«Πόσο Αγαπώ το Νόμο Σου!»

«Πόσο αγαπώ το νόμο σου! Όλη την ημέρα είναι μέλημά μου».—ΨΑΛΜΟΣ 119:97.

1, 2. (α) Ποια κατάσταση αντιμετώπιζε ο θεόπνευστος συγγραφέας του 119ου Ψαλμού; (β) Πώς αντέδρασε, και γιατί;

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ του 119ου Ψαλμού αντιμετώπιζε μια σοβαρή δοκιμασία. Αυθάδεις εχθροί οι οποίοι περιφρονούσαν το νόμο του Θεού χλεύαζαν τον ίδιο και τον σπίλωναν με ψεύδη. Άρχοντες συνεννοούνταν εναντίον του και τον δίωκαν. Πονηροί τον περικύκλωναν, και η ίδια του η ζωή βρισκόταν σε κίνδυνο. Όλες αυτές οι καταστάσεις τον άφηναν “ξάγρυπνο από τη λύπη”. (Ψαλμός 119:9, 23, 28, 51, 61, 69, 85, 87, 161) Παρά τη δοκιμασία, ο ψαλμωδός έψαλε: «Πόσο αγαπώ το νόμο σου! Όλη την ημέρα είναι μέλημά μου».—Ψαλμός 119:97.

² Εύλογα, θα μπορούσατε να ρωτήσετε: «Πώς ήταν δυνατόν να αποτελεί ο νόμος του Θεού πηγή ανακούφισης και παρηγοριάς για τον ψαλμωδό;» Αυτό που τον στήριζε ήταν η πεποίθηση που είχε ότι ο Ιεχωβά ενδιαφερόταν για εκείνον. Το γεγονός ότι ήταν εξοικειωμένος με τις στοργικές διατάξεις αυτού του νόμου τον έκανε ευτυχισμένο, παρά τα δεινά που έφερναν πάνω του οι ενάντιοί του. Αναγνώριζε ότι ο Ιεχωβά είχε πολιτευτεί καλά μαζί του. Επιπλέον, εφαρμόζοντας την καθοδηγία του νόμου του Θεού ο ψαλμωδός έγινε σοφότερος από τους εχθρούς του και μάλιστα διατηρήθηκε στη ζωή. Η υπακοή στο νόμο τού χάριζε ειρήνη και καλή συνείδηση.—Ψαλμός 119:1, 9, 65, 93, 98, 165.

3. Γιατί είναι δύσκολο για τους Χριστιανούς να ζουν σύμφωνα με τους θεϊκούς κανόνες σήμερα;

³ Ορισμένοι από τους υπηρέτες του Θεού σήμερα υφίστανται επίσης εξουθενωτικές δοκιμασίες της πίστης τους. Πιθανόν εμείς να μην αντιμετωπίζουμε κάποια κατάσταση απειλητική για τη ζωή μας όπως συνέβη με τον ψαλμωδό, αλλά ζούμε σε “κρίσιμους καιρούς, δύσκολους στην αντιμετώπισή τους”. Πολλοί με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή καθημερινά δεν αγαπούν τις πνευματικές αξίες—οι στόχοι τους είναι εγωκεντρικοί και υλιστικοί, ενώ υιοθετούν αλαζονική και ανευλαβή στάση. (2 Τιμόθεο 3:1-5) Οι νεαροί Χριστιανοί είναι σε τακτική βάση αναγκασμένοι να αντιμετωπίζουν απειλές για την ηθική τους ακεραιότητα. Σε τέτοιο περιβάλλον, ίσως είναι δύσκολο να διατηρήσουμε την αγάπη μας για τον Ιεχωβά και για αυτό που είναι σωστό. Πώς μπορούμε να προστατευτούμε;

4. Πώς έδειχνε ο ψαλμωδός εκτίμηση για το νόμο του Θεού, και πρέπει να κάνουν οι Χριστιανοί το ίδιο;

⁴ Αυτό που βοήθησε τον ψαλμωδό να αντισταθεί στις πιέσεις τις οποίες βίωνε ήταν το ότι αφιέρωνε χρόνο για να εντρυφά στο νόμο του Θεού με εκτίμηση. Με αυτόν τον τρόπο αγάπησε το νόμο. Πράγματι, σχεδόν κάθε εδάφιο του 119ου Ψαλμού μνημονεύει κάποια πτυχή του νόμου του Ιεχωβά. * Οι Χριστιανοί σήμερα δεν δεσμεύονται από το Μωσαϊκό Νόμο, τον οποίο έδωσε ο Θεός στο αρχαίο έθνος του Ισραήλ. (Κολοσσαείς 2:14) Ωστόσο, οι αρχές που εκτίθονταν σε εκείνον το Νόμο έχουν διαρκή αξία. Αυτές οι αρχές έδιναν παρηγοριά στον ψαλμωδό και μπορούν να παρηγορούν επίσης τους υπηρέτες του Θεού οι οποίοι αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα με τις δυσκολίες της σύγχρονης ζωής.

5. Ποιες πτυχές του Μωσαϊκού Νόμου πρόκειται να εξετάσουμε;

⁵ Ας δούμε τι είδους ενθάρρυνση μπορούμε να λάβουμε από τρεις μόλις πτυχές του Μωσαϊκού Νόμου: τη διευθέτηση του Σαββάτου, τη διάταξη για σταχυολόγηση και την εντολή κατά της  πλεονεξίας. Σε κάθε περίπτωση, θα διαπιστώσουμε ότι είναι ζωτικό να κατανοούμε τις αρχές στις οποίες βασίζονται αυτοί οι νόμοι προκειμένου να αντιμετωπίζουμε με επιτυχία τις δυσκολίες που χαρακτηρίζουν τους καιρούς μας.

Ικανοποίηση της Πνευματικής μας Ανάγκης

6. Ποιες θεμελιώδεις ανάγκες έχουν όλοι οι άνθρωποι;

⁶ Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε με διάφορες ανάγκες. Η τροφή, το ποτό και η στέγη, λόγου χάρη, είναι απαραίτητα πράγματα για να διατηρήσει κάποιος καλή σωματική υγεία. Ωστόσο, ο άνθρωπος πρέπει να φροντίζει και για “την πνευματική του ανάγκη”. Δεν θα είναι αληθινά ευτυχισμένος αν δεν το κάνει αυτό. (Ματθαίος 5:3) Ο Ιεχωβά έκρινε ότι η ικανοποίηση αυτής της έμφυτης ανάγκης είναι τόσο θεμελιώδης ώστε διέταξε το λαό του να διακόπτει τις συνηθισμένες του δραστηριότητες μία ολόκληρη ημέρα κάθε εβδομάδα προκειμένου να δίνει προσοχή στα πνευματικά ζητήματα.

7, 8. (α) Πώς ξεχώρισε ο Θεός το Σάββατο από τις άλλες ημέρες; (β) Ποιο σκοπό εξυπηρετούσε το Σάββατο;

⁷ Η διευθέτηση του Σαββάτου υπογράμμιζε τη σπουδαιότητα των πνευματικών επιδιώξεων. Η πρώτη φορά που εμφανίζεται η λέξη «σάββατο» στην Αγία Γραφή σχετίζεται με την προμήθεια του μάννα στην έρημο. Στους Ισραηλίτες ειπώθηκε ότι έπρεπε να συλλέγουν αυτό το θαυματουργό ψωμί επί έξι ημέρες. Την έκτη ημέρα έπρεπε να συλλέγουν «ψωμί δύο ημερών», επειδή την έβδομη δεν θα γινόταν καμία προμήθεια. Η έβδομη ημέρα θα ήταν “άγιο σάββατο για τον Ιεχωβά”, στη διάρκεια του οποίου ο καθένας έπρεπε να κάθεται στον τόπο του. (Έξοδος 16:13-30) Μία από τις Δέκα Εντολές απαιτούσε να μη γίνεται καμία εργασία το Σάββατο. Η ημέρα αυτή ήταν ιερή. Η ποινή για τη μη τήρησή του ήταν θάνατος.—Έξοδος 20:8-11· Αριθμοί 15:32-36.

⁸ Ο νόμος του Σαββάτου έδειχνε το ενδιαφέρον του Ιεχωβά τόσο για τη σωματική όσο και για την πνευματική ευημερία του λαού του. «Το σάββατο ήρθε σε ύπαρξη για χάρη του ανθρώπου», είπε ο Ιησούς. (Μάρκος 2:27) Όχι μόνο έδινε τη δυνατότητα στους Ισραηλίτες να αναπαύονται αλλά τους παρείχε και την ευκαιρία να πλησιάζουν τον Δημιουργό τους και να εκδηλώνουν αγάπη για αυτόν. (Δευτερονόμιο 5:12) Ήταν μια ημέρα αφιερωμένη αποκλειστικά σε πνευματικά ενδιαφέροντα. Ανάμεσα σε αυτά ήταν η απόδοση οικογενειακής λατρείας, η προσευχή και ο στοχασμός γύρω από το Νόμο του Θεού. Αυτή η διευθέτηση προστάτευε τους Ισραηλίτες από το να χρησιμοποιούν όλο το χρόνο και την ενεργητικότητά τους σε υλικές επιδιώξεις. Το Σάββατο τους υπενθύμιζε ότι η σχέση τους με τον Ιεχωβά ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή τους. Ο Ιησούς επανέλαβε αυτή την αναλλοίωτη αρχή με τα εξής λόγια: «Είναι γραμμένο: “Ο άνθρωπος πρέπει να ζει, όχι μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Ιεχωβά”».—Ματθαίος 4:4.

9. Ποιο μάθημα αντλούν οι Χριστιανοί από τη διευθέτηση του Σαββάτου;

⁹ Δεν απαιτείται πλέον από το λαό του Θεού να τηρεί μια κατά γράμμα 24ωρη ανάπαυση σαββάτου, αλλά η διευθέτηση του Σαββάτου εξακολουθεί να είναι κάτι περισσότερο από ζήτημα ιστορικού  ενδιαφέροντος. (Κολοσσαείς 2:16) Δεν αποτελεί άραγε υπενθύμιση ότι και εμείς επίσης πρέπει να δίνουμε προτεραιότητα στις πνευματικές ασχολίες; Τα ιερά πράγματα δεν πρέπει να επισκιάζονται από υλικές μέριμνες ή ψυχαγωγικές δραστηριότητες. (Εβραίους 4:9, 10) Γι’ αυτό, μπορούμε να αναρωτηθούμε: «Τι κατέχει την πρώτη θέση στη ζωή μου; Δίνω εγώ προτεραιότητα στη μελέτη, στην προσευχή, στην παρακολούθηση των Χριστιανικών συναθροίσεων και στο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας; Ή μήπως καταπνίγονται αυτές οι δραστηριότητες από άλλα ενδιαφέροντα;» Αν θέτουμε τα πνευματικά ζητήματα στην πρώτη θέση στη ζωή μας, ο Ιεχωβά μάς διαβεβαιώνει ότι δεν θα μας λείψουν τα αναγκαία για τη ζωή.—Ματθαίος 6:24-33.

10. Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε αν αφιερώνουμε χρόνο για τα πνευματικά ζητήματα;

¹⁰ Ο χρόνος που αφιερώνουμε για να μελετάμε τη Γραφή και τα σχετικά έντυπα, καθώς και για να κάνουμε βαθιές σκέψεις γύρω από το περιεχόμενό τους, μπορεί να μας βοηθήσει να πλησιάσουμε περισσότερο τον Ιεχωβά. (Ιακώβου 4:8) Η Σούζαν, η οποία πριν από 40 περίπου χρόνια άρχισε να ξεχωρίζει χρόνο για τακτική μελέτη της Γραφής, παραδέχεται ότι στην αρχή αυτό δεν ήταν ευχάριστο. Το έβλεπε σαν αγγαρεία. Αλλά όσο περισσότερο διάβαζε, τόσο περισσότερο της άρεσε. Τώρα, στην πραγματικότητα αισθάνεται ότι της λείπει η προσωπική μελέτη αν για κάποιον λόγο δεν μπορεί να μελετήσει. «Η μελέτη με έχει βοηθήσει να γνωρίσω τον Ιεχωβά ως Πατέρα», λέει η ίδια. «Μπορώ να τον εμπιστεύομαι, να βασίζομαι σε αυτόν και να τον πλησιάζω ελεύθερα μέσω προσευχής. Είναι στ’ αλήθεια θαυμάσιο να κατανοώ πόσο πολύ αγαπάει ο Ιεχωβά τους υπηρέτες του, πώς φροντίζει για εμένα προσωπικά και πώς έχει ενεργήσει για το καλό μου». Τι μεγάλη χαρά μπορούμε και εμείς να έχουμε όταν φροντίζουμε τακτικά για τις πνευματικές μας ανάγκες!

Ο Νόμος του Θεού Περί Σταχυολόγησης

11. Πώς λειτουργούσε η διευθέτηση της σταχυολόγησης;

¹¹ Μια δεύτερη πτυχή του Μωσαϊκού Νόμου η οποία αντανακλούσε το ενδιαφέρον του Θεού για την ευημερία του λαού του ήταν το δικαίωμα της σταχυολόγησης. Ο Ιεχωβά διέταξε πως, όταν κάποιος Ισραηλίτης γεωργός θέριζε τη σοδειά από τον αγρό του, έπρεπε να επιτρέπει σε εκείνους που βρίσκονταν σε ανάγκη να συλλέγουν τα απομεινάρια που άφηναν οι θεριστές. Οι γεωργοί δεν έπρεπε να θερίζουν εντελώς τις άκρες του αγρού τους ούτε έπρεπε να μαζεύουν τα υπολείμματα από τα σταφύλια ή τις ελιές. Τα δεμάτια των σιτηρών που είχαν ξεχαστεί στους αγρούς δεν έπρεπε να συλλέγονται. Αυτή ήταν μια στοργική διευθέτηση για να ωφελούνται οι φτωχοί, οι πάροικοι, τα ορφανά και οι χήρες. Ομολογουμένως, η σταχυολόγηση απαιτούσε σκληρή εργασία από μέρους τους αλλά, μέσω αυτής, μπορούσαν να αποφύγουν την επαιτεία.—Λευιτικό 19:9, 10· Δευτερονόμιο 24:19-22· Ψαλμός 37:25.

12. Ποια ευκαιρία έδινε η διευθέτηση της σταχυολόγησης στους γεωργούς;

¹² Ο νόμος περί σταχυολόγησης δεν καθόριζε την ποσότητα της παραγωγής την οποία θα άφηναν οι γεωργοί για εκείνους που βρίσκονταν σε ανάγκη. Εκείνοι θα αποφάσιζαν αν τα όρια των αθέριστων σιτηρών στις άκρες των αγρών τους θα ήταν πλατιά ή στενά. Με αυτόν τον τρόπο, η συγκεκριμένη διευθέτηση δίδασκε τη γενναιοδωρία. Έδινε στους γεωργούς την ευκαιρία να δείξουν την εκτίμησή τους για τον Προμηθευτή της σοδειάς, εφόσον “αυτός που δείχνει εύνοια στον φτωχό δοξάζει τον Δημιουργό του”. (Παροιμίες 14:31) Ο Βοόζ το έκανε αυτό. Φρόντισε με καλοσύνη ώστε η Ρουθ, μια χήρα που σταχυολογούσε στους αγρούς του, να συλλέγει αρκετή ποσότητα σιτηρών. Ο Ιεχωβά αντάμειψε πλούσια τον Βοόζ για τη γενναιοδωρία του.—Ρουθ 2:15, 16· 4:21, 22· Παροιμίες 19:17.

13. Τι μας διδάσκει ο αρχαίος νόμος περί σταχυολόγησης;

¹³ Η αρχή στην οποία βασιζόταν ο νόμος περί σταχυολόγησης δεν έχει αλλάξει. Ο Ιεχωβά αναμένει από τους υπηρέτες του να είναι γενναιόδωροι, ιδιαίτερα απέναντι σε εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη. Όσο πιο γενναιόδωροι είμαστε τόσο μεγαλύτερες ευλογίες θα λαβαίνουμε. «Να δίνετε και οι άνθρωποι θα σας δώσουν», είπε ο Ιησούς. «Θα ρίξουν στον  κόρφο σας μέτρο καλό, συμπιεσμένο, κουνημένο καλά, που θα ξεχειλίζει. Διότι με το μέτρο με το οποίο μετράτε θα μετρήσουν σε εσάς, σε ανταπόδοση».—Λουκάς 6:38.

14, 15. Πώς μπορούμε να εκδηλώνουμε γενναιοδωρία, και με ποια πιθανά οφέλη τόσο για εμάς όσο και για εκείνους που βοηθάμε;

¹⁴ Ο απόστολος Παύλος συνέστησε να «εργαζόμαστε το καλό προς όλους αλλά κυρίως προς εκείνους με τους οποίους είμαστε συγγενείς στην πίστη». (Γαλάτες 6:10) Επομένως, πρέπει οπωσδήποτε να μας απασχολεί το να λαβαίνουν οι συγχριστιανοί μας πνευματική βοήθεια οποτεδήποτε αντιμετωπίζουν δοκιμασίες της πίστης τους. Αλλά μήπως χρειάζονται και πρακτική βοήθεια, λόγου χάρη, για τη μεταφορά τους στην Αίθουσα Βασιλείας ή για τα τακτικά τους ψώνια; Μήπως υπάρχουν στην εκκλησία σας ηλικιωμένοι, ασθενείς ή άτομα που είναι περιορισμένα στο σπίτι τους οι οποίοι θα εκτιμούσαν μια ενθαρρυντική επίσκεψη ή ένα χέρι βοήθειας; Αν προσπαθούμε να είμαστε ευαίσθητοι όσον αφορά τέτοιες ανάγκες, τότε ο Ιεχωβά ίσως μας χρησιμοποιήσει για να απαντήσει στις προσευχές κάποιου ατόμου που βρίσκεται σε ανάγκη. Μολονότι το να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον αποτελεί Χριστιανική υποχρέωση, αυτό βοηθάει επίσης και εκείνον που παρέχει τη φροντίδα. Η εκδήλωση γνήσιας αγάπης προς τους συλλάτρεις μας αποτελεί πηγή μεγάλης χαράς και βαθιάς ικανοποίησης η οποία μας εξασφαλίζει το χαμόγελο της επιδοκιμασίας του Ιεχωβά.—Παροιμίες 15:29.

¹⁵ Ένας άλλος σημαντικός τρόπος με τον οποίο οι Χριστιανοί δείχνουν ανιδιοτελή στάση είναι με το να χρησιμοποιούν το χρόνο και την ενεργητικότητά τους μιλώντας για τους σκοπούς του Θεού. (Ματθαίος 28:19, 20) Οποιοσδήποτε είχε τη χαρά να βοηθήσει κάποιο άτομο να φτάσει στο σημείο να αφιερώσει τη ζωή του στον Ιεχωβά γνωρίζει πόσο αληθινά είναι τα λόγια που είπε ο Ιησούς: «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει».—Πράξεις 20:35.

Προφύλαξη από την Πλεονεξία

16, 17. Τι απαγόρευε η δέκατη εντολή, και γιατί;

¹⁶ Η τρίτη πτυχή του Νόμου του Θεού στον Ισραήλ που θα εξετάσουμε είναι η δέκατη εντολή, η οποία απαγόρευε την πλεονεξία. Ο Νόμος ανέφερε: «Δεν πρέπει να επιθυμήσεις το σπίτι του συνανθρώπου σου. Δεν πρέπει να επιθυμήσεις τη σύζυγο του συνανθρώπου σου ούτε το δούλο του ούτε τη δούλη του ούτε τον ταύρο του ούτε το γαϊδούρι του ούτε οτιδήποτε ανήκει στο συνάνθρωπό σου». (Έξοδος 20:17)  Κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να επιβάλει μια τέτοια εντολή, εφόσον κανένας δεν μπορεί να διαβάσει την καρδιά. Εκείνη η εντολή, όμως, εξύψωνε το Νόμο σε υψηλότερο επίπεδο από αυτό της ανθρώπινης δικαιοσύνης. Έκανε τον κάθε Ισραηλίτη να αντιληφθεί ότι ήταν άμεσα υπόλογος στον Ιεχωβά, ο οποίος είναι σε θέση να διαβάζει τις τάσεις της καρδιάς. (1 Σαμουήλ 16:7) Επιπλέον, αυτή η εντολή έφτανε στην ίδια τη ρίζα πολλών αθέμιτων πράξεων.—Ιακώβου 1:14.

¹⁷ Ο νόμος κατά της πλεονεξίας παρότρυνε το λαό του Θεού να αποφεύγει τον υλισμό, την απληστία και τα παράπονα για την κατάστασή τους στη ζωή. Επίσης τους προστάτευε από τον πειρασμό να διαπράξουν κλοπή ή ανηθικότητα. Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που έχουν υλικά υπάρχοντα τα οποία θαυμάζουμε ή που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο φαίνεται να είναι πιο επιτυχημένοι από εμάς. Αν δεν ελέγχουμε τον τρόπο σκέψης μας σε τέτοιες καταστάσεις, θα μπορούσαμε να γίνουμε δυστυχισμένοι και να νιώθουμε φθόνο για τους άλλους. Η Γραφή αποκαλεί την πλεονεξία εκδήλωση “αποδοκιμασμένης διανοητικής κατάστασης”. Θα είμαστε σε πολύ καλύτερη θέση αν την απορρίπτουμε.—Ρωμαίους 1:28-30.

18. Ποιο πνεύμα επικρατεί στον κόσμο σήμερα, και ποιες αρνητικές συνέπειες μπορεί να επιφέρει;

¹⁸ Το πνεύμα που επικρατεί στον κόσμο σήμερα προάγει τον υλισμό και τον ανταγωνισμό. Μέσω της διαφήμισης, το εμπόριο διεγείρει επιθυμίες για νέα προϊόντα και συνήθως μεταφέρει την άποψη ότι δεν θα είμαστε ευτυχισμένοι αν δεν τα αποκτήσουμε. Αυτό ακριβώς το πνεύμα καταδίκαζε ο Νόμος του Ιεχωβά. Σχετική με αυτό είναι και η επιθυμία κάποιου να πάει μπροστά στη ζωή άσχετα με το τίμημα και να συσσωρεύσει πλούτο. Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε: «Εκείνοι που είναι αποφασισμένοι να πλουτίσουν πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα και πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, οι οποίες βυθίζουν τους ανθρώπους σε καταστροφή και απώλεια. Διότι η φιλαργυρία είναι ρίζα κάθε είδους κακών πραγμάτων, και επιδιώκοντάς την μερικοί έχουν παροδηγηθεί από την πίστη και έχουν μαχαιρώσει παντού τον εαυτό τους με πολλούς πόνους».—1 Τιμόθεο 6:9, 10.

19, 20. (α) Ποια πράγματα είναι στ’ αλήθεια πολύτιμα για εκείνον που αγαπάει το νόμο του Ιεχωβά; (β) Ποιο θα είναι το θέμα του επόμενου άρθρου;

¹⁹ Εκείνοι που αγαπούν το νόμο του Θεού γνωρίζουν τους κινδύνους του υλιστικού πνεύματος και προστατεύονται από αυτό. Ο ψαλμωδός, για παράδειγμα, προσευχήθηκε στον Ιεχωβά: «Κλίνε την καρδιά μου στις υπενθυμίσεις σου και όχι σε κέρδη. Ο νόμος του στόματός σου είναι για εμένα καλύτερος από χιλιάδες κομμάτια χρυσάφι και ασήμι». (Ψαλμός 119:36, 72) Το να είμαστε πεπεισμένοι για την αληθινότητα αυτών των λόγων θα μας βοηθήσει να διατηρούμε την απαραίτητη ισορροπία προκειμένου να αποφεύγουμε τις παγίδες του υλισμού, της απληστίας και της έλλειψης ικανοποίησης για την κατάστασή μας στη ζωή. «Η θεοσεβής αφοσίωση», όχι η συσσώρευση αποκτημάτων, είναι το κλειδί για την απόκτηση του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους.—1 Τιμόθεο 6:6.

²⁰ Οι αρχές στις οποίες βασίζεται ο Νόμος που έδωσε ο Ιεχωβά στο αρχαίο έθνος του Ισραήλ είναι εξίσου πολύτιμες στους δύσκολους καιρούς μας όσο ήταν όταν ο Ιεχωβά έδωσε αυτόν το Νόμο στον Μωυσή. Όσο περισσότερο εφαρμόζουμε αυτές τις αρχές στη ζωή μας, τόσο περισσότερο θα τις κατανοούμε, τόσο περισσότερο θα τις αγαπάμε και τόσο πιο ευτυχισμένοι θα είμαστε. Ο Νόμος εμπεριέχει πολλά πολύτιμα μαθήματα για εμάς, και η ζωή καθώς και οι εμπειρίες Βιβλικών προσώπων μάς υπενθυμίζουν με ζωηρό τρόπο την αξία αυτών των μαθημάτων. Μερικά από αυτά θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημείωση]

Πώς θα Απαντούσατε;

• Γιατί αγαπούσε ο συγγραφέας του 119ου Ψαλμού το νόμο του Ιεχωβά;

• Τι μπορούν να μάθουν οι Χριστιανοί από τη διευθέτηση του Σαββάτου;

• Ποια διαρκή αξία έχει ο νόμος του Θεού περί σταχυολόγησης;

• Πώς μας προστατεύει η εντολή κατά της πλεονεξίας;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Σε τι έδινε έμφαση ο νόμος του Σαββάτου;

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Τι μας διδάσκει ο νόμος περί σταχυολόγησης;