Γιατί Συνεχίζεται η Πονηρία

«Ο ΙΕΧΩΒΑ [ΘΕΟΣ] είναι δίκαιος σε όλες τις οδούς του», λέει η Αγία Γραφή. (Ψαλμός 145:17· Αποκάλυψη 15:3) Σχετικά με αυτόν, ο προφήτης Μωυσής δήλωσε: «Οι ενέργειές του είναι τέλειες, διότι όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη. Θεός πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός». (Δευτερονόμιο 32:4) «Ο Ιεχωβά είναι πολύ τρυφερός σε στοργή και ελεήμων», λέει το εδάφιο Ιακώβου 5:11. Ο Θεός δεν προξενεί την πονηρία και του είναι αδύνατον να κάνει κάτι τέτοιο.

Ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Κανείς όταν περνάει δοκιμασία να μη λέει: “Από τον Θεό δοκιμάζομαι”. Διότι ο Θεός δεν μπορεί να δοκιμαστεί με κακά πράγματα ούτε και αυτός δοκιμάζει κανέναν». (Ιακώβου 1:13) Ο Ιεχωβά Θεός ούτε δελεάζει τους ανθρώπους με την πονηρία ούτε τους παρασύρει ώστε να διαπράττουν αποτρόπαιες πράξεις. Ποιος ευθύνεται, λοιπόν, για την πονηρία και τα παθήματα;

Ποιος Ευθύνεται;

Ο Βιβλικός συγγραφέας Ιάκωβος επιρρίπτει μερίδιο της ευθύνης για την πονηρία στους ανθρώπους, δηλώνοντας: «Ο καθένας δοκιμάζεται με το να ελκύεται και να δελεάζεται από την ίδια του την επιθυμία. Έπειτα η επιθυμία, αφού συλλάβει, γεννάει την αμαρτία· και η αμαρτία, αφού επιτελεστεί, γεννάει το θάνατο». (Ιακώβου 1:14, 15) Κάποια άτομα μπορεί να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους ακατάλληλες επιθυμίες. Αναλογιστείτε, επίσης, την κληρονομημένη αμαρτία του ανθρώπου. Η δύναμη της αμαρτίας μπορεί να ενισχύσει τις εσφαλμένες επιθυμίες και να επιφέρει πολύ κακές συνέπειες. (Ρωμαίους 7:21-23) Πράγματι, η κληρονομημένη αμαρτία έχει «βασιλέψει» στην ανθρωπότητα, υποδουλώνοντας τους ανθρώπους σε πονηρά έργα που προξενούν μεγάλα παθήματα. (Ρωμαίους 5:21) Επιπλέον, οι πονηροί άνθρωποι μπορούν να διαφθείρουν και άλλους.—Παροιμίες 1:10-16.

Ο πρωταρχικός υπαίτιος της πονηρίας, όμως, είναι ο Σατανάς ο Διάβολος. Αυτός εισήγαγε την πονηρία στον κόσμο. Ο Ιησούς Χριστός αποκάλεσε τον Σατανά «πονηρό» και “άρχοντα του κόσμου”, δηλαδή της άδικης ανθρώπινης κοινωνίας. Η ανθρωπότητα γενικά υπακούει στον Σατανά ενεργώντας σύμφωνα με την παρακίνησή του η οποία ωθεί τους ανθρώπους να αγνοούν τις καλές οδούς του Ιεχωβά Θεού. (Ματθαίος 6:13· Ιωάννης 14:30· 1 Ιωάννη 2:15-17) «Ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού», αναφέρει το εδάφιο 1 Ιωάννη 5:19. Στην πραγματικότητα, ο Σατανάς και οι άγγελοί του  “παροδηγούν ολόκληρη την κατοικημένη γη”, προξενώντας «αλίμονο» και τίποτα άλλο. (Αποκάλυψη 12:9, 12) Συνεπώς, το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την πονηρία το φέρει σαφώς ο Σατανάς ο Διάβολος.

Αποκαλύπτοντας άλλη μια αιτία των ταλαιπωριών, ή αλλιώς των παθημάτων, το εδάφιο Εκκλησιαστής 9:11 δηλώνει: «Καιρός και απρόβλεπτη περίσταση [μας] βρίσκουν όλους». Ο Ιησούς Χριστός μίλησε για μια συγκεκριμένη συμφορά που έπληξε 18 ανθρώπους οι οποίοι σκοτώθηκαν όταν ένας πύργος έπεσε πάνω τους. (Λουκάς 13:4) Εκείνοι έπαθαν ό,τι έπαθαν επειδή βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Παρόμοια πράγματα συμβαίνουν και σήμερα. Παραδείγματος χάρη, ένα τούβλο μπορεί να ξεκολλήσει από την κορυφή ενός ψηλού κτιρίου και να χτυπήσει κάποιον περαστικό. Ευθύνεται ο Θεός; Όχι. Επρόκειτο για ένα ακούσιο και απρόβλεπτο συμβάν. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί πολλές φορές όταν η αρρώστια εισβάλλει σε κάποιο σπιτικό ή όταν ο ξαφνικός θάνατος αφήνει πίσω ορφανά και χήρες.

Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι δεν ευθύνεται ο Θεός για την πονηρία ούτε προξενεί αυτός τα παθήματα. Τουναντίον, σκοπός του Ιεχωβά είναι να αφανίσει την πονηρία και όσους την προξενούν. (Παροιμίες 2:22) Μάλιστα, θα κάνει περισσότερα από αυτό. Οι Γραφές δηλώνουν ότι ο σκοπός του Θεού μέσω του Χριστού είναι «να διαλύσει τα έργα του Διαβόλου». (1 Ιωάννη 3:8) Το παρόν σύστημα πραγμάτων—το οποίο βασίζεται στην απληστία, στο μίσος και στις πονηρές πράξεις—θα παρέλθει τότε. Μάλιστα ο Θεός «θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από [όλα] τα μάτια», τερματίζοντας έτσι τα παθήματα. (Αποκάλυψη 21:4) Αλλά μπορεί να ρωτήσετε: “Γιατί δεν το έχει κάνει ήδη αυτό ο Θεός; Γιατί έχει επιτρέψει στην πονηρία και στα παθήματα να συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας;” Ένα βασικό στοιχείο που οδηγεί στην απάντηση βρίσκεται στη Γραφική αφήγηση σχετικά με τον Αδάμ και την Εύα.

Εγείρεται ένα Ζωτικό Ζήτημα

Ο λόγος για τον οποίο ο Θεός έχει επιτρέψει να υπάρχει η πονηρία μέχρι τις μέρες μας σχετίζεται με γεγονότα που συνέβησαν στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας. Κάποιο περιστατικό που έλαβε χώρα τότε ήγειρε ένα σημαντικό ζήτημα όσον αφορά τον ίδιο τον Δημιουργό—ένα ζήτημα το οποίο δεν θα μπορούσε να τακτοποιηθεί γρήγορα ή εύκολα. Ας εξετάσουμε προσεκτικά τι συνέβη.

Ο Ιεχωβά Θεός δημιούργησε τον πρώτο άντρα και την πρώτη γυναίκα τέλειους και τους έβαλε στον Παράδεισο. Τους προίκισε με ένα δώρο που τους ξεχώριζε από τα ζώα—το δώρο της ελεύθερης βούλησης. (Γένεση 1:28· 2:15, 19) Ως ελεύθεροι ηθικοί παράγοντες, ο Αδάμ και η Εύα θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τη νόησή τους για να επιλέξουν να αγαπούν και να υπηρετούν τον Δημιουργό τους, καθώς και να υπακούν σε εκείνον. Ή θα μπορούσαν να επιλέξουν μια πορεία ανεξαρτησίας από τον Θεό και να τον παρακούσουν εσκεμμένα.

Για να δώσει στον Αδάμ και στην Εύα μια ευκαιρία να δείξουν την αγάπη τους για εκείνον, ο αληθινός Θεός τούς έθεσε έναν περιορισμό. Έδωσε στον Αδάμ την εξής εντολή: «Από κάθε δέντρο του κήπου μπορείς να τρως μέχρι να χορτάσεις. Αλλά από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού δεν πρέπει να φας, γιατί την ημέρα που θα φας από αυτό οπωσδήποτε θα πεθάνεις». (Γένεση 2:16, 17) Για να παραμείνουν στην εύνοια του Θεού, προς όφελός τους και προς όφελος της μελλοντικής τους οικογένειας, ο Αδάμ και η Εύα δεν έπρεπε να φάνε τον καρπό εκείνου του συγκεκριμένου δέντρου. Τι θα έκαναν;

Η Γραφή μάς λέει τι συνέβη. Χρησιμοποιώντας ένα φίδι ως φερέφωνό του, ο Σατανάς ο Διάβολος πλησίασε την Εύα λέγοντας: «Είπε πράγματι ο Θεός ότι δεν πρέπει να τρώτε από κάθε δέντρο του κήπου;» Όταν η Εύα επανέλαβε την εντολή του Θεού, ο Σατανάς τής είπε: «Οπωσδήποτε δεν θα πεθάνετε. Διότι ο Θεός γνωρίζει πως, την ίδια ημέρα που θα φάτε από αυτό, είναι βέβαιο ότι τα μάτια σας θα ανοιχτούν και εσείς θα γίνετε σαν τον Θεό, γνωρίζοντας το καλό και το κακό». Ως αποτέλεσμα, το δέντρο φάνηκε τόσο επιθυμητό στην Εύα ώστε «πήρε . . . από τον καρπό του και έφαγε». Η αφήγηση συνεχίζει: «Ύστερα έδωσε και στο σύζυγό της, όταν ήταν μαζί της, και αυτός έφαγε». (Γένεση 3:1-6) Τόσο ο Αδάμ όσο και η Εύα έκαναν με αυτόν τον τρόπο κακή χρήση της ελεύθερης βούλησής τους και αμάρτησαν παρακούοντας τον Θεό.

 Διακρίνετε τη σοβαρότητα των όσων διαδραματίστηκαν; Ο Διάβολος αμφισβήτησε αυτά που είχε πει ο Θεός στον Αδάμ. Τα λόγια του Σατανά υπονόησαν ότι ο Αδάμ και η Εύα δεν θα είχαν ανάγκη τον Ιεχωβά προκειμένου να αποφασίζουν τι ήταν καλό και τι ήταν κακό για αυτούς. Η πρόκληση του Σατανά, λοιπόν, έθεσε υπό αμφισβήτηση το δικαίωμα του Ιεχωβά να κυβερνάει τους ανθρώπους και την εγκυρότητα αυτής της διακυβέρνησης. Επομένως, το πιο σημαντικό ζήτημα που ήγειρε ο Σατανάς αφορούσε την ορθότητα της κυριαρχίας του Ιεχωβά. Πώς απάντησε ο αληθινός Θεός στην πρόκληση;

Η Ανάγκη για Επαρκή Χρόνο

Ο Ιεχωβά είχε τη δύναμη να καταστρέψει τους τρεις στασιαστές—τον Σατανά, τον Αδάμ και την Εύα. Ο Θεός ήταν αδιαμφισβήτητα ισχυρότερος από εκείνους. Αλλά ο Σατανάς δεν αμφισβήτησε τη δύναμη του Θεού. Αντίθετα, αμφισβήτησε το δικαίωμα του Ιεχωβά να κυβερνάει. Το ζήτημα επηρέαζε όλα τα πλάσματα που είχαν ελεύθερη βούληση. Χρειαζόταν να διακρίνουν ότι το δώρο της ελεύθερης βούλησης έπρεπε να χρησιμοποιείται κατάλληλα—εντός των ορίων που έθεταν οι φυσικές, οι ηθικές και οι πνευματικές κατευθυντήριες γραμμές του Θεού. Ειδάλλως, ήταν τόσο βέβαιο ότι θα προξενούνταν βλάβη όσο βέβαιο είναι ότι θα τραυματιστεί κάποιος ο οποίος πηδάει από την ταράτσα ενός ψηλού κτιρίου αψηφώντας το νόμο της βαρύτητας. (Γαλάτες 6:7, 8) Όλα τα νοήμονα πλάσματα θα μπορούσαν να ωφεληθούν παρατηρώντας προσωπικά την κακή καρποφορία που προκύπτει όταν κάποιος επιλέγει μια πορεία ανεξαρτησίας από τον Θεό. Αυτό προϋπέθετε χρόνο.

Το γεγονός ότι απαιτείται χρόνος για να τακτοποιηθούν μερικά ζητήματα μπορεί να δειχτεί με το εξής παράδειγμα: Υποθέστε ότι ο πατέρας μιας οικογένειας προκαλεί τον πατέρα μιας άλλης οικογένειας σε έναν αγώνα δύναμης. Αυτό το ζήτημα θα ήταν δυνατόν να επιλυθεί γρήγορα. Θα μπορούσαν να μετρήσουν τη δύναμή τους σηκώνοντας πέτρες. Ο πατέρας που θα σήκωνε την πιο βαριά πέτρα θα ήταν ο δυνατότερος. Αλλά υποθέστε ότι η πρόκληση αφορούσε το ποιος πατέρας αγαπάει αληθινά τα παιδιά του και αν αυτά του ανταποδίδουν την αγάπη του. Ή τι θα συνέβαινε αν η πρόκληση ήγειρε το ερώτημα ποιος πατέρας συμπεριφέρεται καλύτερα στην οικογένειά του; Δεν θα αρκούσε μια επίδειξη δύναμης ούτε απλώς κάποια λόγια. Θα έπρεπε να περάσει επαρκής χρόνος, θα απαιτούνταν προσεκτική παρατήρηση και θα χρειαζόταν να βγουν σωστά συμπεράσματα ώστε να τακτοποιηθεί το ζήτημα.

Τι Έχει Δείξει το Πέρασμα του Χρόνου

Περίπου 6.000 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Σατανάς αμφισβήτησε το δικαίωμα του Θεού να κυβερνάει. Τι έχει αποκαλύψει η ιστορία; Εξετάστε δύο πτυχές της κατηγορίας του Σατανά εναντίον του Θεού. Ο Σατανάς είπε με θράσος στην Εύα: «Οπωσδήποτε δεν θα πεθάνετε». (Γένεση 3:4) Λέγοντας ότι ο Αδάμ και η Εύα δεν θα πέθαιναν αν έτρωγαν από τον απαγορευμένο καρπό, ο Σατανάς στην ουσία αποκάλεσε τον Ιεχωβά ψεύτη. Επρόκειτο πράγματι για σοβαρή κατηγορία! Αν ο Θεός δεν έλεγε την αλήθεια σε αυτό το ζήτημα, πώς θα μπορούσε να τον εμπιστευτεί κάποιος σε οποιοδήποτε άλλο ζήτημα; Τι έχει δείξει, όμως, το πέρασμα του χρόνου;

Ο Αδάμ και η Εύα άρχισαν να υφίστανται αρρώστιες και πόνο, να γερνούν και τελικά οδηγήθηκαν στο θάνατο. «Όλες . . . οι ημέρες του Αδάμ, τις οποίες έζησε, έφτασαν τα εννιακόσια τριάντα χρόνια, και πέθανε», δηλώνει η Γραφή. (Γένεση 3:19· 5:5) Και από τον Αδάμ, αυτή η θλιβερή κληρονομιά έχει μεταβιβαστεί σε όλη την ανθρωπότητα. (Ρωμαίους 5:12) Το πέρασμα του χρόνου έχει αποδείξει ότι ο Σατανάς είναι «ψεύτης και ο πατέρας του ψέματος» και έχει δείξει ότι ο Ιεχωβά είναι ο “Θεός της αλήθειας”.—Ιωάννης 8:44· Ψαλμός 31:5.

Ο Σατανάς είπε επίσης στην Εύα: «Ο Θεός γνωρίζει πως, την ίδια ημέρα που θα φάτε από [το απαγορευμένο δέντρο], είναι βέβαιο ότι τα μάτια σας θα ανοιχτούν και εσείς [τόσο η Εύα όσο και ο Αδάμ] θα γίνετε σαν τον Θεό, γνωρίζοντας το καλό και το κακό». (Γένεση 3:5) Με εκείνα τα παραπλανητικά λόγια, ο Σατανάς πρόσφερε στους ανθρώπους μια ψεύτικη ευκαιρία να αυτοκυβερνηθούν. Με σκοπό να τους εξαπατήσει, ο Σατανάς υπαινίχθηκε ότι οι άνθρωποι θα ζούσαν καλύτερα ανεξάρτητοι από τον Θεό. Έχει αποδειχτεί αυτό αληθινό;

 Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, αυτοκρατορίες έχουν έρθει και παρέλθει. Έχει δοκιμαστεί κάθε πιθανή μορφή ανθρώπινης διακυβέρνησης. Επανειλημμένα, όμως, έχουν συμβεί τρομερά πράγματα στην ανθρώπινη οικογένεια. «Ο άνθρωπος εξουσιάζει τον άνθρωπο προς βλάβη του», συμπέρανε σοφά ένας Βιβλικός συγγραφέας πριν από 3.000 χρόνια περίπου. (Εκκλησιαστής 8:9) «Δεν ανήκει στο χωματένιο άνθρωπο η οδός του», έγραψε ο προφήτης Ιερεμίας. (Ιερεμίας 10:23) Ούτε ακόμη και τα επιστημονικά και τα τεχνολογικά επιτεύγματα των πρόσφατων ετών δεν έχουν διαψεύσει αυτές τις δηλώσεις. Το μόνο που έχει αποδείξει η πάροδος του χρόνου είναι ότι αυτές οι παρατηρήσεις αληθεύουν.

Τι θα Κάνετε Εσείς;

Ο χρόνος που παραχώρησε ο Θεός απέδειξε ότι ο Σατανάς έχει άδικο στο ζήτημα που αφορά την ορθότητα της κυριαρχίας του Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά Θεός είναι ο απόλυτος Κυρίαρχος του σύμπαντος. Έχει το δικαίωμα να κυβερνάει τη δημιουργία του, και ο δικός του τρόπος διακυβέρνησης είναι ο καλύτερος. Αναγνωρίζοντας αυτό το γεγονός, τα ουράνια πλάσματα τα οποία έχουν γευτεί από πολύ κοντά τη ζωή υπό τη διακυβέρνηση του Θεού διακηρύττουν: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, ναι, ο Θεός μας, να λάβεις τη δόξα και την τιμή και τη δύναμη, επειδή εσύ δημιούργησες τα πάντα, και λόγω του θελήματός σου υπήρξαν και δημιουργήθηκαν».—Αποκάλυψη 4:11.

Ποια είναι η δική σας θέση στο ζήτημα της διακυβέρνησης του Θεού; Συμφωνείτε ότι ο Θεός είναι άξιος να σας κυβερνά; Αν ναι, πρέπει να αναγνωρίσετε την κυριαρχία του Ιεχωβά. Μπορείτε να το κάνετε αυτό εφαρμόζοντας τις υπέροχες αλήθειες και συμβουλές που βρίσκονται στο Λόγο του, την Αγία Γραφή, σε κάθε τομέα της ζωής σας. «Ο Θεός είναι αγάπη», και οι νόμοι του και οι προσταγές του πηγάζουν από την αγάπη του για τα πλάσματά του. (1 Ιωάννη 4:8) Ο Ιεχωβά δεν στερεί από κανέναν μας ό,τι είναι για το καλό μας. Μπορείτε, λοιπόν, να πάρετε στα σοβαρά τη νουθεσία της Γραφής: «Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά με όλη σου την καρδιά και να μη στηρίζεσαι στη δική σου κατανόηση. Σε όλες σου τις οδούς αυτόν να λαβαίνεις υπόψη, και αυτός θα κάνει ευθείς τους δρόμους σου».—Παροιμίες 3:5, 6.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Μπορείτε να επιλέξετε τη διακυβέρνηση του Θεού μελετώντας τη Γραφή και εφαρμόζοντας στη ζωή σας τα όσα λέει

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 4]

© Jeroen Oerlemans/Panos Pictures