Κύρια Σημεία από το Βιβλίο των Πράξεων
Ο Λόγος του Ιεχωβά Είναι Ζωντανός
Κύρια Σημεία από το Βιβλίο των Πράξεων
ΤΟ ΓΡΑΦΙΚΟ βιβλίο των Πράξεων παρέχει μια περιεκτική εξιστόρηση της ίδρυσης της Χριστιανικής εκκλησίας και της επακόλουθης επέκτασής της. Γράφτηκε από τον γιατρό Λουκά, και παρουσιάζει μια δυναμική αφήγηση της δράσης των Χριστιανών σε ένα χρονικό διάστημα 28 ετών—από το 33 Κ.Χ. ως το 61 Κ.Χ.
Το πρώτο τμήμα των Πράξεων ασχολείται κυρίως με τη δράση του αποστόλου Πέτρου, ενώ το δεύτερο τμήμα με τη δράση του αποστόλου Παύλου. Χρησιμοποιώντας πρώτο πρόσωπο πληθυντικού, ο Λουκάς δείχνει ότι ήταν παρών όταν συνέβησαν ορισμένα γεγονότα. Αν δώσουμε προσοχή στο άγγελμα του βιβλίου των Πράξεων, θα ενισχυθεί η εκτίμησή μας για τη δύναμη του γραπτού Λόγου του Θεού και για το άγιο πνεύμα του. (Εβρ. 4:12) Θα υποκινηθούμε επίσης να είμαστε αυτοθυσιαστικοί και θα αυξηθεί η πίστη μας στην ελπίδα της Βασιλείας.
Ο ΠΕΤΡΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ «ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ»
Αφού λαβαίνουν το άγιο πνεύμα, οι απόστολοι δίνουν μαρτυρία με τόλμη. Ο Πέτρος χρησιμοποιεί το πρώτο από «τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών» για να ανοίξει σε Ιουδαίους και προσήλυτους οι οποίοι «ασπάστηκαν . . . τα λόγια του» την πόρτα της γνώσης και της ευκαιρίας να εισέλθουν στη Βασιλεία. (Ματθ. 16:19· Πράξ. 2:5, 41) Ένα κύμα διωγμού διασκορπίζει τους μαθητές, αλλά αυτό οδηγεί στην επέκταση του έργου κηρύγματος.
Όταν οι απόστολοι στην Ιερουσαλήμ ακούν ότι η Σαμάρεια έχει δεχτεί το λόγο του Θεού, στέλνουν εκεί τον Πέτρο και τον Ιωάννη. Διανοίγοντας την ευκαιρία για τη Βασιλεία στους Σαμαρείτες, ο Πέτρος χρησιμοποιεί το δεύτερο κλειδί. (Πράξ. 8:14-17) Ίσως μέσα σε έναν χρόνο από την ανάσταση του Ιησού, λαβαίνει χώρα μια εκπληκτική μεταμόρφωση στην περίπτωση του Σαύλου από την Ταρσό. Το 36 Κ.Χ., ο Πέτρος χρησιμοποιεί το τρίτο κλειδί, και η δωρεά του αγίου πνεύματος εκχέεται σε απερίτμητους ανθρώπους από τα έθνη.—Πράξ. 10:45.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
2:44-47· 4:34, 35—Γιατί πουλούσαν οι πιστοί τα αποκτήματά τους και μοίραζαν τα έσοδα; Πολλοί οι οποίοι έγιναν πιστοί είχαν έρθει από μακρινά μέρη και δεν διέθεταν αρκετές προμήθειες για να παρατείνουν την παραμονή τους στην Ιερουσαλήμ. Παρ’ όλα αυτά, επιθυμούσαν να παραμείνουν εκεί περισσότερο για να μάθουν και άλλα πράγματα σχετικά με την καινούρια τους πίστη καθώς και για να δώσουν μαρτυρία σε άλλους. Προκειμένου να βοηθήσουν τέτοια άτομα, μερικοί Χριστιανοί πουλούσαν την περιουσία τους, και τα χρήματα μοιράζονταν σε όσους είχαν ανάγκη.
4:13—Ήταν ο Πέτρος και ο Ιωάννης αναλφάβητοι ή αμόρφωτοι; Όχι, δεν ήταν. Τους χαρακτήρισαν “αγράμματους και συνηθισμένους” επειδή δεν είχαν φοιτήσει σε ραβινικές σχολές για να λάβουν θρησκευτική εκπαίδευση.
5:34-39—Πώς μπορούσε να γνωρίζει ο Λουκάς τι είχε πει ο Γαμαλιήλ σε μια κλειστή συνεδρίαση του Σάνχεδριν; Υπάρχουν τουλάχιστον τρία ενδεχόμενα: (1) Ο Παύλος, πρώην μαθητής του Γαμαλιήλ, πληροφόρησε τον Λουκά· (2) ο Λουκάς συμβουλεύτηκε κάποιο φιλικά διακείμενο μέλος του Σάνχεδριν, όπως τον Νικόδημο· (3) ο Λουκάς έλαβε αυτή την πληροφορία μέσω θεϊκής έμπνευσης.
7:59—Προσευχόταν ο Στέφανος στον Ιησού; Όχι. Η λατρεία κάποιου—επομένως και οι προσευχές του—πρέπει να απευθύνεται μόνο στον Ιεχωβά Θεό. (Λουκ. 4:8· 6:12) Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο Στέφανος θα επικαλούνταν τον Ιεχωβά, στο όνομα του Ιησού. (Ιωάν. 15:16) Σε αυτή την περίπτωση, όμως, ο Στέφανος είδε σε όραμα «τον Γιο του ανθρώπου να στέκεται στα δεξιά του Θεού». (Πράξ. 7:56) Γνωρίζοντας καλά ότι είχε δοθεί στον Ιησού η δύναμη να αναστήσει τους νεκρούς, ο Στέφανος μίλησε, αλλά δεν προσευχήθηκε, απευθείας στον Ιησού, ζητώντας Του να διαφυλάξει το πνεύμα του.—Ιωάν. 5:27-29.
Μαθήματα για Εμάς:
1:8. Το παγκόσμιο έργο μαρτυρίας που κάνουν οι λάτρεις του Ιεχωβά δεν μπορεί να επιτελεστεί χωρίς τη βοήθεια του αγίου πνεύματος.
4:36–5:11. Ο Ιωσήφ από την Κύπρο επονομάστηκε Βαρνάβας, που σημαίνει «Γιος Παρηγοριάς». Οι απόστολοι ίσως του έδωσαν το όνομα Βαρνάβας επειδή ήταν συμπονετικός, καλοσυνάτος και βοηθούσε τους άλλους. Και εμείς πρέπει να είμαστε σαν αυτόν και όχι σαν τον Ανανία και τη Σαπφείρα, οι οποίοι κατέφυγαν στην προσποίηση, στην υποκρισία και στη δολιότητα.
9:23-25. Το να ξεφεύγουμε από τους εχθρούς μας για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε το κήρυγμα δεν είναι ένδειξη δειλίας.
9:28-30. Αν η επίδοση μαρτυρίας σε ορισμένες γειτονιές ή σε κάποια άτομα συνεπάγεται σωματικούς, ηθικούς ή πνευματικούς κινδύνους, χρειάζεται να είμαστε συνετοί και επιλεκτικοί όσον αφορά το πού και το πότε κηρύττουμε.
9:31. Σε σχετικά ειρηνικές περιόδους, πρέπει να πασχίζουμε να ενισχύουμε την πίστη μας μέσω μελέτης και στοχασμού. Αυτό θα μας βοηθάει να περπατάμε στο φόβο του Ιεχωβά εφαρμόζοντας όσα μαθαίνουμε και να είμαστε ζηλωτές στη διακονία.
Η ΓΕΜΑΤΗ ΖΗΛΟ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
Το 44 Κ.Χ., ο Άγαβος έρχεται στην Αντιόχεια, όπου διδάσκουν ο Βαρνάβας και ο Σαύλος «επί έναν ολόκληρο χρόνο». Ο Άγαβος προλέγει «μεγάλη πείνα», η οποία λαβαίνει χώρα δύο χρόνια αργότερα. (Πράξ. 11:26-28) “Αφού ολοκληρώνουν τη διακονία βοήθειας στην Ιερουσαλήμ”, ο Βαρνάβας και ο Σαύλος επιστρέφουν στην Αντιόχεια. (Πράξ. 12:25) Το 47 Κ.Χ.—περίπου 12 χρόνια έπειτα από τη μεταστροφή του Σαύλου—ο Βαρνάβας και ο Σαύλος στέλνονται από το άγιο πνεύμα σε ιεραποστολική περιοδεία. (Πράξ. 13:1-4) Το 48 Κ.Χ., επιστρέφουν στην Αντιόχεια, «όπου τους είχαν εμπιστευτεί στην παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού».—Πράξ. 14:26.
Περίπου εννιά μήνες αργότερα, ο Παύλος (επίσης γνωστός ως Σαύλος) διαλέγει τον Σίλα ως συνεργάτη του και ξεκινάει τη δεύτερη περιοδεία του. (Πράξ. 15:40) Καθ’ οδόν, ο Τιμόθεος και ο Λουκάς συναντούν τον Παύλο και αρχίζουν να τον συνοδεύουν. Ο Λουκάς παραμένει στους Φιλίππους ενώ ο Παύλος συνεχίζει το ταξίδι και πηγαίνει στην Αθήνα και κατόπιν στην Κόρινθο, όπου συναντάει τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα και μένει έναν χρόνο και έξι μήνες. (Πράξ. 18:11) Αφού αφήνει τον Τιμόθεο και τον Σίλα στην Κόρινθο, ο Παύλος παίρνει μαζί του τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα και αποπλέει για τη Συρία στις αρχές του 52 Κ.Χ. (Πράξ. 18:18) Ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα τον συνοδεύουν μέχρι την Έφεσο, όπου και παραμένουν.
Αφού περνάει κάποιο διάστημα στην Αντιόχεια της Συρίας, ο Παύλος ξεκινάει το τρίτο του ταξίδι το 52 Κ.Χ. (Πράξ. 18:23) Στην Έφεσο, “ο λόγος του Ιεχωβά αυξάνει και υπερισχύει”. (Πράξ. 19:20) Ο Παύλος μένει περίπου τρία χρόνια εκεί. (Πράξ. 20:31) Την Πεντηκοστή του 56 Κ.Χ., ο Παύλος βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ. Αφού συλλαμβάνεται, δίνει άφοβα μαρτυρία ενώπιον των αρχών. Στη Ρώμη, ο απόστολος τίθεται σε κατ’ οίκον περιορισμό για δύο χρόνια (περ. 59-61 Κ.Χ.), και από εκεί βρίσκει τρόπους να κηρύττει για τη Βασιλεία και να διδάσκει «τα σχετικά με τον Κύριο Ιησού Χριστό».—Πράξ. 28:30, 31.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
14:8-13—Γιατί αποκαλούσαν οι άνθρωποι στα Λύστρα «τον Βαρνάβα Δία, τον δε Παύλο Ερμή»; Ο Δίας ήταν ο άρχοντας των θεών της ελληνικής μυθολογίας, και ο γιος του ο Ερμής ήταν γνωστός για την ευγλωττία του. Εφόσον ο Παύλος έπαιρνε την πρωτοβουλία στο λόγο, οι άνθρωποι στα Λύστρα αποκαλούσαν τον ίδιο Ερμή και τον Βαρνάβα Δία.
16:6, 7—Γιατί απαγόρευσε το άγιο πνεύμα στον Παύλο και στους συνεργάτες του να κηρύξουν στην περιφέρεια της Ασίας και στη Βιθυνία; Υπήρχαν λίγοι εργάτες. Γι’ αυτό, το άγιο πνεύμα τούς κατηύθυνε σε πιο παραγωγικούς αγρούς.
18:12-17—Γιατί δεν παρενέβη ο ανθύπατος Γαλλίων όταν οι παρατηρητές άρχισαν να χτυπούν τον Σωσθένη; Ο Γαλλίων ίσως σκέφτηκε ότι ο άνθρωπος που, όπως φαινόταν, είχε ηγηθεί της οχλοκρατικής ενέργειας εναντίον του Παύλου έπαθε ό,τι του άξιζε. Εντούτοις, αυτό το περιστατικό είχε προφανώς καλή κατάληξη διότι οδήγησε στη μεταστροφή του Σωσθένη στη Χριστιανοσύνη. Αργότερα, ο Παύλος αποκαλεί τον Σωσθένη “αδελφό μας”.—1 Κορ. 1:1.
18:18—Τι ευχή έκανε ο Παύλος; Μερικοί λόγιοι προβάλλουν την άποψη ότι ο Παύλος είχε κάνει ευχή Ναζηραίου. (Αριθ. 6:1-21) Ωστόσο, η Γραφή δεν λέει τι ευχή έκανε ο Παύλος. Επιπλέον, οι Γραφές δεν αναφέρουν αν η ευχή έγινε πριν ή έπειτα από τη μεταστροφή του Παύλου ούτε αν αυτός άρχιζε να εκπληρώνει ή αν ολοκλήρωνε την ευχή του τότε. Ούτως ή άλλως, το ότι έκανε αυτή την ευχή δεν αποτελούσε αμαρτία.
Μαθήματα για Εμάς:
12:5-11. Μπορούμε και πρέπει να προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας.
12:21-23· 14:14-18. Ο Ηρώδης δέχτηκε πρόθυμα δόξα που έπρεπε να δοθεί μόνο στον Θεό. Πόσο διέφερε από τον Παύλο και τον Βαρνάβα οι οποίοι αρνήθηκαν αμέσως και κατηγορηματικά να λάβουν ανάρμοστο έπαινο και τιμή! Εμείς δεν πρέπει να επιθυμούμε δόξα για οποιαδήποτε επιτεύγματά μας στην υπηρεσία του Ιεχωβά.
14:5-7. Η σύνεση μπορεί να μας βοηθήσει να παραμένουμε δραστήριοι στην υπηρεσία.—Ματθ. 10:23.
14:22. Οι Χριστιανοί αναμένουν θλίψεις. Δεν προσπαθούν να τις αποφύγουν συμβιβάζοντας την πίστη τους.—2 Τιμ. 3:12.
16:1, 2. Οι Χριστιανοί νεαροί πρέπει να επιδίδονται σε πνευματική δραστηριότητα και να επιζητούν τη βοήθεια του Ιεχωβά για να αποκτούν καλή φήμη.
16:3. Πρέπει να κάνουμε όλα όσα μπορούμε εντός των Γραφικών ορίων ώστε να γίνονται τα καλά νέα αποδεκτά σε άλλους.—1 Κορ. 9:19-23.
20:20, 21. Η μαρτυρία από σπίτι σε σπίτι αποτελεί ουσιώδη πτυχή της διακονίας μας.
20:24· 21:13. Η διακράτηση ακεραιότητας στον Θεό έχει μεγαλύτερη σημασία από τη διατήρηση της ζωής μας.
21:21-26. Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να δεχόμαστε καλές συμβουλές.
25:8-12. Οι Χριστιανοί σήμερα μπορούν και πρέπει να αξιοποιούν τα διαθέσιμα νομικά μέσα για την «υπεράσπιση και νομική εδραίωση των καλών νέων».—Φιλιπ. 1:7.
26:24, 25. Πρέπει να λέμε «λόγια αλήθειας και σωφροσύνης» παρότι αυτά φαίνονται ανοησία στον “φυσικό άνθρωπο”.—1 Κορ. 2:14.
[Εικόνα στη σελίδα 30]
Πότε χρησιμοποίησε ο Πέτρος «τα κλειδιά της βασιλείας»;
[Εικόνα στη σελίδα 31]
Το παγκόσμιο έργο μαρτυρίας δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς τη βοήθεια του αγίου πνεύματος