Ευτυχισμένοι Καθώς Προσμένουμε τον Ιεχωβά

ΕΧΕΤΕ φάει ποτέ άγουρο φρούτο; Αναμφίβολα απογοητευτήκατε με τη γεύση. Το φρούτο χρειάζεται χρόνο για να ωριμάσει, και ασφαλώς αξίζει τον κόπο να περιμένει κάποιος για αυτό. Υπάρχουν και άλλες καταστάσεις στις οποίες είναι ανταμειφτικό να περιμένει κανείς. «Καλό είναι να προσμένει κανείς, μάλιστα σιωπηλά, τη σωτηρία του Ιεχωβά», λέει η Γραφή. (Θρήνοι 3:26· Τίτο 2:13) Με ποιους τρόπους πρέπει να προσμένουν οι Χριστιανοί τον Ιεχωβά; Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε αν τον προσμένουμε;

Τι Περιλαμβάνει το να Προσμένουμε τον Θεό;

Ως Χριστιανοί, “προσμένουμε και έχουμε διαρκώς στο νου την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά”. Αποβλέπουμε σε ανακούφιση όταν αυτός θα προκαλέσει την “καταστροφή των ασεβών ανθρώπων”. (2 Πέτρου 3:7, 12) Ο ίδιος ο Ιεχωβά επιθυμεί διακαώς να τερματίσει κάθε κακό, αλλά δείχνει αυτοσυγκράτηση ώστε να φέρει τη σωτηρία των Χριστιανών με τρόπο που θα δοξάσει το όνομά του. Η Γραφή λέει: «Ο Θεός, μολονότι είχε τη θέληση να εκδηλώσει την οργή του και να γνωστοποιήσει τη δύναμή του, ανέχτηκε με πολλή μακροθυμία σκεύη οργής που έγιναν άξια για καταστροφή, ώστε να γνωστοποιήσει τον πλούτο της δόξας του σε σκεύη ελέους». (Ρωμαίους 9:22, 23) Όπως έκανε και στις ημέρες του Νώε, έτσι και σήμερα ο Ιεχωβά γνωρίζει πότε είναι ο κατάλληλος καιρός για να σώσει το λαό του. (1 Πέτρου 3:20) Επομένως, το να προσμένουμε τον Θεό περιλαμβάνει το να προσμένουμε το δικό του καιρό δράσης.

Καθώς προσμένουμε την ημέρα του Ιεχωβά, ίσως κατά καιρούς αναστατωνόμαστε βλέποντας τους ηθικούς κανόνες του κόσμου γύρω μας να πέφτουν ολοένα και πιο χαμηλά. Σε τέτοιες στιγμές, είναι καλό να σκεφτόμαστε τα λόγια του προφήτη του Θεού, του Μιχαία, ο οποίος έγραψε: «Ο όσιος αφανίστηκε από τη γη, και ανάμεσα στους ανθρώπους δεν υπάρχει ευθύς». Κατόπιν πρόσθεσε: «Εγώ, όμως, στον Ιεχωβά θα συνεχίσω να αποβλέπω. Θα εκδηλώνω στάση προσμονής για τον Θεό της σωτηρίας μου». (Μιχαίας 7:2, 7) Τι είναι η «στάση προσμονής» που χρειάζεται να καλλιεργούμε; Εφόσον το να πρέπει να περιμένει κανείς είναι συνήθως απογοητευτικό, πώς μπορούμε να βρούμε χαρά καθώς προσμένουμε τον Θεό;

Ευτυχισμένοι Καθώς Προσμένουμε

Μπορούμε να μάθουμε την ορθή στάση από τον Ιεχωβά. Εκείνος δεν έχει πάψει ποτέ να είναι “ο ευτυχισμένος Θεός”. (1 Τιμόθεο 1:11) Είναι ευτυχισμένος καθώς προσμένει, επειδή συνεχίζει να εργάζεται για την εκπλήρωση του σκοπού που έχει να εξυψώσει όσους τον αγαπούν στην τελειότητα την οποία προόριζε για τους ανθρώπους όταν τους δημιούργησε. (Ρωμαίους 5:12· 6:23) Βλέπει ευχάριστα αποτελέσματα από την εργασία του—εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ελκυστεί στην αληθινή λατρεία. Ο Ιησούς είπε: «Ο Πατέρας μου εργάζεται ως τώρα, και εγώ εργάζομαι». (Ιωάννης 5:17) Το να κάνει κάποιος πράγματα για τους άλλους είναι βασικό για την ευτυχία του. (Πράξεις 20:35) Παρόμοια, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν προσμένουν άπραγοι. Απεναντίας, συνεχίζουν να εργάζονται ώστε να βοηθούν άλλους να μάθουν το σκοπό του Θεού για την ανθρωπότητα.

Οι πιστοί άνθρωποι βρίσκουν πάντοτε ικανοποίηση αινώντας τον Θεό καθώς προσμένουν το δικό του καιρό δράσης. Πάρτε για παράδειγμα τον ψαλμωδό Δαβίδ. Ο βασιλιάς του τον δίωξε, ένας στενός του σύντροφος τον πρόδωσε και ο γιος του στράφηκε εναντίον του. Σε καθεμιά από  αυτές τις καταστάσεις, μπορούσε άραγε ο Δαβίδ να είναι ευτυχισμένος καθώς πρόσμενε να έρθει η ανακούφιση στον ορισμένο καιρό του Ιεχωβά; Ο 71ος Ψαλμός, τον οποίο έγραψε προφανώς ο Δαβίδ, αναφέρει: «Εγώ . . . θα προσμένω διαρκώς και θα επαυξάνω όλο τον αίνο σου. Το στόμα μου θα διηγείται τη δικαιοσύνη σου, όλη την ημέρα τη σωτηρία σου». (Ψαλμός 71:14, 15) Αντί να χάνει την υπομονή του καθώς περίμενε, ο Δαβίδ εκδήλωνε χαρά επειδή ήταν πολυάσχολος αινώντας τον Ιεχωβά και ενισχύοντας άλλους στην αληθινή λατρεία.—Ψαλμός 71:23.

Το να προσμένουμε τον Ιεχωβά δεν είναι κάτι εκνευριστικό, όπως το να περιμένουμε ένα καθυστερημένο λεωφορείο. Μοιάζει περισσότερο με τη χαρωπή προσμονή των γονέων καθώς το παιδί τους γίνεται ενήλικος τον οποίο μπορούν να καμαρώνουν. Τα χρόνια είναι γεμάτα με δραστηριότητα—εκπαίδευση, διδασκαλία και διαπαιδαγώγηση—όλα με σκοπό την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος. Παρόμοια, εμείς που προσμένουμε τον Ιεχωβά βρίσκουμε ευτυχία καθώς βοηθάμε άλλους να πλησιάσουν τον Θεό. Και εμείς επίσης θέλουμε να αποκτήσουμε την επιδοκιμασία του Θεού και τελικά τη σωτηρία.

Δεν Χάνουμε την Ελπίδα Μας

Το να προσμένουμε τον Ιεχωβά σημαίνει να συνεχίσουμε να τον αγαπάμε και να τον υπηρετούμε χωρίς να χάνουμε την ελπίδα μας. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο. Πολλοί υπηρέτες του Θεού σήμερα ζουν σε κοινωνίες όπου οι άνθρωποι χλευάζουν οποιονδήποτε διάγει μια ζωή βασισμένη σε πίστη στις υποσχέσεις του Θεού. Σκεφτείτε, όμως, το παράδειγμα των πιστών Ισραηλιτών οι οποίοι διατήρησαν την ελπίδα τους ζωντανή κατά την 70χρονη εξορία στη Βαβυλώνα. Τι τους βοήθησε να το κάνουν αυτό; Αναμφίβολα τους ενίσχυσε η ανάγνωση των ψαλμών. Ένας ενθαρρυντικός ψαλμός που ίσως γράφτηκε τότε λέει: «Το λόγο του πρόσμεινα. Η ψυχή μου πρόσμεινε τον Ιεχωβά πιο πολύ από όσο οι φρουροί προσμένουν το πρωί, καρτερώντας το πρωί. Ας προσμένει ο Ισραήλ τον Ιεχωβά».—Ψαλμός 130:5-7.

Οι Ιουδαίοι οι οποίοι διατήρησαν την ελπίδα τους ζωντανή διαβάζοντας και μιλώντας για αυτήν ανταμείφθηκαν όταν η Βαβυλώνα έπεσε τελικά στους εισβολείς. Χιλιάδες πιστοί Ιουδαίοι κατευθύνθηκαν γρήγορα προς την Ιερουσαλήμ. Σχετικά με εκείνον τον καιρό, είναι γραμμένο: «Όταν ο Ιεχωβά συγκέντρωσε ξανά τους αιχμάλωτους της Σιών, . . . το στόμα μας γέμισε γέλιο». (Ψαλμός 126:1, 2) Εκείνοι οι Ιουδαίοι δεν παραιτήθηκαν, αλλά συνέχισαν να τρέφουν την πίστη τους. Και ποτέ δεν σταμάτησαν να υμνούν τον Ιεχωβά.

Με τον ίδιο τρόπο, οι αληθινοί Χριστιανοί οι οποίοι προσμένουν τον Θεό κατά τη διάρκεια «της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων» καταβάλλουν συνεχείς προσπάθειες για να διατηρούν την πίστη τους ζωντανή. Μελετούν το Λόγο του Θεού, ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον και συνεχίζουν να αινούν τον Ιεχωβά κηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας του.—Ματθαίος 24:3, 14.

Προσμένουμε τα Οφέλη της Διαπαιδαγώγησης

Ο προφήτης του Θεού, ο Ιερεμίας, έγραψε: «Καλό είναι να προσμένει κανείς, μάλιστα σιωπηλά, τη σωτηρία του Ιεχωβά». (Θρήνοι 3:26) Ο Ιερεμίας εννοούσε ότι θα ήταν καλό να μην παραπονιέται ο λαός  του Θεού για τον τρόπο με τον οποίο τους είχε διαπαιδαγωγήσει ο Ιεχωβά όταν επέτρεψε να καταστραφεί η Ιερουσαλήμ. Αντίθετα, έπρεπε να επωφεληθούν από την εμπειρία τους, συλλογιζόμενοι την ανυπακοή τους και την ανάγκη να αλλάξουν στάση.—Θρήνοι 3:40, 42.

Ο τρόπος με τον οποίο μας ωφελεί η διαπαιδαγώγηση του Ιεχωβά μπορεί να παρομοιαστεί με τον τρόπο με τον οποίο ωριμάζουν τα φρούτα. Σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση από τον Θεό, η Γραφή αναφέρει: «Σε εκείνους που έχουν γυμναστεί από αυτήν αποφέρει ειρηνικό καρπό, δηλαδή δικαιοσύνη». (Εβραίους 12:11) Όπως τα φρούτα χρειάζονται χρόνο για να ωριμάσουν, έτσι και εμείς χρειαζόμαστε χρόνο για να αλλάξουμε τη στάση μας ανταποκρινόμενοι στην εκπαίδευση που παρέχει ο Θεός. Παραδείγματος χάρη, αν λόγω της κακής μας διαγωγής χάσουμε μερικά προνόμια στην εκκλησία, η προθυμία μας να προσμένουμε τον Θεό θα μας εμποδίσει να αποθαρρυνθούμε και να εγκαταλείψουμε τις προσπάθειες. Σε τέτοιες καταστάσεις, τα θεόπνευστα λόγια του Δαβίδ είναι ενθαρρυντικά: «Κάτω από το θυμό του [Θεού] μένει κανείς για μια στιγμή, αλλά κάτω από την καλή του θέληση μένει για μια ζωή. Μπορεί το βράδυ να βρίσκει κατάλυμα το κλάμα, αλλά το πρωί υπάρχει χαρούμενη κραυγή». (Ψαλμός 30:5) Αν καλλιεργούμε στάση προσμονής και εφαρμόζουμε τις συμβουλές που λαβαίνουμε από το Λόγο του Θεού και την οργάνωσή του, θα έρθει ο δικός μας καιρός για «χαρούμενη κραυγή».

Η Ανάπτυξη προς την Ωριμότητα Απαιτεί Χρόνο

Αν είστε νεαρός ή νεοβαφτισμένος, ίσως επιθυμείτε διακαώς να αναλάβετε κάποιες ευθύνες στη Χριστιανική εκκλησία. Αλλά απαιτείται χρόνος για να αναπτύξετε την απαραίτητη πνευματική ωριμότητα προκειμένου να επωμιστείτε τέτοιες ευθύνες. Γι’ αυτό, εκμεταλλευτείτε τα πρώτα σας χρόνια ώστε να γίνετε πνευματικό άτομο. Παραδείγματος χάρη, η νεότητα είναι κατάλληλος καιρός για να διαβάσετε ολόκληρη τη Γραφή, να αναπτύξετε Χριστιανικές ιδιότητες και να μάθετε την τέχνη της μαθήτευσης. (Εκκλησιαστής 12:1) Αν εκδηλώνετε ταπεινά στάση προσμονής, θα έρθει ο καιρός του Ιεχωβά για να αποκτήσετε περισσότερες ευθύνες.

Το έργο μαθήτευσης απαιτεί επίσης υπομονή. Όπως ο γεωργός πρέπει να συνεχίσει να ποτίζει μέχρι ο Θεός να κάνει το σπόρο να αυξηθεί, έτσι συμβαίνει και με το έργο μαθήτευσης. (1 Κορινθίους 3:7· Ιακώβου 5:7) Η καλλιέργεια πίστης και εκτίμησης για τον Ιεχωβά στην καρδιά των άλλων απαιτεί μήνες ή ακόμη και χρόνια Γραφικής μελέτης με υπομονή. Το να προσμένουμε τον Ιεχωβά περιλαμβάνει εγκαρτέρηση, ακόμη και αν στην αρχή οι σπουδαστές δεν ανταποκρίνονται σε όσα μαθαίνουν. Αν δείχνουν τουλάχιστον κάποια εκτίμηση, αυτό μπορεί να αποτελεί ένδειξη ότι ανταποκρίνονται στο πνεύμα του Ιεχωβά. Με υπομονή, ίσως γευτείτε τη χαρά τού να δείτε τον Ιεχωβά να κάνει το σπουδαστή σας να γίνει μαθητής του Χριστού.—Ματθαίος 28:20.

Εκδήλωση Αγάπης Μέσω Προσμονής

Ως παράδειγμα του πώς η προσμονή μπορεί να αποτελεί εκδήλωση αγάπης και πεποίθησης, εξετάστε την κατάσταση μιας ηλικιωμένης αδελφής η οποία ζει σε κάποια ερημική περιοχή των Άνδεων, στη Νότια Αμερική. Εκτός από την ίδια και μια πνευματική αδελφή της δεν υπάρχουν άλλοι Μάρτυρες του Ιεχωβά στο χωριό τους. Μπορείτε να φανταστείτε με πόση λαχτάρα προσμένουν τις επισκέψεις των συγχριστιανών τους; Σε κάποια περίπτωση, ένας περιοδεύων επίσκοπος ο οποίος πήγαινε να τις επισκεφτεί για πρώτη φορά χάθηκε. Αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω και καθυστέρησε αρκετές ώρες. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν είδε τελικά το χωριό από μακριά. Εφόσον δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα στην περιοχή, εξεπλάγη βλέποντας ένα φως να λάμπει. Πόσο χάρηκε όταν έφτασε τελικά στην είσοδο του χωριού και διαπίστωσε ότι το φως προερχόταν από μια λάμπα πετρελαίου την οποία κρατούσε ψηλά η ηλικιωμένη αδελφή! Ήταν βέβαιη ότι εκείνος θα ερχόταν, και γι’ αυτό περίμενε.

Με παρόμοια υπομονή, εμείς είμαστε ευτυχισμένοι καθώς προσμένουμε τον Ιεχωβά. Είμαστε βέβαιοι ότι αυτός θα κρατήσει τις υποσχέσεις του. Και όπως εκείνος ο περιοδεύων επίσκοπος, έτσι και εμείς εκτιμούμε όσους μας προσμένουν στοργικά. Δεν προξενεί έκπληξη, λοιπόν, το ότι ο Θεός εκτιμάει όσους τον προσμένουν. Η Γραφή λέει: «Ο Ιεχωβά ευαρεστείται . . . σε εκείνους που προσμένουν τη στοργική του καλοσύνη».—Ψαλμός 147:11.

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Οι άνθρωποι που είναι πολυάσχολοι αινώντας τον Θεό βρίσκουν χαρά καθώς προσμένουν τον Ιεχωβά