Επειδή Δεν Αποταμιεύεται, Χρησιμοποιήστε τον Καλά

Ο ΧΡΟΝΟΣ είναι χρήμα. Έτσι λέει ένα πολύ γνωστό ρητό. Στην πραγματικότητα, ο χρόνος διαφέρει πολύ από το χρήμα και από άλλα υλικά πράγματα. Δεν μπορείτε να βάλετε στην άκρη χρόνο για μελλοντική χρήση όπως μπορείτε να κάνετε με τα χρήματα, την τροφή, τα καύσιμα ή διάφορα άλλα πράγματα. Οποιαδήποτε προσπάθεια να αποταμιεύσετε χρόνο με το να μην τον χρησιμοποιήσετε είναι μάταιη. Τι συμβαίνει αν κοιμηθείτε οχτώ ώρες και προσπαθήσετε να αποταμιεύσετε την υπόλοιπη μέρα μη κάνοντας τίποτα; Στο τέλος της μέρας, οι αχρησιμοποίητες ώρες έχουν φύγει για πάντα.

Ο χρόνος θα μπορούσε να παρομοιαστεί με μεγάλο, ορμητικό ποτάμι. Ρέει συνεχώς μπροστά. Δεν μπορείτε να το σταματήσετε, ούτε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάθε σταγόνα που κυλάει. Πριν από αιώνες, οι άνθρωποι άρχισαν να κατασκευάζουν υδροτροχούς στις όχθες των ποταμών. Με αυτούς, τιθάσευαν την ενέργεια από το τρεχούμενο νερό ώστε να θέτουν σε λειτουργία τις μυλόπετρες, τα πριονιστήρια, τις αντλίες και τις σφύρες τους. Παρόμοια και εσείς, μπορείτε να τιθασεύετε το χρόνο, όχι για να τον αποταμιεύετε, αλλά για να τον χρησιμοποιείτε ώστε να επιτελείτε καλό έργο. Ωστόσο, προκειμένου να γίνει αυτό, πρέπει να αγωνιστείτε ενάντια σε δύο βασικούς κλέφτες του χρόνου—την αναβλητικότητα και το στενό συγγενή της, την ακαταστασία. Ας εξετάσουμε πρώτα το ζήτημα της αναβλητικότητας.

Αποφύγετε την Αναβλητικότητα

Ένα γνωστό ρητό λέει: Ποτέ μην αναβάλλεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα. Σε μερικούς ανθρώπους, όμως, αρέσει να το παραλλάζουν και να λένε: Ποτέ μην αναβάλλεις για αύριο αυτό που μπορείς να αναβάλεις για την επόμενη εβδομάδα. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποια απαιτητική εργασία, βρίσκουν ως εύκολη λύση την αναβλητικότητα. Σύμφωνα με κάποιο λεξικό, «αναβλητικότητα» σημαίνει «το να μεταθέτει κάποιος κάτι σκόπιμα και κατά συνήθεια· το να μεταθέτει σκόπιμα την εκτέλεση ενός πράγματος που πρέπει να γίνει». Για τον αναβλητικό, η μετάθεση πραγμάτων στο μέλλον έχει γίνει συνήθεια. Καθώς αυξάνεται η ένταση και η πίεση, αυτός νιώθει καλύτερα μεταθέτοντας την εργασία για αργότερα και απολαμβάνει το νεοαποκτημένο «ελεύθερο χρόνο» του—μέχρις ότου η πίεση αυξηθεί και πάλι.

Μερικές φορές, η σωματική και η συναισθηματική μας κατάσταση μπορεί να απαιτήσουν να αναβάλουμε ορισμένες από τις εργασίες μας ή ακόμη και όλες. Επιπλέον, όλοι χρειάζονται περιστασιακά κάποιο διάλειμμα από το καθημερινό πρόγραμμα. Ακόμη και ο Γιος του Θεού δεν αποτελούσε εξαίρεση. Ο Ιησούς παρέμενε πολυάσχολος στη διακονία του, αλλά άφηνε επίσης ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό του και για τους μαθητές του. (Μάρκος 6:31, 32) Αυτού του είδους η ανάπαυλα είναι επωφελής. Η αναβλητικότητα, όμως, αποτελεί διαφορετικό ζήτημα και είναι συνήθως επιβλαβής. Σκεφτείτε ένα παράδειγμα.

 Μια έφηβη μαθήτρια έχει τρεις εβδομάδες προκειμένου να προετοιμαστεί για ένα διαγώνισμα μαθηματικών. Υπάρχουν πολλές σημειώσεις και βιβλία που πρέπει να ανασκοπήσει. Νιώθει την πίεση. Η αναβλητικότητα τη δελεάζει, και εκείνη πέφτει στην παγίδα της. Αντί να μελετήσει, παρακολουθεί τηλεόραση. Τη μία μέρα μετά την άλλη, μεταθέτει όσα χρειάζεται να κάνει για να γράψει καλά στο διαγώνισμα. Κατόπιν, τη νύχτα πριν από το διαγώνισμα, έρχεται τελικά αντιμέτωπη με όλη την ύλη που πρέπει να διαβάσει. Κάθεται στο γραφείο της και αρχίζει να μελετά τις σημειώσεις και τα βιβλία της.

Οι ώρες περνούν. Ενώ τα άλλα μέλη της οικογένειας κοιμούνται, αυτή επιδίδεται σε έναν μαραθώνιο για να απομνημονεύσει εξισώσεις, συνημίτονα και τετραγωνικές ρίζες. Στο σχολείο την επόμενη μέρα, πασχίζει να απαντήσει σε ερωτήσεις για τις οποίες το κουρασμένο μυαλό της δεν είναι προετοιμασμένο. Παίρνει χαμηλό βαθμό στο διαγώνισμα και μένει μετεξεταστέα. Χρειάζεται να μελετήσει την ύλη ξανά και ίσως δεν περάσει στην επόμενη τάξη.

Το τίμημα της αναβλητικότητας αποδείχτηκε πολύ υψηλό για αυτή τη μαθήτρια. Αλλά υπάρχει κάποια Γραφική αρχή που μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να αποφύγουν μια κατάσταση σαν τη δική της. «Να προσέχετε . . . πάρα πολύ πώς περπατάτε, όχι ως άσοφοι, αλλά ως σοφοί, εξαγοράζοντας τον εύκαιρο χρόνο», έγραψε ο απόστολος Παύλος. (Εφεσίους 5:15, 16) Ο Παύλος πρότρεπε τους Χριστιανούς να χρησιμοποιούν το χρόνο τους σοφά φροντίζοντας για τα πνευματικά συμφέροντα, αλλά αυτή η αρχή μπορεί να είναι ωφέλιμη σε πολλές σημαντικές δραστηριότητες της ζωής. Εφόσον μπορούμε συνήθως να αποφασίσουμε πότε πρέπει να γίνει μια εργασία, θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα και θα κάνουμε γρηγορότερα τη δουλειά μας αν επιλέγουμε να ξεκινήσουμε όταν υπάρχει “εύκαιρος”, δηλαδή πιο πλεονεκτικός, χρόνος. Αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό των “σοφών”, όπως δείχνει το εδάφιο.

Πότε θα ήταν “ο εύκαιρος χρόνος” να μελετήσει η νεαρή μαθήτρια για το διαγώνισμα των μαθηματικών; Θα μπορούσε ίσως να ανασκοπεί προοδευτικά την ύλη κάθε βράδυ επί περίπου 15 λεπτά. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα χρειαζόταν να πιεστεί τη νύχτα πριν από το διαγώνισμα, τις ώρες που θα ήταν καλύτερα να κοιμάται. Τη μέρα του διαγωνίσματος, θα ήταν ξεκούραστη και απόλυτα προετοιμασμένη, και θα μπορούσε να πάρει καλό βαθμό.

Επομένως, όταν σας ανατίθεται κάποια εργασία, καθορίστε «τον εύκαιρο χρόνο» για αυτήν και κάντε την. Τότε θα αποφύγετε την παγίδα της αναβλητικότητας καθώς και τις συνέπειές της. Θα είστε επίσης ικανοποιημένοι επειδή η εργασία θα έχει γίνει καλά. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν πρόκειται για κάτι που θα επηρεάσει και άλλους ανθρώπους, όπως συμβαίνει με τους διορισμούς μέσα στη Χριστιανική εκκλησία.

Περιορίστε την Ακαταστασία

Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, ο δεύτερος παράγοντας για να χρησιμοποιούμε καλά τον πολύτιμο χρόνο μας είναι η αποφυγή της ακαταστασίας. Ξέρουμε ότι χρειάζεται χρόνος για να τακτοποιούμε τα πράγματα, να τα χρησιμοποιούμε, να τα καθαρίζουμε, να τα αποθηκεύουμε, να τα αναζητούμε. Περισσότερα πράγματα σημαίνουν και μεγαλύτερη δαπάνη χρόνου. Είναι πιο χρονοβόρο και πιο απογοητευτικό να κάνει κάποιος δουλειές σε ένα δωμάτιο ή σε ένα σπίτι που είναι γεμάτο αντικείμενα παρά εκεί όπου υπάρχουν ανοιχτοί χώροι και τακτοποιημένες επιφάνειες. Επιπρόσθετα, καθώς συσσωρεύονται ολοένα και περισσότερα πράγματα, ο χρόνος που απαιτείται για την εύρεση κάποιου αναγκαίου αντικειμένου αυξάνεται.

Ειδικοί στην οικοκυρική λένε ότι σχεδόν ο μισός από το χρόνο που δαπανούν οι άνθρωποι στην καθαριότητα χάνεται στην «τακτοποίηση, στη  μετακίνηση και στο μάζεμα περιττών πραγμάτων και σκουπιδιών». Η κατάσταση είναι πιθανώς παρόμοια και σε άλλους τομείς της ζωής. Γι’ αυτό, αν θέλετε να χρησιμοποιείτε το χρόνο σας καλύτερα, ρίξτε μια προσεκτική ματιά γύρω σας. Μήπως ο χώρος σας είναι ακατάστατος, περιορίζοντας τις κινήσεις σας και, το χειρότερο από όλα, σπαταλώντας το χρόνο σας; Αν ναι, περιορίστε την ακαταστασία.

Το να απαλλαχτείτε από περιττά πράγματα ίσως δεν είναι εύκολο. Το πέταμα πολύτιμων αλλά μη αναγκαίων αντικειμένων μπορεί να είναι επώδυνο—σχεδόν σαν να χάνεις έναν καλό φίλο. Πώς, λοιπόν, μπορείτε να αποφασίσετε αν θα κρατήσετε ένα αντικείμενο ή αν θα απαλλαχτείτε από αυτό; Μερικοί εφαρμόζουν τον κανόνα του ενός χρόνου. Αν δεν έχετε χρησιμοποιήσει κάτι για έναν χρόνο, πετάξτε το. Τι θα γίνει αν διστάζετε ακόμη να το πετάξετε ύστερα από έναν χρόνο; Κρατήστε το κάπου για άλλους έξι μήνες. Όταν το ξαναδείτε και συνειδητοποιήσετε ότι έχει περάσει ενάμισης χρόνος και δεν το έχετε χρησιμοποιήσει, ίσως είναι πιο εύκολο να το αποχωριστείτε. Όπως και αν έχουν τα πράγματα, ο στόχος είναι να περιορίσετε την ακαταστασία—να κάνετε καλύτερη χρήση του χρόνου σας.

Βέβαια η ακαταστασία δεν περιορίζεται σε πράγματα που βρίσκονται στο σπίτι ή στον εργασιακό χώρο κάποιου. Ο Ιησούς μίλησε για την “ανησυχία αυτού του συστήματος πραγμάτων και την απατηλή δύναμη του πλούτου” που μπορούν να “πνίξουν το λόγο” του Θεού και να κάνουν κάποιο άτομο “άκαρπο” σε σχέση με τα καλά νέα. (Ματθαίος 13:22) Η ζωή κάποιου μπορεί να γεμίσει με τόσο πολλές δραστηριότητες και επιδιώξεις ώστε αυτός να δυσκολεύεται να βρει τον αναγκαίο χρόνο για να διατηρεί πνευματικό πρόγραμμα καθώς και πνευματική ισορροπία, πράγματα που είναι ύψιστης σημασίας. Το αποτέλεσμα είναι ότι μπορεί να πάσχει από πνευματική άποψη και τελικά να χάσει εντελώς το προνόμιο να εισέλθει στον υποσχεμένο νέο κόσμο του Θεού, όταν θα υπάρχει μια αιωνιότητα χρόνου για να κάνει όσα φέρνουν αληθινή ικανοποίηση και χαρά.—Ησαΐας 65:17-24· 2 Πέτρου 3:13.

Μήπως διαπιστώνετε ότι ρυθμίζετε συνεχώς το χρόνο σας για να χωρέσετε όλα τα πράγματα που πιστεύετε ότι πρέπει να κάνετε—είτε σχετίζονται με την εργασία σας, το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, τα χόμπι σας, τα ταξίδια σας, το πρόγραμμα γυμναστικής σας, τις κοινωνικές σας υποχρεώσεις είτε με διάφορα άλλα ενδιαφέροντα; Αν ναι, ίσως είναι καιρός να εξετάσετε πώς μπορείτε να περιορίσετε την ακαταστασία, από πνευματική άποψη.

Ένα άλλο ρητό λέει: Ο χρόνος και η παλίρροια δεν περιμένουν κανέναν. Πράγματι, ο χρόνος κυλάει αδυσώπητα σαν ποτάμι που ρέει συνεχώς. Δεν μπορεί να αντιστραφεί ή να αποταμιευτεί. Όταν φεύγει, φεύγει για πάντα. Ωστόσο, ακολουθώντας μερικές απλές Γραφικές αρχές και κάνοντας ορισμένα πρακτικά βήματα, μπορούμε να τιθασεύουμε το χρόνο που χρειαζόμαστε ώστε να φροντίζουμε για «τα πιο σπουδαία πράγματα» κάτι που συντελεί στο αιώνιο όφελός μας καθώς και στη “δόξα και στον αίνο του Θεού”.—Φιλιππησίους 1:10, 11.

[Εικόνα στη σελίδα 8, 9]

Ο χρόνος, όπως ένα ορμητικό ποτάμι, μπορεί να τιθασευτεί για την επιτέλεση καλού έργου

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Πότε είναι “ο εύκαιρος χρόνος” προκειμένου να μελετήσει για το διαγώνισμά της;

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Το να κάνει κάποιος δουλειές σε έναν ακατάστατο χώρο είναι χρονοβόρο και απογοητευτικό