Μιμείστε Εσείς τον Ιεχωβά Δείχνοντας Ενδιαφέρον για τους Άλλους;

“ΝΑ ΡΙΧΝΕΤΕ κάθε ανησυχία σας πάνω [στον Θεό], επειδή αυτός ενδιαφέρεται για εσάς”. (1 Πέτρου 5:7) Τι συγκινητική πρόσκληση! Ο Ιεχωβά Θεός δείχνει προσωπικό ενδιαφέρον για το λαό του. Μπορούμε να νιώθουμε ασφαλείς στα χέρια του.

Εμείς πρέπει να καλλιεργούμε και να εκδηλώνουμε παρόμοιο ενδιαφέρον για τους άλλους. Επειδή είμαστε ατελείς, χρειάζεται να φυλαγόμαστε από ορισμένες παγίδες όταν δείχνουμε προσωπικό ενδιαφέρον για τους άλλους. Προτού αναφέρουμε μερικές από αυτές, ας δούμε κάποιους τρόπους με τους οποίους ο Ιεχωβά δείχνει ενδιαφέρον για το λαό του.

Χρησιμοποιώντας έναν ποιμένα ως παράδειγμα, ο ψαλμωδός Δαβίδ περιέγραψε το ενδιαφέρον του Θεού: «Ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμένας μου. Δεν θα μου λείψει τίποτα. Σε χλοερά βοσκοτόπια με βάζει να ξαπλώσω· με φέρνει σε τόπους ανάπαυσης με άφθονα νερά. Αναζωογονεί την ψυχή μου. . . . Αν και περπατώ σε κοιλάδα βαθιάς σκιάς, δεν φοβάμαι κανένα κακό, γιατί εσύ είσαι μαζί μου».—Ψαλμός 23:1-4.

Εφόσον ο ίδιος ήταν ποιμένας, ο Δαβίδ γνώριζε τι περιλάμβανε το ενδιαφέρον για το ποίμνιο, η φροντίδα για αυτό. Ο ποιμένας προστατεύει τα πρόβατα από τα αρπακτικά, όπως είναι τα λιοντάρια, οι λύκοι και οι αρκούδες. Δεν αφήνει το ποίμνιο να διασκορπιστεί, αναζητάει τα χαμένα πρόβατα, μεταφέρει τα εξαντλημένα αρνιά στην αγκαλιά του και φροντίζει τα άρρωστα και τα τραυματισμένα. Ποτίζει καθημερινά το ποίμνιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ποιμένας ελέγχει κάθε κίνηση των προβάτων. Τα πρόβατα είναι ελεύθερα αλλά προστατευμένα.

Με αυτόν τον τρόπο φροντίζει ο Ιεχωβά το λαό του. Ο απόστολος Πέτρος εξήγησε: «Περιφρουρείστε από τη δύναμη του Θεού». Εδώ η λέξη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου φρουρούμενοι, που αποδίδεται «περιφρουρείστε», σημαίνει κυριολεκτικά ότι κάποιοι είναι «υπό παρακολούθηση». (1 Πέτρου 1:5, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Από γνήσιο ενδιαφέρον, ο Ιεχωβά μάς παρακολουθεί συνεχώς και είναι πάντοτε έτοιμος να προσφέρει βοήθεια οποτεδήποτε τη ζητήσουμε. Ωστόσο, ο Ιεχωβά μάς δημιούργησε ως ελεύθερους ηθικούς παράγοντες, και γι’ αυτό δεν παρεμβαίνει σε όλες μας τις ενέργειες και τις αποφάσεις. Πώς μπορούμε εμείς να μιμούμαστε τον Ιεχωβά σε αυτόν τον τομέα;

Να Μιμείστε τον Θεό Δείχνοντας Ενδιαφέρον για τα Παιδιά Σας

«Οι γιοι είναι κληρονομιά από τον Ιεχωβά». Γι’ αυτό, οι γονείς πρέπει να προστατεύουν και να φροντίζουν τα παιδιά τους. (Ψαλμός 127:3) Κάτι τέτοιο μπορεί να περιλαμβάνει το να τα παρακινούν να εκφράζονται και κατόπιν να λαβαίνουν υπόψη τους τις σκέψεις και τα αισθήματά τους στις σχέσεις τους μαζί τους. Αν οι γονείς προσπαθούν  να ελέγχουν κάθε κίνηση των παιδιών τους, αγνοώντας εντελώς τις επιθυμίες τους, θα μοιάζουν με ποιμένα που προσπαθεί να ελέγχει τα πρόβατά του με λουριά. Κανένας ποιμένας δεν θα πρόσεχε το ποίμνιό του με αυτόν τον τρόπο. Ούτε ο Ιεχωβά μάς ποιμαίνει με τέτοιον τρόπο.

Η Μάρικο * παραδέχεται: «Επί χρόνια έλεγα απλώς στα παιδιά μου: “Πρέπει να κάνεις αυτό” και “Δεν πρέπει να κάνεις εκείνο”. Πίστευα ότι αυτή ήταν η υποχρέωση που είχα ως γονέας. Δεν τα επαινούσα ούτε είχα πραγματική επικοινωνία μαζί τους». Παρότι η κόρη της Μάρικο μιλούσε επί ώρες στο τηλέφωνο με τις φίλες της, οι συζητήσεις με τη μητέρα της δεν διαρκούσαν πολύ. «Κατόπιν κατάλαβα τη διαφορά», συνεχίζει η Μάρικο. «Όταν η κόρη μου μιλούσε με τις φίλες της, χρησιμοποιούσε εκφράσεις που δείχνουν κατανόηση, όπως “Ναι, συμφωνώ” ή “Και εγώ το ίδιο”. Άρχισα να χρησιμοποιώ παρόμοιες εκφράσεις για να παρακινήσω την κόρη μου να εκφράζεται, και σύντομα οι συζητήσεις μας άρχισαν να διαρκούν περισσότερο και να είναι πιο ευχάριστες». Αυτό τονίζει τη σπουδαιότητα της καλής επικοινωνίας, η οποία είναι συνήθως αμοιβαία, όχι μονόπλευρη.

Οι γονείς χρειάζεται να παρακινούν τα παιδιά τους να εκφράζονται, και τα παιδιά χρειάζεται να καταλάβουν γιατί η φροντίδα των γονέων αποτελεί προστασία. Η Γραφή συμβουλεύει τα παιδιά να υπακούν στους γονείς τους και κατόπιν αναφέρει το λόγο: «Ώστε να πάνε καλά τα πράγματα για εσένα και να παραμείνεις πολύ καιρό πάνω στη γη». (Εφεσίους 6:1, 3) Τα παιδιά που έχουν πειστεί ακράδαντα για τα οφέλη της υποτακτικότητας το βρίσκουν ευκολότερο να υπακούν.

Ενδιαφέρον για το Ποίμνιο του Ιεχωβά

Το στοργικό ενδιαφέρον του Ιεχωβά γίνεται έκδηλο στη Χριστιανική εκκλησία. Ως η Κεφαλή της εκκλησίας, ο Ιησούς Χριστός δίνει στους πρεσβυτέρους την εντολή να φροντίζουν το ποίμνιό του. (Ιωάννης 21:15-17) Η λέξη ἐπίσκοπος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου συνδέεται με ένα ρήμα που σημαίνει «προσέχω». Τονίζοντας πώς πρέπει να γίνεται αυτό, ο Πέτρος συμβουλεύει τους πρεσβυτέρους: «Ποιμάνετε το ποίμνιο του Θεού που είναι στη φροντίδα σας, όχι αναγκαστικά, αλλά με τη θέλησή σας· ούτε από αγάπη για ανέντιμο κέρδος, αλλά πρόθυμα· ούτε σαν να καταδυναστεύετε εκείνους που είναι κληρονομιά του Θεού, αλλά με το να γίνεστε παραδείγματα για το ποίμνιο».—1 Πέτρου 5:2, 3.

Ναι, το έργο των πρεσβυτέρων μοιάζει με εκείνο των ποιμένων. Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι πρέπει να φροντίζουν τους πνευματικά άρρωστους και να τους διορθώνουν ώστε η ζωή τους να αντανακλά τους δίκαιους κανόνες. Οι  πρεσβύτεροι έχουν την ευθύνη να οργανώνουν τις εκκλησιαστικές δραστηριότητες, κάνοντας διευθετήσεις για συναθροίσεις και διατηρώντας την τάξη στην εκκλησία.—1 Κορινθίους 14:33.

Ωστόσο, τα παραπάνω λόγια του Πέτρου εφιστούν την προσοχή μας σε έναν κίνδυνο—το ενδεχόμενο να “καταδυναστεύουν” οι πρεσβύτεροι την εκκλησία. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί αν κάποιος πρεσβύτερος έθετε περιττούς κανόνες. Νιώθοντας έντονα την υποχρέωση να προστατέψει το ποίμνιο, ένας πρεσβύτερος μπορεί να υπερβεί τα όρια. Σε μια εκκλησία της Άπω Ανατολής, οι πρεσβύτεροι θέσπισαν κανόνες σχετικά με τους τρόπους χαιρετισμού στην Αίθουσα Βασιλείας—λόγου χάρη ποιος πρέπει να μιλάει πρώτος—πιστεύοντας ότι η τήρηση τέτοιων κανόνων θα συνέβαλλε στην ειρήνη της εκκλησίας. Παρότι τα κίνητρα αναμφίβολα ήταν καλά, μιμούνταν εκείνοι οι πρεσβύτεροι τη φροντίδα του Ιεχωβά για το λαό του; Είναι αξιοσημείωτη η διανοητική στάση του αποστόλου Παύλου η οποία αντανακλούνταν στα λόγια του: «Όχι ότι εξουσιάζουμε την πίστη σας, αλλά είμαστε συνεργάτες για τη χαρά σας, γιατί με την πίστη σας στέκεστε». (2 Κορινθίους 1:24) Ο Ιεχωβά εμπιστεύεται το λαό του.

Εκτός από το να μη θέτουν κανόνες χωρίς Γραφική βάση, οι στοργικοί πρεσβύτεροι δείχνουν το γνήσιο ενδιαφέρον τους με το να μην αποκαλύπτουν ιδιωτικές πληροφορίες. Θυμούνται τη θεϊκή προειδοποίηση: «Μην αποκαλύπτεις την εμπιστευτική συζήτηση κάποιου άλλου».—Παροιμίες 25:9.

Ο απόστολος Παύλος παρομοίασε την εκκλησία των χρισμένων Χριστιανών με το ανθρώπινο σώμα: «Ο Θεός συνέθεσε το σώμα . . . ώστε να μην υπάρχει διαίρεση στο σώμα, αλλά τα μέλη του να δείχνουν την ίδια φροντίδα το ένα για το άλλο». (1 Κορινθίους 12:12, 24-26) Η φράση του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου η οποία αποδίδεται «να δείχνουν την ίδια φροντίδα το ένα για το άλλο» σημαίνει κυριολεκτικά “να ανησυχούν εξίσου το ένα για το άλλο”. Τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας πρέπει να ενδιαφέρονται έντονα το ένα για το άλλο.—Φιλιππησίους 2:4.

Πώς μπορούν οι αληθινοί Χριστιανοί να δείχνουν ότι “ανησυχούν ο ένας για τον άλλον”; Μπορούν να εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους για τα άλλα μέλη της εκκλησίας μέσω των προσευχών τους καθώς και προσφέροντας πρακτική βοήθεια σε όσους έχουν ανάγκη. Αυτό συμβάλλει στο να αναδεικνύεται το καλό που υπάρχει μέσα στους άλλους. Εξετάστε πώς βοηθήθηκε ο Ταντατάκα χάρη στο ότι του δείχτηκε τέτοιο στοργικό ενδιαφέρον. Όταν βαφτίστηκε σε ηλικία 17 ετών, ήταν ο μόνος στην οικογένειά του που υπηρετούσε τον Ιεχωβά. Ο ίδιος αφηγείται: «Μια οικογένεια στην εκκλησία με προσκαλούσε συχνά για φαγητό και παρέα. Περνούσα από το σπίτι τους σχεδόν κάθε πρωί καθώς πήγαινα στο σχολείο για να εξετάσουμε μαζί το εδάφιο της ημέρας. Μου έδιναν συμβουλές σχετικά με το πώς να αντιμετωπίζω διάφορα προβλήματα στο σχολείο και προσευχόμασταν για αυτά μαζί. Από εκείνη την οικογένεια έμαθα το πνεύμα της γενναιοδωρίας». Ο Ταντατάκα θέτει τώρα σε εφαρμογή όσα έμαθε, υπηρετώντας σε ένα γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε σχετικά με μια συγκεκριμένη παγίδα που αφορά την εκδήλωση ενδιαφέροντος για τους άλλους. Έκανε λόγο για ορισμένες γυναίκες οι οποίες είχαν γίνει «σπερμολόγοι και άτομα που ανακατεύονται στις υποθέσεις των άλλων, μιλώντας για πράγματα που δεν πρέπει». (1 Τιμόθεο 5:13) Αν και είναι σωστό να ενδιαφερόμαστε για τους άλλους, πρέπει να προσέχουμε ώστε να μη φτάνουμε στο σημείο να ανακατευόμαστε στις προσωπικές τους υποθέσεις. Το υπέρμετρο ενδιαφέρον για τους άλλους μπορεί να γίνει έκδηλο αν “μιλάμε για πράγματα που δεν πρέπει”, λόγου χάρη κάνοντας επικριτικά σχόλια.

Είναι καλό να θυμόμαστε ότι οι Χριστιανοί ενδεχομένως διαφέρουν ως προς το πώς διευθετούν τις προσωπικές τους υποθέσεις, τι προτιμούν να τρώνε και ποια μορφή ωφέλιμης αναψυχής επιλέγουν. Μέσα στα όρια που υποδεικνύουν οι Γραφικές αρχές, ο καθένας είναι ελεύθερος να αποφασίζει τι θα κάνει. Ο Παύλος νουθέτησε τους Χριστιανούς της Ρώμης: «Ας μην κρίνουμε πια ο ένας τον άλλον. . . . Ας επιδιώκουμε τα πράγματα που συμβάλλουν στην ειρήνη και τα πράγματα που είναι για την εποικοδόμηση του ενός από τον άλλον». (Ρωμαίους 14:13, 19) Το ειλικρινές ενδιαφέρον που δείχνουμε ο ένας για τον άλλον στην εκκλησία πρέπει να εκδηλώνεται, όχι με το να ανακατευόμαστε στις υποθέσεις των άλλων, αλλά με την προθυμία μας να βοηθάμε. Όταν ενδιαφερόμαστε ο ένας για τον άλλον με αυτόν τον τρόπο, η αγάπη και η ενότητα θα αυξάνονται στην οικογένεια και στην εκκλησία.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Να παρακινείτε τα παιδιά σας να εκφράζονται επαινώντας τα και δείχνοντας κατανόηση