“Να Επιδιώκετε τα Πράγματα που Συμβάλλουν στην Ειρήνη”

ΕΝΑΣ πρόσφατα ασφαλτοστρωμένος δρόμος φαίνεται σταθερός και απρόσβλητος από ζημιές. Με τον καιρό, όμως, μπορεί να δημιουργηθούν ρήγματα και λακκούβες. Η επισκευή είναι απαραίτητη για να παραμείνει ο δρόμος ασφαλής και σε άρτια κατάσταση.

Παρόμοια, οι σχέσεις μας με τους άλλους μπορεί μερικές φορές να ενταθούν και να υποστούν ακόμη και ρήγματα. Ο απόστολος Παύλος αναγνώρισε ότι υπήρχαν διαφορές απόψεων ανάμεσα στους Χριστιανούς της Ρώμης. Συμβούλεψε τους συγχριστιανούς του: «Ας επιδιώκουμε τα πράγματα που συμβάλλουν στην ειρήνη και τα πράγματα που είναι για την εποικοδόμηση του ενός από τον άλλον». (Ρωμ. 14:13, 19) Γιατί είναι απαραίτητο να «επιδιώκουμε τα πράγματα που συμβάλλουν στην ειρήνη»; Πώς μπορούμε να επιδιώκουμε θαρραλέα και αποτελεσματικά την ειρήνη;

Γιατί Πρέπει να Επιδιώκουμε Ειρήνη;

Αν δεν επισκευαστούν, τα μικρά ρήγματα στο οδόστρωμα μπορεί να εξελιχθούν σε επικίνδυνες λακκούβες. Το να αφήνουμε τις προσωπικές διαφορές ανεπίλυτες μπορεί παρόμοια να είναι καταστροφικό. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Αν κανείς πει: “Αγαπώ τον Θεό” και εντούτοις μισεί τον αδελφό του, είναι ψεύτης. Διότι αυτός που δεν αγαπάει τον αδελφό του, τον οποίο έχει δει, δεν μπορεί να αγαπάει τον Θεό, τον οποίο δεν έχει δει». (1 Ιωάν. 4:20) Μια ανεπίλυτη προσωπική διαφορά θα μπορούσε τελικά να κάνει έναν Χριστιανό να μισεί τον αδελφό του.

Ο Ιησούς Χριστός έδειξε ότι ο Ιεχωβά δεν δέχεται τη λατρεία μας αν δεν έχουμε κάνει ειρήνη με τους άλλους. Ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές του την εντολή: «Αν, λοιπόν, φέρνεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, άφησε το δώρο σου εκεί, μπροστά στο θυσιαστήριο, και φύγε· πρώτα κάνε ειρήνη με τον αδελφό σου και κατόπιν, αφού γυρίσεις, πρόσφερε το δώρο σου». (Ματθ. 5:23, 24) Ναι, ένας βασικός λόγος για να επιδιώκουμε ειρήνη είναι ότι θέλουμε να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά Θεό. *

Μια κατάσταση που επικρατούσε στην εκκλησία των Φιλίππων τονίζει άλλον έναν λόγο για να επιδιώκουμε ειρήνη. Ανάμεσα σε δύο Χριστιανές αδελφές, την Ευοδία και τη Συντύχη, υπήρχε ένα πρόβλημα που δεν διευκρινίζεται και το οποίο, όπως φαίνεται, απειλούσε την ειρήνη ολόκληρης της εκκλησίας. (Φιλιπ. 4:2, 3) Οι ανεπίλυτες  προσωπικές διαφορές μπορούν γρήγορα να γίνουν γνωστές σε άλλους. Η επιθυμία που έχουμε να διατηρούμε την αγάπη και την ενότητα της εκκλησίας μάς υποκινεί να επιδιώκουμε ειρήνη με τους ομοπίστους μας.

«Ευτυχισμένοι είναι οι ειρηνοποιοί», είπε ο Ιησούς. (Ματθ. 5:9) Η επιδίωξη ειρήνης φέρνει χαρά και ικανοποίηση. Επιπλέον, η ειρήνη συντελεί στην καλή υγεία, διότι «η ήρεμη καρδιά είναι η ζωή της σάρκας». (Παρ. 14:30) Από την άλλη πλευρά, τα αισθήματα μνησικακίας μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο να αρρωστήσουμε σωματικά.

Παρότι οι περισσότεροι Χριστιανοί συμφωνούν ότι η επιδίωξη ειρήνης είναι απαραίτητη, ίσως αναρωτιέστε πώς μπορεί να επιλυθεί μια προσωπική διαφορά. Ας εξετάσουμε κάποιες κατευθυντήριες Γραφικές αρχές.

Η Ήρεμη Συζήτηση Αποκαθιστά την Ειρήνη

Τα μικρά ρήγματα στο οδόστρωμα μπορούν συνήθως να επισκευαστούν αν καλυφτεί με πρόσθετο υλικό το τμήμα που υπέστη ζημιά. Μπορούμε εμείς να συγχωρούμε και να καλύπτουμε τις μικρές αστοχίες των αδελφών μας; Πιθανότατα, αυτή η τακτική θα είναι αποτελεσματική στην πλειονότητα των προσωπικών διαφορών, διότι ο απόστολος Πέτρος έγραψε ότι «η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών».​—1 Πέτρ. 4:8.

Μερικές φορές, όμως, ένα πρόβλημα φαίνεται να είναι τόσο σοβαρό ώστε δεν μπορούμε απλώς να το παραβλέψουμε. Εξετάστε τι συνέβη στους Ισραηλίτες λίγο μετά την κατάληψη της Υποσχεμένης Γης. Προτού «οι γιοι του Ρουβήν και οι γιοι του Γαδ και η μισή φυλή του Μανασσή» περάσουν τον Ιορδάνη Ποταμό, έστησαν «ένα θυσιαστήριο μεγάλο σε επιβλητικότητα». Οι άλλες φυλές του Ισραήλ νόμιζαν ότι το θυσιαστήριο χρησιμοποιούνταν για ειδωλολατρία και δεν μπορούσαν απλώς να αγνοήσουν το πρόβλημα. Ετοιμάστηκαν για να αναλάβουν στρατιωτική δράση.​—Ιησ. Ναυή 22:9-12.

Ορισμένοι Ισραηλίτες ίσως πίστευαν ότι υπήρχαν ήδη επαρκείς αποδείξεις περί αδικοπραγίας και ότι μια αιφνιδιαστική επίθεση θα περιόριζε τις απώλειες. Αντί να ενεργήσουν βιαστικά, όμως, οι φυλές δυτικά του Ιορδάνη έστειλαν αντιπροσώπους για να συζητήσουν το πρόβλημα με τους αδελφούς τους. Τους ρώτησαν: «Τι είναι αυτή η πράξη απιστίας που διαπράξατε εναντίον του Θεού του Ισραήλ καθώς πάψατε σήμερα να ακολουθείτε τον Ιεχωβά;» Στην πραγματικότητα, οι φυλές που είχαν χτίσει το θυσιαστήριο δεν ενεργούσαν με απιστία. Αλλά πώς θα αντιδρούσαν σε μια τέτοια κατηγορία; Μήπως θα επιτίθονταν φραστικά στους κατηγόρους τους ή θα αρνούνταν να τους μιλήσουν; Οι κατηγορούμενες φυλές απάντησαν με πραότητα, δηλώνοντας με σαφήνεια ότι οι πράξεις τους υποκινούνταν στην ουσία από την επιθυμία που είχαν να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Ο τρόπος με τον οποίο απάντησαν διατήρησε τη σχέση τους με τον Θεό και έσωσε ζωές. Η ήρεμη συζήτηση ξεκαθάρισε το ζήτημα και αποκατέστησε την ειρήνη.​—Ιησ. Ναυή 22:13-34.

Προτού αναλάβουν σοβαρή δράση, οι υπόλοιποι Ισραηλίτες ενήργησαν σοφά συζητώντας το πρόβλημα που είχαν με τις φυλές του Ρουβήν και του Γαδ και τη μισή φυλή του Μανασσή. «Μη βιάζεσαι στο πνεύμα σου να προσβάλλεσαι», λέει  ο Λόγος του Θεού, «γιατί το να προσβάλλεται κανείς αναπαύεται στον κόρφο των αφρόνων». (Εκκλ. 7:9) Ο Γραφικός τρόπος για το χειρισμό σοβαρών προσωπικών διαφορών είναι η ήρεμη και ειλικρινής συζήτηση. Μπορούμε άραγε να περιμένουμε πράγματι την ευλογία του Ιεχωβά αν τρέφουμε μνησικακία και δεν πλησιάζουμε το άτομο που νομίζουμε ότι έχει σφάλει εναντίον μας;

Από την άλλη πλευρά, τι γίνεται αν ένας συγχριστιανός μας έρθει σε αντιπαράθεση μαζί μας για κάποιο πρόβλημα, ίσως μάλιστα κατηγορώντας μας αβάσιμα; «Η απάντηση που δίνεται με πραότητα απομακρύνει την οργή», λέει η Γραφή. (Παρ. 15:1) Οι φυλές του Ισραήλ που έδωσαν αφορμή για την προσβολή εξήγησαν με πραότητα αλλά και σαφήνεια τη θέση τους, εκτονώνοντας έτσι την ένταση η οποία αναμφίβολα υπήρχε στη φορτισμένη συνάντηση που είχαν με τους αδελφούς τους. Είτε πάρουμε εμείς την πρωτοβουλία να πλησιάσουμε τον αδελφό μας είτε μας μιλήσει εκείνος για κάποιο πρόβλημα, θα ήταν καλό να αναρωτηθούμε: “Τι είδους λόγια, τόνος φωνής και συμπεριφορά θα προαγάγουν πιθανότατα την ειρήνη;”

Να Χρησιμοποιείτε τη Γλώσσα Σοφά

Ο Ιεχωβά κατανοεί ότι έχουμε ανάγκη να εκφράζουμε τις ανησυχίες μας. Αν όμως δεν επιλύσουμε μια προσωπική διαφορά, θα μπούμε πιθανώς στον πειρασμό να εκμυστηρευτούμε το ζήτημα σε κάποιον άλλον. Τα αισθήματα μνησικακίας μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε επικριτική ομιλία. Σχετικά με την ακατάλληλη χρήση της γλώσσας, το εδάφιο Παροιμίες 11:11 δηλώνει: «Εξαιτίας του στόματος των πονηρών [η πόλη] κατεδαφίζεται». Παρόμοια, η απρόσεκτη ομιλία για κάποιον συγχριστιανό μας μπορεί να διαταράξει την ειρήνη της όμοιας με πόλη εκκλησίας.

Ωστόσο, η επιδίωξη ειρήνης δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποφεύγουμε κάθε συζήτηση σχετικά με τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Ο απόστολος Παύλος συμβούλεψε τους ομοπίστους του: «Σάπιος λόγος ας μη βγαίνει από το στόμα σας», προσθέτοντας: «Αλλά όποιος λόγος είναι καλός για εποικοδόμηση ανάλογα με την ανάγκη, για να μεταδώσει ό,τι είναι ευνοϊκό στους ακροατές. . . . Να δείχνετε καλοσύνη ο ένας στον άλλον και τρυφερή συμπόνια, συγχωρώντας ανεπιφύλακτα ο ένας τον άλλον». (Εφεσ. 4:29-32) Αν σας πλησίαζε κάποιος αδελφός ο οποίος προσβλήθηκε από κάτι που είπατε ή από τη συμπεριφορά σας, δεν θα ήταν ευκολότερο να ζητήσετε συγνώμη και να κάνετε ειρήνη αν αυτός στο παρελθόν είχε μιλήσει θετικά για εσάς σε άλλους; Συνεπώς, αν συνηθίζουμε να μιλάμε εποικοδομητικά για τους συγχριστιανούς μας, θα μας είναι ευκολότερο να αποκαθιστούμε την ειρήνη όταν ανακύπτουν διαφορές.​—Λουκ. 6:31.

Να Υπηρετείτε τον Θεό «Ώμο προς Ώμο»

Η αμαρτωλή ανθρώπινη τάση είναι να απομακρυνόμαστε από όσους μας έχουν προσβάλει και να απομονωνόμαστε. Αλλά αυτή η πορεία είναι άσοφη. (Παρ. 18:1) Ως ενωμένος λαός που επικαλείται το όνομα του Ιεχωβά, είμαστε αποφασισμένοι “να τον υπηρετούμε ώμο προς ώμο”.​—Σοφ. 3:9.

Η ακατάλληλη ομιλία ή διαγωγή των άλλων δεν πρέπει ποτέ να εξασθενίσει το ζήλο μας για την αγνή λατρεία. Λίγες μέρες προτού η θυσία του Ιησού αντικαταστήσει τις προσφορές στο ναό και λίγη ώρα αφότου ο Ιησούς καταδίκασε απερίφραστα τους γραμματείς, ο ίδιος πρόσεξε μια φτωχή χήρα η οποία συνεισέφερε «όλο το βιος που είχε» σε κάποιο χρηματοφυλάκιο του ναού. Μήπως ο Ιησούς προσπάθησε να τη σταματήσει; Τουναντίον, μίλησε ευνοϊκά για τον όσιο τρόπο με τον οποίο εκείνη υποστήριζε την εκκλησία του Ιεχωβά τότε. (Λουκ. 21:1-4) Οι άδικες πράξεις των άλλων δεν την απάλλασσαν από την υποχρέωση που είχε να υποστηρίζει τη λατρεία του Ιεχωβά.

Παρότι εμείς μπορεί να πιστεύουμε ότι κάποιος Χριστιανός αδελφός ή αδελφή έχει ενεργήσει άπρεπα, ακόμη και άδικα, πώς θα αντιδράσουμε; Θα επιτρέψουμε σε αυτό να επηρεάσει την ολόψυχη υπηρεσία μας στον Ιεχωβά; Ή θα ενεργήσουμε θαρραλέα για να τακτοποιήσουμε οποιεσδήποτε προσωπικές διαφορές ώστε να διατηρήσουμε την πολύτιμη ειρήνη της εκκλησίας του Θεού σήμερα;

«Αν είναι δυνατόν», μας συμβουλεύουν οι Γραφές, «όσο εξαρτάται από εσάς, να είστε ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους». (Ρωμ. 12:18) Είθε να είμαστε αποφασισμένοι να το κάνουμε αυτό και έτσι να παραμείνουμε ασφαλείς στο δρόμο που οδηγεί στη ζωή.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Η Ευοδία και η Συντύχη χρειαζόταν να επιδιώξουν ειρήνη

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Τι είδους λόγια, τόνος φωνής και συμπεριφορά θα προαγάγουν πιθανότατα την ειρήνη;