Κύρια Σημεία από το Βιβλίο του Ματθαίου
Ο Λόγος του Ιεχωβά Είναι Ζωντανός
Κύρια Σημεία από το Βιβλίο του Ματθαίου
ΤΟ ΠΡΩΤΟ άτομο που έγραψε μια συναρπαστική αφήγηση της ζωής και της διακονίας του Ιησού ήταν ο Ματθαίος—στενός συνεργάτης του Ιησού Χριστού και πρώην εισπράκτορας φόρων. Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, το οποίο γράφτηκε αρχικά στην εβραϊκή και αργότερα μεταφράστηκε στην ελληνική, ολοκληρώθηκε περίπου το 41 Κ.Χ. και αποτελεί γέφυρα που συνδέει τις Εβραϊκές Γραφές με τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές.
Αυτό το υποκινητικό και γεμάτο νόημα Ευαγγέλιο, το οποίο από ό,τι φαίνεται συντάχθηκε πρωτίστως για Ιουδαίους, παρουσιάζει τον Ιησού ως τον υποσχεμένο Μεσσία, τον Γιο του Θεού. Δίνοντας μεγάλη προσοχή στο άγγελμά του, θα ενισχύσουμε την πίστη μας στον αληθινό Θεό, στον Γιο του και στις υποσχέσεις Του.—Εβρ. 4:12.
«Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΧΕΙ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ»
Ο Ματθαίος τονίζει το θέμα της Βασιλείας και τις διδασκαλίες του Ιησού, παρότι αυτό σημαίνει ότι δεν παρουσιάζει πάντα τα πράγματα με αυστηρή χρονολογική σειρά. Παραδείγματος χάρη, η Επί του Όρους Ομιλία αναφέρεται νωρίς στο βιβλίο, μολονότι ο Ιησούς την εκφώνησε σχεδόν στα μισά της διακονίας του.
Κατά τη διάρκεια της διακονίας του στη Γαλιλαία, ο Ιησούς εκτελεί θαύματα, δίνει οδηγίες στους 12 αποστόλους για τη διακονία, καταγγέλλει τους Φαρισαίους και αφηγείται παραβολές σχετικά με τη Βασιλεία. Κατόπιν αναχωρεί από τη Γαλιλαία και πηγαίνει «στα σύνορα της Ιουδαίας στην απέναντι πλευρά του Ιορδάνη». (Ματθ. 19:1) Καθ’ οδόν, ο Ιησούς λέει στους μαθητές του: “Ανεβαίνουμε στην Ιερουσαλήμ, και ο Γιος του ανθρώπου θα καταδικαστεί σε θάνατο και την τρίτη ημέρα θα εγερθεί”.—Ματθ. 20:18, 19.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
3:16—Με ποια έννοια «άνοιξαν οι ουρανοί» κατά το βάφτισμα του Ιησού; Από ό,τι φαίνεται, αυτό δείχνει ότι ο Ιησούς επανέκτησε τη μνήμη της προανθρώπινης ύπαρξής του στον ουρανό.
5:21, 22—Είναι άραγε πιο σοβαρό το να αφήνουμε το θυμό μας να ξεσπάει από το να τον κρατάμε μέσα μας; Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι το άτομο που τρέφει υποβόσκουσα οργή εναντίον του αδελφού του διαπράττει σοβαρή αμαρτία. Εντούτοις, το να εκδηλώσει την οργή του ξεστομίζοντας κάποιον λόγο περιφρόνησης είναι πιο σοβαρό, καθιστώντας τον υπόλογο σε ένα δικαστήριο ανώτερο από το τοπικό δικαστήριο.
5:48—Είναι πράγματι εφικτό να είμαστε «τέλειοι, όπως ο ουράνιος Πατέρας [μας] είναι τέλειος»; Ναι, με σχετική έννοια. Ο Ιησούς εξέταζε εδώ το ζήτημα της αγάπης, και είπε στους ακροατές του να μιμούνται τον Θεό και να είναι τέλειοι, δηλαδή πλήρεις, ως προς την αγάπη τους. (Ματθ. 5:43-47) Πώς; Διευρύνοντάς την ώστε να συμπεριλαμβάνει τους εχθρούς τους.
7:16—Ποιοι “καρποί” χαρακτηρίζουν την αληθινή θρησκεία; Αυτοί οι καρποί δεν περιορίζονται στη διαγωγή μας. Περιλαμβάνουν επίσης τις πεποιθήσεις μας—τις διδασκαλίες στις οποίες είμαστε προσκολλημένοι.
10:34-38—Φταίει το Γραφικό άγγελμα όταν δημιουργούνται ρήξεις στην οικογένεια; Σε καμία περίπτωση. Αντίθετα, οι ρήξεις προξενούνται από τη θέση που παίρνουν τα μη ομόπιστα μέλη της οικογένειας. Ίσως επιλέξουν να απορρίψουν τη Χριστιανοσύνη ή να της εναντιωθούν, δημιουργώντας διαιρέσεις στην οικογένεια.—Λουκ. 12:51-53.
11:2-6—Αν ο Ιωάννης γνώριζε ήδη ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, εφόσον είχε ακούσει την έκφραση επιδοκιμασίας του Θεού, γιατί ρώτησε αν ο Ιησούς ήταν «ο Ερχόμενος»; Ο Ιωάννης μπορεί να έκανε αυτό το ερώτημα για να λάβει προσωπική διαβεβαίωση από τον Ιησού. Εκτός αυτού, όμως, ο Ιωάννης ήθελε να μάθει αν θα υπήρχε “κάποιος άλλος” που θα ερχόταν με Βασιλική δύναμη και θα εκπλήρωνε τις ελπίδες των Ιουδαίων. Η απάντηση του Ιησού έδειξε ότι δεν θα ακολουθούσε κάποιος άλλος.
19:28—Τι αντιπροσωπεύουν οι «δώδεκα φυλές του Ισραήλ» οι οποίες θα κριθούν; Δεν αντιπροσωπεύουν τις 12 φυλές του πνευματικού Ισραήλ. (Γαλ. 6:16· Αποκ. 7:4-8) Οι απόστολοι στους οποίους μιλούσε ο Ιησούς θα αποτελούσαν μέρος του πνευματικού Ισραήλ, όχι κριτές των μελών του. Ο Ιησούς έκανε “διαθήκη με αυτούς για μια βασιλεία”, και εκείνοι θα ήταν «βασιλεία και ιερείς στον Θεό». (Λουκ. 22:28-30· Αποκ. 5:10) Τα μέλη του πνευματικού Ισραήλ θα «κρίνουν τον κόσμο». (1 Κορ. 6:2) Επομένως, οι «δώδεκα φυλές του Ισραήλ», τις οποίες κρίνουν όσοι βρίσκονται στους ουράνιους θρόνους, αντιπροσωπεύουν προφανώς τον κόσμο της ανθρωπότητας που δεν ανήκει σε αυτή τη βασιλική, ιερατική τάξη και ο οποίος απεικονίζεται από τις 12 φυλές την Ημέρα της Εξιλέωσης.—Λευιτ., κεφ. 16.
Μαθήματα για Εμάς:
4:1-10. Αυτή η αφήγηση μας διδάσκει ότι ο Σατανάς είναι πραγματικό πρόσωπο και όχι απλώς η ιδιότητα του κακού. Αυτός χρησιμοποιεί “την επιθυμία της σάρκας και την επιθυμία των ματιών και την αλαζονική επίδειξη των μέσων διαβίωσης κάποιου” για να μας δελεάσει. Παρ’ όλα αυτά, η εφαρμογή των Γραφικών αρχών θα μας βοηθήσει να παραμείνουμε πιστοί στον Θεό.—1 Ιωάν. 2:16.
5:1–7:29. Να έχετε συναίσθηση της πνευματικής σας ανάγκης. Να είστε ειρηνικοί. Να αποφεύγετε τις ανήθικες σκέψεις. Να τηρείτε το λόγο σας. Όταν προσεύχεστε, να δίνετε προτεραιότητα στα πνευματικά ζητήματα έναντι των υλικών συμφερόντων. Να είστε πλούσιοι ως προς τον Θεό. Να επιζητείτε πρώτα τη Βασιλεία και τη δικαιοσύνη του Θεού. Να μην είστε επικριτικοί. Να κάνετε το θέλημα του Θεού. Τι πρακτικά μαθήματα περιλαμβάνονται στην Επί του Όρους Ομιλία!
9:37, 38. Πρέπει να ενεργούμε σε αρμονία με το αίτημά μας προς τον Κύριο να «στείλει εργάτες στο θερισμό του», συμμετέχοντας με ζήλο στο έργο μαθήτευσης.—Ματθ. 28:19, 20.
10:32, 33. Δεν πρέπει ποτέ να φοβόμαστε να μιλήσουμε για την πίστη μας.
13:51, 52. Όταν συλλαμβάνουμε το νόημα των αληθειών της Βασιλείας, αναλαμβάνουμε και την ευθύνη να διδάξουμε άλλους και να μοιραστούμε μαζί τους αυτούς τους θησαυρούς.
14:12, 13, 23. Οι περίοδοι απομόνωσης είναι απαραίτητες για να κάνουμε ουσιαστικό στοχασμό.—Μάρκ. 6:46· Λουκ. 6:12.
17:20. Χρειαζόμαστε πίστη για να υπερνικούμε όμοια με βουνά εμπόδια τα οποία παρακωλύουν την πνευματική μας πρόοδο, καθώς και για να αντεπεξερχόμαστε στις δυσκολίες. Δεν πρέπει να αμελούμε την οικοδόμηση και την ενίσχυση της πίστης μας στον Ιεχωβά και στις υποσχέσεις του.—Μάρκ. 11:23· Λουκ. 17:6.
18:1-4· 20:20-28. Η ανθρώπινη ατέλεια και το θρησκευτικό τους υπόβαθρο, που έδινε έμφαση στη θέση κάποιου, έκαναν τους μαθητές του Ιησού να ασχολούνται υπερβολικά με τη μεγαλοσύνη. Εμείς πρέπει να καλλιεργούμε ταπεινοφροσύνη καθώς φυλαγόμαστε από αμαρτωλές τάσεις και πρέπει να διατηρούμε κατάλληλη άποψη για τα προνόμια και τις ευθύνες.
«Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ»
«Ανεβασμένος σε γαϊδούρι», ο Ιησούς πηγαίνει στην Ιερουσαλήμ στις 9 Νισάν του 33 Κ.Χ. (Ματθ. 21:5) Την επομένη, πηγαίνει στο ναό και τον καθαρίζει. Στις 11 Νισάν, διδάσκει στο ναό, καταγγέλλει τους γραμματείς και τους Φαρισαίους και κατόπιν δίνει στους μαθητές του «το σημείο της παρουσίας [του] και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων». (Ματθ. 24:3) Την επόμενη ημέρα, τους λέει: «Ξέρετε ότι σε δύο ημέρες από τώρα γίνεται το πάσχα, και ο Γιος του ανθρώπου θα παραδοθεί για να κρεμαστεί στο ξύλο».—Ματθ. 26:1, 2.
Είναι 14 Νισάν. Αφού θεσπίζει την Ανάμνηση του επικείμενου θανάτου του, ο Ιησούς προδίδεται, συλλαμβάνεται, δικάζεται και κρεμιέται στο ξύλο. Την τρίτη ημέρα, εγείρεται από τους νεκρούς. Προτού αναληφθεί στον ουρανό, ο αναστημένος Ιησούς προστάζει τους ακολούθους του: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη».—Ματθ. 28:19.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
22:3, 4, 9—Πότε απευθύνονται οι τρεις προσκλήσεις για το γαμήλιο συμπόσιο; Η πρώτη πρόσκληση για τη συγκέντρωση της τάξης της νύφης απευθύνθηκε όταν ο Ιησούς και οι ακόλουθοί του άρχισαν να κηρύττουν το 29 Κ.Χ. και συνεχίστηκε μέχρι το 33 Κ.Χ. Η δεύτερη πρόσκληση διήρκεσε από τον καιρό της έκχυσης του αγίου πνεύματος την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. ως το 36 Κ.Χ. Και οι δύο προσκλήσεις απευθύνθηκαν μόνο σε Ιουδαίους, σε προσήλυτους στον Ιουδαϊσμό και σε Σαμαρείτες. Εντούτοις, η τρίτη πρόσκληση απευθύνθηκε σε ανθρώπους στους δρόμους που βρίσκονταν έξω από την πόλη, δηλαδή στους απερίτμητους Εθνικούς, και άρχισε το 36 Κ.Χ. με τη μεταστροφή του Ρωμαίου αξιωματικού Κορνήλιου, συνεχίζεται δε μέχρι τις ημέρες μας.
23:15—Γιατί ήταν ο προσήλυτος των Φαρισαίων “υποψήφιος για τη Γέεννα δύο φορές περισσότερο” από τους ίδιους τους Φαρισαίους; Μερικοί που έγιναν προσήλυτοι των Φαρισαίων ίσως διέπρατταν χονδροειδείς αμαρτίες στο παρελθόν. Ωστόσο, όταν μεταστράφηκαν στην ακραία παράταξη των Φαρισαίων, χειροτέρεψαν ακόμη περισσότερο—πιθανώς έγιναν πιο ακραίοι από τους καταδικασμένους δασκάλους τους. Γι’ αυτό, ήταν διπλά “υποψήφιοι για τη Γέεννα” σε σύγκριση με τους Ιουδαίους Φαρισαίους.
27:3-5—Για ποιο πράγμα ένιωσε τύψεις ο Ιούδας; Δεν υπάρχει ένδειξη ότι οι τύψεις του Ιούδα αποτελούσαν αληθινή μετάνοια. Αντί να επιζητήσει τη συγχώρηση του Θεού, ομολόγησε την αδικοπραγία του στους πρωθιερείς και στους πρεσβυτέρους. Έχοντας διαπράξει «αμαρτία που επισύρει θάνατο», ο Ιούδας κατακλύστηκε δικαιολογημένα από αισθήματα ενοχής και απόγνωσης. (1 Ιωάν. 5:16) Οι τύψεις του υποκινήθηκαν από την απελπιστική του κατάσταση.
Μαθήματα για Εμάς:
21:28-31. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία για τον Ιεχωβά είναι το να κάνουμε το θεϊκό θέλημα. Παραδείγματος χάρη, πρέπει να συμμετέχουμε με ζήλο στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας και μαθήτευσης.—Ματθ. 24:14· 28:19, 20.
22:37-39. Πόσο εύστοχα συνοψίζουν οι δύο μεγαλύτερες εντολές το τι απαιτεί ο Θεός από όσους τον λατρεύουν!
[Εικόνα στη σελίδα 31]
Συμμετέχετε εσείς με ζήλο στο έργο του θερισμού;
[Ευχαριστίες]
© 2003 BiblePlaces.com
[Εικόνα στη σελίδα 31]
Ο Ματθαίος τονίζει το θέμα της Βασιλείας