήμα του βαφτίσματος.

4. Τι πρέπει να κάνει κάποιος προκειμένου να πληρεί τις προϋποθέσεις για βάφτισμα; (Να συμπεριλάβετε το παραπάνω πλαίσιο.)

⁴ Είναι σαφές ότι ο Ιησούς ήθελε να έχουν οι μαθητές του στερεό θεμέλιο για την πίστη τους προτού βαφτιστούν. Έδωσε στους ακολούθους του την οδηγία, όχι μόνο να πάνε και να κάνουν μαθητές, αλλά και να τους διδάξουν “να τηρούν όλα όσα είχε παραγγείλει”. (Ματθαίος 7:24, 25· Εφεσίους 3:17-19) Κατά συνέπεια, όσοι πληρούν τις προϋποθέσεις για βάφτισμα έχουν συνήθως μελετήσει τη Γραφή επί μερικούς μήνες ή ακόμα και για ένα ή δύο χρόνια, οπότε η απόφασή τους δεν παίρνεται ούτε βιαστικά ούτε χωρίς επαρκή πληροφόρηση. Επιπλέον, κατά το βάφτισμα, οι υποψήφιοι απαντούν καταφατικά σε δύο βασικές ερωτήσεις. Εφόσον ο Ιησούς τόνισε ότι “το Ναι το οποίο λέμε πρέπει να σημαίνει Ναι, το Όχι μας, Όχι”, θα είναι ωφέλιμο για όλους μας να ανασκοπήσουμε προσεκτικά τη σημασία αυτών των δύο ερωτήσεων για το βάφτισμα.—Ματθαίος 5:37.

Μετάνοια και Αφιέρωση

5. Ποια δύο θεμελιώδη βήματα τονίζει η πρώτη ερώτηση για το βάφτισμα;

⁵ Η πρώτη ερώτηση για το βάφτισμα ρωτάει τον υποψήφιο αν έχει μετανιώσει για την προηγούμενη πορεία ζωής του και αν έχει αφιερώσει τη ζωή του στον Ιεχωβά για να κάνει το θέλημά του. Αυτή η ερώτηση τονίζει δύο ζωτικά βήματα που πρέπει να γίνουν πριν από το βάφτισμα, συγκεκριμένα τη μετάνοια και την αφιέρωση.

6, 7. (α) Γιατί είναι απαραίτητη η μετάνοια για όλους τους υποψηφίους για βάφτισμα; (β) Ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν αφότου ένα άτομο έχει μετανοήσει;

⁶ Γιατί πρέπει να μετανοήσει ένα άτομο προτού παρουσιαστεί για βάφτισμα; Ο απόστολος Παύλος εξηγεί: «Όλοι εμείς συμπεριφερθήκαμε κάποτε σε αρμονία με τις επιθυμίες της σάρκας μας». (Εφεσίους 2:3) Προτού αποκτήσουμε ακριβή γνώση για το θέλημα του Θεού, ζούσαμε σε αρμονία με τον κόσμο, σύμφωνα με τις αξίες του και τους κανόνες του. Η πορεία της ζωής μας βρισκόταν υπό τον έλεγχο του θεού αυτού του συστήματος, του Σατανά. (2 Κορινθίους 4:4) Αφότου μάθαμε το θέλημα του Θεού, όμως, είμαστε αποφασισμένοι να ζούμε, «όχι πια για τις επιθυμίες των ανθρώπων, αλλά για το θέλημα του Θεού».—1 Πέτρου 4:2.

⁷ Αυτή η καινούρια πορεία φέρνει πολλές ανταμοιβές. Πάνω από όλα, ανοίγει το δρόμο για μια πολύτιμη σχέση με τον Ιεχωβά, την οποία ο Δαβίδ παρέβαλε με πρόσκληση εισόδου στη «σκηνή» και στο «άγιο βουνό» του Θεού —πραγματικά μεγαλειώδες προνόμιο. (Ψαλμός 15:1) Λογικά, ο Ιεχωβά δεν θα προσκαλούσε τον οποιονδήποτε, αλλά μόνο όσους “περπατούν άψογα και πράττουν τη δικαιοσύνη και λένε την αλήθεια μέσα στην καρδιά τους”. (Ψαλμός 15:2) Ανάλογα με το ποιες ήταν οι περιστάσεις μας προτού γνωρίσουμε την αλήθεια, η ανταπόκριση σε αυτές τις απαιτήσεις ίσως σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε ορισμένες αλλαγές—τόσο στη διαγωγή μας όσο και στην προσωπικότητά μας. (1 Κορινθίους 6:9-11· Κολοσσαείς 3:5-10) Το κίνητρο για τέτοιες αλλαγές είναι η μετάνοια—βαθιά μεταμέλεια για την προηγούμενη πορεία ζωής μας και ισχυρή αποφασιστικότητα να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά. Αυτό οδηγεί σε πλήρη μεταστροφή—στο να εγκαταλείψουμε έναν ιδιοτελή, κοσμικό τρόπο ζωής και να επιδιώκουμε πορεία που ευαρεστεί τον Θεό.—Πράξεις 3:19.

8. Πώς κάνουμε την αφιέρωσή μας, και πώς συνδέεται αυτή με το βάφτισμα;

⁸ Το δεύτερο μέρος της πρώτης ερώτησης για το βάφτισμα ρωτάει τους υποψηφίους αν έχουν αφιερώσει τον εαυτό τους στον Ιεχωβά για να κάνουν το θέλημά του. Η αφιέρωση είναι ουσιώδες βήμα που πρέπει να προηγηθεί του βαφτίσματος. Γίνεται με προσευχή, στην οποία εκφράζουμε την επιθυμία να διαθέσουμε τη ζωή μας στον Ιεχωβά μέσω του Χριστού. (Ρωμαίους 14:7, 8· 2 Κορινθίους 5:15) Ο Ιεχωβά γίνεται τότε Κύριος και Ιδιοκτήτης μας, και σαν τον Ιησού βρίσκουμε ευχαρίστηση στο να κάνουμε το θέλημα του Θεού. (Ψαλμός 40:8· Εφεσίους 6:6) Αυτή η επίσημη υπόσχεση προς τον Ιεχωβά δίνεται μόνο μία φορά. Επειδή, όμως, κάνουμε την αφιέρωσή μας ιδιωτικά, η δημόσια διακήρυξη την ημέρα του βαφτίσματος γνωστοποιεί σε όλους ότι έχουμε κάνει αυτή την επίσημη αφιέρωση στον ουράνιο Πατέρα μας.—Ρωμαίους 10:10.

9, 10. (α) Τι περιλαμβάνει η επιτέλεση του θελήματος του Θεού; (β) Πώς αναγνώριζαν την αφιέρωσή μας ακόμα και ναζιστές αξιωματούχοι;

⁹ Τι περιλαμβάνει το να ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού όσον αφορά την επιτέλεση του θελήματος του Θεού; Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το ξύλο του βασανισμού του και ας με ακολουθεί συνεχώς». (Ματθαίος 16:24) Με αυτά τα λόγια επισήμανε τρία πράγματα που πρέπει να κάνουμε. Πρώτον, “απαρνούμαστε” τον εαυτό μας. Με άλλα λόγια, λέμε όχι στις ιδιοτελείς, ατελείς μας τάσεις, ενώ λέμε ναι στις συμβουλές και στην κατεύθυνση του Θεού. Δεύτερον, “σηκώνουμε το ξύλο του βασανισμού μας”. Στις ημέρες του Ιησού, το ξύλο του βασανισμού ήταν σύμβολο ντροπής και παθημάτων. Ως Χριστιανοί, αποδεχόμαστε το δικό μας μερίδιο παθημάτων για χάρη των καλών νέων. (2 Τιμόθεο 1:8) Μολονότι ο κόσμος ίσως μας χλευάζει ή μας ονειδίζει, εμείς, όπως και ο Χριστός, “καταφρονούμε την ντροπή” και χαιρόμαστε επειδή γνωρίζουμε ότι ευαρεστούμε τον Θεό. (Εβραίους 12:2) Τέλος, ακολουθούμε τον Ιησού «συνεχώς».—Ψαλμός 73:26· 119:44· 145:2.

¹⁰ Είναι ενδιαφέρον ότι ακόμα και μερικοί εναντιούμενοι αναγνωρίζουν την αφιέρωση που κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στον Θεό για να τον υπηρετούν ανεπιφύλακτα. Για παράδειγμα, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ στη ναζιστική Γερμανία, οι Μάρτυρες που αρνούνταν να αποκηρύξουν την πίστη τους υποχρεώνονταν να υπογράψουν την ακόλουθη έντυπη δήλωση: «Εξακολουθώ να είμαι αφοσιωμένος Σπουδαστής της Γραφής και δεν θα παραβιάσω ποτέ τον όρκο που έχω κάνει στον Ιεχωβά». Ασφαλώς, αυτή η δήλωση εκφράζει εύστοχα τη στάση όλων των  αφιερωμένων, πιστών υπηρετών του Θεού!—Πράξεις 5:32.

Προσδιορίζεται ως Μάρτυρας του Ιεχωβά

11. Ποιο προνόμιο λαβαίνει κάποιος που βαφτίζεται;

¹¹ Η δεύτερη ερώτηση ρωτάει κατ’ αρχάς τον υποψήφιο αν κατανοεί ότι το βάφτισμά του τον προσδιορίζει ως Μάρτυρα του Ιεχωβά. Μετά την κατάδυσή του στο νερό, γίνεται χειροτονημένος διάκονος που φέρει το όνομα του Ιεχωβά. Αυτό αποτελεί μεγάλο προνόμιο αλλά και σοβαρή ευθύνη. Δίνει επίσης σε εκείνον που βαφτίζεται την προοπτική της αιώνιας σωτηρίας, υπό την προϋπόθεση ότι θα μείνει πιστός στον Ιεχωβά.—Ματθαίος 24:13.

12. Ποια υποχρέωση συνοδεύει την τιμή τού να φέρουμε το όνομα του Ιεχωβά;

¹² Ασφαλώς, είναι μοναδική τιμή να φέρουμε το όνομα του παντοδύναμου Θεού, του Ιεχωβά. Ο προφήτης Μιχαίας είπε: «Όλοι μεν οι λαοί θα περπατούν ο καθένας σύμφωνα με το όνομα του θεού του· εμείς, όμως, θα περπατάμε σύμφωνα με το όνομα του Ιεχωβά του Θεού μας στον αιώνα, και μάλιστα για πάντα». (Μιχαίας 4:5) Ωστόσο, αυτή την τιμή τη συνοδεύει μια υποχρέωση. Πρέπει να αγωνιζόμαστε να ζούμε τη ζωή μας με τρόπο ο οποίος τιμάει το όνομα που φέρουμε. Όπως υπενθύμισε ο Παύλος στους Χριστιανούς της Ρώμης, αν κάποιος δεν κάνει πράξη αυτά που κηρύττει, το όνομα του Θεού «βλασφημείται», δηλαδή δυσφημείται.—Ρωμαίους 2:21-24.

13. Γιατί έχουν οι αφιερωμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά την ευθύνη να δίνουν μαρτυρία για τον Θεό τους;

¹³ Όταν ένα άτομο γίνεται Μάρτυρας του Ιεχωβά, αναλαμβάνει και την ευθύνη να δίνει μαρτυρία για τον Θεό του. Ο Ιεχωβά κάλεσε το αφιερωμένο έθνος του Ισραήλ να γίνουν μάρτυρές του ώστε να καταθέσουν υπέρ της αιώνιας Θειότητάς του. (Ησαΐας 43:10-12, 21) Αλλά το έθνος δεν εκπλήρωσε αυτόν το ρόλο και τελικά έχασε εντελώς την εύνοια του Ιεχωβά. Σήμερα, οι αληθινοί Χριστιανοί είναι περήφανοι που έχουν το προνόμιο να δίνουν μαρτυρία για τον Ιεχωβά. Το κάνουμε αυτό επειδή τον αγαπούμε και επιθυμούμε διακαώς να αγιαστεί το όνομά του. Πώς μπορούμε να μένουμε σιωπηλοί όταν γνωρίζουμε την αλήθεια για τον ουράνιο Πατέρα μας και το σκοπό του; Νιώθουμε όπως ένιωθε ο απόστολος Παύλος όταν είπε: «Έχει τεθεί πάνω μου ανάγκη. Πραγματικά, αλίμονο σε εμένα αν δεν διακηρύξω τα καλά νέα!»—1 Κορινθίους 9:16.

14, 15. (α) Ποιο ρόλο παίζει η οργάνωση του Ιεχωβά στην πνευματική μας ανάπτυξη; (β) Ποιες προμήθειες είναι διαθέσιμες για την πνευματική μας βοήθεια;

¹⁴ Η δεύτερη ερώτηση υπενθυμίζει επίσης στον υποψήφιο την ευθύνη που έχει να συνεργάζεται με την οργάνωση του Ιεχωβά η οποία κατευθύνεται από το πνεύμα του. Δεν είμαστε μόνοι στην υπηρεσία του Θεού και χρειαζόμαστε τη βοήθεια, την υποστήριξη και την ενθάρρυνση που προσφέρει “ολόκληρη η αδελφότητα”. (1 Πέτρου 2:17· 1 Κορινθίους 12:12, 13) Η οργάνωση του Θεού παίζει ζωτικό ρόλο στην πνευματική μας ανάπτυξη. Παρέχει πλούτο Γραφικών εντύπων τα οποία μας βοηθούν να αυξάνουμε σε ακριβή γνώση, να ενεργούμε σοφά όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα και να καλλιεργούμε στενή σχέση με τον Θεό. Σαν μια μητέρα που εξασφαλίζει την καλή διατροφή και τη φροντίδα του παιδιού της, «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» παρέχει αφθονία επίκαιρης πνευματικής τροφής για την πνευματική μας πρόοδο.—Ματθαίος 24:45-47· 1 Θεσσαλονικείς 2:7, 8.

¹⁵ Στις εβδομαδιαίες συναθροίσεις, τα μέλη του λαού του Ιεχωβά λαβαίνουν την αναγκαία εκπαίδευση και ενθάρρυνση ώστε να είναι πιστοί Μάρτυρες του Ιεχωβά. (Εβραίους 10:24, 25) Η Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας μάς διδάσκει να μιλάμε δημόσια και η Συνάθροιση Υπηρεσίας μάς εκπαιδεύει ώστε να παρουσιάζουμε το άγγελμά μας αποτελεσματικά. Τόσο στις συναθροίσεις  μας όσο και μέσω προσωπικής μελέτης των Γραφικών εντύπων, βλέπουμε πώς επενεργεί το πνεύμα του Ιεχωβά, κατευθύνοντας την οργάνωσή του. Μέσω αυτών των τακτικών προμηθειών, ο Θεός μάς προειδοποιεί για τους κινδύνους, μας εκπαιδεύει ώστε να είμαστε αποτελεσματικοί διάκονοι και μας βοηθάει να παραμένουμε πνευματικά άγρυπνοι.—Ψαλμός 19:7, 8, 11· 1 Θεσσαλονικείς 5:6, 11· 1 Τιμόθεο 4:13.

Το Κίνητρο που Οδηγεί στην Απόφαση

16. Τι μας υποκινεί να αφιερωθούμε στον Ιεχωβά;

¹⁶ Συνεπώς, οι δύο ερωτήσεις για το βάφτισμα υπενθυμίζουν στους υποψηφίους τη σημασία του βαφτίσματος και τις ευθύνες που συνεπάγεται αυτό. Τι πρέπει, λοιπόν, να τους υποκινεί να πάρουν την απόφαση να βαφτιστούν; Γινόμαστε βαφτισμένοι μαθητές, όχι επειδή κάποιος μας αναγκάζει, αλλά επειδή μας “ελκύει” ο Ιεχωβά. (Ιωάννης 6:44) Εφόσον «ο Θεός είναι αγάπη», κυβερνάει το σύμπαν με αγάπη, όχι με εξαναγκασμό. (1 Ιωάννη 4:8) Ελκυόμαστε στον Ιεχωβά από τις φιλάγαθες ιδιότητές του και από τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται μαζί μας. Ο Ιεχωβά έδωσε τον μονογενή του Γιο για εμάς και μας προσφέρει το καλύτερο δυνατό μέλλον. (Ιωάννης 3:16) Εμείς με τη σειρά μας υποκινούμαστε να του προσφέρουμε—να του αφιερώσουμε—τη ζωή μας.—Παροιμίες 3:9· 2 Κορινθίους 5:14, 15.

17. Σε τι δεν έχουμε αφιερωθεί;

¹⁷ Αφιερωνόμαστε, όχι σε κάποιον σκοπό ή σε κάποιο έργο, αλλά στον ίδιο τον Ιεχωβά. Το έργο που έχει ο Θεός για το λαό του θα αλλάξει, αλλά η αφιέρωσή τους σε αυτόν παραμένει η ίδια. Για παράδειγμα, αυτό που είπε στον Αβραάμ να κάνει ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που είπε στον Ιερεμία να κάνει. (Γένεση 13:17, 18· Ιερεμίας 1:6, 7) Εντούτοις, και οι δύο εκτέλεσαν το συγκεκριμένο έργο που τους ανέθεσε ο Θεός επειδή αγαπούσαν τον Ιεχωβά και επιθυμούσαν να κάνουν το θέλημά του πιστά. Σε αυτόν τον καιρό του τέλους, όλοι οι βαφτισμένοι ακόλουθοι του Χριστού αγωνίζονται να εκτελούν την εντολή του Χριστού να κηρύττουν τα καλά νέα της Βασιλείας και να κάνουν μαθητές. (Ματθαίος 24:14· 28:19, 20) Το να επιτελούμε αυτό το έργο ολόκαρδα είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να δείχνουμε ότι αγαπάμε τον ουράνιο Πατέρα μας και ότι είμαστε αληθινά αφιερωμένοι σε εκείνον.—1 Ιωάννη 5:3.

18, 19. (α) Ποια δημόσια δήλωση κάνουμε μέσω του βαφτίσματός μας; (β) Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

¹⁸ Χωρίς αμφιβολία, το βάφτισμα ανοίγει το δρόμο για πολλές ευλογίες, αλλά είναι ένα βήμα που δεν πρέπει να το παίρνουμε στα ελαφρά. (Λουκάς 14:26-33) Εκφράζει μια απόφαση η οποία πρέπει να έχει προτεραιότητα έναντι οποιασδήποτε άλλης ευθύνης. (Λουκάς 9:62) Όταν βαφτιζόμαστε, στην πραγματικότητα κάνουμε την εξής δημόσια δήλωση: «Αυτός ο Θεός είναι ο Θεός μας στον αιώνα, και μάλιστα για πάντα. Αυτός θα μας οδηγεί ώσπου να πεθάνουμε».—Ψαλμός 48:14.

¹⁹ Το ακόλουθο άρθρο θα εξετάσει άλλα ερωτήματα που μπορεί να εγερθούν σε σχέση με το βάφτισμα. Θα μπορούσαν να υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για να διστάζει ένα άτομο να βαφτιστεί; Θα πρέπει η ηλικία να παίζει κάποιον ρόλο; Πώς μπορούν όλοι να συμβάλλουν στην αξιοπρέπεια της περίστασης του βαφτίσματος;

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

• Γιατί χρειάζεται κάθε Χριστιανός να μετανοήσει προτού βαφτιστεί;

• Τι περιλαμβάνει η αφιέρωση στον Θεό;

• Ποιες ευθύνες συνεπάγεται η τιμή τού να φέρουμε το όνομα του Ιεχωβά;

• Τι πρέπει να μας υποκινεί να πάρουμε την απόφαση να βαφτιστούμε;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 22]

Οι Δύο Ερωτήσεις για το Βάφτισμα

Με βάση τη θυσία του Ιησού Χριστού, έχετε μετανιώσει για τις αμαρτίες σας και έχετε αφιερώσει τον εαυτό σας στον Ιεχωβά για να κάνετε το θέλημά του;

Κατανοείτε ότι η αφιέρωση και το βάφτισμά σας σάς προσδιορίζουν ως Μάρτυρα του Ιεχωβά, συνταυτισμένο με την οργάνωση του Θεού που κατευθύνεται από το πνεύμα του;

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Η αφιέρωση είναι μια επίσημη υπόσχεση που δίνεται στον Ιεχωβά με προσευχή

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Το έργο κηρύγματος που κάνουμε καταδεικνύει την αφιέρωσή μας στον Θεό