Να Θαυμάζετε το Σχέδιο να Μαθαίνετε για τον Σχεδιαστή

ΠΡΟΦΑΝΩΣ έχετε ακούσει για τον Ιταλό ζωγράφο και γλύπτη Μιχαήλ Άγγελο. Παρότι μπορεί να μην έχετε δει ποτέ από κοντά κάποιο από τα αυθεντικά του αριστουργήματα, πιθανότατα συμφωνείτε με τον ιστορικό τέχνης που αποκάλεσε αυτόν το μεγαλοφυή Ιταλό «θαυμάσιο και ασύγκριτο καλλιτέχνη». Τα ταλέντα του Μιχαήλ Άγγελου είναι αδιαμφισβήτητα. Ποιος θα προσπαθούσε να εκτιμήσει την τέχνη του Μιχαήλ Άγγελου χωρίς να αναγνωρίσει τον ίδιο ως εξαιρετικό καλλιτέχνη;

Τώρα σκεφτείτε την ασύλληπτη πολυπλοκότητα και ποικιλομορφία της ζωής που ακμάζει γύρω μας στη γη. Κατάλληλα, η εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times) παρέθεσε τις δηλώσεις ενός καθηγητή βιολογικών επιστημών: «Τα φυσικά ίχνη σχεδιασμού είναι εμφανή σε διάφορες πτυχές της βιολογίας», και πρόσθεσε: «Η ζωή μάς κατακλύζει με ενδείξεις περί σχεδίου». Συμβαδίζει άραγε με τη λογική το να θαυμάζουμε το σχέδιο χωρίς να αναγνωρίζουμε το σχεδιαστή;

Ο απόστολος Παύλος, οξυδερκής παρατηρητής των πραγμάτων που τον περιέβαλλαν, μίλησε για όσους «έδειξαν ευλάβεια και απέδωσαν ιερή υπηρεσία στη δημιουργία μάλλον παρά σε Εκείνον που δημιούργησε». (Ρωμαίους 1:25) Επηρεασμένοι από τις διαδεδομένες εξελικτικές απόψεις, μερικοί αρνούνται ή δεν παραδέχονται ότι η ύπαρξη σχεδίου μαρτυρεί οπωσδήποτε την ύπαρξη σχεδιαστή. Αλλά αντιπροσωπεύει η θεωρία της εξέλιξης την καλύτερη πλευρά της αληθινής επιστήμης; Προσέξτε το συμπέρασμα του Κρίστοφ Σένμπορν, Καθολικού αρχιεπισκόπου της Βιέννης, το οποίο παρουσιάστηκε στην εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς: «Οποιαδήποτε θεωρία αρνείται τις αδιάσειστες αποδείξεις περί σχεδίου στη βιολογία ή μικροποιεί τη σημασία τους αποτελεί ιδεολογία και όχι επιστήμη».

Το Τέλος της Επιστήμης;

Υπάρχουν, όμως, και εκείνοι που πιστεύουν ότι η αποδοχή των αποδείξεων περί Δημιουργού θα «κατέπνιγε την έρευνα». Κάποιο άρθρο στο περιοδικό Νέος Επιστήμονας (New Scientist) εξέφρασε τέτοιους φόβους με τον ισχυρισμό ότι «η επιστήμη, η οποία αποτελεί αδιάκοπη αναζήτηση, θα τερματιζόταν, εμποδιζόμενη από ένα αδιαπέραστο φράγμα με την ετικέτα “το έκανε ο σχεδιαστής”». Είναι βάσιμος αυτός ο φόβος; Ούτε κατά διάνοια. Μάλιστα, αληθεύει το αντίθετο. Γιατί;

Το να αποδεχτούμε την τυφλή τύχη και την επακόλουθη εξέλιξη ως την αιτία ύπαρξης του σύμπαντός μας και της ζωής μας στη γη θα σήμαινε στην πραγματικότητα ότι εγκαταλείπουμε οποιαδήποτε προσπάθεια να καταλήξουμε σε μια ουσιαστική εξήγηση. Από την άλλη πλευρά, το να αποδεχτούμε ότι ένας νοήμων Δημιουργός βρίσκεται πίσω από όσα βλέπουμε γύρω μας μπορεί να μας κάνει να ερευνήσουμε τη φύση της νοημοσύνης του η οποία φανερώνεται στο υλικό σύμπαν, καθώς και το πώς χρησιμοποιείται αυτή. Σκεφτείτε το εξής: Η γνώση του ότι ο Λεονάρντο  ντα Βίντσι ζωγράφισε τη «Μόνα Λίζα» δεν έχει εμποδίσει τους ιστορικούς τέχνης να ερευνούν τις τεχνικές του και τα υλικά που χρησιμοποίησε. Παρόμοια, η αποδοχή του γεγονότος ότι υπάρχει Σχεδιαστής δεν πρέπει να μας αποτρέπει από το να εξετάζουμε τις λεπτομέρειες και την πολυπλοκότητα των σχεδίων και των δημιουργημάτων του.

Αντί να καταπνίγει την περαιτέρω έρευνα, η Γραφή ενθαρρύνει την αναζήτηση απαντήσεων σε ερωτήματα τόσο επιστημονικής όσο και πνευματικής φύσης. Ο αρχαίος Βασιλιάς Δαβίδ στοχαζόταν τη φυσική κατασκευή του αριστοτεχνικά διαμορφωμένου σώματός του. Ως αποτέλεσμα είπε: «Με φοβερό και θαυμαστό τρόπο είμαι πλασμένος. Θαυμαστά είναι τα έργα σου, όπως γνωρίζει πολύ καλά η ψυχή μου». (Ψαλμός 139:14) Μάλιστα, η Γραφή παρουσιάζει τον Δημιουργό να ρωτάει τον πατριάρχη Ιώβ: «Αναλογίστηκες με νόηση τις πλατιές εκτάσεις της γης;» (Ιώβ 38:18) Αυτό ασφαλώς δεν υπονοεί σε καμία περίπτωση ότι καταπνίγεται η έρευνα και η μελέτη. Αντίθετα, εδώ ο Αριστοτέχνης Σχεδιαστής ζήτησε να γίνει επισταμένη μελέτη του έργου των χεριών του. Εξετάστε, επίσης, την πρόσκληση την οποία κατέγραψε ο προφήτης Ησαΐας υποκινώντας μας να αυξήσουμε την κατανόησή μας σχετικά με Εκείνον που είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία γύρω μας: «Σηκώστε ψηλά τα μάτια σας και δείτε. Ποιος τα δημιούργησε αυτά;» Μάλιστα, το εδάφιο Ησαΐας 40:26 θίγει στη συνέχεια ένα γεγονός που συμφωνεί με τον πασίγνωστο τύπο του Αϊνστάιν E=mc². Αυτό αφορά το ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από μια πηγή δυναμικής ενέργειας και ισχύος.

Ομολογουμένως, οι απαντήσεις στα ερωτήματα περί δημιουργίας δεν είναι πάντοτε εύκολο να βρεθούν. Εν μέρει, αυτό συμβαίνει επειδή οι δυνάμεις μας κατανόησης είναι περιορισμένες και η αντίληψή μας για τον κόσμο στον οποίο ζούμε είναι ελλιπής. Ο Ιώβ το κατανοούσε αυτό. Εξύμνησε τον Δημιουργό, υπό τις οδηγίες του οποίου η υδρόγειός μας δεν κρέμεται σε τίποτα ορατό στο διάστημα και τα φορτωμένα με νερό σύννεφα αιωρούνται πάνω από τη γη. (Ιώβ 26:7-9) Εντούτοις, ο Ιώβ συνειδητοποιούσε ότι αυτά τα θαυμαστά πράγματα δεν “είναι παρά τα κράσπεδα των οδών του Δημιουργού”. (Ιώβ 26:14) Ο Ιώβ αναμφίβολα ήθελε να μάθει περισσότερα για τον κόσμο γύρω του. Και ο Δαβίδ παραδεχόταν τους περιορισμούς του, γράφοντας: «Αυτή η γνώση είναι πολύ θαυμαστή για εμένα. Είναι τόσο ψηλά ώστε δεν μπορώ να τη φτάσω».—Ψαλμός 139:6.

Η αποδοχή της ύπαρξης Δημιουργού δεν εμποδίζει την επιστημονική πρόοδο. Η αναζήτηση για πληρέστερη γνώση σε σχέση τόσο με τα φυσικά όσο και με τα πνευματικά ζητήματα είναι όντως αδιάκοπη και αιώνια. Κάποιος αρχαίος βασιλιάς γνωστός για την ευρυμάθειά του έγραψε ταπεινά: «Την αιωνιότητα έβαλε στην καρδιά τους, ώστε οι άνθρωποι να μην ανακαλύψουν ποτέ το έργο που  έκανε ο αληθινός Θεός από την αρχή ως το τέλος».—Εκκλησιαστής 3:11.

«Θεός των Κενών»;

Μερικοί αντιτείνουν ότι ο Θεός εισάγεται αυθαίρετα «ως επεξηγηματική λύση» για να καλυφτεί το κενό οπουδήποτε δεν υπάρχει αποδείξιμη επιστημονική εξήγηση. Με άλλα λόγια, ισχυρίζονται ότι ένας τέτοιος θεϊκός Σχεδιαστής καθίσταται ο «Θεός των κενών», σαν να ήταν ο «Θεός» μια μαγική λέξη που χρησιμοποιείται οποτεδήποτε οι άνθρωποι δεν μπορούν να δώσουν εξηγήσεις. Αλλά ποια είναι τα κενά για τα οποία γίνεται λόγος εδώ; Είναι απλώς μικρά και ασήμαντα κενά στη γνώση μας; Όχι, είναι πραγματικά χάσματα που υπάρχουν στην αξιοπιστία της δαρβινικής εξέλιξης. Είναι θεμελιώδη κενά σε τομείς της βιολογίας τα οποία η θεωρία της εξέλιξης είναι ανίκανη να γεφυρώσει. Για να λέμε την αλήθεια, οι εξελικτές που βασίζονται σε αστήρικτους ισχυρισμούς καθιστούν ουσιαστικά τη δαρβινική θεωρία το δικό τους «Θεό των κενών».

Ο Δημιουργός που παρουσιάζεται στη Γραφή δεν είναι «Θεός των κενών». Απεναντίας, η δράση του καλύπτει όλες τις φάσεις, τις πτυχές και τις λεπτομέρειες της δημιουργίας. Ο ψαλμωδός τόνισε τη συνολική δημιουργική δραστηριότητα του Ιεχωβά: «Διότι σε εσένα είναι η πηγή της ζωής· με το φως σου μπορούμε να δούμε φως». (Ψαλμός 36:9) Ο ίδιος περιγράφεται κατάλληλα ως Εκείνος «ο οποίος έκανε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σε αυτά». (Πράξεις 4:24· 14:15· 17:24) Δικαιολογημένα, ένας δάσκαλος του πρώτου αιώνα έγραψε ότι ο Θεός «δημιούργησε τα πάντα».—Εφεσίους 3:9.

Επιπρόσθετα, ο Θεός θέσπισε «τα νομοθετήματα των ουρανών», τους φυσικούς νόμους που διέπουν την ύλη και την ενέργεια, τους οποίους οι επιστήμονες μελετούν ακόμη. (Ιώβ 38:33) Το σχέδιό του είναι περιεκτικό και ουσιαστικό, επιτυγχάνοντας το στόχο που έχει ο ίδιος να διαμορφώσει τη γη έτσι ώστε να κατοικείται από μια τεράστια ποικιλία έμβιων όντων.

Σχέδιο και Κοινή Λογική

Τελικά, χρειάζεται να εξετάσουμε το ζήτημα της κοινής λογικής. Σχολιάζοντας γενικά την εγκυρότητα διαφόρων επιστημονικών θεωριών, ο επιστημονικός συγγραφέας Τζον Χόργκαν επισήμανε: «Όταν οι αποδείξεις είναι αβάσιμες, δεν πρέπει να διστάζουμε να στρεφόμαστε στην κοινή λογική για καθοδήγηση».

Είναι πράγματι λογικό να ισχυριζόμαστε ότι η ζωή προήλθε απλώς από τύχη ή από τυφλές δυνάμεις; Παρότι η θεωρία της εξέλιξης είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, πολλοί νοήμονες άνθρωποι, περιλαμβανομένων και επιστημόνων, έχουν πειστεί ότι υπάρχει νοήμων Δημιουργός. Ένας καθηγητής βιοχημείας παρατήρησε ότι το ευρύ κοινό «στη συντριπτική του πλειοψηφία, και λογικά, πιστεύει πως η ζωή είναι αποτέλεσμα σχεδίου». Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι περισσότεροι άνθρωποι θα συμφωνήσουν πρόθυμα με τη δήλωση του αποστόλου Παύλου: «Κάθε οίκος κατασκευάζεται από κάποιον». (Εβραίους 3:4) Κατόπιν ο Παύλος συνεχίζει με το λογικό συμπέρασμα: «Εκείνος που κατασκεύασε τα πάντα είναι ο Θεός». Από την άποψη της Αγίας Γραφής, απλώς δεν είναι λογικό να αναγνωρίζουμε ότι κάποιο σπίτι χρειάζεται σχεδιαστή και κατασκευαστή και παράλληλα να ισχυριζόμαστε ότι ένα περίπλοκο κύτταρο ήρθε σε ύπαρξη τυχαία.

Η Γραφή κάνει μια επισήμανση σχετικά με όσους απορρίπτουν την ύπαρξη Σχεδιαστή και Δημιουργού: «Είπε ο ασύνετος μέσα στην καρδιά του: “Δεν υπάρχει Ιεχωβά”». (Ψαλμός 14:1) Εδώ, ο ψαλμωδός αποδοκιμάζει όσους δεν έχουν  πειστεί ακόμη. Κάποιο άτομο μπορεί να καθοδηγείται από την προσωπική του γνώμη και όχι από γνήσια αντικειμενικότητα. Από την άλλη πλευρά, το σοφό άτομο που έχει διάκριση αναγνωρίζει ταπεινά την ύπαρξη Δημιουργού.—Ησαΐας 45:18.

Για πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους, οι αποδείξεις που υποστηρίζουν την ύπαρξη Ανώτερου Σχεδιαστή είναι ολοφάνερες.

Μπορείτε να Γνωρίσετε τον Σχεδιαστή

Αν βλέπουμε τον εαυτό μας ως προϊόν σχεδίου, για ποιο λόγο σχεδιαστήκαμε; Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας; Η επιστήμη αυτή καθαυτή δεν μπορεί να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα. Τα συγκεκριμένα θεμελιώδη ζητήματα, όμως, απαιτούν πειστικές και ικανοποιητικές απαντήσεις. Η Γραφή μπορεί να βοηθήσει πολύ σε αυτό. Προσδιορίζει τον Ιεχωβά, όχι μόνο ως τον Δημιουργό, αλλά επίσης ως Προσωπικότητα που έχει σκοπό, ως κάποιον που έχει βάσιμους λόγους για ό,τι κάνει. Οι Γραφές αποκαλύπτουν το σκοπό του Θεού για την ανθρωπότητα, προσφέροντάς μας μέλλον και ελπίδα.

Ωστόσο, ποιος είναι ο Ιεχωβά; Τι είδους Θεός είναι; Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σάς προσκαλούν να γνωρίσετε τον Αριστοτέχνη Σχεδιαστή μας ως πραγματικό πρόσωπο. Μπορείτε να μάθετε για το όνομά του, τις ιδιότητές του και την πολιτεία του με την ανθρωπότητα. Μέσα από τις σελίδες του Λόγου του, της Αγίας Γραφής, θα διακρίνετε γιατί δεν πρέπει απλώς να θαυμάζουμε το έξοχο σχέδιό του, αλλά επίσης να τον δοξάζουμε ως τον Σχεδιαστή.—Ψαλμός 86:12· Αποκάλυψη 4:11.

[Εικόνα στη σελίδα 4]

Μιχαήλ Άγγελος

[Εικόνες στη σελίδα 5]

Η πίστη σε έναν Σχεδιαστή είναι συμβατή με την αληθινή επιστήμη

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Η ποικιλομορφία και η διαδικασία προσαρμογής αποδεικνύουν τη διαφορετικότητα που υπάρχει σε ένα μεγαλοφυές σχέδιο

[Εικόνες στη σελίδα 7]

Το σχέδιο απαιτεί σχεδιαστή