Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Μετά την τελική δοκιμή στο τέλος της Χιλιετίας, θα είναι δυνατόν να αμαρτάνουν οι άνθρωποι και να πεθαίνουν;

Δύο εδάφια που βρίσκονται στην Αποκάλυψη έχουν σχέση με αυτό: «Ο θάνατος και ο Άδης ρίχτηκαν στη λίμνη της φωτιάς. Αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος, η λίμνη της φωτιάς». (Αποκάλυψη 20:14) «Θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει».—Αποκάλυψη 21:4.

Σημειώστε το χρονικό πλαίσιο όσων περιλαμβάνονται εδώ. Το ρίξιμο του “θανάτου και του Άδη” στη λίμνη της φωτιάς λαβαίνει χώρα αφού εκείνοι που θα επιβιώσουν από τον Αρμαγεδδώνα, οι αναστημένοι και όλοι όσοι γεννηθούν μετά τον Αρμαγεδδώνα κριθούν με βάση «εκείνα που ήταν γραμμένα στους ρόλους», δηλαδή τις λεπτομερείς απαιτήσεις του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα στη διάρκεια των χιλίων ετών. (Αποκάλυψη 20:12, 13) Ο απόστολος Ιωάννης καταγράφει ένα ακόμη όραμα, στο 21ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, το οποίο θα εκπληρωθεί στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού Ιησού. Η τελική εκπλήρωση αυτού του οράματος, όμως, θα λάβει χώρα στο τέλος της χιλιετούς Ημέρας Κρίσης. Τότε ο Ιεχωβά θα κατοικεί με την ανθρωπότητα με την πιο πλήρη έννοια χωρίς μεσολαβητές, καθώς ο Ιησούς θα έχει παραδώσει τη Βασιλεία στον Πατέρα του. Ο Ιεχωβά θα κατοικεί συμβολικά με “τους λαούς του” με μόνιμο και άμεσο τρόπο. «Ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια» με πλήρη έννοια όταν η ανθρωπότητα θα έχει αποκτήσει τελειότητα ως αποτέλεσμα της αξίας της λυτρωτικής θυσίας του Χριστού η οποία θα εφαρμοστεί στο πλήρες.—Αποκάλυψη 21:3, 4.

Επομένως, ο θάνατος που αναφέρεται στα εδάφια που παρατίθενται παραπάνω είναι ο Αδαμιαίος θάνατος, ο οποίος θα καταργηθεί από το λύτρο του Χριστού. (Ρωμαίους 5:12-21) Με εκμηδενισμένο το θάνατο που κληρονόμησε η ανθρωπότητα από τον Αδάμ, οι άνθρωποι θα είναι όπως ακριβώς ήταν εκείνος όταν δημιουργήθηκε. Ο Αδάμ ήταν τέλειος, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι δεν υπήρχε πιθανότητα να πεθάνει. Ο Ιεχωβά είπε στον Αδάμ να μη φάει από «το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού» και ανέφερε: «Την ημέρα που θα φας από αυτό οπωσδήποτε θα πεθάνεις». (Γένεση 2:17) Αυτός ήταν θάνατος από εσκεμμένη αμαρτία. Έπειτα από την τελική δοκιμή, στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να είναι ελεύθεροι ηθικοί παράγοντες. (Αποκάλυψη 20:7-10) Θα συνεχίσουν να έχουν τη δυνατότητα επιλογής με βάση τη δική τους ελεύθερη βούληση σχετικά με το αν θα εξακολουθήσουν να υπηρετούν τον Ιεχωβά ή όχι. Δεν μπορεί να λεχθεί ότι κανένας άνθρωπος δεν θα απορρίψει ποτέ τον Θεό, όπως τον απέρριψε ο Αδάμ.

Τι θα συνέβαινε σε εκείνον που θα επέλεγε να στασιάσει μετά την τελική δοκιμή εφόσον δεν θα υπάρχει ούτε θάνατος ούτε Άδης; Εκείνον τον καιρό, δεν θα υπάρχει πια ο Αδαμιαίος θάνατος. Και ο Άδης, ο κοινός τάφος της ανθρωπότητας με ελπίδα ανάστασης, δεν θα υπάρχει πια. Ωστόσο, ο Ιεχωβά μπορεί να αφανίσει οποιονδήποτε στασιαστή στη λίμνη της φωτιάς, στερώντας του κάθε ελπίδα ανάστασης. Αυτός ο θάνατος θα ήταν σαν το θάνατο του Αδάμ και της Εύας, όχι το θάνατο που κληρονόμησαν οι άνθρωποι από τον Αδάμ.

Εντούτοις, δεν έχουμε λόγους να περιμένουμε ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Εκείνοι που θα περάσουν την τελική δοκιμή θα διαφέρουν από τον Αδάμ με μια σημαντική έννοια. Θα έχουν δοκιμαστεί πλήρως. Μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι για την πληρότητα της τελικής δοκιμής επειδή ο Ιεχωβά γνωρίζει πώς να εξετάζει ανθρώπους από κάθε πλευρά, ολοκληρωτικά. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η τελική δοκιμή θα εξαλείψει οποιουσδήποτε θα έκαναν κακή χρήση της ελευθερίας επιλογής τους. Επομένως, μολονότι εκείνοι που θα περάσουν την τελική δοκιμή είναι δυνατόν να στασιάσουν ενάντια στον Θεό και έτσι να καταστραφούν, κάτι τέτοιο είναι πολύ απίθανο να συμβεί.

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Μετά την τελική δοκιμή, με ποια έννοια θα μοιάζει η ανθρωπότητα με τον Αδάμ;