«Μας Χωρίζει η Γλώσσα Αλλά μας Ενώνει η Αγάπη»

Απελευθέρωση. Σωτηρία. Επί αιώνες, οι άνθρωποι λαχταρούν την ανακούφιση από τα βάρη και τις ανησυχίες. Πώς μπορούμε να αντεπεξερχόμαστε στα προβλήματα της ζωής; Θα έρθει ποτέ απελευθέρωση; Και αν ναι, πώς;

ΑΥΤΑ τα ζητήματα πραγματευόταν μια σειρά τριήμερων συνελεύσεων περιφερείας που οργάνωσαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και οι οποίες άρχισαν το Μάιο του 2006. Το θέμα ήταν «Η Απελευθέρωση Πλησιάζει!»

Σε εννιά από αυτές τις συνελεύσεις παρευρέθηκαν χιλιάδες εκπρόσωποι από διάφορες χώρες. Αυτές οι συνελεύσεις διεξάχθηκαν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2006 στην Πράγα, την πρωτεύουσα της Τσεχίας, στην Μπρατισλάβα, την πρωτεύουσα της Σλοβακίας, στο Τσορζούφ και στο Πόζναν της Πολωνίας a και σε πέντε πόλεις της Γερμανίας—στο Ντόρτμουντ, στη Φρανκφούρτη, στο Αμβούργο, στη Λειψία και στο Μόναχο. Ο συνολικός αριθμός παρόντων σε αυτές τις συνελεύσεις ξεπέρασε τους 313.000.

Τι πνεύμα επικρατούσε στις συνελεύσεις; Τι δημοσιότητα έλαβαν αυτές; Και πώς ένιωθαν οι παρευρισκόμενοι αφού τις παρακολούθησαν;

Προετοιμασίες

Τόσο οι επισκέπτες όσο και οι ντόπιοι Μάρτυρες είχαν μεγάλη προσμονή για αυτές τις πνευματικές περιστάσεις οι οποίες, όπως γνώριζαν ήδη, επρόκειτο να μείνουν αλησμόνητες. Η ανεύρεση επαρκών καταλυμάτων για τους εκπροσώπους ήταν δύσκολη υπόθεση. Παραδείγματος χάρη, για τη συνέλευση στο Τσορζούφ, οι Πολωνοί Μάρτυρες προσφέρθηκαν να ανοίξουν τα σπίτια τους σε σχεδόν 13.000 επισκέπτες από την Ανατολική Ευρώπη. Σε αυτή τη συνέλευση ήρθαν εκπρόσωποι από την Αρμενία, τη Γεωργία, την Εσθονία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Καζακστάν, το Κιργιζιστάν, τη Λετονία, τη Λευκορωσία, τη Λιθουανία, τη Μολδαβία, το Ουζμπεκιστάν, την Ουκρανία, τη Ρωσία, το Τατζικιστάν και το Τουρκμενιστάν.

Πολλοί εκπρόσωποι έπρεπε να αρχίσουν να ετοιμάζονται για το ταξίδι τους μήνες νωρίτερα. Η Τατιάνα, ολοχρόνια κήρυκας των καλών νέων στην Καμτσάτκα, χερσόνησο της Ρωσίας που βρίσκεται βορειοανατολικά της Ιαπωνίας, άρχισε να μαζεύει χρήματα για το ταξίδι έναν χρόνο νωρίτερα. Χρειάστηκε να διανύσει περίπου 10.500 χιλιόμετρα. Στην αρχή, ταξίδεψε 5 ώρες με αεροπλάνο, κατόπιν ταξίδεψε σχεδόν τρεις μέρες με τρένο και τελικά πέρασε 30 ώρες σε λεωφορείο για να φτάσει στο Τσορζούφ.

Χιλιάδες άτομα προσφέρθηκαν να εργαστούν εθελοντικά για την προετοιμασία της συνέλευσης, μετατρέποντας  τα στάδια και τους γύρω χώρους σε κατάλληλους τόπους λατρείας. (Δευτερονόμιο 23:14) Για να αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα, στη Λειψία οι ντόπιοι Μάρτυρες καθάρισαν πολύ καλά το στάδιο και υποσχέθηκαν να το ξανακάνουν αυτό μετά τη συνέλευση. Ως αποτέλεσμα, οι υπεύθυνοι του σταδίου διέγραψαν έναν όρο του συμβολαίου ενοικίασης ο οποίος απαιτούσε την καταβολή ενός σεβαστού ποσού για την κάλυψη των εξόδων καθαριότητας.

Προσκλήσεις

Οι εκκλησίες σε όλο τον κόσμο έδωσαν εκτεταμένη δημοσιότητα στις Συνελεύσεις «Η Απελευθέρωση Πλησιάζει!» Τα άτομα που επρόκειτο να παρακολουθήσουν τις ειδικές συνελεύσεις συμμετείχαν σε αυτή την εκστρατεία με μεγάλο ενθουσιασμό. Συνέχισαν να διαφημίζουν τη συνέλευση μέχρι αργά το βράδυ πριν από την εναρκτήρια μέρα. Απέφερε καλά αποτελέσματα ο ζήλος τους;

Ένας Πολωνός Μάρτυρας ονόματι Μπόγκνταν συνάντησε κάποιον ηλικιωμένο κύριο ο οποίος ήθελε να παρακολουθήσει τη συνέλευση αλλά είπε ότι η μικρή του σύνταξη δεν του επέτρεπε να κάνει το ταξίδι ως το Τσορζούφ, 120 χιλιόμετρα μακριά. Διαπιστώθηκε ότι θα υπήρχε μια κενή θέση στο πούλμαν που είχε νοικιάσει η τοπική εκκλησία. Ο Μπόγκνταν αναφέρει: «Είπαμε στον κύριο ότι μπορούσε να έρθει μαζί μας δωρεάν αν βρισκόταν στον τόπο αναχώρησης στις 5:30 το πρωί». Ο κύριος δέχτηκε την πρόσκληση και παρακολούθησε τη συνέλευση. Αργότερα έγραψε στους αδελφούς λέγοντας: «Αφότου παρακολούθησα αυτή τη συνέλευση, είμαι αποφασισμένος να γίνω καλύτερος άνθρωπος».

Στην Πράγα, κάποιος κύριος ο οποίος έμενε σε ένα από τα ξενοδοχεία που χρησιμοποίησαν οι εκπρόσωποι από τη Βρετανία είπε κάποιο βράδυ σε εκείνους που παρευρέθηκαν στη συνέλευση ότι είχε παρακολουθήσει και αυτός το πρόγραμμα εκείνης της μέρας. Τι τον είχε υποκινήσει να παρευρεθεί; Ο κύριος είπε ότι, αφού έλαβε προσκλήσεις από δέκα διαφορετικούς ευαγγελιζομένους στους δρόμους της πόλης, ένιωσε την υποχρέωση να πάει! Εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ και αδημονούσε να μάθει περισσότερα.—1 Τιμόθεο 2:3, 4.

Πλήρες Πνευματικό Πρόγραμμα

Το πρόγραμμα ασχολήθηκε με το πώς μπορούμε να χειριζόμαστε διάφορα προβλήματα. Σαφείς Γραφικές συμβουλές εξηγούσαν πώς μπορεί κάποιος να επιλύσει ή να υπομείνει αυτά τα προβλήματα.

Τα άτομα που αντιμετωπίζουν στενοχώριες εξαιτίας των γηρατειών, της κακής υγείας, του θανάτου προσφιλών τους ή άλλων προσωπικών προβλημάτων έλαβαν ενθάρρυνση από τη Γραφή ώστε να βοηθηθούν να έχουν θετική στάση στη ζωή. (Ψαλμός 72:12-14) Τα αντρόγυνα και οι γονείς άκουσαν Γραφικές συμβουλές σχετικά με το πώς μπορούν να απολαμβάνουν ευτυχισμένο γάμο και να ανατρέφουν τα παιδιά τους με επιτυχία. (Εκκλησιαστής 4:12· Εφεσίους 5:22, 25· Κολοσσαείς 3:21) Οι νεαροί Χριστιανοί—οι οποίοι εκτίθενται στην επιβλαβή πίεση των συνομηλίκων στο σχολείο αλλά και στις σοφές συμβουλές του Λόγου του Θεού στο σπίτι και στην εκκλησία—έλαβαν πρακτικές συμβουλές σχετικά με το πώς μπορούν να αντιμετωπίζουν τις πιέσεις από τον κοινωνικό περίγυρο και να “φεύγουν από τις επιθυμίες που χαρακτηρίζουν τη νεότητα”.—2 Τιμόθεο 2:22.

Μια Πραγματικά Διεθνής Αδελφότητα

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πάντοτε λαβαίνουν καλή Γραφική καθοδήγηση  στις συνάξεις τους. (2 Τιμόθεο 3:16) Ωστόσο, αυτό που κατέστησε ξεχωριστές τις συγκεκριμένες συνελεύσεις ήταν ο διεθνής χαρακτήρας τους. Σε όλες τις ειδικές συνελεύσεις παρουσιάστηκε το ίδιο πνευματικό πρόγραμμα σε διάφορες γλώσσες. Κάθε μέρα, μέλη του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά εκφωνούσαν ομιλίες, και οι εκθέσεις από άλλες χώρες παρουσίαζαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αυτές οι ομιλίες και οι εκθέσεις μεταφράζονταν προς όφελος των διαφορετικών γλωσσικών ομάδων που παρευρίσκονταν.

Οι εκπρόσωποι λαχταρούσαν να γνωρίσουν αδελφούς και αδελφές τους από άλλες χώρες. «Οι γλωσσικές διαφορές δεν δημιουργούσαν ουσιαστικά προβλήματα», είπε ένας εκπρόσωπος. «Αντίθετα, συνέβαλλαν στο πνεύμα της περίστασης. Οι επισκέπτες προέρχονταν από διαφορετικούς πολιτισμούς, αλλά ήταν όλοι ενωμένοι μέσω της ίδιας πίστης». Κάποιοι από τους παρόντες στη συνέλευση του Μονάχου το έθεσαν ως εξής: «Μας χωρίζει η γλώσσα αλλά μας ενώνει η αγάπη». Ανεξάρτητα από την πατρίδα και τη γλώσσα τους, οι παρόντες ένιωθαν ότι βρίσκονταν ανάμεσα σε πραγματικούς φίλους—πνευματικούς αδελφούς και αδελφές.—Ζαχαρίας 8:23.

Εκφράσεις Ευγνωμοσύνης

Οι καιρικές συνθήκες κατά τη διάρκεια των συνελεύσεων στην Πολωνία δοκίμασαν το πνεύμα και την υπομονή των εκπροσώπων. Εκτός του ότι τις περισσότερες ώρες έβρεχε, είχε επίσης αρκετή ψύχρα—περίπου 14 βαθμούς Κελσίου. Ένας αδελφός από τις Ηνωμένες Πολιτείες παρατήρησε: «Ήταν ο χειρότερος καιρός και η χαμηλότερη θερμοκρασία που μου έχουν τύχει ποτέ σε συνέλευση, και δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα από το πρόγραμμα. Αλλά η εκπληκτική διεθνής ατμόσφαιρα, το υπέροχο πνεύμα και η μοναδική φιλοξενία αντιστάθμισαν όλες εκείνες τις δυσκολίες. Αυτή η συνέλευση ήταν αξέχαστη!»

Κάτι που θα μείνει αξέχαστο στους πολωνόφωνους παρευρισκομένους ήταν η ανακοίνωση σχετικά με την κυκλοφορία του εντύπου Ενόραση στις Γραφές στην πολωνική—μια θαυμάσια ανταμοιβή για την υπομονή τους στο κρύο και στη βροχή. Η κυκλοφορία του νέου εντύπου Να Ζείτε με την Ημέρα του Ιεχωβά Υπόψη έφερε επίσης χαρά σε όλες τις Συνελεύσεις «Η Απελευθέρωση Πλησιάζει!»

Πολλοί από τους παρόντες θα θυμούνται τη συνέλευση και για άλλους λόγους. Η Κριστίνα, μια αδελφή από την Τσεχία η οποία προσφέρθηκε εθελοντικά να συνοδεύσει ένα πούλμαν με μια ομάδα εκπροσώπων από το εξωτερικό, θυμάται: «Την ώρα του αποχαιρετισμού, μια αδελφή με πήρε παράμερα, με αγκάλιασε και είπε: “Με φροντίσατε τόσο καλά! Φέρνατε το φαγητό στη θέση μας και μάλιστα μας δίνατε και νερό. Χίλια ευχαριστώ για την αυτοθυσιαστική σας αγάπη”». Η αδελφή αναφερόταν στη διευθέτηση που έγινε για να παρέχονται γεύματα στους εκπροσώπους από το εξωτερικό. «Ήταν μια εργασία για την οποία δεν είχαμε καθόλου πείρα», εξήγησε ένας αδελφός. «Περιλάμβανε τη διανομή σχεδόν 6.500 γευμάτων κάθε μέρα. Ήταν συγκινητικό να βλέπεις πόσο πολλά άτομα, μεταξύ αυτών και παιδιά, προσφέρθηκαν να βοηθήσουν».

Μια αδελφή που ταξίδεψε από την Ουκρανία στο Τσορζούφ για τη συνέλευση είπε: «Είμαστε βαθιά συγκινημένοι από την αγάπη, τη φροντίδα και τη γενναιοδωρία που εκδήλωσαν οι ομόπιστοί μας. Δεν βρίσκουμε λόγια να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας». Επίσης η οχτάχρονη Άνικα από τη Φινλανδία έγραψε στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Πολωνία: «Η συνέλευση ήταν καταπληκτική—πολύ περισσότερο από όσο μπορούσα να φανταστώ. Είναι υπέροχο να ανήκει κάποιος στην οργάνωση του Ιεχωβά, εφόσον μπορεί να έχει φίλους σε όλο τον κόσμο!»—Ψαλμός 133:1.

Σχόλια από Παρατηρητές

Πριν από τις συνελεύσεις, διευθετήθηκαν ξεναγήσεις σε αξιοθέατα για μερικούς εκπροσώπους. Στην ύπαιθρο της Βαυαρίας, οι επισκέπτες  σταματούσαν σε Αίθουσες Βασιλείας, όπου τους καλωσόριζαν ντόπιοι Μάρτυρες. Η ξεναγός μιας ομάδας επισκεπτών, η οποία δεν ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά, εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ από αυτή την εκδήλωση αδελφικής στοργής. «Καθώς επιστρέφαμε με το πούλμαν στο ξενοδοχείο μας», αναφέρει ένας εκπρόσωπος, «η ξεναγός είπε ότι ήμασταν πολύ διαφορετικοί από άλλες ομάδες επισκεπτών. Ήμασταν καλοντυμένοι και όλοι συνεργαζόμασταν με τους επικεφαλής της ομάδας. Δεν ακούγονταν αισχρολογίες ούτε επικρατούσε αταξία. Η ίδια έμεινε έκπληκτη βλέποντας πώς άτομα που ήταν άγνωστα μεταξύ τους μπορούσαν να γίνουν αμέσως τόσο καλοί φίλοι».

Κάποιος αδελφός που εργαζόταν στο Τμήμα Υπηρεσίας Ειδήσεων στη συνέλευση της Πράγας αφηγείται: «Την Κυριακή το πρωί, μας επισκέφτηκε ο επικεφαλής των αστυνομικών στους οποίους είχε ανατεθεί η επίβλεψη της συνέλευσης. Σχολίασε ότι επικρατούσε ηρεμία και είπε πως δεν είχε τίποτα να κάνει. Ανέφερε επίσης ότι μερικοί κάτοικοι της περιοχής γύρω από το στάδιο είχαν ρωτήσει σχετικά με τη φύση του προγράμματος. Όταν αυτός έκανε λόγο για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, εκείνοι συνήθως δυσανασχετούσαν, και τότε τους έλεγε: “Αν οι άνθρωποι συμπεριφέρονταν κατά το ήμισυ όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν θα χρειαζόταν να υπάρχει καν αστυνομία”».

Πολλοί Έχουν Ήδη Απελευθερωθεί!

Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ πολιτισμών, συσπειρώνοντας τους Χριστιανούς με ειρήνη και ενότητα. (Ρωμαίους 14:19· Εφεσίους 4:22-24· Φιλιππησίους 4:7) Οι ειδικές συνελεύσεις «Η Απελευθέρωση Πλησιάζει!» το απέδειξαν αυτό. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ήδη απελευθερωθεί από πολλές μάστιγες που πλήττουν αυτόν τον κόσμο. Η μισαλλοδοξία, η επιθετικότητα και ο ρατσισμός—για να αναφέρουμε μόνο μερικά από τα δεινά της κοινωνίας—έχουν σχεδόν εξαλειφθεί από ανάμεσά τους, και αυτοί αποβλέπουν στον καιρό κατά τον οποίο ολόκληρος ο κόσμος θα απαλλαχτεί από τέτοια προβλήματα.

Όσοι παρακολούθησαν αυτές τις συνελεύσεις διαπίστωσαν από πρώτο χέρι την ενότητα που υπάρχει μεταξύ Μαρτύρων από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς. Αυτό ήταν ολοφάνερο στο τέλος των συνελεύσεων. Όλοι χειροκροτούσαν, αγκάλιαζαν καινούριους φίλους και τραβούσαν τις τελευταίες φωτογραφίες. (1 Κορινθίους 1:10· 1 Πέτρου 2:17) Ευτυχισμένοι και πεπεισμένοι ότι η απελευθέρωση από όλα τα προβλήματα και τις ανησυχίες πλησιάζει, οι εκπρόσωποι επέστρεψαν στα σπίτια τους και στις εκκλησίες τους με ανανεωμένη αποφασιστικότητα να συνεχίσουν να κρατούν πολύ σφιχτά «το λόγο της ζωής» του Θεού.—Φιλιππησίους 2:15, 16.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 10]

Είκοσι Έξι Γλώσσες Ακούγονταν σαν Μία Γλώσσα

Και στις εννιά συνελεύσεις, το πρόγραμμα παρουσιάστηκε στην τοπική γλώσσα. Στη διάρκεια των συνελεύσεων στη Γερμανία, οι ομιλίες εκφωνήθηκαν και σε 18 άλλες γλώσσες. Στο Ντόρτμουντ, παρουσιάστηκαν ομιλίες στην αραβική, στη φαρσί, στην πορτογαλική, στην ισπανική και στη ρωσική. Στη Φρανκφούρτη παρουσιάστηκαν στην αγγλική, στη γαλλική και στη σερβική/κροατική. Στο Αμβούργο παρουσιάστηκαν στη δανική, στην ολλανδική, στη σουηδική και στην τάμιλ. Στη Λειψία παρουσιάστηκαν στην κινεζική, στην πολωνική και στην τουρκική. Στο Μόναχο παρουσιάστηκαν στην ελληνική, στην ιταλική και στη γερμανική νοηματική. Στη συνέλευση της Πράγας όλες οι ομιλίες εκφωνήθηκαν στην τσεχική, στην αγγλική και στη ρωσική. Στην Μπρατισλάβα το πρόγραμμα διεξάχθηκε στην αγγλική, στην ουγγρική, στη σλοβακική και στη σλοβακική νοηματική. Στο Τσορζούφ οι γλώσσες ήταν η πολωνική, η ρωσική, η ουκρανική και η πολωνική νοηματική, ενώ στο Πόζναν ήταν η πολωνική και η φινλανδική.

Συνολικά είκοσι έξι γλώσσες! Πράγματι, η γλώσσα χώριζε τους παρευρισκομένους αλλά η αγάπη τούς ένωνε.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Οι Κροάτες εκπρόσωποι στη Φρανκφούρτη ένιωσαν μεγάλη χαρά που έλαβαν τη «Μετάφραση Νέου Κόσμου» στη γλώσσα τους