«Πρέπει να Είσαι Γεμάτος Χαρά»

«Θα γιορτάζεις τη γιορτή για τον Ιεχωβά . . . , και πρέπει να είσαι γεμάτος χαρά».—ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ 16:15.

1. (α) Ποια ζητήματα ήγειρε ο Σατανάς; (β) Τι προείπε ο Ιεχωβά μετά το στασιασμό του Αδάμ και της Εύας;

ΟΤΑΝ ο Σατανάς οδήγησε τον Αδάμ και την Εύα σε στασιασμό εναντίον του Δημιουργού τους, ήγειρε δύο ζητήματα ζωτικής σπουδαιότητας. Πρώτον, αμφισβήτησε τη φιλαλήθεια του Ιεχωβά και την ορθότητα του δικού Του τρόπου διακυβέρνησης. Δεύτερον, ο Σατανάς υπαινίχθηκε ότι οι άνθρωποι θα υπηρετούσαν τον Θεό μόνο από ιδιοτέλεια. Το δεύτερο ζήτημα διατυπώθηκε απερίφραστα την εποχή του Ιώβ. (Γένεση 3:1-6· Ιώβ 1:9, 10· 2:4, 5) Εντούτοις, ο Ιεχωβά ενήργησε γρήγορα για να τακτοποιήσει την κατάσταση. Μάλιστα, ενόσω ο Αδάμ και η Εύα βρίσκονταν ακόμα στον κήπο της Εδέμ, ο Ιεχωβά προείπε το πώς θα έλυνε τα ζητήματα. Ανήγγειλε την έλευση κάποιου “σπέρματος” το οποίο, αφού πρώτα θα δεχόταν ένα πλήγμα στη φτέρνα, θα έπληττε θανάσιμα τον Σατανά στο κεφάλι.—Γένεση 3:15.

2. Πώς έριξε φως ο Ιεχωβά στον τρόπο με τον οποίο επρόκειτο να εκπληρώσει την προφητεία που έχει καταγραφεί στο εδάφιο Γένεση 3:15;

² Καθώς περνούσε ο καιρός, ο Ιεχωβά έριχνε αυξανόμενο φως σε εκείνη την προφητεία, καταδεικνύοντας έτσι τη βεβαιότητα της τελικής της εκπλήρωσης. Για παράδειγμα, ο Θεός είπε στον Αβραάμ ότι το «σπέρμα» επρόκειτο να εμφανιστεί μεταξύ των απογόνων του. (Γένεση 22:15-18) Ο εγγονός του Αβραάμ, ο Ιακώβ, έγινε πατέρας των 12 φυλών του Ισραήλ. Το 1513 Π.Κ.Χ., όταν εκείνες οι φυλές συγκροτήθηκαν ως έθνος, ο Ιεχωβά τούς έδωσε ένα σύστημα νόμων το οποίο περιλάμβανε διάφορες ετήσιες γιορτές. Ο απόστολος Παύλος είπε ότι εκείνες οι γιορτές ήταν «σκιά των μελλοντικών πραγμάτων». (Κολοσσαείς 2:16, 17· Εβραίους 10:1) Περιείχαν προαναλαμπές της επεξεργασίας του σκοπού του Ιεχωβά σχετικά με το Σπέρμα. Η τήρησή τους έφερνε μεγάλη χαρά στον Ισραήλ. Μια σύντομη εξέταση εκείνων των γιορτών θα ενισχύσει την πίστη μας στην αξιοπιστία των υποσχέσεων του Ιεχωβά.

Το Σπέρμα Εμφανίζεται

3. Ποιος ήταν το υποσχεμένο Σπέρμα, και πώς δέχτηκε πλήγμα στη φτέρνα;

³ Πάνω από 4.000 χρόνια μετά την αρχική προφητεία του Ιεχωβά, εμφανίστηκε το υποσχεμένο Σπέρμα. Ήταν ο Ιησούς. (Γαλάτες 3:16) Ως τέλειος άνθρωπος, ο Ιησούς διακράτησε την ακεραιότητά του μέχρι θανάτου, και έτσι απέδειξε ότι οι κατηγορίες του Σατανά ήταν ψευδείς. Επιπρόσθετα, εφόσον ο Ιησούς ήταν αναμάρτητος, ο θάνατός του αποτέλεσε θυσία μεγάλης αξίας. Μέσω αυτής της θυσίας, ο Ιησούς προμήθευσε απελευθέρωση από την αμαρτία και το θάνατο για τους πιστούς απογόνους του Αδάμ και της Εύας. Ο θάνατος του Ιησού στο ξύλο του βασανισμού ήταν το “πλήγμα στη φτέρνα” που δέχτηκε το υποσχεμένο Σπέρμα.—Εβραίους 9:11-14.

4. Πώς προσκιάστηκε η θυσία του Ιησού;

⁴ Ο Ιησούς πέθανε στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. * Στον Ισραήλ, η 14η Νισάν ήταν η χαρωπή ημέρα του εορτασμού του Πάσχα. Κάθε χρόνο εκείνη την ημέρα, οι οικογένειες έτρωγαν μαζί ένα γεύμα το οποίο περιλάμβανε ένα νεαρό αρνί χωρίς ψεγάδια. Με αυτόν τον τρόπο, θυμούνταν το ρόλο που είχε παίξει το αίμα ενός αρνιού στην απελευθέρωση των πρωτοτόκων των Ισραηλιτών όταν ο άγγελος του θανάτου πάταξε τα πρωτότοκα των Αιγυπτίων στις 14 Νισάν του 1513 Π.Κ.Χ. (Έξοδος 12:1-14) Το αρνί του Πάσχα προσκίαζε τον Ιησού, σχετικά  με τον οποίο ο απόστολος Παύλος είπε: «Ο Χριστός, το πάσχα μας, έχει θυσιαστεί». (1 Κορινθίους 5:7) Όπως το αίμα του αρνιού του Πάσχα, έτσι και το χυμένο αίμα του Ιησού παρέχει σωτηρία σε πολλούς.—Ιωάννης 3:16, 36.

“Οι Πρώτοι Καρποί από τους Νεκρούς”

5, 6. (α) Πότε αναστήθηκε ο Ιησούς, και πώς προσκιαζόταν αυτό το γεγονός στο Νόμο; (β) Πώς κατέστησε δυνατή η ανάσταση του Ιησού την εκπλήρωση του εδαφίου Γένεση 3:15;

⁵ Την τρίτη ημέρα, ο Ιησούς επανήλθε στη ζωή για να παρουσιάσει την αξία της θυσίας του στον Πατέρα του. (Εβραίους 9:24) Η ανάστασή του προσκιαζόταν από μια άλλη γιορτή. Μία ημέρα μετά τη 14η Νισάν άρχιζε η Γιορτή των Άζυμων Άρτων. Την επόμενη ημέρα, στις 16 Νισάν, οι Ισραηλίτες έφερναν ένα δεμάτι από τους πρώτους καρπούς του θερισμού του κριθαριού, του πρώτου θερισμού που γινόταν στον Ισραήλ, για να το κινήσει ο ιερέας πέρα δώθε ενώπιον του Ιεχωβά. (Λευιτικό 23:6-14) Πόσο κατάλληλο ήταν που το έτος 33 Κ.Χ., την ίδια εκείνη ημέρα, ο Ιεχωβά ανέτρεψε τις μοχθηρές προσπάθειες που κατέβαλε ο Σατανάς να κατασιωπήσει για πάντα τον “πιστό και αληθινό μάρτυρά” Του! Στις 16 Νισάν του 33 Κ.Χ., ο Ιεχωβά ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς σε αθάνατη πνευματική ζωή.—Αποκάλυψη 3:14· 1 Πέτρου 3:18.

⁶ Ο Ιησούς έγινε «οι πρώτοι καρποί από εκείνους που έχουν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου». (1 Κορινθίους 15:20) Ανόμοια με εκείνους που είχαν αναστηθεί στο παρελθόν, ο Ιησούς δεν ξαναπέθανε. Απεναντίας, αναλήφθηκε στον ουρανό στα δεξιά του Ιεχωβά, όπου περίμενε ώσπου να ενθρονιστεί ως Βασιλιάς της ουράνιας Βασιλείας του Ιεχωβά. (Ψαλμός 110:1· Πράξεις 2:32, 33· Εβραίους 10:12, 13) Από τότε που ενθρονίστηκε ως Βασιλιάς, ο Ιησούς είναι πλέον σε θέση να πλήξει στο κεφάλι οριστικά το μεγάλο εχθρό, τον Σατανά, και να καταστρέψει το σπέρμα του.—Αποκάλυψη 11:15, 18· 20:1-3, 10.

Επιπρόσθετα Μέλη του Σπέρματος του Αβραάμ

7. Τι ήταν η Γιορτή των Εβδομάδων;

⁷ Ο Ιησούς ήταν το Σπέρμα για το οποίο δόθηκε υπόσχεση στην Εδέμ και μέσω του οποίου ο Ιεχωβά επρόκειτο «να διαλύσει τα έργα του Διαβόλου». (1 Ιωάννη 3:8) Ωστόσο, όταν ο Ιεχωβά μίλησε στον Αβραάμ, έδειξε ότι το «σπέρμα» του Αβραάμ δεν θα ήταν μόνο ένα άτομο. Θα ήταν «σαν τα άστρα των ουρανών και σαν τους κόκκους της άμμου στην ακρογιαλιά». (Γένεση 22:17) Η εμφάνιση επιπρόσθετων μελών του “σπέρματος” προσκιαζόταν από άλλη μια χαρωπή γιορτή. Πενήντα ημέρες από τη 16η Νισάν, ο Ισραήλ τηρούσε τη Γιορτή των Εβδομάδων. Ο Νόμος δηλώνει σχετικά με αυτήν: «Μέχρι την ημέρα μετά το έβδομο σάββατο πρέπει να μετρήσετε, πενήντα ημέρες, και πρέπει να παρουσιάσετε μια προσφορά καινούριων σιτηρών στον Ιεχωβά. Από τις κατοικίες σας πρέπει να φέρετε δύο ψωμιά ως κινητή προσφορά. Από δύο δέκατα του εφά λεπτό αλεύρι πρέπει να είναι. Πρέπει να ψηθούν ένζυμα, ως πρώτοι ώριμοι καρποί για τον Ιεχωβά». *—Λευιτικό 23:16, 17, 20.

8. Ποιο ξεχωριστό γεγονός έλαβε χώρα την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ.;

⁸ Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη, η Γιορτή των Εβδομάδων ήταν γνωστή ως Πεντηκοστή  (από την ελληνική λέξη). Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., ο μεγαλύτερος Αρχιερέας, ο αναστημένος Ιησούς Χριστός, εξέχυσε άγιο πνεύμα στη μικρή ομάδα των 120 μαθητών που ήταν συγκεντρωμένοι στην Ιερουσαλήμ. Με αυτόν τον τρόπο εκείνοι οι μαθητές έγιναν χρισμένοι γιοι του Θεού και αδελφοί του Ιησού Χριστού. (Ρωμαίους 8:15-17) Έγιναν ένα νέο έθνος, “ο Ισραήλ του Θεού”. (Γαλάτες 6:16) Από ένα μικρό ξεκίνημα, εκείνο το έθνος θα αριθμούσε τελικά 144.000 μέλη.—Αποκάλυψη 7:1-4.

9, 10. Πώς προσκιαζόταν η εκκλησία των χρισμένων Χριστιανών την Πεντηκοστή;

⁹ Η εκκλησία των χρισμένων Χριστιανών προσκιαζόταν από τα δύο ένζυμα ψωμιά που κινούσε ο ιερέας ενώπιον του Ιεχωβά κάθε Πεντηκοστή. Το γεγονός ότι τα ψωμιά ήταν ένζυμα έδειχνε ότι οι χρισμένοι Χριστιανοί θα είχαν ακόμα το προζύμι της κληρονομημένης αμαρτίας. Μολαταύτα, θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στον Ιεχωβά βάσει της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού. (Ρωμαίους 5:1, 2) Γιατί δύο ψωμιά; Αυτό ίσως υποδείκνυε το γεγονός ότι οι χρισμένοι γιοι του Θεού θα προέρχονταν τελικά από δύο ομάδες—πρώτα από τους φυσικούς Ιουδαίους και αργότερα από τους Εθνικούς.—Γαλάτες 3:26-29· Εφεσίους 2:13-18.

¹⁰ Τα δύο ψωμιά που προσφέρονταν την Πεντηκοστή προέρχονταν από τους πρώτους καρπούς του θερισμού του σιταριού. Αντίστοιχα, εκείνοι οι γεννημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί αποκαλούνται «μερικοί πρώτοι καρποί από τα πλάσματά του». (Ιακώβου 1:18) Αυτοί είναι οι πρώτοι των οποίων οι αμαρτίες συγχωρούνται βάσει του χυμένου αίματος του Ιησού, και έτσι καθίσταται δυνατόν να τους χορηγηθεί αθάνατη ζωή στους ουρανούς, όπου κυβερνούν με τον Ιησού στη Βασιλεία του. (1 Κορινθίους 15:53· Φιλιππησίους 3:20, 21· Αποκάλυψη 20:6) Από εκείνη τη θέση, στο εγγύς μέλλον θα “ποιμάνουν [τα έθνη] με σιδερένιο ραβδί” και θα δουν “τον Σατανά να συντρίβεται κάτω από τα πόδια τους”. (Αποκάλυψη 2:26, 27· Ρωμαίους 16:20) Ο απόστολος Ιωάννης είπε: «Αυτοί είναι που ακολουθούν το Αρνί όπου και αν πηγαίνει. Αυτοί αγοράστηκαν ανάμεσα από την ανθρωπότητα ως πρώτοι καρποί για τον Θεό και το Αρνί».—Αποκάλυψη 14:4.

Μια Ημέρα που Τόνιζε την Απελευθέρωση

11, 12. (α) Τι συνέβαινε την Ημέρα της Εξιλέωσης; (β) Ποια οφέλη αποκόμιζε ο Ισραήλ από τις θυσίες του ταύρου και των κατσικιών;

¹¹ Τη δέκατη ημέρα του μήνα Εθανίμ (ο οποίος  αργότερα ονομάστηκε Τισρί), * ο Ισραήλ τηρούσε μια γιορτή που προσκίαζε τον τρόπο με τον οποίο θα εφαρμόζονταν τα οφέλη της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού. Εκείνη την ημερομηνία, ολόκληρο το έθνος συγκεντρωνόταν για την Ημέρα της Εξιλέωσης, προκειμένου να προσφερθούν για χάρη τους θυσίες ώστε να καλυφτούν οι αμαρτίες τους.—Λευιτικό 16:29, 30.

¹² Την Ημέρα της Εξιλέωσης, ο αρχιερέας έσφαζε έναν νεαρό ταύρο και, μέσα στα Άγια των Αγίων, τίναζε λίγο από το αίμα του εφτά φορές μπροστά στο κάλυμμα της Κιβωτού, προσφέροντας έτσι συμβολικά το αίμα ενώπιον του Ιεχωβά. Εκείνη η προσφορά ήταν για τις αμαρτίες του αρχιερέα και “του οίκου του”, των υφιερέων και των Λευιτών. Κατόπιν, ο αρχιερέας έπαιρνε δύο κατσίκια. Το ένα το έσφαζε ως προσφορά για αμαρτία «για το λαό». Λίγο από το αίμα του τιναζόταν επίσης μπροστά στο κάλυμμα της Κιβωτού στα Άγια των Αγίων. Έπειτα, ο αρχιερέας έθετε τα χέρια του στο κεφάλι του δεύτερου κατσικιού και ομολογούσε τα σφάλματα των γιων του Ισραήλ. Τότε φρόντιζε να εξαποστείλουν το κατσίκι στην έρημο για να απομακρυνθούν οι αμαρτίες του έθνους με συμβολικό τρόπο.—Λευιτικό 16:3-16, 21, 22.

13. Πώς προσκίαζαν τα γεγονότα της Ημέρας της Εξιλέωσης το ρόλο που παίζει ο Ιησούς;

¹³ Όπως προσκίαζαν εκείνες οι πράξεις, ο μεγάλος Αρχιερέας, ο Ιησούς, χρησιμοποιεί την αξία του δικού του αίματος για να παρέχει συγχώρηση αμαρτιών. Κατ’ αρχάς, η αξία του αίματός του εφαρμόζεται στον “πνευματικό οίκο” των 144.000 χρισμένων Χριστιανών, πράγμα που τους δίνει τη δυνατότητα να ανακηρυχτούν δίκαιοι και να απολαμβάνουν καθαρή υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά. (1 Πέτρου 2:5· 1 Κορινθίους 6:11) Αυτό προσκιάζεται από τη θυσία του ταύρου. Ως αποτέλεσμα, ανοίγει ο δρόμος για να λάβουν εκείνοι την ουράνια κληρονομιά τους. Έπειτα, η αξία του αίματος του Ιησού εφαρμόζεται υπέρ των εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων που ασκούν πίστη στον Χριστό, όπως δείχνει η θυσία του κατσικιού. Αυτοί θα ευλογηθούν με αιώνια ζωή εδώ στη γη, την κληρονομιά που έχασαν ο Αδάμ και η Εύα. (Ψαλμός 37:10, 11) Με βάση το χυμένο αίμα του, ο Ιησούς απομακρύνει τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, όπως ακριβώς το ζωντανό κατσίκι μετέφερε συμβολικά τις αμαρτίες του Ισραήλ στην έρημο.—Ησαΐας 53:4, 5.

Χαρά Ενώπιον του Ιεχωβά

14, 15. Τι συνέβαινε στη διάρκεια της Γιορτής των Σκηνών, και τι υπενθύμιζε αυτό στους Ισραηλίτες;

¹⁴ Μετά την Ημέρα της Εξιλέωσης, οι Ισραηλίτες τηρούσαν τη Γιορτή των Σκηνών, την πιο  χαρωπή γιορτή του Ιουδαϊκού έτους. (Λευιτικό 23:34-43) Εκείνη η γιορτή διεξαγόταν από τις 15 ως τις 21 Εθανίμ και ολοκληρωνόταν με μια επίσημη σύναξη στις 22 του μήνα. Σηματοδοτούσε το τέλος της συγκομιδής και ήταν καιρός απόδοσης ευχαριστιών για την άφθονη αγαθότητα του Θεού. Γι’ αυτόν το λόγο, ο Ιεχωβά πρόσταξε τους εορταστές: «Ο Ιεχωβά ο Θεός σου θα σε ευλογήσει σε όλα σου τα προϊόντα και σε κάθε έργο των χεριών σου· και πρέπει να είσαι γεμάτος χαρά». (Δευτερονόμιο 16:15) Τι ευχάριστος καιρός πρέπει να ήταν αυτός!

¹⁵ Στη διάρκεια εκείνης της γιορτής, οι Ισραηλίτες κατοικούσαν σε σκηνές επί εφτά ημέρες. Αυτό τους υπενθύμιζε ότι κάποτε είχαν κατοικήσει σε σκηνές στην έρημο. Η γιορτή τούς έδινε άφθονες ευκαιρίες να συλλογίζονται την πατρική φροντίδα του Ιεχωβά. (Δευτερονόμιο 8:15, 16) Και εφόσον όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, κατοικούσαν σε σκηνές παρόμοιες μεταξύ τους, αυτό υπενθύμιζε στους Ισραηλίτες ότι σε σχέση με τη γιορτή ήταν όλοι ίσοι.—Νεεμίας 8:14-16.

16. Τι προσκίαζε η Γιορτή των Σκηνών;

¹⁶ Η Γιορτή των Σκηνών ήταν γιορτή του θερισμού, ένας χαρούμενος εορτασμός της συγκομιδής, και προσκίαζε τη χαρωπή σύναξη εκείνων που ασκούν πίστη στον Ιησού Χριστό. Η σύναξη άρχισε την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., όταν οι 120 μαθητές του Ιησού χρίστηκαν για να αποτελέσουν μέρος “ενός άγιου ιερατείου”. Όπως οι Ισραηλίτες ζούσαν σε σκηνές για λίγες ημέρες, έτσι και οι χρισμένοι γνωρίζουν ότι είναι απλώς “προσωρινοί κάτοικοι” σε αυτόν τον ασεβή κόσμο. Η ελπίδα τους είναι ουράνια. (1 Πέτρου 2:5, 11) Η εν λόγω σύναξη των χρισμένων Χριστιανών φτάνει στην ολοκλήρωσή της σε αυτές τις «τελευταίες ημέρες», κατά τις οποίες συνάγονται οι τελευταίοι από τους 144.000.—2 Τιμόθεο 3:1.

17, 18. (α) Τι δείχνει ότι και άλλοι εκτός από τους χρισμένους Χριστιανούς ωφελούνται από τη θυσία του Ιησού; (β) Ποιοι ωφελούνται σήμερα από την αντιτυπική Γιορτή των Σκηνών, και πότε θα αποκορυφωθεί αυτή η χαρωπή γιορτή;

¹⁷ Είναι αξιοσημείωτο ότι στη διάρκεια αυτής της αρχαίας γιορτής προσφέρονταν 70 ταύροι. (Αριθμοί 29:12-34) Ο αριθμός 70 ισούται με 7 επί 10, αριθμοί οι οποίοι στη Γραφή αντιπροσωπεύουν ουράνια και επίγεια τελειότητα. Συνεπώς, η θυσία του Ιησού θα ωφελήσει πιστά  άτομα από όλες τις 70 οικογένειες της ανθρωπότητας που κατάγονται από τον Νώε. (Γένεση 10:1-29) Σε αρμονία με αυτό, στην εποχή μας η σύναξη έχει διευρυνθεί για να συμπεριλάβει άτομα από όλα τα έθνη που ασκούν πίστη στον Ιησού και έχουν την ελπίδα να ζήσουν σε μια παραδεισιακή γη.

¹⁸ Ο απόστολος Ιωάννης είδε σε όραμα αυτή τη σύγχρονη σύναξη. Πρώτα, άκουσε να αναγγέλλεται το σφράγισμα των τελευταίων από τους 144.000. Έπειτα, είδε «ένα μεγάλο πλήθος, το οποίο κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να αριθμήσει», να στέκεται μπροστά στον Ιεχωβά και στον Ιησού, με «φοινικόκλαδα στα χέρια τους». Αυτοί «έρχονται από τη μεγάλη θλίψη» και μπαίνουν στο νέο κόσμο. Και αυτοί, επίσης, είναι τώρα προσωρινοί κάτοικοι σε τούτο το παλιό σύστημα πραγμάτων, και αποβλέπουν με πεποίθηση στον καιρό κατά τον οποίο «το Αρνί . . . θα τους ποιμάνει και θα τους οδηγήσει σε πηγές νερών ζωής». Εκείνον τον καιρό, «ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους». (Αποκάλυψη 7:1-10, 14-17) Η αντιτυπική Γιορτή των Σκηνών θα αποκορυφωθεί μετά το τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού όταν σε αυτούς καθώς και στους πιστούς αναστημένους θα χορηγηθεί αιώνια ζωή.—Αποκάλυψη 20:5.

19. Πώς ωφελούμαστε από την εξέταση των γιορτών που τηρούνταν στον Ισραήλ;

¹⁹ Μπορούμε και εμείς να είμαστε “γεμάτοι χαρά” καθώς στοχαζόμαστε τη σημασία των αρχαίων Ιουδαϊκών γιορτών. Είναι συγκινητικό να σκεφτόμαστε ότι ο Ιεχωβά έδωσε προαναλαμπές του τρόπου με τον οποίο θα εκπληρωνόταν η προφητεία που είχε εξαγγείλει στην Εδέμ, και είναι συναρπαστικό να βλέπουμε την εκπλήρωσή της, βήμα βήμα. Σήμερα γνωρίζουμε ότι το Σπέρμα έχει εμφανιστεί και ότι έχει δεχτεί το πλήγμα στη φτέρνα. Τώρα είναι ουράνιος Βασιλιάς. Επιπρόσθετα, οι περισσότεροι από τους 144.000 έχουν ήδη αποδείξει την πιστότητά τους μέχρι θανάτου. Τι άλλο πρέπει ακόμα να γίνει; Πόσο κοντά βρίσκεται η ολοκληρωτική εκπλήρωση της προφητείας; Αυτό θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

• Τι προσκίαζε το αρνί του Πάσχα;

• Ποια σύναξη προσκίαζε η γιορτή της Πεντηκοστής;

• Ποια χαρακτηριστικά της Ημέρας της Εξιλέωσης έδειχναν τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζεται η λυτρωτική θυσία του Ιησού;

• Πώς προσκίαζε η Γιορτή των Σκηνών τη σύναξη των Χριστιανών;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πίνακας στη σελίδα 22, 23]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Πάσχα

14 Νισάν

Γεγονός:

Σφαγή του αρνιού του Πάσχα

Τι Προσκίαζε:

Θυσία του Ιησού

Γιορτή των Άζυμων Άρτων (15-21 Νισάν)

15 Νισάν

Γεγονός:

Σάββατο

16 Νισάν

Γεγονός:

Προσφορά κριθαριού

Τι Προσκίαζε:

Ανάσταση του Ιησού

50 ημέρες

Γιορτή των Εβδομάδων (Πεντηκοστή)

6 Σιβάν

Γεγονός:

Προσφορά δύο ψωμιών

Τι Προσκίαζε:

Ο Ιησούς παρουσίασε τους χρισμένους αδελφούς του στον Ιεχωβά

Ημέρα της Εξιλέωσης

10 Τισρί

Γεγονός:

Προσφορά ενός ταύρου και δύο κατσικιών

Τι Προσκίαζε:

Ο Ιησούς πρόσφερε την αξία του αίματός του υπέρ όλης της ανθρωπότητας

Γιορτή των Σκηνών (Συγκομιδή, Πρόχειρα Καταλύματα)

15-21 Τισρί

Γεγονός:

Οι Ισραηλίτες κατοικούσαν χαρωπά σε σκηνές και ευφραίνονταν για το θερισμό, προσφέρονταν 70 ταύροι

Τι Προσκίαζε:

Σύναξη των χρισμένων και του “μεγάλου πλήθους”

[Εικόνες στη σελίδα 21]

Όπως το αίμα του αρνιού του Πάσχα, έτσι και το χυμένο αίμα του Ιησού παρέχει σωτηρία σε πολλούς

[Εικόνες στη σελίδα 22]

Οι πρώτοι καρποί του θερισμού του κριθαριού που προσφέρονταν στις 16 Νισάν προσκίαζαν την ανάσταση του Ιησού

[Εικόνες στη σελίδα 23]

Τα δύο ψωμιά που προσφέρονταν την Πεντηκοστή προσκίαζαν την εκκλησία των χρισμένων Χριστιανών

[Εικόνες στη σελίδα 24]

Η Γιορτή των Σκηνών προσκίαζε τη χαρωπή σύναξη των χρισμένων και “ενός μεγάλου πλήθους” από όλα τα έθνη