Μπορείτε να Ζήσετε για Πάντα

ΣΤΗ συντριπτική πλειονότητα των πιστών που ανήκουν στις θρησκείες του κόσμου αρέσει η προοπτική της αιώνιας ζωής με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Οι λεπτομέρειες ίσως διαφέρουν από θρησκεία σε θρησκεία, αλλά η ελπίδα παραμένει ουσιαστικά η ίδια—ευτυχισμένη ζωή σε ιδανικές συνθήκες χωρίς την απειλή του θανάτου. Δεν είναι αυτό και δική σας επιθυμία; Πώς μπορεί να εξηγηθεί η ευρεία διάδοση τέτοιων πεποιθήσεων; Και θα πραγματοποιηθεί ποτέ η προοπτική της αιώνιας ζωής;

Οι Γραφές δείχνουν ότι ο Δημιουργός εμφύτευσε την επιθυμία για αιώνια ζωή βαθιά στην ανθρώπινη συνειδητότητα ευθύς εξαρχής, από τότε που δημιούργησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι. «Την αιωνιότητα έβαλε [ο Θεός] στην καρδιά τους», λέει η Γραφή.—Εκκλησιαστής 3:11.

Ωστόσο, προκειμένου να εκπληρώσει το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι την επιθυμία για παντοτινή ζωή, χρειαζόταν να αποδεχτεί την εξουσία που είχε ο Θεός να αποφασίζει τι είναι ορθό και τι εσφαλμένο. Αν το έκαναν αυτό, ο Ιεχωβά θα τους έκρινε άξιους να ζουν «στον αιώνα» στο σπίτι που είχε ετοιμάσει για εκείνους, τον κήπο της Εδέμ.—Γένεση 2:8· 3:22.

Απώλεια της Αιώνιας Ζωής

Το Γραφικό υπόμνημα δείχνει ότι ο Θεός φύτεψε στον κήπο «το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού», και απαγόρευσε στον Αδάμ και στην Εύα να φάνε τον καρπό του, επί ποινή θανάτου. (Γένεση 2:9, 17) Η αποχή του Αδάμ και της Εύας από τη βρώση αυτού του καρπού θα έδειχνε στον Θεό ότι αναγνώριζαν την εξουσία του. Από την άλλη πλευρά, το να φάνε από το δέντρο θα έδειχνε ότι απέρριπταν την εξουσία του Θεού. Ο Αδάμ και η Εύα δεν υπάκουσαν στις οδηγίες του Ιεχωβά και τάχθηκαν με τον Σατανά, ένα πνευματικό πλάσμα το οποίο είχε στασιάσει εναντίον της εξουσίας του Θεού. Ως αποτέλεσμα, ο Θεός έκρινε δικαιολογημένα ότι ο Αδάμ και η Εύα δεν είχαν πια τα προσόντα να ζήσουν για πάντα.—Γένεση 3:1-6.

Αυτό που είχε προσφέρει ο Θεός ήταν ζωή ή θάνατος, ύπαρξη ή ανυπαρξία. Το αποτέλεσμα της ανυπακοής ήταν ο θάνατος και το οριστικό τέλος της ύπαρξής τους. Δεν ήταν δυνατόν να συνεχίσουν να ζουν ο Αδάμ και η Εύα ή οποιοιδήποτε από τους απογόνους τους μέσω κάποιου μαγικού φίλτρου ή μιας αθάνατης ψυχής. *

Όλοι οι απόγονοι του Αδάμ υπέφεραν εξαιτίας του στασιασμού του. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε τις συνέπειες όταν έγραψε: «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει».—Ρωμαίους 5:12.

 Ανάκτηση της Αιώνιας Ζωής

Ο απόστολος Παύλος παρομοίασε την κατάσταση των απογόνων του Αδάμ με την κατάσταση ενός δούλου του πρώτου αιώνα. Εξαιτίας της κληρονομημένης αμαρτίας, τα παιδιά του Αδάμ και της Εύας ήταν αναπόφευκτο να γεννηθούν «δούλοι της αμαρτίας», με προοπτική το θάνατο. (Ρωμαίους 5:12· 6:16, 17) Αναπόφευκτο, βέβαια, αν ο Ιεχωβά δεν είχε παράσχει νομική λύση για να εξαγοράσει την ελευθερία αυτών των δούλων. Ο Παύλος εξήγησε: «Όπως μέσω ενός παραπτώματος [του Αδάμ] το αποτέλεσμα για ανθρώπους κάθε είδους ήταν καταδίκη, παρόμοια και μέσω μιας πράξης δικαίωσης το αποτέλεσμα για ανθρώπους κάθε είδους είναι το ότι ανακηρύσσονται δίκαιοι για ζωή». Αυτή η “πράξη δικαίωσης” οδήγησε στο να θυσιάσει ο Ιησούς τη δική του τέλεια ανθρώπινη ζωή ως «αντίστοιχο λύτρο για όλους». Ο Ιεχωβά αναγνώρισε τη νομική ισχύ που έχει το λύτρο για να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από “την καταδικαστική κρίση”.—Ρωμαίους 5:16, 18, 19· 1 Τιμόθεο 2:5, 6.

Να γιατί οι επιστήμονες δεν θα βρουν ποτέ το κλειδί για ατελεύτητη ζωή στο γενετικό κώδικα του ανθρώπου. Το κλειδί βρίσκεται αλλού. Σύμφωνα με τη Γραφή, η βασική αιτία για την οποία πεθαίνει η ανθρωπότητα είναι ηθική και νομική, όχι βιολογική. Παρόμοια, το μέσο για την αποκατάσταση της αιώνιας ζωής—η λυτρωτική θυσία του Ιησού—είναι νομικό. Το λύτρο αποτελεί επίσης εκδήλωση της δικαιοσύνης και της στοργικής καλοσύνης του Θεού. Ποιοι, λοιπόν, θα ωφεληθούν από το λύτρο και θα λάβουν αιώνια ζωή;

Το Δώρο της Αθανασίας

Ο Ιεχωβά Θεός είναι «από τους αιώνες και μέχρι τους αιώνες». Είναι αθάνατος. (Ψαλμός 90:2) Το πρώτο πρόσωπο στο οποίο χορήγησε ο Ιεχωβά το δώρο της αθανασίας ήταν ο Ιησούς Χριστός. Ο απόστολος Παύλος εξηγεί: «Ο Χριστός, τώρα που έχει εγερθεί από τους νεκρούς, δεν πεθαίνει πια· ο θάνατος δεν τον εξουσιάζει πια». (Ρωμαίους 6:9) Στην πραγματικότητα ο Παύλος, αντιπαραβάλλοντας τον αναστημένο Ιησού με τους επίγειους άρχοντες, τον περιγράφει ως τον μόνο ανάμεσά τους που έχει αθανασία. Ο Ιησούς θα παραμείνει «ζωντανός για πάντα». Η ζωή του είναι “ακατάστρεπτη”.—Εβραίους 7:15-17, 23-25· 1 Τιμόθεο 6:15, 16.

Ο Ιησούς δεν είναι ο μόνος που λαβαίνει αυτό το δώρο. Οι χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί που επιλέγονται για να βασιλέψουν  με ουράνια δόξα λαβαίνουν ίδιου είδους ανάσταση με αυτήν του Ιησού. (Ρωμαίους 6:5) Ο απόστολος Ιωάννης δείχνει ότι το συγκεκριμένο προνόμιο χορηγείται σε 144.000 άτομα. (Αποκάλυψη 14:1) Και αυτοί επίσης λαβαίνουν αθανασία. Σχετικά με την ανάστασή τους, ο Παύλος αναφέρει: «Σάρκα και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού . . . Η σάλπιγγα θα ηχήσει, και οι νεκροί θα εγερθούν άφθαρτοι, και εμείς θα μεταβληθούμε. Διότι αυτό που είναι φθαρτό πρέπει να ντυθεί αφθαρσία, και αυτό που είναι θνητό πρέπει να ντυθεί αθανασία». Ο θάνατος δεν ασκεί κανέναν έλεγχο σε όσους λαβαίνουν τέτοια ανάσταση.—1 Κορινθίους 15:50-53· Αποκάλυψη 20:6.

Αυτή η θεϊκή αποκάλυψη είναι πραγματικά αξιοσημείωτη. Παρά την πνευματική τους φύση, ούτε καν οι άγγελοι δεν δημιουργήθηκαν αθάνατοι. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι τα πνευματικά πλάσματα τα οποία ενώθηκαν με τον Σατανά στο στασιασμό του θα εκτελεστούν. (Ματθαίος 25:41) Από την άλλη πλευρά, οι συγκυβερνήτες του Ιησού λαβαίνουν το δώρο της αθανασίας, κάτι που αποδεικνύει ότι ο Ιεχωβά έχει ακλόνητη πεποίθηση στην πιστότητά τους.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι μόνο 144.000 άτομα θα ζήσουν για πάντα, αριθμός σχετικά μικρός συγκρινόμενος με τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που έχουν ζήσει; Όχι. Ας δούμε γιατί.

Αιώνια Ζωή σε μια Παραδεισιακή Γη

Το Γραφικό βιβλίο της Αποκάλυψης παρουσιάζει την όμορφη εικόνα ενός αναρίθμητου πλήθους ανθρώπων στους οποίους χορηγείται αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη. Ανάμεσά τους βρίσκονται όσοι πέθαναν αλλά αναστήθηκαν και αποκαταστάθηκαν σε νεανική υγεία και σφρίγος. (Αποκάλυψη 7:9· 20:12, 13· 21:3, 4) Αυτοί οδηγούνται σε έναν “ποταμό νερού ζωής, καθαρό σαν κρύσταλλο, που ρέει από το θρόνο του Θεού”. Στις όχθες του υπάρχουν “δέντρα ζωής . . . και τα φύλλα των δέντρων είναι για τη θεραπεία των εθνών”. Ο Ιεχωβά Θεός απευθύνει την εξής φιλεύσπλαχνη πρόσκληση: «Όποιος διψάει ας έρθει· και όποιος θέλει ας πάρει νερό ζωής δωρεάν».—Αποκάλυψη 22:1, 2, 17.

Αυτά τα δέντρα και τα νερά δεν αποτελούν ελιξήριο της ζωής ή πηγή της νιότης, όπως αυτά που αναζητούσαν πριν από αιώνες οι αλχημιστές και οι εξερευνητές. Απεναντίας, συμβολίζουν τις προμήθειες τις οποίες κάνει ο Θεός μέσω του Ιησού Χριστού για να αποκατασταθεί η ανθρωπότητα στην τέλεια κατάσταση όπου βρισκόταν αρχικά.

Ο σκοπός που είχε ο Θεός να χαρίσει στην υπάκουη ανθρωπότητα αιώνια ζωή στη γη δεν έχει αλλάξει. Αυτός ο σκοπός θα εκπληρωθεί, διότι ο Ιεχωβά είναι όσιος. Το εδάφιο Ψαλμός 37:29 δηλώνει: «Οι δίκαιοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα κατοικούν για πάντα σε αυτήν». Η συγκεκριμένη υπόσχεση μας υποκινεί να διακηρύξουμε μαζί με τους ανθρώπους στους οποίους χορηγείται ουράνια αθανασία: «Μεγάλα και θαυμαστά είναι τα έργα σου, Ιεχωβά Θεέ, Παντοδύναμε. Δίκαιες και αληθινές είναι οι οδοί σου, Βασιλιά της αιωνιότητας. Ποιος δεν θα σε φοβηθεί, Ιεχωβά, και δεν θα δοξάσει το όνομά σου, επειδή εσύ είσαι ο μόνος όσιος;»—Αποκάλυψη 15:3, 4.

Επιθυμείτε εσείς το πολύτιμο δώρο της αιώνιας ζωής; Αν ναι, πρέπει να αποδειχτείτε όσιοι και υπάκουοι στον «Βασιλιά της αιωνιότητας». Χρειάζεται να μάθετε για τον Ιεχωβά και για εκείνον μέσω του οποίου γίνεται εφικτή αυτή η ζωή, τον Ιησού Χριστό. Σε όλους όσους είναι πρόθυμοι να δεχτούν τους κανόνες του Θεού για το ορθό και το εσφαλμένο θα χορηγηθεί το δώρο της “αιώνιας ζωής”.—Ιωάννης 17:3.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 5]

Ένα Επίμονο Όνειρο

Το Έπος του Γιλγαμές, ένας θρύλος της Μεσοποταμίας ο οποίος τοποθετείται χρονικά στη δεύτερη χιλιετία Π.Κ.Χ., περιγράφει την αναζήτηση ενός ήρωα για αιώνια νεότητα. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι μουμιοποιούσαν τον νεκρό, έχοντας την άποψη ότι οι αθάνατες, όπως πίστευαν, ψυχές θα μπορούσαν να ξαναχρησιμοποιήσουν τα σώματά τους. Κατά συνέπεια, μερικοί αιγυπτιακοί τάφοι ήταν γεμάτοι με όλα όσα θα μπορούσε να χρειαστεί ο νεκρός στην αποκαλούμενη μετά θάνατον ζωή.

Μεταξύ των Κινέζων αλχημιστών, η πεποίθηση στην αθανασία του σώματος φαίνεται ότι ανάγεται τουλάχιστον στον όγδοο αιώνα Π.Κ.Χ., ενώ η πεποίθηση στη δυνατότητα απόκτησης αθανασίας μέσω μαγικών φίλτρων ανάγεται στον τέταρτο αιώνα Π.Κ.Χ. Το Μεσαίωνα, Ευρωπαίοι και Άραβες αλχημιστές έκαναν έρευνες και προσπαθούσαν να παρασκευάσουν τα δικά τους ελιξήρια της ζωής. Μερικά από τα μείγματά τους περιείχαν άλατα αρσενικού, υδραργύρου καθώς και θειοάλατα. Ποιος ξέρει πόσοι δηλητηριάστηκαν δοκιμάζοντας αυτά τα σκευάσματα!

Επίσης, κάποτε ήταν ευρέως διαδεδομένοι διάφοροι θρύλοι για κάποια αποκαλούμενη Πηγή της Νιότης—μια πηγή η οποία έλεγαν ότι αποκαθιστούσε το σφρίγος όλων όσων έπιναν από αυτήν.

 [Πλαίσιο/​Εικόνες στη σελίδα 7]

Αιώνια Ζωή—Μήπως θα Ήταν Ανιαρή;

Μερικοί ισχυρίζονται ότι η αιώνια ζωή θα ήταν ανιαρή, τίποτα παραπάνω από σπατάλη της αιωνιότητας σε ανούσιες ασχολίες οι οποίες θα επαναλαμβάνονταν επ’ άπειρον. Ίσως η αιωνιότητα την οποία φαντάζονται είναι μια ατέρμονη επέκταση του τωρινού τρόπου ζωής και των σημερινών συνθηκών, κάτι που για πολλούς ανθρώπους θα φαινόταν ανιαρό και ανούσιο. Εντούτοις, ο Θεός, ο οποίος θα αποκαταστήσει τον Παράδεισο, υπόσχεται να απολαμβάνει ο άνθρωπος «εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης». (Ψαλμός 37:11) Τέτοιου είδους ζωή θα δώσει στους ανθρώπους την ευκαιρία να αποκτούν γνώση για τα δημιουργήματα του Ιεχωβά και να αφιερώνουν χρόνο σε κάποιες ή σε όλες τις συναρπαστικές επιδεξιότητες, μελέτες ή ασχολίες τις οποίες τώρα μπορούμε μόνο να ονειρευτούμε.

Ο Δρ Όμπρι ντε Γκρέι, γενετιστής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ ο οποίος ασχολείται με την έρευνα για την παράταση της ζωής, παρατηρεί: «Σήμερα οι άνθρωποι που διαθέτουν καλή μόρφωση καθώς και χρόνο για να τη χρησιμοποιούν δεν νιώθουν ποτέ ανία ούτε μπορούν να φανταστούν ότι κάποτε δεν θα υπάρχουν πλέον καινούρια πράγματα που θα ήθελαν να κάνουν». Ούτως ή άλλως, ο Λόγος του Θεού αναφέρει: «Οι άνθρωποι [δεν θα] ανακαλύψουν ποτέ το έργο που έκανε ο αληθινός Θεός από την αρχή ως το τέλος».—Εκκλησιαστής 3:11.