«Πρέπει να Υπακούμε στον Θεό ως Άρχοντα Μάλλον Παρά στους Ανθρώπους»

«Του Ιεχωβά Είναι η Μάχη»

ΔΥΟ αντίπαλα στρατεύματα βρίσκονται αντιμέτωπα στις απέναντι πλευρές μιας κοιλάδας. Επί 40 ημέρες οι άντρες του Ισραήλ τρέμουν από φόβο και δέχονται καταιγισμό προσβολών από τον Γολιάθ, τον πρόμαχο των Φιλισταίων.—1 Σαμουήλ 17:1-4, 16.

Ο Γολιάθ προκαλεί τους Ισραηλίτες βροντοφωνάζοντας: «Διαλέξτε έναν άντρα και ας κατεβεί σε εμένα. Αν είναι ικανός να πολεμήσει με εμένα και με πατάξει, τότε εμείς θα γίνουμε υπηρέτες σας. Αλλά αν εγώ μπορέσω να τον αντιμετωπίσω και τον πατάξω, τότε εσείς θα γίνετε υπηρέτες μας και θα μας υπηρετείτε. . . . Εγώ εμπαίζω τα στρατεύματα του Ισραήλ την ημέρα αυτή. Δώστε μου έναν άντρα να πολεμήσουμε οι δυο μας!»—1 Σαμουήλ 17:8-10.

Στους αρχαίους καιρούς, συνηθιζόταν να εκπροσωπούν οι πρόμαχοι το στράτευμά τους σε μονομαχία. Νικήτρια ανακηρυσσόταν η πλευρά εκείνου που κέρδιζε τη μονομαχία. Αλλά αυτός που προκαλεί τον Ισραήλ δεν είναι ένας συνηθισμένος στρατιώτης. Είναι ένας πανύψηλος γίγαντας—ένας άγριος και φοβερός εχθρός. Ωστόσο, περιγελώντας το στράτευμα του λαού του Ιεχωβά, ο Γολιάθ υπογράφει την καταδίκη του.

Αυτό που συμβαίνει δεν είναι μια απλή μονομαχία μεταξύ πολεμιστών. Πρόκειται για αναμέτρηση ανάμεσα στον Ιεχωβά και στους θεούς των Φιλισταίων. Ο Βασιλιάς Σαούλ του Ισραήλ, αντί να οδηγήσει θαρραλέα το στράτευμά του εναντίον των εχθρών του Θεού, παραλύει από το φόβο.—1 Σαμουήλ 17:11.

Ένας Νεαρός Εμπιστεύεται στον Ιεχωβά

Ενόσω η κατάσταση βρίσκεται σε αδιέξοδο, ένας νεαρός ο οποίος έχει ήδη χριστεί για να γίνει βασιλιάς του Ισραήλ επισκέπτεται τους αδελφούς του στο στράτευμα του Σαούλ. Το όνομά του είναι Δαβίδ. Μόλις ακούει τα λόγια του Γολιάθ, ρωτάει: «Ποιος είναι αυτός ο απερίτμητος Φιλισταίος για να εμπαίζει τα στρατεύματα του ζωντανού Θεού;» (1 Σαμουήλ 17:26) Στα μάτια του Δαβίδ, ο Γολιάθ εκπροσωπεί τόσο τους Φιλισταίους όσο και τους θεούς τους. Ο Δαβίδ, ο οποίος ήταν δικαιολογημένα αγανακτισμένος, επιθυμεί να υπερασπιστεί τον Ιεχωβά και τον Ισραήλ και να πολεμήσει τον ειδωλολάτρη γίγαντα. Αλλά ο Βασιλιάς Σαούλ λέει: «Δεν μπορείς να πας εναντίον αυτού του Φιλισταίου για να τον πολεμήσεις, γιατί εσύ είσαι παιδί».—1 Σαμουήλ 17:33.

Πώς διαφέρει η άποψη του Σαούλ από του Δαβίδ! Ο Σαούλ βλέπει ένα βοσκόπουλο που πάει να τα βάλει με έναν σκληρό γίγαντα. Ο Δαβίδ, όμως, βλέπει έναν άντρα ο οποίος αψηφά τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά. Το θάρρος του Δαβίδ βασίζεται στην πεποίθηση που έχει ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψει να γελοιοποιείται το όνομά Του και ο λαός Του ατιμωρητί. Ενώ ο Γολιάθ καυχιέται για τη δύναμή του, ο Δαβίδ θέτει την πεποίθησή του στον Ιεχωβά, αξιολογώντας την κατάσταση από την άποψη του Θεού.

«Έρχομαι σε Εσένα με το Όνομα του Ιεχωβά»

Η πίστη του Δαβίδ έχει στερεή βάση. Θυμάται ότι ο Θεός τον βοήθησε να σώσει τα πρόβατά του από μια αρκούδα και ένα λιοντάρι. Ο νεαρός ποιμένας είναι βέβαιος ότι ο Ιεχωβά θα τον βοηθήσει τώρα να αντιμετωπίσει αυτόν τον τρομερό Φιλισταίο αντίπαλο. (1 Σαμουήλ 17:34-37) Οπλισμένος με μια απλή σφεντόνα και πέντε ομαλές πέτρες, ο Δαβίδ πηγαίνει να συναντήσει τον Γολιάθ.

Ο νεαρός Δαβίδ αναλαμβάνει αυτό το φαινομενικά ακατόρθωτο εγχείρημα με τη δύναμη που  χορηγεί ο Ιεχωβά. Λέει με θάρρος στον Φιλισταίο: «Εσύ έρχεσαι σε εμένα με σπαθί και με δόρυ και με ακόντιο· εγώ όμως έρχομαι σε εσένα με το όνομα του Ιεχωβά των στρατευμάτων, του Θεού των στρατευμάτων του Ισραήλ, που εσύ ενέπαιξες. Την ημέρα αυτή ο Ιεχωβά θα σε παραδώσει στο χέρι μου . . . Οι άνθρωποι όλης της γης θα γνωρίσουν ότι υπάρχει Θεός στον Ισραήλ. Και όλη αυτή η σύναξη θα γνωρίσει ότι ούτε με σπαθί ούτε με δόρυ σώζει ο Ιεχωβά, επειδή του Ιεχωβά είναι η μάχη».—1 Σαμουήλ 17:45-47.

Ποια είναι η κατάληξη; Η θεόπνευστη αφήγηση λέει: «Ο Δαβίδ με μια σφεντόνα και μια πέτρα αποδείχτηκε ισχυρότερος από τον Φιλισταίο, και χτύπησε τον Φιλισταίο και τον θανάτωσε· και δεν υπήρχε σπαθί στο χέρι του Δαβίδ». (1 Σαμουήλ 17:50) Δεν κρατούσε στο χέρι του σπαθί αλλά είχε την ισχυρή υποστήριξη του Ιεχωβά Θεού. a

Πόσο πολύ δικαιώθηκε η πίστη του Δαβίδ στον Ιεχωβά σε εκείνη την αναμέτρηση! Όταν εμείς πρέπει να διαλέξουμε αν θα φοβηθούμε ανθρώπους ή θα εμπιστευτούμε στη σωτήρια δύναμη του Ιεχωβά, η επιλογή είναι προφανής: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους». (Πράξεις 5:29) Επιπλέον, όταν βλέπουμε τις δύσκολες καταστάσεις όπως τις βλέπει ο Ιεχωβά Θεός, θα μπορούμε να διακρατούμε κατάλληλη άποψη ακόμη και για τα αποκαρδιωτικά προβλήματα.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 9]

ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣΩΜΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΓΟΛΙΑΘ;

Η αφήγηση στα εδάφια 1 Σαμουήλ 17:4-7 μας λέει ότι το ύψος του Γολιάθ ήταν έξι και πλέον πήχεις—περίπου τρία μέτρα. Ενδεικτικός του μεγέθους και της δύναμης του Φιλισταίου ήταν ο χάλκινος χιτώνας του. Ζύγιζε 57 κιλά! Το κοντάρι στο δόρυ του ήταν σαν ξύλινο αντί, και η σιδερένια αιχμή του ζύγιζε 6,8 κιλά. Πιθανότατα, λοιπόν, η πανοπλία του Γολιάθ ήταν βαρύτερη από τον ίδιο τον Δαβίδ!