Τι Δίνει Νόημα στη Ζωή Σας;

Ο ΚΕΝΙ εργαζόταν σε μια πολύ μεγάλη επενδυτική εταιρία, οδηγούσε ένα ακριβό αυτοκίνητο και είχε δικό του ρετιρέ σε κάποια πλούσια περιοχή μιας μεγαλούπολης. Όντας έμπειρος αλεξιπτωτιστής, απολάμβανε τη συγκίνηση της ελεύθερης πτώσης από μεγάλα ύψη. Θα λέγατε ότι ζούσε μια γεμάτη ζωή; Σύμφωνα με την εφημερίδα Δε Γουόλ Στριτ Τζέρναλ (The Wall Street Journal), είπε: «Είμαι ήδη 45 ετών και η ζωή μου δεν οδηγείται πουθενά . . . Η ζωή μου είναι κενή».

Η Έλιν εργάστηκε σκληρά για να γίνει άριστη παγοδρόμος. Τελικά έφτασε στην κορυφή. Η Έλιν είχε τη φήμη που ήθελε. «Αλλά πού βρισκόταν όλη η ευτυχία που υποτίθεται ότι έπρεπε να αισθάνομαι;» είπε με θλίψη. «Εκείνο που ένιωθα ήταν μόνο μεγάλη μοναξιά. Τα γεράματα τελικά θα έφταναν και, παρότι είχα οικονομική ασφάλεια, η ζωή θα ήταν πολύ άδεια αν αυτό ήταν το παν που υπήρχε».

Γνωστός για τον αριστοτεχνικό τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούσε τα χρώματα, ο Χίντεο ζούσε για τα καλλιτεχνικά του επιτεύγματα. Δεν πουλούσε τα έργα τέχνης του. Νόμιζε ότι  κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με συμβιβασμό της καλλιτεχνικής του ακεραιότητας. Προς το τέλος της 98χρονης ζωής του, δώρισε τα περισσότερα από αυτά σε κάποιο μουσείο. Αφιέρωσε τη ζωή του σε καλλιτεχνικές επιδιώξεις. Εντούτοις, δεν ήταν ικανοποιημένος, καθώς σκεφτόταν ότι θα χρειαζόταν μια αιωνιότητα για να τελειοποιήσει την τέχνη του.

Μερικοί άνθρωποι ασχολούνται πάρα πολύ με την παροχή βοήθειας σε άλλους. Πάρτε για παράδειγμα ένα διευθυντικό στέλεχος της κινηματογραφικής βιομηχανίας του Χόλιγουντ. Ως αντιπρόεδρος μιας από τις μεγαλύτερες εταιρίες παραγωγής ταινιών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ερχόταν σε επαφή με διασημότητες και ζούσε σε μια αριστοκρατική συνοικία. Όταν επισκέφτηκε την Καμπότζη στις διακοπές του, κάποιο κορίτσι τον πλησίασε και του ζήτησε χρήματα καθώς αυτός γευμάτιζε σε μια καφετέρια στην Πνομ Πενχ. Της έδωσε ένα δολάριο και την κέρασε ένα αναψυκτικό. Το κορίτσι χάρηκε. Ωστόσο, το επόμενο βράδυ ήταν πάλι εκεί και εξακολουθούσε να ζητιανεύει. Αυτός αντιλήφθηκε ότι η επιφανειακή βοήθεια δεν αρκούσε.

Έναν χρόνο αργότερα, ο άνθρωπος αυτός αποφάσισε να αλλάξει σταδιοδρομία—αντί να εργάζεται για τη βιομηχανία της διασκέδασης, άρχισε να βοηθάει τους φτωχούς στην Καμπότζη. Ίδρυσε ένα σχολείο που παρέχει στέγη, τροφή και εκπαίδευση. Εντούτοις, διακατέχεται σε μόνιμη βάση από αντικρουόμενα συναισθήματα—χαρά και ικανοποίηση για όσα επιτελεί καθώς και απόγνωση και απογοήτευση λόγω των αυξανόμενων προβλημάτων τα οποία έχει να αντιμετωπίσει.

Και τα τέσσερα άτομα που μόλις αναφέρθηκαν πίστευαν ότι γνώριζαν το σκοπό τους στη ζωή. Παρ’ όλα αυτά, ένιωθαν ένα κενό όταν πέτυχαν τελικά το στόχο για τον οποίο είχαν εργαστεί σκληρά. Για ποιο σκοπό ζείτε εσείς; Τι καταλαμβάνει την πρώτη θέση στη ζωή σας; Είστε βέβαιοι ότι δεν θα μετανιώσετε αργότερα για τον τρόπο με τον οποίο ζείτε;