Κύρια Σημεία από το Δεύτερο Βιβλίο των Ψαλμών
Ο Λόγος του Ιεχωβά Είναι Ζωντανός
Κύρια Σημεία από το Δεύτερο Βιβλίο των Ψαλμών
ΩΣ ΥΠΗΡΕΤΕΣ του Ιεχωβά, αναμένουμε δοκιμασίες. «Όλοι όσοι θέλουν να ζουν με θεοσεβή αφοσίωση σε σχέση με τον Χριστό Ιησού θα υποστούν διωγμό», έγραψε ο απόστολος Παύλος. (2 Τιμόθεο 3:12) Τι θα μας βοηθήσει να υπομένουμε δοκιμασίες και διωγμούς, αποδεικνύοντας έτσι την ακεραιότητά μας στον Θεό;
Η δεύτερη από τις πέντε συλλογές των ψαλμών παρέχει αυτή τη βοήθεια. Οι Ψαλμοί 42 ως 72 μας δείχνουν ότι, αν θέλουμε να υπομένουμε δοκιμασίες με επιτυχία, πρέπει να εμπιστευόμαστε απόλυτα στον Ιεχωβά και να μάθουμε να τον προσμένουμε για απελευθέρωση. Τι πολύτιμο μάθημα είναι αυτό για εμάς! Το άγγελμα του Δεύτερου Βιβλίου των Ψαλμών, όπως και του υπόλοιπου Λόγου του Θεού, είναι όντως “ζωντανό και ασκεί δύναμη” ακόμη και σήμερα.—Εβραίους 4:12.
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΕΙΝΑΙ «ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΚΑΙ ΙΣΧΥΣ» ΜΑΣ
Ένας Λευίτης βρίσκεται σε εξορία. Περίλυπος που δεν μπορεί να πάει στο αγιαστήριο του Ιεχωβά για λατρεία, παρηγορεί τον εαυτό του, λέγοντας: «Γιατί είσαι απελπισμένη, ψυχή μου, και γιατί θορυβείς μέσα μου; Πρόσμενε τον Θεό». (Ψαλμός 42:5, 11· 43:5) Αυτό το επαναλαμβανόμενο εδάφιο συνδέει τον 42ο και τον 43ο Ψαλμό σε ένα ποίημα αποτελούμενο από τρεις ενότητες. Ο 44ος Ψαλμός αποτελεί ικεσία για τον Ιούδα—ένα έθνος που βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ίσως υπό την απειλή της ασσυριακής εισβολής στις ημέρες του Βασιλιά Εζεκία.
Ο 45ος Ψαλμός, ένας ύμνος σχετικά με κάποιον βασιλικό γάμο, αποτελεί προφητεία για τον Μεσσιανικό Βασιλιά. Οι επόμενοι τρεις ψαλμοί περιγράφουν τον Ιεχωβά ως “καταφύγιο και ισχύ”, “μεγάλο Βασιλιά σε όλη τη γη” και «ασφαλές ύψωμα». (Ψαλμός 46:1· 47:2· 48:3) Πόσο όμορφα δείχνει ο 49ος Ψαλμός ότι κανένας άνθρωπος «δεν μπορεί με οποιονδήποτε τρόπο να απολυτρώσει αδελφό»! (Ψαλμός 49:7) Οι πρώτοι οχτώ ψαλμοί της δεύτερης συλλογής αποδίδονται στους γιους του Κορέ. Ο ένατος, ο 50ός Ψαλμός, είναι σύνθεση του Ασάφ.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
44:19—Ποιος ήταν “ο τόπος των τσακαλιών”; Ο ψαλμωδός αναφερόταν ενδεχομένως στο πεδίο της μάχης, όπου όσοι σκοτώνονται γίνονται βορά των τσακαλιών.
45:13, 14α—Ποια είναι «η κόρη του βασιλιά» η οποία «θα φερθεί στο βασιλιά»; Είναι η κόρη του «Βασιλιά της αιωνιότητας», του Ιεχωβά Θεού. (Αποκάλυψη 15:3) Συμβολίζει την ένδοξη εκκλησία των 144.000 Χριστιανών, τους οποίους ο Ιεχωβά υιοθετεί ως παιδιά του χρίοντάς τους με το πνεύμα του. (Ρωμαίους 8:16) Αυτή η «κόρη» του Ιεχωβά, η οποία «είναι ετοιμασμένη σαν νύφη στολισμένη για το σύζυγό της», θα φερθεί στο γαμπρό—τον Μεσσιανικό Βασιλιά.—Αποκάλυψη 21:2.
45:14β, 15—Ποιους συμβολίζουν «οι παρθένες»; Συμβολίζουν το «μεγάλο πλήθος» των αληθινών λάτρεων, οι οποίοι ενώνονται με το χρισμένο υπόλοιπο και το υποστηρίζουν. Εφόσον «έρχονται από τη μεγάλη θλίψη» ζωντανοί, αυτοί θα είναι στη γη όταν ολοκληρωθεί ο γάμος του Μεσσιανικού Βασιλιά στον ουρανό. (Αποκάλυψη 7:9, 13, 14) Σε εκείνη την περίσταση, θα γεμίσουν με «χαρά και ευφροσύνη».
45:16—Με ποιον τρόπο θα είναι οι γιοι αντί των προπατόρων του βασιλιά; Όταν γεννήθηκε ο Ιησούς στη γη, είχε επίγειους προπάτορες. Αυτοί θα γίνουν γιοι του όταν τους αναστήσει από τους νεκρούς στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του. Μερικοί από αυτούς θα συγκαταλεχθούν σε εκείνους που θα διοριστούν «άρχοντες σε όλη τη γη».
50:2—Γιατί αποκαλείται η Ιερουσαλήμ “η τελειότητα της ομορφιάς”; Όχι λόγω της εμφάνισης της πόλης. Απεναντίας, αυτό συμβαίνει επειδή ο Ιεχωβά τη χρησιμοποίησε και της χορήγησε λαμπρότητα, καθιστώντας την τοποθεσία του ναού του και πρωτεύουσα των χρισμένων βασιλιάδων του.
Μαθήματα για Εμάς:
42:1-3. Όπως η ελαφίνα σε μια ξηρή περιοχή λαχταράει το νερό, ο Λευίτης λαχταρούσε τον Ιεχωβά. Λυπόταν τόσο πολύ που δεν μπορούσε να λατρέψει τον Ιεχωβά στο αγιαστήριό Του ώστε “τα δάκρυά του έγιναν τροφή του ημέρα και νύχτα”—έχασε την όρεξή του. Δεν πρέπει και εμείς άραγε να καλλιεργούμε βαθιά εκτίμηση για την απόδοση λατρείας στον Ιεχωβά σε συναναστροφή με τους ομοπίστους μας;
42:4, 5, 11· 43:3-5. Αν για κάποιον λόγο που βρίσκεται πέρα από τον έλεγχό μας είμαστε προσωρινά αποχωρισμένοι από τη Χριστιανική εκκλησία, η ανάμνηση της χαράς που απολαμβάναμε στο παρελθόν από τέτοιου είδους συναναστροφή μπορεί να μας στηρίξει. Αν και αυτό ίσως εντείνει στην αρχή τον πόνο της μοναξιάς, μας υπενθυμίζει επίσης ότι ο Θεός είναι το καταφύγιό μας και ότι χρειάζεται να τον προσμένουμε για ανακούφιση.
46:1-3. Όποια συμφορά και αν αντιμετωπίσουμε, πρέπει να έχουμε ασάλευτη πεποίθηση ότι «ο Θεός είναι για εμάς καταφύγιο και ισχύς».
50:16-19. Οποιοσδήποτε λέει λόγια απάτης και κάνει απαίσια πράγματα δεν έχει δικαίωμα να εκπροσωπεί τον Θεό.
50:20. Αντί να διατυμπανίζουμε τα λάθη των άλλων, πρέπει να τα παραβλέπουμε.—Κολοσσαείς 3:13.
«ΤΟΝ ΘΕΟ . . . ΠΡΟΣΜΕΝΕ ΣΙΩΠΗΛΑ, ΨΥΧΗ ΜΟΥ»
Αυτή η ομάδα ψαλμών αρχίζει με την εγκάρδια προσευχή που έκανε ο Δαβίδ μετά την αμαρτία του με τη Βηθ-σαβεέ. Οι Ψαλμοί 52 ως 57 δείχνουν ότι ο Ιεχωβά θα ελευθερώσει όσους ρίχνουν σε αυτόν το βάρος που σηκώνουν και τον προσμένουν για σωτηρία. Όπως εκφράζεται στους Ψαλμούς 58-64, σε όλες τις στενοχώριες του, ο Δαβίδ κάνει τον Ιεχωβά καταφύγιό του. Ο ίδιος ψάλλει: «Τον Θεό βεβαίως πρόσμενε σιωπηλά, ψυχή μου, επειδή από αυτόν προέρχεται η ελπίδα μου».—Ψαλμός 62:5.
Η στενή σχέση με τον Απελευθερωτή μας πρέπει να μας υποκινεί να “αναπέμπουμε μελωδία για τη δόξα του ονόματός του”. (Ψαλμός 66:2) Ο Ιεχωβά εξυμνείται ως γενναιόδωρος προμηθευτής στον 65ο Ψαλμό, ως Θεός πράξεων σωτηρίας στον 67ο και στον 68ο Ψαλμό και ως Αυτός που προμηθεύει διαφυγή στον 70ό και στον 71ο Ψαλμό.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
51:12—Με τίνος το «πρόθυμο πνεύμα» ζητούσε ο Δαβίδ να λάβει στήριξη; Αυτό δεν αναφέρεται ούτε στην προθυμία του Θεού να βοηθήσει τον Δαβίδ ούτε στο άγιο πνεύμα του Ιεχωβά αλλά στο πνεύμα του ίδιου του Δαβίδ—τη διανοητική του διάθεση. Ζητάει από τον Θεό να του δώσει την επιθυμία να κάνει ό,τι είναι σωστό.
53:1—Πώς είναι “ασύνετο” το άτομο που αρνείται την ύπαρξη του Θεού; Η λέξη «ασύνετος» εδώ δεν υποδηλώνει διανοητική ανεπάρκεια. Το ότι ένα τέτοιο άτομο είναι ασύνετο από ηθική άποψη μπορεί να φανεί από την επακόλουθη ηθική κατάρρευση που περιγράφεται στα εδάφια Ψαλμός 53:1-4.
58:3-5—Με ποιον τρόπο μοιάζουν οι πονηροί με φίδι; Τα ψέματα που λένε για άλλους είναι σαν το δηλητήριο του φιδιού. Δηλητηριάζουν την καλή φήμη των θυμάτων τους. «Σαν την κόμπρα που φράζει το αφτί της», οι πονηροί δεν δίνουν προσοχή σε καθοδηγία ή διόρθωση.
58:7—Πώς οι πονηροί “διαλύονται και γίνονται σαν νερά που φεύγουν”; Ο Δαβίδ ίσως σκεφτόταν τα νερά που υπήρχαν σε ορισμένες κοιλάδες των χειμάρρων της Υποσχεμένης Γης. Αν και κάποια ξαφνική πλημμύρα θα ανέβαζε τη στάθμη του νερού σε μια τέτοια κοιλάδα, αυτά τα νερά αποστραγγίζονται και εξαφανίζονται γρήγορα. Ο Δαβίδ προσευχόταν για το γρήγορο αφανισμό των πονηρών.
68:13—Πώς ήταν «οι φτερούγες ενός περιστεριού . . . καλυμμένες με ασήμι και τα φτερά του με κιτρινοπράσινο χρυσάφι»; Μερικά από τα φτερά ορισμένων γκριζογάλαζων περιστεριών έχουν ιριδίζουσα λάμψη. Το φτέρωμά τους αποκτά μεταλλική όψη στο χρυσαφί φως του ήλιου. Ο Δαβίδ ίσως παρομοίαζε τους νικητές Ισραηλίτες πολεμιστές που έρχονταν από τη μάχη με τέτοιο περιστέρι το οποίο έχει δυναμικό πέταγμα και λαμπρή εμφάνιση. Όπως υποστηρίζουν μερικοί λόγιοι, η περιγραφή μπορεί να εφαρμόζεται επίσης στα έργα τέχνης, τα τρόπαια, που παίρνονταν ως λάφυρο. Ούτως ή άλλως, ο Δαβίδ αναφερόταν στις νίκες που έδωσε ο Ιεχωβά στο λαό του επί των εχθρών τους.
68:18—Ποιοι ήταν τα «δώρα σε μορφή ανθρώπων»; Αυτοί ήταν άντρες ανάμεσα από εκείνους που πάρθηκαν αιχμάλωτοι στη διάρκεια της κατάκτησης της Υποσχεμένης Γης. Τέτοιοι άντρες διορίστηκαν αργότερα να βοηθούν τους Λευίτες στο έργο τους.—Έσδρας 8:20.
68:30—Τι σημαίνει το αίτημα για “επίπληξη του θηρίου των καλαμιών”; Αναφερόμενος συμβολικά στους εχθρούς του λαού του Ιεχωβά ως θηρία, ο Δαβίδ ζήτησε από τον Θεό να τους επιπλήξει, ή αλλιώς να κρατήσει υπό έλεγχο τη δύναμη που είχαν να προξενούν βλάβη.
69:23—Ποια είναι η σημασία της φράσης “κάνε να κλονίζονται οι γοφοί των εχθρών”; Οι μύες της περιοχής των γοφών είναι ζωτικοί για την εκτέλεση δύσκολων εργασιών, όπως η ανύψωση και η μεταφορά βαριών φορτίων. Οι ασταθείς γοφοί δείχνουν απώλεια δύναμης. Ο Δαβίδ προσευχήθηκε να χάσουν οι εχθροί του τη δύναμή τους.
Μαθήματα για Εμάς:
51:1-4, 17. Η διάπραξη αμαρτίας δεν μας αποξενώνει κατ’ ανάγκην από τον Ιεχωβά Θεό. Αν μετανοήσουμε, μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι για το έλεός του.
51:5, 7-10. Αν έχουμε αμαρτήσει, μπορούμε να κάνουμε έκκληση στον Ιεχωβά για συγχώρηση λόγω της κληρονομημένης αμαρτωλότητάς μας. Πρέπει επίσης να προσευχηθούμε να μας καθαρίσει, να μας αποκαταστήσει, να μας βοηθήσει να αποβάλουμε τις αμαρτωλές τάσεις από την καρδιά μας και να μας δώσει σταθερό πνεύμα.
51:18. Οι αμαρτίες του Δαβίδ απειλούσαν την ευημερία ολόκληρου του έθνους. Γι’ αυτό, ο Δαβίδ προσευχήθηκε για την καλή θέληση του Θεού απέναντι στη Σιών. Όταν διαπράττουμε κάποια σοβαρή αμαρτία, αυτό φέρνει συνήθως μομφή στο όνομα του Ιεχωβά και στην εκκλησία. Χρειάζεται να προσευχόμαστε στον Θεό ώστε να διορθώσει τη βλάβη που ίσως έχουμε προξενήσει.
52:8. Μπορούμε να είμαστε «σαν θαλερό ελαιόδεντρο στον οίκο του Θεού»—κοντά στον Ιεχωβά και παραγωγικοί στην υπηρεσία του—υπακούοντας σε εκείνον και αποδεχόμενοι πρόθυμα τη διαπαιδαγώγησή του.—Εβραίους 12:5, 6.
55:4, 5, 12-14, 16-18. Η συνωμοσία του ίδιου του τού γιου, του Αβεσσαλώμ, και η προδοσία του έμπιστου συμβούλου του, του Αχιτόφελ, προκάλεσε έντονο συναισθηματικό πόνο στον Δαβίδ. Εντούτοις, αυτό δεν μείωσε την πεποίθηση του Δαβίδ στον Ιεχωβά. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο συναισθηματικό πόνο να εξασθενίσει την εμπιστοσύνη μας στον Θεό.
55:22. Πώς μπορούμε να ρίχνουμε στον Ιεχωβά το βάρος που σηκώνουμε; Το κάνουμε αυτό (1) θέτοντας τα ζητήματα που μας απασχολούν ενώπιόν του μέσω προσευχής, (2) στρεφόμενοι στο Λόγο του και στην οργάνωσή του για καθοδηγία και υποστήριξη και (3) κάνοντας ό,τι μπορούμε μέσα στα πλαίσια της λογικής για να βελτιώσουμε την κατάσταση.—Παροιμίες 3:5, 6· 11:14· 15:22· Φιλιππησίους 4:6, 7.
56:8. Ο Ιεχωβά γνωρίζει, όχι μόνο την κατάστασή μας, αλλά επίσης τη συναισθηματική επίδραση που έχει αυτή σε εμάς.
62:11. Ο Θεός δεν χρειάζεται να βασιστεί σε κάποια εξωτερική πηγή ενέργειας. Ο ίδιος είναι η πηγή της δύναμης. “Η ισχύς ανήκει σε εκείνον”.
63:3. “Η στοργική καλοσύνη [του Θεού] είναι καλύτερη από τη ζωή” επειδή, χωρίς αυτήν, η ζωή δεν έχει νόημα και σκοπό. Είναι σοφό να καλλιεργούμε φιλία με τον Ιεχωβά.
63:6. Η νύχτα—ήσυχη και απαλλαγμένη από περισπασμούς—μπορεί να είναι εξαιρετικός χρόνος για στοχασμό.
64:2-4. Το επιβλαβές κουτσομπολιό μπορεί να καταστρέψει το καλό όνομα ενός αθώου ατόμου. Δεν πρέπει ούτε να ακούμε τέτοιο κουτσομπολιό ούτε να το διαδίδουμε.
69:4. Για να διατηρούμε την ειρήνη, ίσως είναι σοφό μερικές φορές να “δίνουμε πίσω” ζητώντας συγνώμη, ακόμη και αν δεν έχουμε πειστεί ότι κάναμε λάθος.
70:1-5. Ο Ιεχωβά ακούει τις επιτακτικές μας ικεσίες για βοήθεια. (1 Θεσσαλονικείς 5:17· Ιακώβου 1:13· 2 Πέτρου 2:9) Ο Θεός μπορεί να επιτρέψει σε μια δοκιμασία να συνεχιστεί, μολονότι θα μας δίνει σοφία για να χειριστούμε την κατάσταση καθώς και δύναμη για να την υπομείνουμε. Δεν θα μας αφήσει να πειραστούμε πέρα από αυτό που μπορούμε να αντέξουμε.—1 Κορινθίους 10:13· Εβραίους 10:36· Ιακώβου 1:5-8.
71:5, 17. Ο Δαβίδ καλλιέργησε θάρρος και δύναμη κάνοντας τον Ιεχωβά πεποίθησή του από τη νεότητά του—προτού ακόμη αντιμετωπίσει τον Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ. (1 Σαμουήλ 17:34-37) Τα νεαρά άτομα είναι καλό να βασίζονται στον Ιεχωβά σε όλα όσα κάνουν.
«Ας Γεμίσει η Δόξα Του Ολόκληρη τη Γη»
Ο τελικός ύμνος στη δεύτερη συλλογή των ψαλμών, ο 72ος Ψαλμός, αφορά τη διακυβέρνηση του Σολομώντα, η οποία προσκίαζε τις συνθήκες που θα επικρατούν υπό τη βασιλεία του Μεσσία. Τι υπέροχες ευλογίες περιγράφονται εκεί—άφθονη ειρήνη, το τέλος της καταδυνάστευσης και της βίας, πληθώρα σιτηρών στη γη! Θα είμαστε εμείς ανάμεσα σε εκείνους που θα απολαύσουν αυτές καθώς και τις άλλες ευλογίες της Βασιλείας; Μπορούμε να είμαστε αν, όπως ο ψαλμωδός, αρκούμαστε στο να προσμένουμε τον Ιεχωβά, καθιστώντας τον καταφύγιο και ισχύ μας.
“Οι προσευχές του Δαβίδ τελείωσαν” με τα εξής λόγια: «Ευλογημένος να είναι ο Ιεχωβά Θεός, ο Θεός του Ισραήλ, που μόνο αυτός κάνει θαυμαστά έργα. Και ευλογημένο να είναι το ένδοξο όνομά του στον αιώνα, και ας γεμίσει η δόξα του ολόκληρη τη γη. Αμήν και Αμήν». (Ψαλμός 72:18-20) Παρόμοια, ας ευλογούμε και εμείς ολόκαρδα τον Ιεχωβά και ας εξυμνούμε το ένδοξο όνομά του.
[Εικόνα στη σελίδα 9]
Γνωρίζετε ποιους εξεικονίζει «η κόρη του βασιλιά»;
[Εικόνα στη σελίδα 10, 11]
Η Ιερουσαλήμ αποκαλείται “η τελειότητα της ομορφιάς”. Γνωρίζετε γιατί;