Να Φοβάστε τον Ιεχωβά—Να Είστε Ευτυχισμένοι!

«Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που φοβάται τον Ιεχωβά».—ΨΑΛΜΟΣ 112:1.

1, 2. Τι είναι δυνατόν να φέρει ο φόβος του Ιεχωβά;

Η ΕΥΤΥΧΙΑ δεν αποκτάται εύκολα. Η πραγματική ευτυχία εξαρτάται από το αν παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις, αν κάνουμε το σωστό και αν απομακρυνόμαστε από ό,τι είναι εσφαλμένο. Ο Πλάστης μας, ο Ιεχωβά, μας έχει δώσει το Λόγο του, την Αγία Γραφή, για να μας διδάξει πώς να απολαμβάνουμε την καλύτερη οδό ζωής. Αν αναζητούμε την καθοδηγία του Ιεχωβά και την ακολουθούμε, εκδηλώνοντας έτσι φόβο για τον Θεό, μπορούμε να είμαστε αληθινά ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι.—Ψαλμός 23:1· Παροιμίες 14:26.

² Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε Γραφικά και σύγχρονα παραδείγματα τα οποία δείχνουν πώς δίνει ο γνήσιος φόβος του Θεού δύναμη σε κάποιον προκειμένου να αντισταθεί στην πίεση που δέχεται να κάνει το εσφαλμένο, καθώς και θάρρος για να κάνει το σωστό. Θα δούμε ότι ο θεοσεβής φόβος είναι δυνατόν να μας φέρει ευτυχία υποκινώντας μας να διορθώσουμε μια εσφαλμένη πορεία, όπως χρειάστηκε να κάνει ο Βασιλιάς Δαβίδ. Θα δούμε επίσης ότι ο φόβος του Ιεχωβά είναι μια αληθινά πολύτιμη κληρονομιά την οποία μπορούν οι γονείς να μεταβιβάσουν στα παιδιά τους. Πράγματι, ο Λόγος του Θεού μάς διαβεβαιώνει: «Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που φοβάται τον Ιεχωβά».—Ψαλμός 112:1.

Ξαναβρείτε τη Χαμένη Ευτυχία

3. Τι βοήθησε τον Δαβίδ να ανανήψει από τις αμαρτίες του;

³ Όπως εξετάσαμε στο προηγούμενο άρθρο, ο Δαβίδ σε τρεις σημαντικές περιπτώσεις απέτυχε να δείξει κατάλληλο θεοσεβή φόβο και αμάρτησε. Ωστόσο, η ανταπόκρισή του στη διαπαιδαγώγηση του Ιεχωβά έδειξε ότι στην ουσία ήταν θεοφοβούμενο άτομο. Η ευλάβεια και ο σεβασμός του για τον Θεό τον υποκίνησαν να παραδεχτεί την ενοχή του, να διορθώσει την πορεία του και να αποκαταστήσει την καλή σχέση με τον Ιεχωβά. Αν και τα λάθη του επέφεραν παθήματα τόσο σε εκείνον όσο και σε άλλους, με τη γνήσια μετάνοιά του κέρδισε τη διαρκή υποστήριξη και ευλογία του Ιεχωβά. Το παράδειγμα  του Δαβίδ μπορεί ασφαλώς να ενσταλάξει θάρρος σε Χριστιανούς σήμερα οι οποίοι ίσως να πέσουν σε κάποιο σοβαρό αμάρτημα.

4. Πώς μπορεί ο φόβος του Θεού να βοηθήσει κάποιο άτομο να ξαναβρεί την ευτυχία;

⁴ Εξετάστε την περίπτωση της Ζόνια. * Αν και υπηρετούσε ως ολοχρόνια κήρυκας των καλών νέων, η Ζόνια άρχισε να έχει κακές συναναστροφές, αναμείχθηκε σε αντιχριστιανική διαγωγή και χρειάστηκε να αποκοπεί από τη Χριστιανική εκκλησία. Όταν συνήλθε, η Ζόνια έκανε ό,τι ήταν απαραίτητο για να αποκαταστήσει τη σχέση της με τον Ιεχωβά. Με τον καιρό επανεντάχθηκε στην εκκλησία. Ενόσω συνέβαιναν όλα αυτά, η Ζόνια δεν έχασε ποτέ την επιθυμία να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Τελικά, ανέλαβε και πάλι την ολοχρόνια διακονία σκαπανέα. Αργότερα, παντρεύτηκε έναν υποδειγματικό Χριστιανό πρεσβύτερο και τώρα υπηρετούν μαζί ευτυχισμένα στην εκκλησία. Αν και η Ζόνια λυπάται πολύ που παρέκκλινε προσωρινά από τη Χριστιανική οδό, είναι ευτυχισμένη για το ότι ο φόβος της για τον Θεό τη βοήθησε να επιστρέψει.

Καλύτερα να Υποφέρει Παρά να Αμαρτήσει

5, 6. Εξηγήστε πώς και γιατί ο Δαβίδ χάρισε δύο φορές τη ζωή στον Σαούλ.

⁵ Είναι πολύ καλύτερο, φυσικά, όταν ο φόβος του Θεού βοηθάει κάποιον να αποφύγει εξαρχής την αμαρτία. Αυτό αποδείχτηκε αληθινό με τον Δαβίδ. Κάποτε, καθώς ο Σαούλ καταδίωκε τον Δαβίδ με στρατιωτική δύναμη τριών χιλιάδων αντρών, μπήκε σε μια σπηλιά—στην ίδια σπηλιά όπου κρυβόταν ο Δαβίδ και οι άντρες του. Εκείνοι τον παρότρυναν να σκοτώσει τον Σαούλ. Μήπως δεν έδινε ο Ιεχωβά στον Δαβίδ το θανάσιμο εχθρό του στο χέρι του; Αθόρυβα, ο Δαβίδ πλησίασε τον Σαούλ και έκοψε την άκρη του ενδύματός του. Επειδή ο Δαβίδ φοβόταν τον Θεό, ακόμη και αυτή η σχετικά ακίνδυνη πράξη τάραξε τη συνείδησή του. Ο Δαβίδ διέλυσε τους αγανακτισμένους άντρες του λέγοντας: «Μου είναι αδιανόητο, από την άποψη του Ιεχωβά, να κάνω αυτό το πράγμα στον κύριό μου, τον χρισμένο του Ιεχωβά». *—1 Σαμουήλ 24:1-7.

⁶ Σε κάποια μεταγενέστερη περίπτωση, ο Σαούλ στρατοπέδευσε για να διανυκτερεύσει, και ο ίδιος μαζί με όλους τους άντρες του έπεσαν σε “βαθύ ύπνο από τον Ιεχωβά”. Ο Δαβίδ και ο γενναίος ανιψιός του, ο Αβισαί, διείσδυσαν στο μέσο του στρατοπέδου και στάθηκαν ακριβώς πάνω από τον κοιμισμένο Σαούλ. Ο Αβισαί ήθελε να απαλλαχτούν από τον Σαούλ μια και καλή. Ο Δαβίδ συγκράτησε τον Αβισαί ρωτώντας: «Ποιος άπλωσε το χέρι του εναντίον του χρισμένου του Ιεχωβά και παρέμεινε αθώος;»—1 Σαμουήλ 26:9, 12.

7. Τι συγκράτησε τον Δαβίδ από το να αμαρτήσει;

⁷ Γιατί δεν πάταξε ο Δαβίδ τον Σαούλ ενώ είχε δύο φορές την ευκαιρία να το κάνει αυτό; Επειδή φοβόταν τον Ιεχωβά περισσότερο από όσο φοβόταν τον Σαούλ. Λόγω του κατάλληλου φόβου του για τον Θεό, ο Δαβίδ ήταν έτοιμος να υποφέρει, αν ήταν απαραίτητο, παρά να αμαρτήσει. (Εβραίους 11:25) Είχε πλήρη πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά θα φρόντιζε το λαό Του και τον ίδιο προσωπικά. Ο Δαβίδ γνώριζε ότι αν υπάκουε και εμπιστευόταν στον Θεό θα απολάμβανε ευτυχία και πολλές ευλογίες, ενώ αν αγνοούσε τον Θεό, αυτό θα επέφερε την αποδοκιμασία Του. (Ψαλμός 65:4) Γνώριζε επίσης ότι ο Θεός θα εκπλήρωνε την υπόσχεση που είχε δώσει να κάνει τον Δαβίδ βασιλιά και ότι θα απομάκρυνε τον Σαούλ στο δικό Του καιρό και με το δικό Του τρόπο.—1 Σαμουήλ 26:10.

Ο Φόβος του Θεού Φέρνει Ευτυχία

8. Πώς αποτελεί παράδειγμα η διαγωγή που εκδήλωσε ο Δαβίδ όταν βρισκόταν υπό πίεση;

⁸ Ως Χριστιανοί, μπορούμε να αναμένουμε εμπαιγμό, διωγμό και άλλες δοκιμασίες. (Ματθαίος 24:9· 2 Πέτρου 3:3) Μερικές φορές μπορεί ακόμη και να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες που περιλαμβάνουν συλλάτρεις μας. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά βλέπει τα πάντα, ακούει τις προσευχές μας και, στον κατάλληλο καιρό, θα διορθώσει τα πράγματα σύμφωνα με το θέλημά του. (Ρωμαίους 12:17-21· Εβραίους 4:16) Επομένως, αντί να φοβόμαστε τους εναντίους μας, φοβόμαστε τον Θεό και αποβλέπουμε σε εκείνον για να μας απελευθερώσει. Σαν τον Δαβίδ, δεν παίρνουμε εκδίκηση για τον εαυτό μας ούτε συμβιβάζουμε τις δίκαιες αρχές για να μην υποφέρουμε. Στο τέλος, αυτό φέρνει ευτυχία. Αλλά πώς συμβαίνει κάτι τέτοιο;

9. Αναφέρετε ένα παράδειγμα που δείχνει πώς μπορεί ο φόβος για τον Θεό να φέρει ευτυχία παρά το διωγμό.

 ⁹ «Θυμάμαι μια μητέρα και την έφηβη κόρη της οι οποίες λόγω της Χριστιανικής τους ουδετερότητας αρνήθηκαν να αγοράσουν κάρτες ενός πολιτικού κόμματος», αφηγείται κάποιος παλαίμαχος ιεραπόστολος στην Αφρική. «Δέχτηκαν κτηνώδη επίθεση από ένα πλήθος αντρών και έπειτα τους ειπώθηκε να πάνε στο σπίτι τους. Καθώς περπατούσαν, η μητέρα προσπαθούσε να παρηγορήσει την κόρη της που έκλαιγε και η οποία πάσχιζε να καταλάβει γιατί είχε συμβεί αυτό. Δεν ήταν χαρούμενες εκείνη τη στιγμή, αλλά είχαν καθαρή συνείδηση. Αργότερα, ήταν πολύ ευτυχισμένες επειδή είχαν υπακούσει στον Θεό. Αν είχαν αγοράσει τις κάρτες του κόμματος, το πλήθος θα ήταν κατενθουσιασμένο. Οι άντρες θα τους είχαν προσφέρει αναψυκτικά και θα χόρευαν γύρω τους μέχρι να φτάσουν στο σπίτι. Αλλά το κορίτσι και η μητέρα της, γνωρίζοντας ότι είχαν συμβιβαστεί, θα ήταν οι πιο δυστυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο». Ο φόβος τους για τον Θεό τις προστάτεψε από όλα αυτά.

10, 11. Ποια καλά αποτελέσματα προέκυψαν από το φόβο που εκδήλωσε για τον Θεό κάποια γυναίκα;

¹⁰ Η εκδήλωση θεοσεβούς φόβου φέρνει επίσης ευτυχία όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες οι οποίες περιλαμβάνουν το σεβασμό για την ιερότητα της ζωής. Όταν η Μαίρη ήταν έγκυος στο τρίτο της παιδί, ο γιατρός την παρότρυνε να κάνει έκτρωση. «Η κατάστασή σου είναι επικίνδυνη», της είπε. «Ανά πάσα στιγμή μπορεί να πάθεις κρίση και να πεθάνεις μέσα σε 24 ώρες. Εκτός αυτού θα πεθάνει και το μωρό. Εξάλλου, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι το μωρό θα είναι φυσιολογικό». Η Μαίρη μελετούσε τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά αλλά δεν είχε βαφτιστεί ακόμη. «Ωστόσο», λέει η Μαίρη, «είχα βάλει σκοπό να υπηρετώ τον Ιεχωβά, και ήμουν αποφασισμένη να παραμείνω υπάκουη σε εκείνον, ό,τι και αν συνέβαινε».—Έξοδος 21:22, 23.

¹¹ Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, η Μαίρη συνέχισε να μελετάει τη Γραφή και να φροντίζει την οικογένειά της. Τελικά το μωρό γεννήθηκε. «Η γέννα ήταν λίγο δυσκολότερη από τις πρώτες δύο, αλλά δεν υπήρχαν σοβαρές επιπλοκές», αφηγείται η Μαίρη. Ο φόβος για τον Θεό τη βοήθησε να διατηρήσει καλή συνείδηση και σύντομα βαφτίστηκε. Καθώς το αγοράκι μεγάλωνε, έμαθε και εκείνο να φοβάται τον Ιεχωβά, και τώρα υπηρετεί σε ένα από τα γραφεία τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

“Ενισχύστε τον Εαυτό σας Μέσω του Ιεχωβά”

12. Πώς ενίσχυε τον Δαβίδ ο φόβος του Θεού;

¹² Ο φόβος του Δαβίδ για τον Ιεχωβά δεν τον συγκρατούσε μόνο από το να κάνει κάτι εσφαλμένο. Τον ενίσχυε για να ενεργεί με αποφασιστικότητα και σοφία κάτω από δύσκολες περιστάσεις. Επί έναν χρόνο και τέσσερις μήνες, ο Δαβίδ και οι άντρες του κρύβονταν από τον Σαούλ στη Σικλάγ, στην επαρχιακή περιοχή των Φιλισταίων. (1 Σαμουήλ 27:5-7) Κάποια μέρα, ενώ οι άντρες απουσίαζαν, μια ληστρική ομάδα Αμαληκιτών έκαψαν την πόλη και πήραν όλες τις συζύγους, τα παιδιά και τα ποίμνια των αντρών. Όταν ο Δαβίδ και οι άντρες του επέστρεψαν και είδαν τι είχε συμβεί, έκλαψαν. Η λύπη σύντομα μετατράπηκε σε πικρία, και οι άντρες του Δαβίδ ήθελαν να τον λιθοβολήσουν. Αν και ήταν στενοχωρημένος, ο Δαβίδ δεν απελπίστηκε. (Παροιμίες 24:10) Ο φόβος του για τον Θεό τον υποκίνησε να στραφεί στον Ιεχωβά, και ο ίδιος «ενίσχυσε τον εαυτό του μέσω του Ιεχωβά». Με τη βοήθεια του Θεού, ο Δαβίδ και οι άντρες του πρόφτασαν τους Αμαληκίτες και τα πήραν όλα πίσω.—1 Σαμουήλ 30:1-20.

13, 14. Πώς βοήθησε ο φόβος του Θεού μια Χριστιανή να πάρει καλές αποφάσεις;

¹³ Και σήμερα οι υπηρέτες του Θεού αντιμετωπίζουν καταστάσεις οι οποίες απαιτούν εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά και θάρρος για να ενεργούν με αποφασιστικότητα. Εξετάστε το παράδειγμα της Κριστίνα. Ως νεαρή, η Κριστίνα μελετούσε τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ήθελε, όμως, να γίνει πιανίστρια κονσέρτων, και έκανε αξιόλογη πρόοδο προς αυτόν το σκοπό. Επιπλέον, δεν ένιωθε άνετα να κηρύττει και γι’ αυτό φοβόταν να δεχτεί τις ευθύνες τις οποίες θα αναλάμβανε με το βάφτισμα. Καθώς η Κριστίνα συνέχιζε να μελετάει το Λόγο του Θεού άρχισε να αισθάνεται τη δύναμή του. Μάθαινε το φόβο του Ιεχωβά και κατανόησε ότι ο Ιεχωβά αναμένει από τους υπηρέτες του να τον αγαπούν με όλη την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και τη δύναμή τους. (Μάρκος 12:30) Αυτό την υποκίνησε να αφιερωθεί στον Ιεχωβά και να βαφτιστεί.

 ¹⁴ Η Κριστίνα ζήτησε από τον Ιεχωβά βοήθεια για να κάνει πνευματική πρόοδο. «Γνώριζα ότι η ζωή ενός ατόμου που δίνει κονσέρτα πιάνου περιλαμβάνει συνεχή ταξίδια και συμβόλαια για μέχρι και 400 κονσέρτα το χρόνο», εξηγεί η Κριστίνα. «Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να γίνω καθηγήτρια για να συντηρούμαι οικονομικά και να υπηρετώ ως ολοχρόνια κήρυκας των καλών νέων». Εκείνον τον καιρό, είχε ήδη προγραμματιστεί το πρώτο κονσέρτο της στην πιο φημισμένη αίθουσα της χώρας της. «Το πρώτο μου κονσέρτο ήταν και το τελευταίο μου», λέει η ίδια. Η Κριστίνα είναι σήμερα παντρεμένη με έναν Χριστιανό πρεσβύτερο. Μαζί, υπηρετούν τώρα σε ένα από τα γραφεία τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Είναι χαρούμενη που ο Ιεχωβά τής έδωσε τη δύναμη να πάρει σωστές αποφάσεις και που μπορεί τώρα να χρησιμοποιεί το χρόνο και την ενεργητικότητά της στην υπηρεσία του.

Πολύτιμη Κληρονομιά

15. Τι ήθελε ο Δαβίδ να μεταβιβάσει στα παιδιά του, και πώς το έκανε αυτό;

¹⁵ «Ελάτε, γιοι μου, ακούστε με», έγραψε ο Δαβίδ. «Το φόβο του Ιεχωβά θα σας διδάξω». (Ψαλμός 34:11) Ως πατέρας, ο Δαβίδ ήταν αποφασισμένος να μεταβιβάσει στα παιδιά του μια πολύτιμη κληρονομιά—το γνήσιο, ισορροπημένο, υγιή φόβο του Ιεχωβά. Με λόγια και με έργα, ο Δαβίδ παρουσίασε τον Ιεχωβά, όχι ως απαιτητικό και φοβερό Θεό, έτοιμο να εντοπίζει κάθε παράβαση των νόμων Του, αλλά ως στοργικό και συγχωρητικό Πατέρα που ενδιαφέρεται για τα επίγεια παιδιά Του. «Τα λάθη ποιος μπορεί να τα διακρίνει;» ρώτησε ο Δαβίδ. Έπειτα, δείχνοντας την πεποίθησή του για το ότι ο Ιεχωβά δεν εξετάζει εξονυχιστικά και συνεχώς τα σφάλματά μας, πρόσθεσε: «Από κρυμμένες αμαρτίες κήρυξέ με αθώο». Ο Δαβίδ ήταν σίγουρος ότι, αν έκανε το καλύτερο που μπορούσε, τα λόγια και οι σκέψεις του θα ήταν αποδεκτά στον Ιεχωβά.—Ψαλμός 19:12, 14.

16, 17. Πώς μπορούν οι γονείς να διδάξουν στα παιδιά τους το φόβο του Ιεχωβά;

 ¹⁶ Ο Δαβίδ αποτελεί παράδειγμα για τους γονείς σήμερα. «Οι γονείς μας μάς μεγάλωσαν με τέτοιον τρόπο ώστε μας άρεσε που ήμασταν στην αλήθεια», λέει ο Ραλφ, ο οποίος μαζί με τον αδελφό του υπηρετούν σε ένα γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. «Όταν ήμασταν μικροί, μας περιλάμβαναν στις συζητήσεις τους για τις εκκλησιαστικές δραστηριότητες και αποκτήσαμε τον ενθουσιασμό που είχαν και εκείνοι για την αλήθεια. Μας ανέθρεψαν έτσι ώστε να πιστεύουμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε ωφέλιμα πράγματα στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Μάλιστα, για αρκετά χρόνια η οικογένειά μας ζούσε σε μια χώρα όπου υπάρχει μεγάλη ανάγκη για ευαγγελιζομένους της Βασιλείας, και βοηθήσαμε στην ίδρυση νέων εκκλησιών.

¹⁷ »Αυτό που μας κράτησε στο σωστό δρόμο ήταν, όχι ένας κατάλογος από άκαμπτους κανόνες, αλλά το γεγονός ότι για τους γονείς μας ο Ιεχωβά ήταν πραγματικός και πάρα πολύ στοργικός και καλός. Οι γονείς μας επιθυμούσαν να γνωρίζουν καλύτερα τον Ιεχωβά και να τον ευαρεστούν, και εμείς διδασκόμασταν από το γνήσιο φόβο τους για τον Θεό και από την αγάπη τους για εκείνον. Ακόμη και όταν κάναμε κάτι εσφαλμένο, οι γονείς μας δεν μας έκαναν να αισθανόμαστε ότι ο Ιεχωβά δεν μας αγαπούσε πλέον. Ούτε μας επέβαλλαν οργισμένα αυθαίρετους περιορισμούς. Τις περισσότερες φορές κάθονταν μαζί μας και μας μιλούσαν, η μαμά μερικές φορές με δάκρυα στα μάτια, προσπαθώντας να φτάσουν στην καρδιά μας. Και αυτό είχε επιτυχία. Μάθαμε από τα λόγια και τις πράξεις των γονέων μας ότι ο φόβος του Ιεχωβά είναι όμορφο πράγμα και ότι το να είναι κάποιος Μάρτυράς του αποτελεί χαρά και ευχαρίστηση, όχι βάρος».—1 Ιωάννη 5:3.

18. Τι θα κερδίσουμε αν φοβόμαστε τον αληθινό Θεό;

¹⁸ Ανάμεσα στα «τελευταία λόγια του Δαβίδ», διαβάζουμε: «Όταν εκείνος που κυβερνάει τους ανθρώπους είναι δίκαιος, κυβερνώντας με φόβο Θεού, αυτό είναι σαν το φως του πρωινού, όταν προβάλλει ο ήλιος». (2 Σαμουήλ 23:1, 3, 4) Ο Σολομών, γιος και διάδοχος του Δαβίδ, είχε συλλάβει προφανώς το νόημα, επειδή ζήτησε να του δώσει ο Ιεχωβά «υπάκουη καρδιά» και την ικανότητα «να διακρίνει το καλό από το κακό». (1 Βασιλέων 3:9) Ο Σολομών αναγνώρισε ότι το να φοβάται κάποιος τον Ιεχωβά αποτελεί πορεία σοφίας και ευτυχίας. Αργότερα, συνοψίζοντας το βιβλίο του Εκκλησιαστή είπε: «Η κατάληξη της υπόθεσης, αφού ακούστηκαν όλα, είναι: Να φοβάσαι τον αληθινό Θεό και να τηρείς τις εντολές του. Διότι αυτή είναι όλη η υποχρέωση του ανθρώπου. Διότι ο αληθινός Θεός θα φέρει σε κρίση κάθε είδους έργο αναφορικά με κάθε κρυφό πράγμα, ως προς το αν είναι καλό ή κακό». (Εκκλησιαστής 12:13, 14) Αν δώσουμε προσοχή σε αυτή τη συμβουλή, θα διακρίνουμε πραγματικά ότι «το αποτέλεσμα της ταπεινοφροσύνης και του φόβου του Ιεχωβά» είναι, όχι μόνο σοφία και ευτυχία, αλλά και «πλούτος και δόξα και ζωή».—Παροιμίες 22:4.

19. Τι θα μας καταστήσει ικανούς να κατανοήσουμε «το φόβο του Ιεχωβά»;

¹⁹ Από τα Γραφικά παραδείγματα και από τις σύγχρονες εμπειρίες, βλέπουμε ότι ο κατάλληλος φόβος του Θεού παίζει θετικό ρόλο στη ζωή των αληθινών υπηρετών του Ιεχωβά. Αυτός ο φόβος μπορεί, όχι μόνο να μας εμποδίσει να κάνουμε κάτι που δυσαρεστεί τον ουράνιο Πατέρα μας, αλλά και να μας δώσει το θάρρος για να αντιμετωπίζουμε τους αντιδίκους μας καθώς και τη δύναμη για να υπομένουμε τις δοκιμασίες και τις κακουχίες που μας βρίσκουν. Επομένως, είθε όλοι μας, νέοι και ηλικιωμένοι, να επιδιδόμαστε με επιμέλεια στη μελέτη του Λόγου του Θεού, στοχαζόμενοι αυτά που μαθαίνουμε και πλησιάζοντας τον Ιεχωβά με τακτικές και εγκάρδιες προσευχές. Κάνοντάς το αυτό, όχι μόνο θα βρούμε «τη γνώση του Θεού», αλλά και θα κατανοήσουμε «το φόβο του Ιεχωβά».—Παροιμίες 2:1-5.

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

Πώς μπορεί ο φόβος του Θεού

• να βοηθήσει κάποιον να ανανήψει από μια σοβαρή αμαρτία;

• να φέρει ευτυχία κάτω από δοκιμασίες και διωγμό;

• να μας ενισχύσει να κάνουμε το θέλημα του Θεού;

• να αποτελέσει πολύτιμη κληρονομιά για τα παιδιά μας;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Ο φόβος του Ιεχωβά συγκράτησε τον Δαβίδ ώστε να μην πατάξει τον Βασιλιά Σαούλ

[Εικόνες στη σελίδα 29]

Ο φόβος του Θεού αποτελεί πολύτιμη κληρονομιά την οποία οι γονείς μπορούν να μεταβιβάσουν στα παιδιά τους