Υπερνίκηση Δυσκολιών στη Μεταφορά των Καλών Νέων

ΤΟ ΦΟΡΤΗΓΟ μας πλησιάζει σε κάποιο σημείο ελέγχου επανδρωμένο με περίπου 60 οπλισμένους άντρες, γυναίκες και εφήβους. Μερικοί φορούν στρατιωτικές στολές. Άλλοι φορούν πολιτικά. Πολλοί κραδαίνουν αυτόματα όπλα. Φαίνεται ότι μας περιμένουν. Η πολιτική αναταραχή συνεχίζεται.

Ταξιδεύουμε εδώ και τέσσερις μέρες, μεταφέροντας δέκα τόνους Γραφικών εντύπων. Αναρωτιόμαστε αν θα μας αφήσουν να περάσουμε. Θα θέλουν χρήματα; Πόση ώρα μπορεί να χρειαστεί για να τους πείσουμε ότι η αποστολή μας είναι ειρηνική;

Ένας άντρας που δεν το έχει σε τίποτα να ανοίξει πυρ ρίχνει με το τουφέκι του στον αέρα για να μας υπενθυμίσει ποιος είναι ο αρχηγός εκεί. Το μάτι του πέφτει στα κινητά μας τηλέφωνα και απαιτεί να του τα δώσουμε. Όταν διστάζουμε, εκείνος κάνει μια απειλητική χειρονομία στο λαιμό του η οποία δείχνει ξεκάθαρα τι θα συμβεί αν δεν συμμορφωθούμε. Παραδίδουμε τα τηλέφωνά μας.

Ξαφνικά μια ένστολη γυναίκα αρπάζει το όπλο της και μας πλησιάζει. Είναι η «γραμματέας» και θέλει να δώσουμε και σε αυτήν κάτι. Η ζωή είναι δύσκολη και ένα «δωράκι» θα ήταν χρήσιμο. Κατόπιν ένας άλλος στρατιώτης ανοίγει το ντεπόζιτό μας για να γεμίσει το δικό του δοχείο καυσίμων. Αγνοώντας τις διαμαρτυρίες μας, ισχυρίζεται ότι απλώς εκτελεί εντολές. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ελπίζουμε μόνο ότι δεν θα έχουν και άλλοι την ίδια ιδέα.

Τελικά, το οδόφραγμα ανοίγει και εμείς συνεχίζουμε το δρόμο μας. Ο συνεργάτης μου και εγώ βγάζουμε έναν στεναγμό ανακούφισης. Ήταν μια στιγμή έντασης, αλλά έχουμε εξοικειωθεί με αυτά τα εφιαλτικά σημεία ελέγχου. Μεταξύ του Απριλίου του 2002 και του Ιανουαρίου του 2004, έχουμε κάνει 18 ταξίδια από το λιμάνι της Ντουάλα, στο Καμερούν, προς την Μπάνγκι, την πρωτεύουσα της Κεντρικής Αφρικανικής Δημοκρατίας. Το ταξίδι των 1.600 χιλιομέτρων είναι πάντοτε γεμάτο κινδύνους και εκπλήξεις. a

«Αυτά τα ταξίδια μάς έχουν διδάξει πολλά μαθήματα», εξηγούν ο Ζόζεφ και ο Εμανουέλ, οδηγοί οι οποίοι κάνουν τακτικά το συγκεκριμένο  ταξίδι. «Είναι σοφό να προσευχόμαστε σιωπηλά πολλές φορές και κατόπιν να παραμένουμε ήρεμοι. “Στον Θεό έθεσα την εμπιστοσύνη μου. Δεν θα φοβηθώ”, έγραψε ο ψαλμωδός. “Τι μπορεί να μου κάνει ο χωματένιος άνθρωπος;” Προσπαθούμε να έχουμε την ίδια στάση. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει πως το ταξίδι που κάνουμε για να μεταφέρουμε ένα άγγελμα ελπίδας είναι τρομερά αναγκαίο».—Ψαλμός 56:11.

Διεθνής Προσπάθεια για την Παροχή Πνευματικής Τροφής

Σε πολλούς ανθρώπους σε αυτό το μέρος της Αφρικής αρέσει να ακούν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Τα έντυπα που μεταφέρουμε προορίζονται να τους βοηθήσουν να ικανοποιήσουν την πνευματική τους ανάγκη. (Ματθαίος 5:3· 24:14) Το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ντουάλα του Καμερούν προμηθεύει σε τακτική βάση έντυπα στους 30.000 και πλέον διαγγελείς της Βασιλείας και ενδιαφερομένους που ζουν στο Καμερούν και σε τέσσερις γειτονικές χώρες.

Τα εν λόγω έντυπα έχουν ήδη κάνει μεγάλο ταξίδι. Τα περισσότερα από αυτά τυπώθηκαν στην Αγγλία, στη Γερμανία, στην Ισπανία, στην Ιταλία και στη Φινλανδία. Κατόπιν στάλθηκαν διά θαλάσσης από τη Γαλλία. Συνήθως, ένα εμπορευματοκιβώτιο με Γραφικά έντυπα φτάνει στο λιμάνι της Ντουάλα κάθε δύο εβδομάδες.

Το εμπορευματοκιβώτιο τοποθετείται σε ένα φορτηγό που το μεταφέρει στο γραφείο τμήματος. Μέλη του Τμήματος Αποστολής ταξινομούν τα έντυπα ανάλογα με τον προορισμό. Δεν είναι εύκολο να μεταφερθούν τα έντυπα σε απομακρυσμένα τμήματα της ενδοχώρας. Αλλά αυτό αποτελεί μέρος της μετάδοσης των καλών νέων «ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Πράξεις 1:8) Το γραφείο τμήματος βασίζεται σε αυτοθυσιαστικούς εθελοντές οι οποίοι κάνουν πρόθυμα αυτά τα επικίνδυνα ταξίδια με φορτηγό. Με αυτόν τον τρόπο υπάρχει τακτική ροή Γραφικών εντύπων προς εκατομμύρια ανθρώπους στο κεντρικό τμήμα της Αφρικής.

Ένα Συνηθισμένο Ταξίδι

Τα έντυπα αποστέλλονται με φορτηγό το οποίο εξυπηρετεί το Καμερούν, το Τσαντ, την Ισημερινή Γουινέα, την Γκαμπόν και την Κεντρική  Αφρικανική Δημοκρατία. Ας συνοδεύσουμε ένα φορτηγό και το πλήρωμά του. Φανταστείτε ότι κάθεστε με τους οδηγούς, και ετοιμαστείτε για ένα περιπετειώδες ταξίδι το οποίο θα διαρκέσει δέκα ή και περισσότερες μέρες.

Έξι οδηγοί αναλαμβάνουν αυτή την αποστολή. Πρέπει να είναι δυνατοί, ικανοί, υπομονετικοί και καλοντυμένοι. Φορούν είτε αφρικανικές ενδυμασίες είτε καλό πουκάμισο και γραβάτα. Στο παρελθόν, οι τελωνειακοί υπάλληλοι έχουν κάνει την εξής παρατήρηση: «Κοιτάξτε αυτό το καθαρό φορτηγό και τους καλοντυμένους οδηγούς του. Είναι όπως τους βλέπεις στις φωτογραφίες των εντύπων τους». Ακόμη πιο μεγάλη σημασία από την εμφάνιση των οδηγών έχει η προθυμία τους να πάνε οπουδήποτε είναι απαραίτητο για να υπηρετήσουν άλλους.—Ψαλμός 110:3.

Η αναχώρηση από την Ντουάλα γίνεται γύρω στις έξι το πρωί, ακριβώς μετά την ανατολή του ήλιου, προκειμένου να αποφύγουμε την κυκλοφοριακή συμφόρηση σε αυτή τη χαώδη πόλη. Αφού περνάμε μια γέφυρα κοντά στο γραφείο τμήματος και διασχίζουμε την πολύβουη πόλη, κατευθυνόμαστε ανατολικά στον πρώτο μας προορισμό—το Γιαουντέ, την πρωτεύουσα του Καμερούν.

Και οι έξι οδηγοί θα σας πουν πόσο δύσκολο είναι να οδηγήσεις ένα φορτηγό φορτωμένο με δέκα τόνους βιβλία. Οι πρώτες τρεις μέρες στους ασφαλτοστρωμένους δρόμους δεν παρουσιάζουν και πολλά προβλήματα, παρότι απαιτείται μεγάλη προσοχή και συγκέντρωση. Κατόπιν ξεσπάει ξαφνικά νεροποντή. Από εδώ και πέρα υπάρχει χωματόδρομος. Η ορατότητα είναι μειωμένη, ο δρόμος ολισθηρός, και εμείς χρειάζεται να κινούμαστε αργά λόγω του ανώμαλου εδάφους. Το σούρουπο πλησιάζει. Είναι ώρα να σταματήσουμε, να φάμε κάτι και να προσπαθήσουμε να κοιμηθούμε με τα πόδια στο ταμπλό. Έτσι είναι η ζωή σε αυτά τα ταξίδια!

Νωρίς το επόμενο πρωί, το ταξίδι μας συνεχίζεται. Ένας από τους οδηγούς βοηθάει παρατηρώντας προσεκτικά την κατάσταση του δρόμου. Προειδοποιεί αμέσως αν πλησιάσουμε πολύ στο χαντάκι στην άκρη του δρόμου. Όλοι οι οδηγοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι, αν πέσουν σε χαντάκι, ίσως χρειαστούν μέρες για να βγουν. Οι δρόμοι δεν είναι και πολύ καλύτεροι καθώς περνάμε τα σύνορα και μπαίνουμε στην Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία. Στη συνέχεια διανύουμε 650 χιλιόμετρα μέσα σε καταπράσινη, λοφώδη ύπαιθρο. Παιδιά, ηλικιωμένοι και μητέρες με μωρά στην πλάτη τους μας χαιρετούν όλοι καθώς περνάμε αργά αργά μέσα από τα χωριά τους. Λόγω της πολιτικής αναταραχής, δεν κυκλοφορούν και πολλά αυτοκίνητα στους δρόμους αυτές τις μέρες, και ως εκ τούτου οι άνθρωποι μας κοιτάζουν με περιέργεια.

Ανταμειφτικές Εμπειρίες

Ο Ζανβιέ, ένας από τους οδηγούς μας, μας λέει ότι παρά το φορτωμένο πρόγραμμα, σταματούν συχνά σε χωριουδάκια για να ξεκουραστούν λίγο και για να διανείμουν Γραφικά έντυπα. Ο ίδιος θυμάται: «Στην Μπαμπούα προσπαθούσαμε πάντοτε να μιλάμε σε έναν υπάλληλο νοσοκομείου ο οποίος έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το  άγγελμα της Βασιλείας, και διεξήγαμε μια σύντομη Γραφική μελέτη μαζί του. Μάλιστα, κάποια μέρα προβάλαμε σε αυτόν και στην οικογένειά του τη βιντεοκασέτα για τον Νώε. Κατέφθασαν γείτονες και φίλοι, και σύντομα το σπίτι του γέμισε με ενθουσιασμένους θεατές. Όλοι είχαν ακούσει για τον Νώε, και τώρα μπορούσαν να παρακολουθήσουν την ιστορία του στην οθόνη. Ήταν συγκινητικό να βλέπεις την εκτίμησή τους. Κατόπιν, ετοίμασαν ένα ιδιαίτερο γεύμα ώστε να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους και μας πρότρεψαν να διανυκτερεύσουμε εκεί. Έπρεπε να φύγουμε αμέσως και να συνεχίσουμε το μακρύ μας ταξίδι, αλλά χαιρόμασταν που είχαμε καταφέρει να μεταδώσουμε τα καλά νέα σε εκείνους τους ταπεινούς ανθρώπους».

Ένας άλλος οδηγός, ο Ισραέλ, θυμάται περιστατικά από κάποιο άλλο ταξίδι στην Μπάνγκι, τον προορισμό μας. «Όσο πιο πολύ πλησιάζαμε στην Μπάνγκι», αφηγείται, «τόσο περισσότερα οδοφράγματα συναντούσαμε. Ευτυχώς, πολλοί στρατιώτες ήταν φιλικοί και θυμούνταν το φορτηγό από προηγούμενα ταξίδια. Μας ζήτησαν να καθήσουμε μαζί τους και δέχτηκαν ευχαρίστως Γραφικά έντυπα. Προσδίδουν μεγάλη αξία στα βιβλία, γι’ αυτό και γράφουν μέσα το όνομά τους και κατόπιν την ημερομηνία και το όνομα του ατόμου που τους τα έδωσε. Ορισμένοι στρατιώτες είχαν συγγενείς Μάρτυρες, και αυτός ήταν ένας ακόμη λόγος για τη φιλικότητά τους».

Ο Ζόζεφ, ο πιο πεπειραμένος οδηγός, αναφέρει ποια είναι κατά τη γνώμη του η καλύτερη στιγμή αυτών των ταξιδιών—η άφιξη στον προορισμό τους. Σχετικά με κάποιο συγκεκριμένο ταξίδι, θυμάται: «Μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την Μπάνγκι, τηλεφωνήσαμε στους αδελφούς μας για να τους πούμε ότι σε λίγο θα φτάναμε. Εκείνοι μας συνόδευσαν μέσα στην πόλη, βοηθώντας μας στις τελικές διατυπώσεις. Όταν φτάσαμε, όλοι στο γραφείο τμήματος βγήκαν για να μας υποδεχτούν αγκαλιάζοντάς μας ένθερμα. Άτομα από γειτονικές εκκλησίες ήρθαν για να βοηθήσουν, και μέσα σε λίγες ώρες ξεφόρτωσαν και στοίβαξαν στην αποθήκη εκατοντάδες κιβώτια με Γραφές, βιβλία, βιβλιάρια και περιοδικά».

«Μερικές φορές», προσθέτει ο Ζόζεφ, «το φορτίο μας περιλάμβανε ρούχα, παπούτσια και παιδικά είδη τα οποία είχαν δοθεί ως δώρο και προορίζονταν για τη γειτονική Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Πόσο ευχάριστο ήταν να βλέπουμε τα χαμόγελα των γεμάτων ευγνωμοσύνη αδελφών!»

Έπειτα από μια μέρα ξεκούρασης, ετοιμάζουμε το φορτηγό μας και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Μας περιμένουν προβλήματα, αλλά η ανταμειφτική εμπειρία που είχαμε αντισταθμίζει με το παραπάνω οποιεσδήποτε δυσκολίες.

Οι μεγάλες αποστάσεις, οι καταρρακτώδεις βροχές, οι ακατάλληλοι δρόμοι, τα σκασμένα λάστιχα και οι βλάβες μπορούν να είναι πηγές εκνευρισμού. Οι απείθαρχοι στρατιώτες αποτελούν συνεχή δυσκολία. Ωστόσο, τίποτα δεν φέρνει σε αυτούς τους οδηγούς μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να μεταφέρουν τα καλά νέα της Βασιλείας σε απομακρυσμένες περιοχές της Αφρικής και να βλέπουν πώς επηρεάζει αυτό τη ζωή των ανθρώπων που τα λαβαίνουν.

Για παράδειγμα, χάρη σε αυτές τις μεταφορές, ένας χωρικός σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος της Κεντρικής Αφρικανικής Δημοκρατίας κοντά στα σύνορα με το Σουδάν διαβάζει τώρα μια σύγχρονη μετάφραση της Γραφής. Η σύζυγός του μελετάει πρόσφατα αντίτυπα της Σκοπιάς, και τα παιδιά τους ωφελούνται από το βιβλίο Μάθε από τον Μεγάλο Δάσκαλο. b Αυτοί και πολλοί άλλοι σε εκείνες τις αγροτικές περιοχές λαβαίνουν πνευματική τροφή, όπως οι Χριστιανοί αδελφοί τους σε πολλές μεγάλες πόλεις. Αυτό είναι πράγματι αιτία για βαθιά ικανοποίηση!

[Υποσημειώσεις]

[Χάρτες/​Εικόνα στη σελίδα 9]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΚΑΜΕΡΟΥΝ

Ντουάλα

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μπάνγκι

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ζόζεφ

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Εμανουέλ

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Το γραφείο τμήματος της Κεντρικής Αφρικανικής Δημοκρατίας, στην Μπάνγκι

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Ξεφόρτωμα του φορτηγού στην Μπάνγκι