«Πρέπει να Υπακούμε στον Θεό ως Άρχοντα Μάλλον Παρά στους Ανθρώπους»

Επίδοση Πλήρους Μαρτυρίας με «Μεγάλο Θάρρος»

ΕΝΑΣ βίαιος όχλος είναι έτοιμος να ξυλοκοπήσει μέχρι θανάτου κάποιον υπάκουο υπηρέτη του Θεού. Πάνω στην ώρα, Ρωμαίοι στρατιώτες αρπάζουν αυτόν τον άνθρωπο από τους επιτιθέμενους και τον θέτουν υπό κράτηση. Αυτό δίνει το έναυσμα για μια σειρά γεγονότων που διαρκούν περίπου πέντε χρόνια. Ως αποτέλεσμα, πολλοί υψηλόβαθμοι Ρωμαίοι αξιωματούχοι ακούν για τον Ιησού Χριστό.

Ο παθών είναι ο απόστολος Παύλος. Γύρω στο 34 Κ.Χ., ο Ιησούς αποκάλυψε ότι ο Παύλος (Σαύλος) θα έφερνε το όνομά Του σε «βασιλιάδες». (Πράξεις 9:15) Το 56 Κ.Χ., αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη. Ωστόσο, καθώς ο απόστολος τελειώνει το τρίτο ιεραποστολικό του ταξίδι, τα πράγματα πρόκειται να αλλάξουν.

Περικυκλωμένος από τον Όχλο Αλλά Απτόητος

Ο Παύλος συνεχίζει το ταξίδι του προς την Ιερουσαλήμ, και «μέσω του πνεύματος» ορισμένοι Χριστιανοί τον προειδοποιούν ότι τον περιμένει μεγάλη εναντίωση σε εκείνη την πόλη. Ο Παύλος λέει θαρραλέα: «Είμαι έτοιμος, όχι μόνο να δεθώ, αλλά και να πεθάνω στην Ιερουσαλήμ για το όνομα του Κυρίου Ιησού». (Πράξεις 21:4‐14) Μόλις ο Παύλος επισκέπτεται το ναό στην Ιερουσαλήμ, οι Ιουδαίοι από την Ασία, οι οποίοι γνωρίζουν πόση επιτυχία έχει σημειώσει το ευαγγελιστικό έργο του αποστόλου εκεί, ξεσηκώνουν έναν όχλο για να τον σκοτώσουν. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες σπεύδουν να τον βοηθήσουν. (Πράξεις 21:27‐32) Αυτή η διάσωση παρέχει στον Παύλο μοναδικές ευκαιρίες για να διακηρύξει την αλήθεια σχετικά με τον Χριστό σε εχθρικά ακροατήρια και υψηλά ιστάμενα πρόσωπα.

Κήρυγμα σε Δυσπρόσιτο Ακροατήριο

Ο Παύλος οδηγείται σε ασφαλές μέρος από τα σκαλοπάτια του οχυρού που είναι γνωστό ως Φρούριο Αντωνία. * Από εκείνα τα σκαλοπάτια, ο απόστολος δίνει δυναμική μαρτυρία στο θρησκευόμενο όχλο. (Πράξεις 21:33–22:21) Αλλά μόλις αναφέρει την αποστολή που έχει να κηρύξει σε εθνικούς, ξεσπάει και πάλι βία. Ο στρατιωτικός διοικητής Λυσίας προστάζει να εξετάσουν τον Παύλο με μαστίγωμα ώστε να μάθει γιατί τον κατηγορούν οι Ιουδαίοι. Ωστόσο, το μαστίγωμα αποτρέπεται όταν ο Παύλος γνωστοποιεί ότι είναι Ρωμαίος πολίτης. Την επομένη, ο Λυσίας φέρνει τον Παύλο ενώπιον του Σάνχεδριν ώστε να μάθει γιατί τον κατηγορούν οι Ιουδαίοι.—Πράξεις 22:22‐30.

Καθώς ο Παύλος στέκεται ενώπιον του ανώτατου δικαστηρίου, έχει άλλη μια εξαιρετική ευκαιρία να δώσει μαρτυρία σε Ιουδαίους συμπατριώτες του. Ο άφοβος ευαγγελιστής διακηρύττει την πεποίθησή του στην ανάσταση. (Πράξεις 23:1‐8) Το δολοφονικό μίσος των Ιουδαίων παραμένει άσβεστο, και ο Παύλος μεταφέρεται στους στρατώνες. Την επόμενη νύχτα, λαβαίνει την εξής εμψυχωτική διαβεβαίωση από τον Κύριο: «Να έχεις μεγάλο θάρρος! Διότι όπως δίνεις πλήρη μαρτυρία για τα σχετικά με εμένα στην Ιερουσαλήμ, έτσι πρέπει να δώσεις μαρτυρία και στη Ρώμη».—Πράξεις 23:9‐11.

Μια πλεκτάνη για τη δολοφονία του Παύλου ανατρέπεται όταν ο απόστολος, χωρίς καθυστέρηση, μεταφέρεται κρυφά στην Καισάρεια, τη ρωμαϊκή διοικητική πρωτεύουσα της Ιουδαίας. (Πράξεις 23:12‐24) Στην Καισάρεια παρουσιάζονται και άλλες πολύτιμες ευκαιρίες, και ο Παύλος δίνει μαρτυρία σε «βασιλιάδες». Πρώτα, όμως, ο απόστολος δείχνει στον Κυβερνήτη Φήλικα ότι οι κατηγορίες εναντίον του είναι εντελώς αβάσιμες. Αργότερα, ο Παύλος κηρύττει σε αυτόν και στη σύζυγό του, τη Δρουσίλλα, σχετικά με τον Ιησού, την εγκράτεια, τη δικαιοσύνη και την ερχόμενη κρίση. Μολαταύτα, ο Παύλος κρατείται στη φυλακή δύο χρόνια, διότι ο Φήλιξ ελπίζει να δωροδοκηθεί από αυτόν, κάτι που δεν γίνεται ποτέ.—Πράξεις 23:33–24:27.

Όταν ο Φήλιξ αντικαθίσταται από τον Φήστο, οι Ιουδαίοι προσπαθούν ξανά να επιτύχουν την καταδίκη  και την εκτέλεση του Παύλου. Γίνεται και πάλι ακρόαση της υπόθεσης στην Καισάρεια, και για να μη μεταφερθεί η δίκη στην Ιερουσαλήμ, ο Παύλος δηλώνει: «Στέκομαι ενώπιον της δικαστικής έδρας του Καίσαρα . . . Τον Καίσαρα επικαλούμαι». (Πράξεις 25:1‐11, 20, 21) Μερικές ημέρες αργότερα, αφού ο απόστολος παρουσιάζει την υπόθεσή του ενώπιον του Βασιλιά Ηρώδη Αγρίππα Β΄, αυτός ο βασιλιάς λέει: «Ακόμη λίγο και θα με πείσεις να γίνω Χριστιανός». (Πράξεις 26:1‐28) Περίπου το 58 Κ.Χ., ο Παύλος στέλνεται στη Ρώμη. Όντας φυλακισμένος εκεί, ο επινοητικός απόστολος συνεχίζει επί δύο και πλέον χρόνια να βρίσκει τρόπους ώστε να κηρύττει για τον Χριστό. (Πράξεις 28:16‐31) Τελικά, φαίνεται ότι ο Παύλος στάθηκε ενώπιον του Αυτοκράτορα Νέρωνα, αθωώθηκε και μπόρεσε να ξαναρχίσει την ιεραποστολική του δραστηριότητα, έχοντας πια την ελευθερία του. Δεν καταγράφεται πουθενά ότι κάποιος άλλος απόστολος είχε την ευκαιρία να μεταδώσει τα καλά νέα σε τέτοια επιφανή άτομα.

Όπως δείχνουν τα παραπάνω, ο απόστολος Παύλος έζησε σε αρμονία με τη βαρυσήμαντη αρχή που είχαν εκφράσει παλιότερα οι συγχριστιανοί του ενώπιον του Ιουδαϊκού δικαστηρίου: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους». (Πράξεις 5:29) Τι έξοχο παράδειγμα έθεσε για εμάς! Παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλαν κάποιοι άνθρωποι για να τον σταματήσουν, ο απόστολος έδειξε απόλυτη υπακοή στην εντολή να δώσει πλήρη μαρτυρία. Ως αποτέλεσμα αυτής της ακλόνητης υπακοής στον Θεό, ο Παύλος ήταν αντάξιος του διορισμού που είχε ως «σκεύος εκλεγμένο» για να φέρει το όνομα του Ιησού «στα έθνη καθώς και σε βασιλιάδες και στους γιους του Ισραήλ».—Πράξεις 9:15.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/​Εικόνες στη σελίδα 9]

ΜΗΠΩΣ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΤΑΝ ΑΠΛΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ;

Σχολιάζοντας αυτό το ερώτημα, ο συγγραφέας Μπεν Γουιδερίγκτον, γράφει: «Για τον Παύλο αυτό που είχε καίρια σημασία δεν ήταν η υπεράσπιση του εαυτού του, αλλά μάλλον η επίδοση μαρτυρίας για το ευαγγέλιο στους ιθύνοντες, τόσο των Ιουδαίων όσο και των Εθνικών. . . . Στην ουσία αυτό που πέρασε από δίκη ήταν το ευαγγέλιο».