“Στις Υπενθυμίσεις σου Εντρυφώ”

«Όλα όσα γράφτηκαν παλιότερα γράφτηκαν για την εκπαίδευσή μας».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 15:4.

1. Πώς μας παρέχει ο Ιεχωβά υπενθυμίσεις, και γιατί τις χρειαζόμαστε;

Ο ΙΕΧΩΒΑ παρέχει στο λαό του υπενθυμίσεις προκειμένου να τους βοηθάει να αντιμετωπίζουν τις πιέσεις αυτών των δύσκολων καιρών. Μερικές από αυτές τις υπενθυμίσεις έρχονται στο προσκήνιο κατά την προσωπική ανάγνωση της Γραφής, ενώ άλλες έχουν τη μορφή ύλης ή σχολίων που παρουσιάζονται στις Χριστιανικές συναθροίσεις. Πολλά από όσα διαβάζουμε ή ακούμε σε αυτές τις περιστάσεις δεν είναι καινούρια σε εμάς. Πιθανότατα έχουμε εξετάσει παρόμοιες πληροφορίες παλαιότερα. Εφόσον, όμως, έχουμε την τάση να ξεχνάμε, χρειάζεται συνεχώς να ανανεώνουμε στη μνήμη μας τους σκοπούς, τους νόμους και τις διδασκαλίες του Ιεχωβά. Πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τις υπενθυμίσεις του Θεού. Αυτές αναζωογονούν το πνεύμα μας βοηθώντας μας να παραμένουμε προσηλωμένοι στους λόγους που μας υποκίνησαν να υιοθετήσουμε μια θεοσεβή πορεία ζωής. Κατάλληλα, ο ψαλμωδός έψαλε στον Ιεχωβά: «Στις υπενθυμίσεις σου . . . εντρυφώ».—Ψαλμός 119:24.

2, 3. (α) Γιατί διατήρησε ο Ιεχωβά μέχρι τις ημέρες μας τις βιογραφίες Βιβλικών προσώπων; (β) Ποια περιστατικά από τις Γραφές θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο;

² Ο Λόγος του Θεού, αν και γράφτηκε πριν από πολλούς αιώνες, έχει δύναμη. (Εβραίους 4:12) Μας παρουσιάζει αληθινές αφηγήσεις από τη ζωή Βιβλικών προσώπων. Μολονότι οι συνήθειες και οι απόψεις έχουν αλλάξει πολύ σε σχέση με τους Βιβλικούς χρόνους, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε είναι συνήθως παρόμοιες με αυτές που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι τότε. Πολλές ιστορίες που διατηρήθηκαν για δικό μας όφελος στην Αγία Γραφή μάς προσφέρουν συγκινητικά παραδείγματα ανθρώπων που αγαπούσαν τον Ιεχωβά και τον υπηρετούσαν πιστά παρά τις αντίξοες περιστάσεις. Άλλες αφηγήσεις εφιστούν την προσοχή στο είδος διαγωγής το οποίο μισεί ο Θεός. Ο Ιεχωβά περιέλαβε στη Γραφή όλες αυτές τις προσωπικές ιστορίες, τόσο καλές όσο και κακές, ως υπενθυμίσεις. Ισχύει αυτό που έγραψε ο απόστολος Παύλος: «Όλα όσα γράφτηκαν παλιότερα γράφτηκαν για την εκπαίδευσή μας, ώστε, μέσω της υπομονής μας και μέσω της παρηγοριάς από τις Γραφές, να έχουμε ελπίδα».—Ρωμαίους 15:4.

³ Ας εστιάσουμε την προσοχή μας σε τρία περιστατικά από τις Γραφές: την αφήγηση για τον τρόπο με τον οποίο φέρθηκε ο Δαβίδ στον Σαούλ, την ιστορία του Ανανία και της Σαπφείρας και την αφήγηση σχετικά με τη συμπεριφορά του Ιωσήφ απέναντι στη σύζυγο του Πετεφρή. Καθένα από αυτά τα περιστατικά μάς διδάσκει πολύτιμα μαθήματα.

Οσιότητα στις Διευθετήσεις του Θεού

4, 5. (α) Ποια κατάσταση επικρατούσε μεταξύ του Βασιλιά Σαούλ και του Δαβίδ; (β) Πώς αντέδρασε ο Δαβίδ στην εχθρότητα του Σαούλ;

⁴ Ο Βασιλιάς Σαούλ αποδείχτηκε άπιστος στον Ιεχωβά και ανάξιος να κυβερνάει το λαό Του. Γι’ αυτό, ο Θεός τον απέρριψε και κατηύθυνε τον προφήτη Σαμουήλ να χρίσει τον Δαβίδ ως μελλοντικό βασιλιά του Ισραήλ. Όταν ο Δαβίδ έδειξε εξαιρετικές ικανότητες ως πολεμιστής και ο λαός τον εγκωμίαζε, ο Σαούλ άρχισε να θεωρεί τον Δαβίδ αντίζηλο. Ο Σαούλ προσπάθησε επανειλημμένα να τον σκοτώσει. Ο Δαβίδ γλίτωνε κάθε φορά επειδή ο Ιεχωβά ήταν μαζί του.—1 Σαμουήλ 18:6-12, 25· 19:10, 11.

⁵ Επί χρόνια ο Δαβίδ αναγκαζόταν να ζει ως φυγάς. Όταν του δόθηκε η ευκαιρία να σκοτώσει τον Σαούλ, οι σύντροφοι του Δαβίδ τον  πρότρεψαν να το κάνει αυτό λέγοντας ότι ο Ιεχωβά έδινε τον εχθρό του Δαβίδ στο χέρι του. Ωστόσο, ο Δαβίδ αρνήθηκε. Η οσιότητά του στον Ιεχωβά και ο σεβασμός του για τη θέση που κατείχε ο Σαούλ ως χρισμένος βασιλιάς του λαού του Θεού τον υποκίνησαν να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο. Δεν ήταν ο Ιεχωβά εκείνος που είχε διορίσει τον Σαούλ βασιλιά του Ισραήλ; Ο Ιεχωβά θα ήταν και πάλι εκείνος που θα τον απομάκρυνε όταν το έκρινε κατάλληλο. Ο Δαβίδ συμπέρανε ότι δεν είχε δικαίωμα να παρέμβει. Εφόσον έκανε ό,τι μπορούσε υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες για να κατευνάσει το ανταγωνιστικό πνεύμα που είχε ο Σαούλ απέναντί του, ο Δαβίδ κατέληξε: «Ο Ιεχωβά θα τον πλήξει· ή θα έρθει η ημέρα του και θα πεθάνει ή θα κατεβεί στη μάχη και θα σαρωθεί. Μου είναι αδιανόητο, από την άποψη του Ιεχωβά, να απλώσω το χέρι μου εναντίον του χρισμένου του Ιεχωβά!»—1 Σαμουήλ 24:3-15· 26:7-20.

6. Γιατί μας ενδιαφέρει η ιστορία του Δαβίδ και του Σαούλ;

⁶ Αυτή η αφήγηση περιέχει ένα ζωτικό μάθημα. Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί ανακύπτουν ορισμένα προβλήματα μέσα στη Χριστιανική εκκλησία; Ίσως υπάρχει κάποιο άτομο που ενεργεί με ανάρμοστο τρόπο. Η διαγωγή του μπορεί να μην αποτελεί χονδροειδή αδικοπραγία, αλλά σας ενοχλεί. Πώς πρέπει να αντιδράσετε; Από Χριστιανικό ενδιαφέρον για αυτό το άτομο και από οσιότητα στον Ιεχωβά, ίσως αποφασίσετε να του μιλήσετε με καλοσυνάτο τρόπο έχοντας στόχο να το κερδίσετε. Τι θα γίνει, όμως, αν το πρόβλημα παραμένει; Εφόσον κάνετε όλα όσα μπορείτε μέσα σε λογικά πλαίσια, ίσως θα πρέπει να αφήσετε το ζήτημα στα χέρια του Ιεχωβά. Αυτό έκανε ο Δαβίδ.

7. Μιμούμενοι τον Δαβίδ, πώς πρέπει να αντιδρούμε αν αντιμετωπίζουμε αδικία ή προκατάληψη;

⁷ Ή μπορεί να αντιμετωπίζετε προβλήματα κοινωνικής αδικίας ή θρησκευτικής προκατάληψης. Επί του παρόντος ίσως μπορείτε να κάνετε ελάχιστα πράγματα, ή και τίποτα, σε σχέση με αυτά. Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να υπομείνετε μια τέτοια κατάσταση, αλλά η αντίδραση του Δαβίδ στην αδικία μάς διδάσκει ένα μάθημα. Οι ψαλμοί τους οποίους έγραψε ο Δαβίδ είναι ένα συγκινητικό υπόμνημα, όχι μόνο λόγω των εγκάρδιων προσευχών που έκανε στον Θεό ζητώντας του να τον προφυλάξει από τα χέρια του Σαούλ, αλλά και λόγω της οσιότητάς του στον Ιεχωβά καθώς και του ενδιαφέροντός του για την ενδόξαση του ονόματος του Θεού. (Ψαλμός 18:1-6, 25-27, 30-32, 48-50· 57:1-11) Ο Δαβίδ παρέμεινε όσιος στον Ιεχωβά παρά το ότι ο Σαούλ συνέχισε να ενεργεί με άδικο τρόπο επί χρόνια. Και εμείς πρέπει να παραμένουμε πιστοί στον Ιεχωβά και στην οργάνωσή του ανεξάρτητα από τις αδικίες που υφιστάμεθα και ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άλλοι. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει πολύ καλά την κατάσταση.—Ψαλμός 86:2.

8. Πώς αντέδρασαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μοζαμβίκη όταν δοκιμάστηκε η οσιότητά τους στον Ιεχωβά;

⁸ Οι Χριστιανοί στη Μοζαμβίκη αποτελούν σύγχρονο παράδειγμα ατόμων που προσκολλήθηκαν όσια στον Ιεχωβά σε καιρό δοκιμασίας. Το 1984 γίνονταν επανειλημμένες επιδρομές στα χωριά τους από οπλισμένα μέλη ενός αντιστασιακού  κινήματος, τα οποία λήστευαν, έκαιγαν σπίτια και σκότωναν. Δεν φαινόταν να υπάρχει κάτι που μπορούσαν να κάνουν αυτοί οι αληθινοί Χριστιανοί για να αμυνθούν. Οι κάτοικοι της περιοχής δέχονταν πιέσεις προκειμένου να στρατολογηθούν σε κάποιο στρατιωτικό κίνημα ή να το υποστηρίξουν με άλλους τρόπους. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θεώρησαν ότι κάτι τέτοιο δεν συμβιβαζόταν με τη θέση Χριστιανικής ουδετερότητας που διακρατούσαν. Η άρνησή τους αντιμετωπίστηκε με μένος. Περίπου τριάντα Μάρτυρες εκτελέστηκαν σε εκείνη την ταραχώδη περίοδο, αλλά ούτε ακόμη και η απειλή του θανάτου δεν μπόρεσε να διαρρήξει την οσιότητα του λαού του Θεού. * Όπως ο Δαβίδ, υπέμειναν αδικίες αλλά τελικά βγήκαν νικητές.

Προειδοποιητική Υπενθύμιση

9, 10. (α) Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από ορισμένα Γραφικά παραδείγματα; (β) Τι το εσφαλμένο είχαν οι πράξεις του Ανανία και της Σαπφείρας;

⁹ Οι περιπτώσεις μερικών ατόμων που αναφέρονται στις Γραφές παρέχουν προειδοποιητικές υπενθυμίσεις όσον αφορά τη διαγωγή που πρέπει να αποφεύγεται. Πράγματι, η Γραφή περιέχει πολλές αφηγήσεις για ανθρώπους, ακόμη και μεταξύ των υπηρετών του Θεού, οι οποίοι έπραξαν το κακό και υπέστησαν τις συνέπειες. (1 Κορινθίους 10:11) Μια τέτοια αφήγηση είναι αυτή που αφορά τον Ανανία και τη Σαπφείρα, ένα αντρόγυνο το οποίο ανήκε στη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα στην Ιερουσαλήμ.

¹⁰ Έπειτα από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., προέκυψε η ανάγκη να δοθεί υλική βοήθεια σε νέους πιστούς οι οποίοι παρέμειναν στην Ιερουσαλήμ προκειμένου να ωφεληθούν από τη συναναστροφή με τους αποστόλους. Μερικά μέλη της εκκλησίας πούλησαν κάποια υπάρχοντά τους για να διασφαλιστεί ότι κανένας δεν θα βρισκόταν σε ανάγκη. (Πράξεις 2:41-45) Ο Ανανίας και η Σαπφείρα πούλησαν έναν αγρό και έφεραν μόνο κάποιο μέρος από τα χρήματα στους αποστόλους, ισχυριζόμενοι ότι το δώρο τους περιλάμβανε όλα τα χρήματα που είχαν πάρει από την πώληση. Ασφαλώς, ο Ανανίας και η Σαπφείρα είχαν το δικαίωμα να δώσουν όσα ήθελαν, πολλά ή λίγα, αλλά το κίνητρό τους ήταν κακό και οι πράξεις τους ανέντιμες. Ήθελαν να δώσουν καλή εντύπωση και να φανεί ότι έκαναν περισσότερα από όσα πραγματικά έκαναν. Ο απόστολος Πέτρος, υπό την έμπνευση του αγίου πνεύματος, εξέθεσε την ανεντιμότητα και την υποκρισία τους και ο Ιεχωβά τούς θανάτωσε.—Πράξεις 5:1-10.

11, 12. (α) Ποιες είναι μερικές υπενθυμίσεις αναφορικά με την εντιμότητα; (β) Ποια οφέλη προκύπτουν από το να είμαστε έντιμοι;

¹¹ Αν μπούμε ποτέ στον πειρασμό να διαστρέψουμε την αλήθεια προσπαθώντας να κάνουμε τους άλλους να σκεφτούν καλά πράγματα για  εμάς, ας αποτελεί η ιστορία του Ανανία και της Σαπφείρας αφυπνιστική υπενθύμιση. Πιθανόν να μπορούμε να εξαπατήσουμε τους συνανθρώπους μας αλλά δεν μπορούμε να ξεγελάσουμε τον Ιεχωβά. (Εβραίους 4:13) Επανειλημμένα οι Γραφές μάς παροτρύνουν να είμαστε έντιμοι μεταξύ μας, επειδή οι ψεύτες δεν θα έχουν θέση σε μια γη καθαρισμένη από την αδικία. (Παροιμίες 14:2· Αποκάλυψη 21:8· 22:15) Ο λόγος για αυτό πρέπει να είναι σαφής. Ο υποκινητής όλης της αναλήθειας δεν είναι άλλος από τον Σατανά τον Διάβολο.—Ιωάννης 8:44.

¹² Το να κάνουμε την εντιμότητα τρόπο ζωής φέρνει άφθονα οφέλη. Ανάμεσα σε αυτά είναι η καθαρή συνείδηση και η ικανοποίηση ότι οι άλλοι μας εμπιστεύονται. Σε πολλές περιπτώσεις, Χριστιανοί έχουν βρει εργασία, ή την έχουν διατηρήσει, επειδή ήταν έντιμοι. Το πιο σημαντικό όφελος, όμως, είναι ότι με την εντιμότητα κερδίζουμε τη φιλία του Παντοδύναμου Θεού.—Ψαλμός 15:1, 2.

Διατήρηση Αγνότητας

13. Σε ποια κατάσταση βρέθηκε ο Ιωσήφ, και πώς αντέδρασε;

¹³ Ο Ιωσήφ, γιος του πατριάρχη Ιακώβ, πουλήθηκε ως δούλος σε ηλικία 17 χρονών. Βρέθηκε τελικά στο σπιτικό του Πετεφρή, ενός Αιγύπτιου αυλικού, όπου τράβηξε την προσοχή της συζύγου του κυρίου του. Εκείνη επιθυμούσε να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τον Ιωσήφ, ο οποίος ήταν όμορφος νεαρός, και κάθε μέρα τον παρότρυνε: «Πλάγιασε μαζί μου». Ο Ιωσήφ βρισκόταν μακριά από την οικογένειά του σε μια χώρα όπου κανένας δεν τον γνώριζε. Θα μπορούσε εύκολα να έχει σχέσεις με αυτή τη γυναίκα χωρίς να το μάθουν άλλοι. Ωστόσο, όταν η σύζυγος του Πετεφρή τελικά τον άρπαξε, ο Ιωσήφ τράπηκε σε φυγή.—Γένεση 37:2, 18-28· 39:1-12.

14, 15. (α) Γιατί μας ενδιαφέρει η ιστορία του Ιωσήφ; (β) Γιατί ήταν μια Χριστιανή ευγνώμων που έδωσε προσοχή στις υπενθυμίσεις του Θεού;

¹⁴ Ο Ιωσήφ μεγάλωσε σε θεοφοβούμενη οικογένεια και αντιλαμβανόταν ότι οι σεξουαλικές σχέσεις ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν είναι σύζυγοι είναι εσφαλμένες. «Πώς . . . θα μπορούσα να διαπράξω αυτό το μεγάλο κακό και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;» ρώτησε ο ίδιος. Προφανώς οδηγήθηκε σε αυτό το συμπέρασμα γνωρίζοντας τον κανόνα του Θεού για τους ανθρώπους όπως εκφράστηκε στην Εδέμ, τον κανόνα της μονογαμίας. (Γένεση 2:24) Τα μέλη του λαού του Θεού σήμερα μπορούν να ωφεληθούν αναλογιζόμενα τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε ο Ιωσήφ σε εκείνη την κατάσταση. Σε μερικές περιοχές, η στάση απέναντι στις σεξουαλικές σχέσεις είναι τόσο ανεκτική ώστε οι νεαροί οι οποίοι αρνούνται να αναμειχθούν στην ανηθικότητα γίνονται αντικείμενα χλευασμού από τους συνομηλίκους τους. Οι εξωσυζυγικές σχέσεις ενηλίκων είναι συνηθισμένες. Επομένως, η ιστορία του Ιωσήφ αποτελεί επίκαιρη υπενθύμιση για εμάς. Ο κανόνας του Θεού εξακολουθεί να ορίζει την πορνεία και τη μοιχεία ως αμαρτίες. (Εβραίους 13:4) Πολλοί οι  οποίοι έχουν ενδώσει στην πίεση να επιδοθούν σε αθέμιτο σεξ συμφωνούν ότι υπάρχει επιτακτικός λόγος να μην το κάνει κάποιος αυτό. Μεταξύ των ανεπιθύμητων συνεπειών μπορεί να περιλαμβάνεται η αίσθηση ταπείνωσης, η ταραγμένη συνείδηση, οι ζήλιες, η εγκυμοσύνη και οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες. Όπως ακριβώς μας υπενθυμίζουν οι Γραφές, το άτομο που πορνεύει «αμαρτάνει ενάντια στο ίδιο του το σώμα».—1 Κορινθίους 5:9-12· 6:18· Παροιμίες 6:23-29, 32.

¹⁵ Η Τζένι, * μια άγαμη Μάρτυρας του Ιεχωβά, έχει λόγους να νιώθει ευγνωμοσύνη για τις υπενθυμίσεις του Θεού. Στην εργασία της, κάποιος εμφανίσιμος συνάδελφός της τής έκανε διάφορες προτάσεις. Όταν η Τζένι δεν ανταποκρίθηκε, εκείνος ενέτεινε τις προσπάθειές του. «Αγωνιζόμουν να παραμείνω αγνή», παραδέχεται η ίδια, «επειδή είναι κολακευτικό να σε προσέχει κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου». Εντούτοις, η Τζένι κατάλαβε ότι αυτός ο άντρας προσπαθούσε απλώς να την προσθέσει στον κατάλογο με τις γυναίκες με τις οποίες είχε σχέσεις. Όταν ένιωσε ότι η αποφασιστικότητά της να αντιστέκεται εξασθενούσε, ικέτευσε τον Ιεχωβά να τη βοηθήσει να παραμείνει πιστή σε Εκείνον. Η Τζένι διαπίστωσε ότι τα όσα έμαθε από την έρευνα που έκανε στη Γραφή και στα Χριστιανικά έντυπα ήταν υπενθυμίσεις οι οποίες έμοιαζαν με τονωτική ένεση που τη βοήθησε να παραμείνει σε επαγρύπνηση. Μία από αυτές τις υπενθυμίσεις ήταν η ιστορία του Ιωσήφ και της συζύγου του Πετεφρή. «Όσο υπενθυμίζω στον εαυτό μου πόσο πολύ αγαπώ τον Ιεχωβά», καταλήγει η Τζένι, «δεν χρειάζεται να φοβάμαι ότι θα διαπράξω αυτό το μεγάλο κακό και θα αμαρτήσω εναντίον του».

Να Δίνετε Προσοχή στις Υπενθυμίσεις του Θεού!

16. Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε ανασκοπώντας τη ζωή ατόμων που αναφέρονται στη Γραφή και κάνοντας στοχασμούς γύρω από αυτά;

¹⁶ Όλοι μπορούμε να αυξήσουμε την εκτίμησή μας για τους κανόνες του Ιεχωβά προσπαθώντας να κατανοήσουμε γιατί διατήρησε εκείνος ορισμένες αφηγήσεις στις Γραφές για εμάς. Τι διδάσκουν αυτές οι αφηγήσεις; Ποιες ιδιότητες ή τάσεις που εκδήλωσαν τα Βιβλικά πρόσωπα χρειάζεται να μιμούμαστε ή να αποφεύγουμε; Στην κυριολεξία εκατοντάδες άτομα παρελαύνουν από τις σελίδες του Λόγου του Θεού. Όλοι όσοι αγαπούν τη θεϊκή καθοδηγία πρέπει να καλλιεργούν επιθυμία για ζωοπάροχη σοφία, περιλαμβανομένων και των μαθημάτων τα οποία μπορούμε να διδαχτούμε από τα παραδείγματα που έχει διατηρήσει προσεκτικά ο Ιεχωβά. Συχνά, αυτό το περιοδικό παρουσιάζει άρθρα για τέτοια άτομα των οποίων οι ιστορίες έχουν να μας διδάξουν κάτι. Γιατί να μην αφιερώσετε χρόνο για να τα ανασκοπήσετε;

17. Πώς νιώθετε εσείς για τις υπενθυμίσεις του Ιεχωβά, και γιατί;

¹⁷ Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε για το στοργικό ενδιαφέρον που εκδηλώνει ο Ιεχωβά προς εκείνους που αγωνίζονται να κάνουν το θέλημά του! Ασφαλώς δεν είμαστε τέλειοι, όπως δεν ήταν τέλειοι οι άντρες και οι γυναίκες που αναφέρονται στη Γραφή. Ωστόσο, το γραπτό υπόμνημα των πράξεών τους αποτελεί ανεκτίμητη πηγή βοήθειας για εμάς. Δίνοντας προσοχή στις υπενθυμίσεις του Ιεχωβά, μπορούμε να αποφύγουμε τη διάπραξη σοβαρών λαθών, και μπορούμε επίσης να μιμούμαστε τα θαυμάσια παραδείγματα εκείνων που περπάτησαν στις οδούς της δικαιοσύνης. Αν το κάνουμε αυτό, θα είμαστε σε θέση να ψάλλουμε μαζί με τον ψαλμωδό: «Ευτυχισμένοι όσοι τηρούν τις υπενθυμίσεις του [Ιεχωβά]· με όλη την καρδιά τον αναζητούν συνεχώς. Η ψυχή μου τήρησε τις υπενθυμίσεις σου, και εγώ τις αγαπώ πάρα πολύ».—Ψαλμός 119:2, 167.

[Υποσημειώσεις]

Πώς θα Απαντούσατε;

• Τι μπορούμε να μάθουμε από τη στάση του Δαβίδ απέναντι στον Σαούλ;

• Τι μας διδάσκει η αφήγηση για τον Ανανία και τη Σαπφείρα;

• Γιατί η ιστορία του Ιωσήφ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σήμερα;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Γιατί δεν επέτρεψε ο Δαβίδ να θανατωθεί ο Σαούλ;

[Εικόνα στη σελίδα 27]

Τι μαθαίνουμε από την αφήγηση για τον Ανανία και τη Σαπφείρα;

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Τι έκανε τον Ιωσήφ να απορρίψει τις ανήθικες προτάσεις;