Είστε Αναζωογονητικοί για τους Άλλους;

ΣΤΟ νότιο άκρο της οροσειράς του Αντιλιβάνου βρίσκεται το Όρος Αερμών, με την επιβλητική κορυφή του η οποία υψώνεται 2.814 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου η κορυφή του Αερμών είναι χιονοσκέπαστη, και αυτό κάνει τους θερμούς νυχτερινούς υδρατμούς που περνούν από πάνω της να συμπυκνώνονται και να παράγουν δροσιά. Η δροσιά κατεβαίνει στα έλατα και στα οπωροφόρα δέντρα στις χαμηλότερες πλαγιές του βουνού, καθώς και στα αμπέλια που βρίσκονται πιο κάτω. Κατά τη διάρκεια της μακράς περιόδου ξηρασίας του αρχαίου Ισραήλ, αυτή η αναζωογονητική δροσιά ήταν η πρωταρχική πηγή υγρασίας για τη βλάστηση.

Σε έναν θεόπνευστο ψαλμό, η αναζωογονητική ενότητα μεταξύ των λάτρεων του Ιεχωβά παρομοιάζεται με «τη δροσιά του Αερμών που κατεβαίνει στα βουνά της Σιών». (Ψαλμός 133:1, 3) Όπως το Όρος Αερμών παρέχει αναζωογονητική δροσιά στη βλάστηση, έτσι και εμείς μπορούμε να αναζωογονούμε όσους συναντούμε. Με ποιον τρόπο μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

Το Αναζωογονητικό Παράδειγμα του Ιησού

Ο Ιησούς Χριστός ασκούσε βαθιά επίδραση στους άλλους. Ακόμη και μια σύντομη συνάντηση μαζί του μπορούσε να είναι πολύ αναζωογονητική. Παραδείγματος χάρη, ο Ευαγγελιστής Μάρκος αφηγείται: «[Ο Ιησούς] πήρε τα παιδιά στην αγκαλιά του και άρχισε να τα ευλογεί, θέτοντας τα χέρια του πάνω σε αυτά». (Μάρκος 10:16) Πόσο αναζωογονητικό πρέπει να ήταν αυτό για εκείνα τα παιδιά!

Την τελευταία νύχτα που πέρασε στη γη ως άνθρωπος, ο Ιησούς έπλυνε τα πόδια των μαθητών του. Η ταπεινοφροσύνη του πρέπει να άγγιξε τις καρδιές τους. Ο Ιησούς τούς είπε κατόπιν: «Έθεσα το υπόδειγμα για εσάς, ώστε, όπως έκανα εγώ σε εσάς, να κάνετε και εσείς». (Ιωάννης 13:1-17) Ναι, και αυτοί χρειαζόταν να είναι ταπεινοί. Παρότι οι απόστολοι δεν συνέλαβαν αμέσως το σημείο και αργότερα εκείνη τη νύχτα άρχισαν να λογομαχούν για το ποιος από αυτούς φαινόταν να είναι ο μεγαλύτερος, ο Ιησούς δεν εκνευρίστηκε. Αντίθετα, τους λογίκεψε υπομονετικά. (Λουκάς 22:24-27) Ακόμη και «όταν τον εξύβριζαν, [ο Ιησούς] δεν ανταπέδιδε εξυβρίζοντας». Στην πραγματικότητα, «όταν υπέφερε, δεν απειλούσε, αλλά παρέδιδε τον εαυτό του σε εκείνον που κρίνει δίκαια». Το αναζωογονητικό παράδειγμα του Ιησού είναι άξιο μίμησης.—1 Πέτρου 2:21, 23.

Ο Ιησούς είπε: «Βάλτε το ζυγό μου πάνω σας και μάθετε από εμένα, διότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε αναζωογόνηση για τις ψυχές σας». (Ματθαίος 11:29) Φανταστείτε να σας διδάσκει ο Ιησούς προσωπικά. Αφού τον άκουσαν να διδάσκει στη συναγωγή τους, οι άνθρωποι στον τόπο του έμεναν έκπληκτοι και έλεγαν: «Πού βρήκε αυτός ο άνθρωπος αυτή τη σοφία και αυτά τα δυναμικά έργα;» (Ματθαίος 13:54) Διαβάζοντας για τη ζωή και τη διακονία του Ιησού μπορούμε να διδαχτούμε πολλά σχετικά με το πώς να είμαστε αναζωογονητικοί για τους άλλους. Ας εξετάσουμε πώς έθεσε ο Ιησούς εξαιρετικό παράδειγμα μιλώντας θετικά και όντας πρόθυμος να βοηθάει.

Ας Διατηρούμε Θετική την Ομιλία μας

Είναι ευκολότερο να καταστρέψει κάποιος ένα κτίριο παρά να οικοδομήσει ένα καινούριο. Αυτή η ίδια αρχή περί «κατεδάφισης» και οικοδόμησης ισχύει και για την ομιλία μας. Ως ατελείς άνθρωποι, όλοι μας έχουμε ψεγάδια και ελαττώματα. Ο Βασιλιάς Σολομών είπε: «Δεν υπάρχει άνθρωπος δίκαιος στη γη που να κάνει συνεχώς το καλό και να μην αμαρτάνει». (Εκκλησιαστής 7:20) Δεν είναι δύσκολο να διακρίνουμε τα ελαττώματα ενός άλλου ατόμου και να το  «κατεδαφίσουμε» με δηκτικά σχόλια. (Ψαλμός 64:2-4) Από την άλλη πλευρά, για να διατηρούμε την ομιλία μας θετική απαιτείται επιδεξιότητα.

Ο Ιησούς χρησιμοποιούσε τη γλώσσα του για να εποικοδομεί τους ανθρώπους. Τους πρόσφερε πνευματική αναζωογόνηση διακηρύττοντάς τους τα καλά νέα της Βασιλείας. (Λουκάς 8:1) Ο Ιησούς αναζωογονούσε επίσης όσους γίνονταν μαθητές του αποκαλύπτοντάς τους τον ουράνιο Πατέρα του. (Ματθαίος 11:25-27) Διόλου παράξενο που οι άνθρωποι ελκύονταν στον Ιησού!

Αντίθετα, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν σκέφτονταν τις ανάγκες των άλλων. «Τους αρέσει η πιο εξέχουσα θέση στα δείπνα και τα μπροστινά καθίσματα στις συναγωγές», είπε ο Ιησούς. (Ματθαίος 23:6) Μάλιστα, καταφρονούσαν τους συνηθισμένους ανθρώπους, λέγοντας: «Αυτό το πλήθος . . . που δεν γνωρίζει το Νόμο είναι καταραμένοι άνθρωποι». (Ιωάννης 7:49) Ασφαλώς αυτή η στάση δεν ήταν καθόλου αναζωογονητική!

Η ομιλία μας αντανακλά συνήθως το τι είμαστε εσωτερικά και το πώς βλέπουμε τους άλλους. Ο Ιησούς είπε: «Ο αγαθός άνθρωπος βγάζει το αγαθό από τον αγαθό θησαυρό της καρδιάς του, αλλά ο πονηρός άνθρωπος βγάζει το πονηρό από τον πονηρό θησαυρό του· διότι από την αφθονία της καρδιάς μιλάει το στόμα του». (Λουκάς 6:45) Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν, για να διασφαλίσουμε ότι η ομιλία μας είναι αναζωογονητική για τους άλλους;

Κατ’ αρχάς, μπορούμε να σκεφτόμαστε προτού μιλήσουμε. Το εδάφιο Παροιμίες 15:28 δηλώνει: «Η καρδιά του δικαίου στοχάζεται για να απαντήσει». Αυτού του είδους ο στοχασμός δεν χρειάζεται να είναι μια χρονοβόρα διαδικασία. Με λίγη σκέψη εκ των προτέρων, είναι συνήθως δυνατόν να διακρίνουμε πώς θα εκλάβουν οι άλλοι τα σχόλιά μας. Θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: “Είναι αυτό που θα πω στοργικό; Είναι αληθινό ή αποτελεί απλώς φήμη; Είναι «λόγος που λέγεται στην κατάλληλη στιγμή»; Θα αναζωογονήσει και θα εποικοδομήσει εκείνους στους οποίους θα το πω;” (Παροιμίες 15:23) Αν συμπεράνουμε ότι η σκέψη είναι αρνητική ή άκαιρη, ας καταβάλουμε ευσυνείδητη προσπάθεια για να την απομακρύνουμε. Ακόμη καλύτερα, γιατί να μην προσπαθήσουμε να την αντικαταστήσουμε με κάτι πιο θετικό και κατάλληλο; Τα αστόχαστα λόγια είναι σαν «χτυπήματα με σπαθί», ενώ τα θετικά σχόλια είναι «γιατρειά».—Παροιμίες 12:18.

Κάτι άλλο που βοηθάει είναι το να εστιάζουμε την προσοχή μας στα χαρακτηριστικά των ομοπίστων μας που τους καθιστούν πολύτιμους στα μάτια του Θεού. Ο Ιησούς είπε: «Κανείς δεν μπορεί να έρθει σε εμένα αν ο Πατέρας, που με έστειλε, δεν τον ελκύσει». (Ιωάννης 6:44) Ο Ιεχωβά διακρίνει θετικές ιδιότητες σε κάθε πιστό υπηρέτη του—ακόμη και σε εκείνους για τους οποίους ίσως εμείς πιστεύουμε ότι έχουν δύσκολη προσωπικότητα. Αν καταβάλλουμε προσπάθειες για να διακρίνουμε τις καλές τους ιδιότητες, θα έχουμε λόγους να μιλάμε θετικά για αυτούς.

Ας Βοηθούμε Άλλους

Ο Ιησούς κατανοούσε πλήρως τη δυσχερή κατάσταση των καταδυναστευμένων. Πραγματικά, «βλέποντας τα πλήθη, τα σπλαχνίστηκε, επειδή ήταν γδαρμένοι και παραπεταμένοι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα». (Ματθαίος 9:36) Αλλά ο Ιησούς δεν αρκούνταν στο να βλέπει την αξιολύπητη  κατάστασή τους. Έκανε κάτι για αυτήν. Απηύθυνε την πρόσκληση: «Ελάτε σε εμένα, όλοι εσείς που μοχθείτε και είστε καταφορτωμένοι, και εγώ θα σας αναζωογονήσω». Έδωσε επίσης την εξής διαβεβαίωση: «Ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίο μου είναι ελαφρό».—Ματθαίος 11:28, 30.

Σήμερα, ζούμε σε καιρούς που είναι «κρίσιμοι, δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους». (2 Τιμόθεο 3:1) Πολλοί άνθρωποι νιώθουν καταβαρημένοι από την «ανησυχία αυτού του συστήματος πραγμάτων». (Ματθαίος 13:22) Για άλλους αποτελούν βάρος διάφορες οδυνηρές προσωπικές καταστάσεις. (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Πώς μπορούμε να αναζωογονούμε όσους έχουν ανάγκη; Όπως ο Χριστός, έτσι και εμείς μπορούμε να συμβάλλουμε στην ελάφρυνση του φορτίου τους.

Μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να βγάλουν το βάρος από πάνω τους μιλώντας για τα προβλήματά τους. Αν μας πλησιάσουν αποκαρδιωμένα άτομα για βοήθεια, αφιερώνουμε χρόνο για να τα ακούσουμε προσεκτικά; Για να είμαστε συμπονετικοί ακροατές απαιτείται αυτοπειθαρχία. Κάτι τέτοιο περιλαμβάνει το να μένουμε προσηλωμένοι σε ό,τι λέει το άλλο άτομο, αντί να σκεφτόμαστε πώς να απαντήσουμε ή πώς να λύσουμε το πρόβλημα. Αν ακούμε προσεκτικά, αν διατηρούμε οπτική επαφή και αν χαμογελάμε όταν αυτό ενδείκνυται, δείχνουμε ότι ενδιαφερόμαστε.

Στη Χριστιανική εκκλησία, υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για να ενθαρρύνουμε τους ομοπίστους μας. Λόγου χάρη, όταν παρακολουθούμε τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας, μπορούμε να αναζητούμε εκείνους που παλεύουν με προβλήματα υγείας. Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται για να τους εποικοδομήσουμε είναι να αφιερώσουμε λίγα λεπτά πριν ή μετά τη συνάθροιση για να τους μιλήσουμε ενθαρρυντικά. Μπορούμε επίσης να παρατηρούμε ποιοι λείπουν από τη Μελέτη Βιβλίου Εκκλησίας στην οποία παρευρισκόμαστε. Ενδεχομένως μπορούμε να τους τηλεφωνήσουμε και να εκφράσουμε το ενδιαφέρον μας για την ευημερία τους ή να προσφέρουμε βοήθεια.—Φιλιππησίους 2:4.

Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι φέρουν βαρύ φορτίο ευθύνης στην εκκλησία. Μπορούμε να κάνουμε πολλά για να τους βοηθούμε να ελαφρύνουν το φορτίο τους, όντας συνεργατικοί και επιτελώντας ταπεινά οποιονδήποτε διορισμό και αν λαβαίνουμε. Ο Λόγος του Θεού μάς προτρέπει: «Να είστε υπάκουοι σε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ σας και να είστε υποτακτικοί, γιατί εκείνοι επαγρυπνούν για τις ψυχές σας ως άτομα που θα δώσουν λογαριασμό· ώστε να το κάνουν αυτό με χαρά και όχι στενάζοντας, γιατί αυτό θα ήταν επιζήμιο για εσάς». (Εβραίους 13:17) Εκδηλώνοντας πρόθυμο πνεύμα, μπορούμε να αναζωογονούμε εκείνους «που προΐστανται με καλό τρόπο».—1 Τιμόθεο 5:17.

Ας Αφθονούμε σε Θετική Ομιλία και Πράξεις Βοήθειας

Η αναζωογονητική δροσιά οφείλεται σε χιλιάδες μικροσκοπικά σταγονίδια νερού τα οποία πέφτουν απαλά, φαινομενικά από το πουθενά. Παρόμοια, η παροχή αναζωογόνησης σε άλλους πιθανότατα δεν οφείλεται σε μία μόνο ευγενική πράξη, αλλά στο συνολικό αποτέλεσμα που προκύπτει όταν εκδηλώνουμε πάντοτε χριστοειδείς ιδιότητες.

«Με αδελφική αγάπη, να νιώθετε τρυφερή στοργή ο ένας για τον άλλον», έγραψε ο απόστολος Παύλος. «Στο να αποδίδετε τιμή ο ένας προς τον άλλον, να παίρνετε την πρωτοβουλία». (Ρωμαίους 12:10) Ας εφαρμόζουμε τη συμβουλή του Παύλου. Με τα λόγια και τις πράξεις μας, είθε να είμαστε πραγματικά αναζωογονητικοί για τους άλλους.

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Η δροσιά του Όρους Αερμών—αναζωογονητική πηγή υγρασίας για τη βλάστηση

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Ο συμπονετικός ακροατής αναζωογονεί τους άλλους