Μπορεί μια Ειδωλολατρική Γιορτή να Γίνει Χριστιανική;

ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ του 2004, η περίοδος των Χριστουγέννων στην Ιταλία σημαδεύτηκε από μια έντονη δημόσια αντιπαράθεση. Μερικοί εκπαιδευτικοί υποστήριξαν την άποψη να περιοριστεί στο ελάχιστο ή ακόμη και να εξαλειφθεί εντελώς κάθε αναφορά σε θρησκευτικές χριστουγεννιάτικες παραδόσεις. Συνέστησαν κάτι τέτοιο από σεβασμό για τον αυξανόμενο αριθμό μαθητών οι οποίοι δεν είναι ούτε Καθολικοί ούτε Προτεστάντες. Εντούτοις, κάποια άτομα στο χώρο της παιδείας και αλλού απαίτησαν να γίνονται σεβαστές οι παραδόσεις και να διαφυλάσσονται πλήρως.

Ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη αντιλογία, όμως, ποια είναι η προέλευση πολλών χριστουγεννιάτικων παραδόσεων; Καθώς η αντιπαράθεση κορυφωνόταν, η εφημερίδα του Βατικανού Λ’Οσερβατόρε Ρομάνο (L’Osservatore Romano) έκανε μερικές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις.

Όσον αφορά την ημερομηνία εορτασμού των Χριστουγέννων, η Καθολική εφημερίδα ανέφερε: «Η πραγματική ημερομηνία της γέννησης του Ιησού, από ιστορική άποψη, είναι τυλιγμένη σε ένα πέπλο αβεβαιότητας σε σχέση με τη ρωμαϊκή ιστορία, το αυτοκρατορικό διάταγμα περί απογραφής που εκδόθηκε τότε και την έρευνα που έγινε τους επόμενους αιώνες. . . . Η ημερομηνία της 25ης Δεκεμβρίου, όπως είναι ευρέως γνωστό, επιλέχθηκε από την Εκκλησία  της Ρώμης τον τέταρτο αιώνα. Αυτή η ημερομηνία στην ειδωλολατρική Ρώμη ήταν αφιερωμένη στον θεό Ήλιο . . . Παρότι η Χριστιανοσύνη είχε ήδη αναγνωριστεί επίσημα στη Ρώμη με Έδικτο του Κωνσταντίνου, ο μύθος του . . . θεού Ήλιου εξακολουθούσε να είναι ευρέως διαδεδομένος, ιδιαίτερα μεταξύ των στρατιωτών. Οι προαναφερθείσες γιορτές, οι οποίες είχαν ως επίκεντρο την 25η Δεκεμβρίου, ήταν βαθιά ριζωμένες στη λαϊκή παράδοση. Από εκεί πήρε η Εκκλησία της Ρώμης την ιδέα να προσδώσει Χριστιανική θρησκευτική σημασία σε εκείνη την ημέρα αντικαθιστώντας τον θεό Ήλιο με τον αληθινό Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Ιησού Χριστό, επιλέγοντάς την ως ημέρα εορτασμού της γέννησής του».

Τι θα λεχθεί για το χριστουγεννιάτικο δέντρο, το οποίο αποτελεί τώρα μέρος της Καθολικής παράδοσης;

Το άρθρο στην Καθολική εφημερίδα ανέφερε ότι κατά την αρχαιότητα, πολλά αειθαλή φυτά και δέντρα, όπως «το λιόπρινο, ο ρούσκος, η δάφνη και τα κλαδιά του πεύκου ή του έλατου, θεωρούνταν ότι είχαν μαγικές ή φαρμακευτικές ιδιότητες που απέτρεπαν τις αρρώστιες». Η εφημερίδα συνέχιζε: «Την Παραμονή των Χριστουγέννων, στις 24 Δεκεμβρίου, λάβαινε χώρα η γιορτή του Αδάμ και της Εύας με βάση το πασίγνωστο περιστατικό σε σχέση με το Δέντρο του επίγειου Παραδείσου . . . Το δέντρο έπρεπε να είναι μηλιά, αλλά εφόσον η μηλιά δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το χειμώνα, παρουσίαζαν ένα έλατο και τοποθετούσαν μερικά μήλα στα κλαδιά του ή, για να συμβολίσουν τη μελλοντική έλευση της Απολύτρωσης, ετοίμαζαν όστια με θρυμματισμένα μπισκότα σε ειδικές φόρμες ως σύμβολα της παρουσίας του Ιησού κατά τη Θεία Ευχαριστία, καθώς και γλυκά και δώρα για τα παιδιά». Τι γινόταν στους μετέπειτα καιρούς;

Αναφέροντας ότι η παράδοση να χρησιμοποιείται χριστουγεννιάτικο δέντρο ξεκίνησε αρχικά στη Γερμανία το 16ο αιώνα, η εφημερίδα Λ’Οσερβατόρε Ρομάνο επισήμανε: «Η Ιταλία ήταν μία από τις τελευταίες χώρες που δέχτηκαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο, εν μέρει επειδή ήταν αρκετά διαδεδομένη η φήμη ότι η χρήση χριστουγεννιάτικων δέντρων ήταν Προτεσταντική συνήθεια και θα έπρεπε, λοιπόν, να αντικατασταθεί από τη φάτνη [τη σκηνή της Γέννησης]». Ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄ «ξεκίνησε την παράδοση σύμφωνα με την οποία τοποθετείται [στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, στη Ρώμη] ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο», κοντά στη σκηνή της Γέννησης.

Πιστεύετε ότι είναι αποδεκτό να προσδίδει ένας θρησκευτικός ηγέτης φαινομενικά Χριστιανική σημασία σε γεγονότα και σύμβολα των οποίων οι ρίζες ανάγονται στην αρχαία ειδωλολατρία; Όσον αφορά την ορθή πορεία ενέργειας, οι Γραφές δίνουν την εξής νουθεσία στους αληθινούς Χριστιανούς: «Τι σχέση έχουν η δικαιοσύνη και η ανομία; Ή τι συμμετοχή έχει το φως με το σκοτάδι;»—2 Κορινθίους 6:14-17.

[Εικόνες στη σελίδα 8, 9]

Χριστουγεννιάτικο δέντρο (απέναντι σελίδα) και σκηνή της Γέννησης στο Βατικανό

[Ευχαριστίες]

© 2003 BiblePlaces.com

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ο θεός ήλιος

[Ευχαριστίες]

Museum Wiesbaden