Φοβάστε το Μέλλον;

Ο ΦΟΒΟΣ έχει πολλές μορφές. Λόγου χάρη, μερικοί άνθρωποι φοβούνται όσα επιφυλάσσει το μέλλον για τη γη. «Από τα κύματα καύσωνα μέχρι τις θύελλες, τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές και τη μαζική τήξη των παγετώνων, το παγκόσμιο κλίμα φαίνεται να καταρρέει γύρω μας», λέει το περιοδικό Τάιμ (Time) με ημερομηνία 3 Απριλίου 2006.

Το Μάιο του 2002, το Πρόγραμμα του ΟΗΕ για το Περιβάλλον δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο «Παγκόσμιες Προοπτικές για το Περιβάλλον-3», η οποία ετοιμάστηκε με τη συνεργασία 1.000 και πλέον ατόμων. Σύμφωνα με κάποια είδηση, η έκθεση ανέφερε: «Ο πλανήτης βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι, διότι οι επιλογές που γίνονται σήμερα είναι καίριας σημασίας για τα δάση, τους ωκεανούς, τα ποτάμια, τα βουνά, την άγρια ζωή και άλλα συστήματα συντήρησης της ζωής από τα οποία εξαρτώνται οι τωρινές και οι μελλοντικές γενιές».

Η παρούσα κατάσταση του παγκόσμιου περιβάλλοντος είναι μία μόνο αιτία ανησυχίας. Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν τώρα με το φόβο των τρομοκρατικών επιθέσεων. Ο υποδιευθυντής του επιχειρησιακού τμήματος της κύριας υπηρεσίας πληροφοριών του Καναδά είπε: «Μένουμε ξάγρυπνοι τη νύχτα ανησυχώντας για απειλές που ούτε καν γνωρίζουμε». Όντως, και μόνο η παρακολούθηση των βραδινών ειδήσεων στην τηλεόραση μπορεί να προκαλέσει ανησυχία!

Πολλοί σκληρά εργαζόμενοι ενήλικοι φοβούνται μήπως χάσουν τη δουλειά τους. Οι απολύσεις, το κλείσιμο εργοστασίων, ο ανταγωνισμός στον εργασιακό χώρο και οι υπερβολικές απαιτήσεις των εργοδοτών μπορούν να δημιουργήσουν ένα κλίμα επαγγελματικής ανασφάλειας. Οι έφηβοι αντιμετωπίζουν το φόβο της απόρριψης από τους συνομηλίκους τους. Τα μικρά παιδιά μπορεί να φοβούνται ότι οι γονείς τους δεν τα αγαπούν πραγματικά. Αλλά τι θα λεχθεί για τις συνθήκες που επικρατούν στον κόσμο γύρω τους; «Για τα νεαρά και τα αθώα άτομα, ο κόσμος εκτός σπιτιού πρέπει να μοιάζει μερικές φορές με ένα μεγάλο  τρομακτικό μέρος», λέει κάποια ανήσυχη μητέρα. Επίσης, πολλοί γονείς αγωνιούν για την επίδραση που ασκεί η ηθική παρακμή του κόσμου στα αγαπημένα τους πρόσωπα, ιδιαίτερα στα παιδιά τους.

Οι ηλικιωμένοι φοβούνται συχνά μήπως πέσουν από τη σκάλα ή μήπως τους επιτεθεί κάποιος στο δρόμο. Ναι, «φοβούνται οτιδήποτε είναι ψηλό και τρόμος παραμονεύει στο δρόμο». (Εκκλησιαστής 12:5) Υπάρχει ο φόβος ενδεχόμενης σοβαρής ασθένειας. Εκθέσεις σχετικά με θανατηφόρους ιούς γρίπης, μορφές καρκίνου και μολυσματικές ασθένειες μπορούν να μας κάνουν να φοβόμαστε μήπως προσβληθούμε από κάποια καινούρια και άγνωστη ασθένεια η οποία θα μπορούσε να αφήσει ανάπηρους ή να θανατώσει εμάς και την οικογένειά μας. Γι’ αυτό, όταν βλέπουμε υγιείς και γεμάτους ζωντάνια ανθρώπους να αρρωσταίνουν και να εξασθενούν, είναι δύσκολο να μη φοβόμαστε ότι θα συμβεί το ίδιο σε εμάς ή στους προσφιλείς μας. Και πόσο λυπηρό είναι να κοιτάζουμε τα μάτια ενός αρρώστου και να βλέπουμε ότι δεν εκφράζουν πια καμιά ελπίδα!

Εφόσον επηρεαζόμαστε από τις πολλές μορφές φόβου, έχουμε άραγε κάποιον βάσιμο λόγο για να είμαστε αισιόδοξοι σχετικά με το μέλλον; Μπορεί κάτι να μας βοηθήσει να διατηρούμε θετική άποψη; Το ακόλουθο άρθρο θα απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα.

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 3]

© Jeroen Oerlemans/Panos Pictures