Δεν Πρέπει να Ξεχάσετε τον Ιεχωβά

ΚΑΠΟΙΟΙ από αυτούς είχαν κάνει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Για την πλειονότητα, όμως, ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που θα διέσχιζαν τον πυθμένα μιας υδάτινης μάζας χωρίς να βραχούν. Ο Ιεχωβά μόλις είχε αναχαιτίσει τα νερά του Ιορδάνη Ποταμού. Τώρα, σε μια μακριά και πλατιά πομπή, εκατομμύρια Ισραηλίτες προχώρησαν πάνω στην κοίτη του ποταμού και εισήλθαν στην Υποσχεμένη Γη. Όπως οι πρόγονοί τους πριν από 40 χρόνια στην Ερυθρά Θάλασσα, έτσι και τώρα πολλοί που διέσχιζαν τον Ιορδάνη πρέπει να σκέφτηκαν: “Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που έκανε ο Ιεχωβά εδώ”.​—Ιησ. Ναυή 3:13-17.

Ο Ιεχωβά γνώριζε, όμως, ότι μερικοί Ισραηλίτες “γρήγορα θα ξεχνούσαν τα έργα του”. (Ψαλμ. 106:13) Γι’ αυτό διέταξε τον ηγέτη του Ισραήλ, τον Ιησού του Ναυή, να πάρει 12 πέτρες από τον πυθμένα του ποταμού και να τις αποθέσει στο πρώτο σημείο όπου θα στρατοπέδευαν. Ο Ιησούς του Ναυή εξήγησε: «Αυτές οι πέτρες θα αποτελούν ενθύμημα για τους γιους του Ισραήλ στον αιώνα». (Ιησ. Ναυή 4:1-8) Εκείνο το πέτρινο μνημείο θα υπενθύμιζε στο έθνος τις κραταιές πράξεις του Ιεχωβά και θα τους εντύπωνε το λόγο για τον οποίο έπρεπε πάντα να τον υπηρετούν όσια.

Έχει αυτή η αφήγηση σημασία για το λαό του Θεού σήμερα; Ναι. Και εμείς δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ τον Ιεχωβά. Πρέπει να συνεχίσουμε να τον υπηρετούμε όσια. Και άλλες προειδοποιήσεις που δόθηκαν στο έθνος του Ισραήλ μπορούν να εφαρμοστούν στους υπηρέτες του Ιεχωβά σήμερα. Εξετάστε τα λόγια του Μωυσή: «Πρόσεξε να μην ξεχάσεις τον Ιεχωβά τον Θεό σου με αποτέλεσμα να μην τηρείς τις εντολές του και τις δικαστικές του αποφάσεις και τα νομοθετήματά του». (Δευτ. 8:11) Αυτό δείχνει ότι το να ξεχάσει κάποιος τον Ιεχωβά συνδέεται με την εκούσια ανυπακοή. Ο κίνδυνος αυτός ελλοχεύει και για εμάς σήμερα. Γράφοντας σε Χριστιανούς, ο απόστολος Παύλος προειδοποιεί για το «ίδιο παράδειγμα ανυπακοής» που εκδήλωσαν οι Ισραηλίτες στην έρημο.​—Εβρ. 4:8-11.

Ας εξετάσουμε μερικά γεγονότα από την ιστορία του Ισραήλ τα οποία τονίζουν ότι δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον Θεό. Επιπρόσθετα, τα διδάγματα που παίρνουμε από τη ζωή δύο όσιων Ισραηλιτών θα μας βοηθήσουν να υπηρετούμε τον Ιεχωβά με υπομονή και ευγνωμοσύνη.

Λόγοι για να Θυμόμαστε τον Ιεχωβά

Όλα τα χρόνια που οι Ισραηλίτες βρίσκονταν στην Αίγυπτο, ο Ιεχωβά δεν τους ξέχασε ποτέ. «Θυμήθηκε . . . τη διαθήκη που είχε κάνει με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ». (Έξοδ. 2:23, 24) Τα όσα έκανε τότε για να τους απελευθερώσει από τη δουλεία ήταν πράγματι αξιομνημόνευτα.

Ο Ιεχωβά πάταξε την Αίγυπτο με εννιά πληγές. Οι μάγοι ιερείς του Φαραώ αποδείχτηκαν ανίκανοι να τις σταματήσουν. Εντούτοις, ο Φαραώ αψήφησε τον Ιεχωβά, αρνούμενος να αφήσει τους Ισραηλίτες να φύγουν. (Έξοδ. 7:14–10:29) Οι συνέπειες της δέκατης πληγής, όμως, ανάγκασαν εκείνον τον υπερήφανο ηγεμόνα να συμμορφωθεί με το θέλημα του Θεού. (Έξοδ. 11:1-10· 12:12) Υπό την ηγεσία του Μωυσή, το έθνος του Ισραήλ και μια τεράστια μεικτή ομάδα, ενδεχομένως 3.000.000 άνθρωποι συνολικά, αποχώρησαν από την Αίγυπτο. (Έξοδ. 12:37, 38) Λίγο αφότου έφυγαν, ο Φαραώ άλλαξε γνώμη. Διέταξε τα πολεμικά άρματα και το ιππικό του​—τον πιο ισχυρό στρατό της γης εκείνη την εποχή—​να αιχμαλωτίσουν και πάλι τους πρώην δούλους του. Στο μεταξύ, ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή να οδηγήσει τους Ισραηλίτες σε ένα μέρος που ονομαζόταν Πιαϊρώθ και βρισκόταν μεταξύ της Ερυθράς Θάλασσας και ενός ορεινού όγκου, σημείο που φαινόταν αδιέξοδο.​—Έξοδ. 14:1-9.

Ο Φαραώ πίστευε ότι οι Ισραηλίτες είχαν παγιδευτεί, και ο στρατός του ήταν έτοιμος να τους επιτεθεί. Αλλά ο Ιεχωβά ανέκοψε τους Αιγυπτίους βάζοντας ανάμεσα σε εκείνους και στους Ισραηλίτες μια στήλη σύννεφου και μια στήλη  φωτιάς. Κατόπιν ο Θεός χώρισε την Ερυθρά Θάλασσα, ανοίγοντας έναν διάδρομο στον πυθμένα εκατέρωθεν του οποίου υπήρχαν υδάτινα τείχη που πιθανώς έφταναν τα 15 μέτρα ύψος. Ο Ισραήλ άρχισε να διασχίζει τη θάλασσα πατώντας σε ξηρά. Σύντομα οι Αιγύπτιοι βρίσκονταν στην ακτή, παρακολουθώντας τους Ισραηλίτες να απομακρύνονται προς την άλλη πλευρά.​—Έξοδ. 13:21· 14:10-22.

Ένας πιο συνετός ηγέτης θα είχε εγκαταλείψει την καταδίωξη​—αλλά όχι ο Φαραώ. Γεμάτος αυτοπεποίθηση, διέταξε τα άρματα και τους ιππείς του να ορμήσουν προς τον πυθμένα της θάλασσας. Οι Αιγύπτιοι συνέχισαν να προελαύνουν. Αλλά προτού μπορέσουν να καταφθάσουν την οπισθοφυλακή των Ισραηλιτών, η φρενήρης καταδίωξή τους τερματίστηκε. Τα αιγυπτιακά άρματα δεν κινούνταν πια! Ο Ιεχωβά είχε βγάλει τους τροχούς τους.​—Έξοδ. 14:23-25· 15:9.

Ενόσω οι Αιγύπτιοι πάλευαν με τα αχρηστευμένα πολεμικά τους οχήματα, όλος ο Ισραήλ έφτασε στην ανατολική ακτή. Ο Μωυσής άπλωσε τώρα το χέρι του πάνω από την Ερυθρά Θάλασσα. Τότε, ο Ιεχωβά έκανε τα υδάτινα τείχη που σχημάτιζαν το διάδρομο να καταρρεύσουν. Εκατομμύρια τόνοι νερού καταπλάκωσαν με πάταγο τον Φαραώ και τους πολεμιστές του. Κανένας από εκείνους τους εχθρούς δεν επέζησε. Ο Ισραήλ ήταν ελεύθερος!​—Έξοδ. 14:26-28· Ψαλμ. 136:13-15.

Τα νέα για αυτό το γεγονός άφησαν στα γύρω έθνη ένα μόνιμο αίσθημα τρόμου. (Έξοδ. 15:14-16) Σαράντα χρόνια αργότερα, η Ραάβ από την Ιεριχώ είπε σε δύο Ισραηλίτες: «Ο φόβος σας έχει πέσει πάνω μας . . . διότι ακούσαμε πώς ο Ιεχωβά έκανε να στερέψουν τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας όταν βγήκατε από την Αίγυπτο». (Ιησ. Ναυή 2:9, 10) Ούτε καν εκείνα τα ειδωλολατρικά έθνη είχαν ξεχάσει πώς απελευθέρωσε ο Ιεχωβά το λαό του. Είναι σαφές ότι ο Ισραήλ είχε ακόμη περισσότερους λόγους για να τον θυμάται.

“Τους Διαφύλαξε σαν την Κόρη του Ματιού Του”

Αφού πέρασε διαμέσου της Ερυθράς Θάλασσας, ο Ισραήλ εισήλθε στην έρημο του Σινά, μια «μεγάλη και φοβερή έρημο». Καθώς οδοιπορούσαν σε εκείνο το “διψασμένο άνυδρο έδαφος”​—και χωρίς να υπάρχει τροφή για ένα τέτοιο πλήθος—​το χέρι του Ιεχωβά δεν σμικρύνθηκε. Ο  Μωυσής αναλογίστηκε: «[Ο Ιεχωβά] σε έρημη γη . . . βρήκε [τον Ισραήλ], και σε άδεια έρημο ουρλιαχτών. Άρχισε να τον περιβάλλει και να τον φροντίζει, να τον διαφυλάττει σαν την κόρη του ματιού του». (Δευτ. 8:15· 32:10) Πώς τους φρόντισε ο Θεός;

Ο Ιεχωβά τούς έδωσε “ψωμί από τους ουρανούς” το οποίο αποκαλούνταν μάννα και εμφανιζόταν θαυματουργικά «πάνω στην επιφάνεια της ερήμου». (Έξοδ. 16:4, 14, 15, 35) Ο Ιεχωβά έκανε επίσης να τρέξει νερό «από τον πυρολιθικό βράχο». Με την ευλογία του Θεού, οι μανδύες τους δεν φθάρηκαν ούτε τα πόδια τους πρήστηκαν κατά τη διάρκεια των 40 ετών που πέρασαν στην έρημο. (Δευτ. 8:4) Τι ανέμενε δικαίως ο Ιεχωβά από αυτούς σε ανταπόδοση; Ο Μωυσής είπε στον Ισραήλ: «Πρόσεχε και φρόντιζε καλά την ψυχή σου, ώστε να μην ξεχάσεις αυτά που είδαν τα μάτια σου και ώστε να μην απομακρυνθούν αυτά από την καρδιά σου όλες τις ημέρες της ζωής σου». (Δευτ. 4:9) Αν οι Ισραηλίτες θυμούνταν με ευγνωμοσύνη τις σωτήριες πράξεις του Ιεχωβά, θα τον υπηρετούσαν πάντα και θα αγωνίζονταν να υπακούν στους νόμους του. Τι θα έκανε ο Ισραήλ;

Η Λήθη Γεννάει Αγνωμοσύνη

Ο Μωυσής διακήρυξε: «Τον Βράχο που έγινε πατέρας σου τον ξέχασες, και έσβησες από τη μνήμη σου τον Θεό». (Δευτ. 32:18) Οι πράξεις του Ιεχωβά στην Ερυθρά Θάλασσα, οι προμήθειές του οι οποίες κράτησαν το έθνος ζωντανό στην έρημο και όλα τα άλλα καλά πράγματα που είχε κάνει ο Ιεχωβά σύντομα αγνοήθηκαν ή ξεχάστηκαν. Οι Ισραηλίτες έγιναν στασιαστικοί.

Σε κάποια περίπτωση οι Ισραηλίτες μέμφθηκαν τον Μωυσή λόγω μιας υποτιθέμενης έλλειψης νερού. (Αριθ. 20:2-5) Σχετικά με το μάννα που τους κρατούσε ζωντανούς, παραπονέθηκαν: «Η ψυχή μας έχει αποστραφεί αυτό το αξιοκαταφρόνητο ψωμί». (Αριθ. 21:5) Αμφισβήτησαν την κρίση του Ιεχωβά και απέρριψαν τον Μωυσή ως ηγέτη τους, λέγοντας: «Μακάρι να είχαμε πεθάνει στη γη της Αιγύπτου ή να είχαμε πεθάνει σε αυτή την έρημο! . . . Ας ορίσουμε έναν επικεφαλής και ας επιστρέψουμε στην Αίγυπτο!»​—Αριθ. 14:2-4.

Πώς επηρέασε τον Ιεχωβά η ανυπακοή του Ισραήλ; Αναλογιζόμενος εκείνα τα γεγονότα, κάποιος ψαλμωδός έγραψε αργότερα: «Πόσο συχνά στασίασαν εναντίον του στην ερημιά, τον λύπησαν στην έρημο! Και επανειλημμένα υπέβαλαν τον Θεό σε δοκιμή και πόνεσαν τον Άγιο του Ισραήλ. Δεν θυμήθηκαν το χέρι του, την ημέρα κατά την οποία τους λύτρωσε από τον αντίδικο, πώς έθεσε τα σημεία του στην Αίγυπτο». (Ψαλμ. 78:40-43) Ναι, η λήθη του Ισραήλ πλήγωσε βαθιά τον Ιεχωβά.

Δύο Άνθρωποι που Δεν Ξέχασαν

Κάποιοι Ισραηλίτες, όμως, δεν ξέχασαν τον Ιεχωβά. Δύο από αυτούς ήταν ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ. Αυτοί ανήκαν σε μια ομάδα 12 κατασκόπων  οι οποίοι στάλθηκαν από την Κάδης-βαρνή για να εξερευνήσουν την Υποσχεμένη Γη. Οι δέκα έδωσαν αρνητική αναφορά, αλλά ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ είπαν στο λαό: «Η γη μέσα από την οποία περάσαμε για να την κατασκοπεύσουμε είναι πάρα πολύ καλή γη. Αν ο Ιεχωβά έχει βρει ευχαρίστηση σε εμάς, τότε θα μας φέρει οπωσδήποτε σε αυτή τη γη και θα μας τη δώσει, γη όπου ρέει το γάλα και το μέλι. Μόνο μη στασιάζετε εναντίον του Ιεχωβά». Όταν ο λαός άκουσε αυτά τα λόγια, είπαν να λιθοβολήσουν τον Ιησού του Ναυή και τον Χάλεβ. Αλλά και οι δυο τους έμειναν σταθεροί με πεποίθηση στον Ιεχωβά.​—Αριθ. 14:6-10.

Χρόνια αργότερα, ο Χάλεβ είπε στον Ιησού του Ναυή: «Ο Μωυσής, ο υπηρέτης του Ιεχωβά, με έστειλε από την Κάδης-βαρνή να κατασκοπεύσω αυτή τη γη, και εγώ του έφερα νέα όπως ήταν στην καρδιά μου. Και οι αδελφοί μου οι οποίοι ανέβηκαν μαζί μου έκαναν την καρδιά του λαού να λιώσει· εγώ, όμως, ακολούθησα τον Ιεχωβά τον Θεό μου πλήρως». (Ιησ. Ναυή 14:6-8) Με εμπιστοσύνη στον Θεό, ο Χάλεβ και ο Ιησούς του Ναυή υπέμειναν διάφορες κακουχίες. Ήταν αποφασισμένοι να θυμούνται τον Ιεχωβά όλες τις ημέρες της ζωής τους.

Ο Χάλεβ και ο Ιησούς του Ναυή έδειξαν επίσης ευγνωμοσύνη, αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι ο Ιεχωβά είχε εκπληρώσει την υπόσχεσή του να δώσει μια εύφορη γη στο λαό του. Ναι, οι Ισραηλίτες όφειλαν τη ζωή τους σε εκείνον. Ο Ιησούς του Ναυή έγραψε: «Ο Ιεχωβά έδωσε στον Ισραήλ όλη τη γη που είχε ορκιστεί να δώσει στους προπάτορές τους . . . Ούτε μια υπόσχεση δεν απέτυχε από όλες τις καλές υποσχέσεις που είχε δώσει ο Ιεχωβά στον οίκο του Ισραήλ· όλες βγήκαν αληθινές». (Ιησ. Ναυή 21:43, 45) Πώς μπορούμε εμείς σήμερα να δείξουμε ευγνωμοσύνη παρόμοια με αυτήν του Χάλεβ και του Ιησού του Ναυή;

Να Είστε Ευγνώμονες

Ένας θεοσεβής άνθρωπος ρώτησε κάποτε: «Τι θα ανταποδώσω στον Ιεχωβά για όλες τις ευεργεσίες του προς εμένα;» (Ψαλμ. 116:12) Τόσο μεγάλο είναι το χρέος μας προς τον Θεό για τις υλικές του ευλογίες, την πνευματική του καθοδήγηση και το μέσο που μας παρέχει για μελλοντική σωτηρία ώστε ούτε η αιωνιότητα δεν θα μας φτάσει για να του το ανταποδώσουμε. Στην πραγματικότητα, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ανταποδώσουμε στον Ιεχωβά. Αλλά η ευγνωμοσύνη είναι μέσα στις δυνατότητες όλων μας.

Μήπως σας έχουν βοηθήσει οι συμβουλές του Ιεχωβά να αποφύγετε προβλήματα; Μήπως σας έχει βοηθήσει η συγχωρητικότητά του να ανακτήσετε  καθαρή συνείδηση; Τα οφέλη από αυτές τις πράξεις του Θεού διαρκούν πολύ, και το ίδιο πρέπει να συμβαίνει με την ευγνωμοσύνη σας προς αυτόν. Ένα 14χρονο κορίτσι ονόματι Σάντρα αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα αλλά τα υπερνίκησε με τη βοήθεια του Ιεχωβά. Η ίδια λέει: «Προσευχήθηκα στον Ιεχωβά για βοήθεια, και οι χειρισμοί του με έχουν εντυπωσιάσει. Τώρα ξέρω γιατί ο πατέρας μου μού ανέφερε πολλές φορές τα εδάφια Παροιμίες 3:5, 6: “Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά με όλη σου την καρδιά και να μη στηρίζεσαι στη δική σου κατανόηση. Σε όλες σου τις οδούς αυτόν να λαβαίνεις υπόψη, και αυτός θα κάνει ευθείς τους δρόμους σου”. Είμαι βέβαιη ότι, όπως ο Ιεχωβά με έχει βοηθήσει μέχρι τώρα, θα με βοηθάει για πάντα».

Να Δείχνετε ότι Θυμάστε τον Ιεχωβά Υπομένοντας

Το να θυμόμαστε τον Ιεχωβά συνδέεται με άλλη μία ιδιότητα την οποία τονίζει η Γραφή: «Η . . . υπομονή ας έχει το έργο της πλήρες, για να είστε πλήρεις και υγιείς από όλες τις απόψεις, χωρίς να είστε ελλιπείς σε τίποτα». (Ιακ. 1:4) Τι περιλαμβάνει το να είμαστε «πλήρεις και υγιείς από όλες τις απόψεις»; Περιλαμβάνει την ανάπτυξη των ιδιοτήτων που θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίζουμε τις δοκιμασίες μας έχοντας εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά και όντας αποφασισμένοι να μην παραιτηθούμε ωσότου κάνουν τον κύκλο τους. Αυτό το είδος υπομονής φέρνει μεγάλη ικανοποίηση όταν οι δοκιμές της πίστης μας τελειώνουν. Και πράγματι, πάντοτε τελειώνουν.​—1 Κορ. 10:13.

Ένας παλαίμαχος υπηρέτης του Ιεχωβά ο οποίος έχει αντιμετωπίσει πολλά σοβαρά προβλήματα υγείας εξηγεί τι τον έχει βοηθήσει να υπομείνει: «Προσπαθώ να σκέφτομαι τι κάνει ο Ιεχωβά, όχι τι θέλω να κάνω εγώ. Ακεραιότητα σημαίνει να κρατώ τα μάτια μου προσηλωμένα στους σκοπούς του Θεού, όχι στις επιθυμίες μου. Όταν αντιμετωπίζω προβλήματα, δεν λέω: “Γιατί σε εμένα, Ιεχωβά;” Απλώς συνεχίζω να τον υπηρετώ και προσκολλώμαι σε εκείνον ακόμη και όταν ανακύπτουν απροσδόκητες δυσκολίες».

Σήμερα, η Χριστιανική εκκλησία λατρεύει τον Ιεχωβά «με πνεύμα και αλήθεια». (Ιωάν. 4:23, 24) Ως ομάδα, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν θα ξεχάσουν ποτέ τον Θεό όπως έκανε το έθνος του Ισραήλ. Αλλά το ότι αποτελούμε μέρος της εκκλησίας δεν εγγυάται από μόνο του την προσωπική μας ακεραιότητα. Όπως ο Χάλεβ και ο Ιησούς του Ναυή, έτσι και ο καθένας μας πρέπει να δείχνει ευγνωμοσύνη και υπομονή στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Έχουμε βάσιμους λόγους για να το κάνουμε αυτό, διότι ο Ιεχωβά συνεχίζει να μας καθοδηγεί και να φροντίζει για τον καθένα μας ατομικά σε αυτόν το δύσκολο καιρό του τέλους.

Όπως οι αναμνηστικές πέτρες που έστησε ο Ιησούς του Ναυή, έτσι και το υπόμνημα των πράξεων σωτηρίας του Θεού μάς διαβεβαιώνει ότι εκείνος δεν θα εγκαταλείψει το λαό του. Συνεπώς, είθε να συμμερίζεστε τα αισθήματα του ψαλμωδού ο οποίος έγραψε: «Θα θυμάμαι τις πράξεις του Γιαχ· διότι θα θυμάμαι τα θαυμαστά σου έργα της αρχαιότητας. Και θα στοχάζομαι όλες σου τις ενέργειες, και την πολιτεία σου θα κάνω μέλημά μου».​—Ψαλμ. 77:11, 12.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Ολόκληρο το έθνος αναγκάστηκε να οδοιπορεί σε “διψασμένο έδαφος”

[Ευχαριστίες]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Ενόσω ο Ισραήλ στρατοπέδευε στην Κάδης-βαρνή, στάλθηκαν κατάσκοποι στην Υποσχεμένη Γη

[Ευχαριστίες]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Αφού έζησαν χρόνια στην έρημο, οι Ισραηλίτες μπορούσαν να είναι ευγνώμονες για την εύφορη Υποσχεμένη Γη

[Ευχαριστίες]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Το να μένουμε προσηλωμένοι στους σκοπούς του Ιεχωβά μάς καθιστά ικανούς να υπομένουμε οποιεσδήποτε δυσκολίες αντιμετωπίζουμε