Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Εφόσον ο θερισμός ξεκινούσε επισήμως τον καιρό που όλοι οι άρρενες Ισραηλίτες παρευρίσκονταν στη Γιορτή των Άζυμων Άρτων, ποιοι θέριζαν τους πρώτους καρπούς του κριθαριού που φέρνονταν στο αγιαστήριο;

Ο Μωσαϊκός Νόμος έδινε στους Ισραηλίτες την εντολή: «Τρεις φορές το χρόνο κάθε αρσενικό σου πρέπει να εμφανίζεται ενώπιον του Ιεχωβά του Θεού σου στον τόπο που θα εκλέξει εκείνος: στη γιορτή των άζυμων άρτων και στη γιορτή των εβδομάδων και στη γιορτή των σκηνών». (Δευτερονόμιο 16:16) Από την εποχή του Βασιλιά Σολομώντα και έπειτα, ο τόπος που είχε εκλέξει ο Θεός ήταν ο ναός στην Ιερουσαλήμ.

Η πρώτη από τις τρεις γιορτές λάβαινε χώρα στις αρχές της άνοιξης. Ονομαζόταν Γιορτή των Άζυμων Άρτων, άρχιζε μία ημέρα μετά τον εορτασμό του Πάσχα, ο οποίος γινόταν στις 14 Νισάν, και συνεχιζόταν επί εφτά ημέρες, μέχρι τις 21 Νισάν. Η δεύτερη ημέρα της γιορτής, η 16η Νισάν, σηματοδοτούσε την έναρξη του πρώτου θερισμού της χρονιάς με βάση το ιερό ημερολόγιο. Εκείνη την ημέρα, ο αρχιερέας έπρεπε να πάρει «ένα δεμάτι από τους πρώτους καρπούς» του θερισμού του κριθαριού και να το κινήσει «πέρα δώθε ενώπιον του Ιεχωβά» στο αγιαστήριο. (Λευιτικό 23:5-12) Εφόσον απαιτούνταν να παρευρίσκονται όλοι οι άρρενες στη Γιορτή των Άζυμων Άρτων, ποιος θέριζε το κριθάρι που χρειαζόταν για αυτή την προσφορά;

Η εντολή για την προσφορά των πρώτων καρπών του θερισμού στον Ιεχωβά κατά τη διάρκεια της Γιορτής των Άζυμων Άρτων δόθηκε σε ολόκληρο το έθνος. Δεν απαιτούνταν από κάθε άτομο ξεχωριστά να αρχίσει το θερισμό και να φέρει τους πρώτους καρπούς στο αγιαστήριο για λογαριασμό του. Απεναντίας, στο έθνος δόθηκε η εντολή να το κάνει αυτό αντιπροσωπευτικά. Επομένως, τα στάχυα για το δεμάτι που θα χρειαζόταν στη Γιορτή των Άζυμων Άρτων μπορούσε να τα κόψει μια αντιπροσωπεία την οποία έστελναν σε κάποιον κοντινό αγρό με κριθάρι. Η Εγκυκλοπαίδεια Τζουντάικα (Encyclopaedia Judaica) κάνει το εξής σχόλιο σχετικά με αυτό: «Αν το κριθάρι ήταν ώριμο το έπαιρναν από τα περίχωρα της Ιερουσαλήμ. Διαφορετικά, μπορούσαν να το φέρουν από οποιοδήποτε μέρος του Ισραήλ. Το θέριζαν τρεις άντρες, ο καθένας με δικό του δρεπάνι και καλάθι». Κατόπιν μπορούσαν να φέρουν ένα δεμάτι κριθάρι στον αρχιερέα, ο οποίος το πρόσφερε στον Ιεχωβά.

Η απαίτηση για την προσφορά των πρώτων καρπών του θερισμού έδινε στους Ισραηλίτες μια θαυμάσια ευκαιρία να εκφράζουν την εκτίμησή τους για την ευλογία την οποία εξέχεε ο Θεός στη γη και στη σοδειά τους. (Δευτερονόμιο 8:6-10) Πέρα από αυτό, όμως, η τελετουργική προσφορά αποτελούσε «σκιά των καλών μελλοντικών πραγμάτων». (Εβραίους 10:1) Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε στις 16 Νισάν του 33 Κ.Χ., την ημέρα κατά την οποία προσφέρονταν στον Ιεχωβά οι πρώτοι καρποί του θερισμού. Αναφορικά με τον Ιησού, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο Χριστός έχει εγερθεί από τους νεκρούς, ως οι πρώτοι καρποί από εκείνους που έχουν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου. . . . Αλλά ο καθένας στη δική του τάξη: ο Χριστός ως οι πρώτοι καρποί, έπειτα εκείνοι που ανήκουν στον Χριστό στη διάρκεια της παρουσίας του». (1 Κορινθίους 15:20-23) Το δεμάτι των πρώτων καρπών το οποίο κινούσε πέρα δώθε ο αρχιερέας ενώπιον του Ιεχωβά προσκίαζε τον αναστημένο Ιησού Χριστό—τον πρώτο που εγέρθηκε από τους νεκρούς σε ατελεύτητη ζωή. Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιησούς άνοιξε το δρόμο για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από την αμαρτία και το θάνατο.

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 26]

© 2003 BiblePlaces.com