Ο Πιστός Οικονόμος και το Κυβερνών Σώμα Του

«Ποιος άραγε είναι ο πιστός οικονόμος, ο φρόνιμος, τον οποίο ο κύριός του θα διορίσει υπεύθυνο στο υπηρετικό του προσωπικό για να τους δίνει τη μερίδα της τροφής τους στον κατάλληλο καιρό;»​—ΛΟΥΚ. 12:42.

1, 2. Ποιο σημαντικό ερώτημα έθεσε ο Ιησούς καθώς έδινε το σύνθετο σημείο των τελευταίων ημερών;

 ΚΑΘΩΣ έδινε το σύνθετο σημείο των τελευταίων ημερών, ο Ιησούς έθεσε το ερώτημα: «Ποιος άραγε είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος τον οποίο ο κύριός του διόρισε υπεύθυνο στο υπηρετικό προσωπικό του για να τους δίνει την τροφή τους στον κατάλληλο καιρό;» Στη συνέχεια ο Ιησούς είπε ότι αυτός ο δούλος επρόκειτο να ανταμειφθεί για την πιστότητά του με το να διοριστεί υπεύθυνος σε όλα τα υπάρχοντα του Κυρίου.​—Ματθ. 24:45-47.

² Αρκετούς μήνες νωρίτερα, ο Ιησούς είχε θέσει ένα παρόμοιο ερώτημα. (Διαβάστε Λουκάς 12:42-44) Αποκάλεσε το δούλο “οικονόμο” και αναφέρθηκε επίσης στο “υπηρετικό προσωπικό”. Ο οικονόμος είναι ένας διαχειριστής οίκου ο οποίος έχει διοριστεί να επιβλέπει τους υπηρέτες. Αλλά και ο ίδιος ο οικονόμος είναι υπηρέτης. Ποιος είναι αυτός ο δούλος, ή αλλιώς  οικονόμος, και πώς παρέχει “τροφή στον κατάλληλο καιρό”; Είναι ζωτικό να αναγνωρίζουμε όλοι μας τον αγωγό που χρησιμοποιείται για τη διανομή πνευματικής τροφής.

3. (α) Πώς έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν οι σχολιαστές του Χριστιανικού κόσμου τις δηλώσεις του Ιησού σχετικά με το “δούλο”; (β) Ποιος είναι ο «οικονόμος», ή αλλιώς «δούλος», και ποιοι αποτελούν το “υπηρετικό προσωπικό”;

³ Οι σχολιαστές του Χριστιανικού κόσμου θεωρούν συνήθως ότι αυτά τα λόγια του Ιησού αναφέρονται σε όσους έχουν θέσεις ευθύνης μεταξύ των καθ’ ομολογία Χριστιανών. Αλλά ο Ιησούς, ο «κύριος» της παραβολής, δεν είπε ότι θα υπήρχε ένα πλήθος δούλων οι οποίοι θα ήταν διασκορπισμένοι στις διάφορες αιρέσεις του Χριστιανικού κόσμου. Αντίθετα, δήλωσε σαφώς ότι θα υπήρχε μόνο ένας «οικονόμος», ή αλλιώς «δούλος», τον οποίο θα διόριζε υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του. Όπως, λοιπόν, έχει εξηγήσει επανειλημμένα αυτό το περιοδικό, ο οικονόμος πρέπει να αντιπροσωπεύει το «μικρό ποίμνιο» των χρισμένων μαθητών ως συλλογικό σώμα, ως ομάδα. Στα συμφραζόμενα του Ευαγγελίου του Λουκά, ο Ιησούς είχε μόλις αναφερθεί σε αυτούς. (Λουκ. 12:32) Η έκφραση “υπηρετικό προσωπικό” αναφέρεται στην ίδια αυτή ομάδα αλλά τονίζει το ρόλο που παίζουν ως άτομα. Εγείρεται το εξής ενδιαφέρον ερώτημα: Παίζει κάποιον ρόλο το κάθε μέλος αυτής της τάξης του δούλου ατομικά στην παροχή πνευματικής τροφής στον κατάλληλο καιρό; Η απάντηση γίνεται φανερή αν εξετάσουμε προσεκτικά τα όσα λένε οι Γραφές.

Ο Υπηρέτης του Ιεχωβά σε Περασμένους Καιρούς

4. Πώς αναφέρθηκε ο Ιεχωβά στο αρχαίο έθνος του Ισραήλ, και τι αξίζει να επισημάνουμε όσον αφορά εκείνο το έθνος;

⁴ Ο Ιεχωβά περιέγραψε το λαό του, το αρχαίο έθνος του Ισραήλ, ως συλλογικό υπηρέτη. «“Εσείς [πληθυντικός] είστε μάρτυρές μου [πληθυντικός]”, λέει ο Ιεχωβά, “ο υπηρέτης μου [ενικός] τον οποίο εξέλεξα”». (Ησ. 43:10) Όλα τα μέλη του έθνους συμπεριλαμβάνονταν σε εκείνη τη μία τάξη του υπηρέτη. Ωστόσο, αξίζει να επισημάνουμε ότι μόνο οι ιερείς μαζί με τους υπόλοιπους Λευίτες είχαν την ευθύνη να διδάσκουν το έθνος.​—2 Χρον. 35:3· Μαλ. 2:7.

5. Σύμφωνα με τον Ιησού, ποια μεγάλη αλλαγή επρόκειτο να λάβει χώρα;

⁵ Ήταν το έθνος του Ισραήλ ο δούλος για τον οποίο μίλησε ο Ιησούς; Όχι. Αυτό το γνωρίζουμε από τα παρακάτω λόγια του Ιησού στους Ιουδαίους της εποχής του: «Η βασιλεία του Θεού θα αφαιρεθεί από εσάς και θα δοθεί σε έθνος που παράγει τους καρπούς της». (Ματθ. 21:43) Ήταν προφανές ότι επρόκειτο να λάβει χώρα μια αλλαγή. Ο Ιεχωβά θα χρησιμοποιούσε ένα νέο έθνος. Μολαταύτα, όσον αφορά την πνευματική εκπαίδευση, το έργο του δούλου στην παραβολή του Ιησού ακολουθεί ένα πρότυπο παρόμοιο με του “υπηρέτη” του Θεού στον αρχαίο Ισραήλ.

Εμφανίζεται ο Πιστός Δούλος

6. Ποιο νέο έθνος ήρθε σε ύπαρξη την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., και ποιοι γίνονταν μέλη του;

⁶ Το νέο έθνος, ο «Ισραήλ του Θεού», αποτελείται από πνευματικούς Ισραηλίτες. (Γαλ. 6:16· Ρωμ. 2:28, 29· 9:6) Το έθνος αυτό ήρθε σε ύπαρξη με την έκχυση του πνεύματος του Θεού την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. Έκτοτε, όλοι οι χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί γίνονταν μέλη του έθνους που υπηρετούσε πλέον ως η τάξη του δούλου την οποία είχε διορίσει ο Κύριος, ο Ιησούς Χριστός. Σε κάθε μέλος εκείνου του έθνους ανατέθηκε η αποστολή να κηρύττει τα καλά νέα και να κάνει μαθητές. (Ματθ. 28:19, 20) Αλλά θα συμμετείχε κάθε μέλος εκείνης της ομάδας στην παροχή πνευματικής τροφής στον κατάλληλο καιρό; Ας δούμε πώς απαντούν οι Γραφές σε αυτό το ερώτημα.

7. Αρχικά, ποιο ήταν το κύριο έργο των αποστόλων, και πώς διευρύνθηκε αργότερα αυτό το έργο;

⁷ Όταν ο Ιησούς διόρισε τους 12 αποστόλους του, το κύριο έργο τους ήταν να κηρύξουν τα καλά νέα στους άλλους, πράγμα το οποίο στάλθηκαν να κάνουν. (Διαβάστε Μάρκος 3:13-15) Αυτός ο διορισμός εναρμονιζόταν με τη βασική έννοια της λέξης ἀπόστολος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, η οποία προέρχεται από το ρήμα ἀποστέλλω. Ωστόσο, με την πάροδο  του χρόνου και καθώς επρόκειτο να ιδρυθεί η Χριστιανική εκκλησία, ο ρόλος του αποστόλου έγινε «θέση επισκοπής».​—Πράξ. 1:20-26.

8, 9. (α)  Ποιος είχε την κύρια ευθύνη για την παροχή πνευματικής τροφής; (β) Σε ποιους άλλους ανατέθηκαν επιπρόσθετες ευθύνες, πράγμα που επιβεβαιώθηκε από το κυβερνών σώμα;

⁸ Ποιος είχε την κύρια ευθύνη για την παροχή πνευματικής τροφής; Η απάντηση φαίνεται από τα γεγονότα που ακολούθησαν την ημέρα της Πεντηκοστής. Όταν προέκυψε μια αντιλογία σχετικά με την καθημερινή διανομή τροφής στις χήρες, οι 12 απόστολοι συγκέντρωσαν τους μαθητές και είπαν: «Δεν είναι αρεστό να αφήσουμε εμείς το λόγο του Θεού για να μοιράζουμε τροφή σε τραπέζια». (Διαβάστε Πράξεις 6:1-6) Στη συνέχεια διόρισαν άλλους αδελφούς με πνευματικά προσόντα να φροντίζουν για «την αναγκαία αυτή εργασία» ώστε να μπορέσουν εκείνοι να αφοσιωθούν «στη διακονία του λόγου». Αυτή η διευθέτηση απέφερε την ευλογία του Ιεχωβά καθώς «ο λόγος του Θεού συνέχισε να αυξάνει, και ο αριθμός των μαθητών πλήθαινε στην Ιερουσαλήμ πάρα πολύ». (Πράξ. 6:7) Άρα την κύρια ευθύνη για το έργο παροχής πνευματικής τροφής την επωμίζονταν οι απόστολοι.​—Πράξ. 2:42.

⁹ Αργότερα, ανατέθηκαν και σε άλλους βαρυσήμαντες ευθύνες. Ο Παύλος και ο Βαρνάβας, υπό την κατεύθυνση του αγίου πνεύματος, στάλθηκαν ως ιεραπόστολοι από την εκκλησία της Αντιόχειας. Και εκείνοι έγιναν γνωστοί ως απόστολοι, παρότι δεν συμπεριλαμβάνονταν στους αρχικούς 12. (Πράξ. 13:1-3· 14:14· Γαλ. 1:19) Ο διορισμός τους επιβεβαιώθηκε από το κυβερνών σώμα στην Ιερουσαλήμ. (Γαλ. 2:7-10) Λίγο αργότερα, ο Παύλος άρχισε να συμμετέχει στη διανομή πνευματικής τροφής γράφοντας την πρώτη θεόπνευστη επιστολή του.

10. Τον πρώτο αιώνα, συμμετείχαν όλοι οι χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί στην προετοιμασία της πνευματικής τροφής; Εξηγήστε.

¹⁰ Συμμετείχαν, όμως, όλοι οι χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί στην επίβλεψη του έργου κηρύγματος και στην προετοιμασία της πνευματικής τροφής; Όχι. Ο απόστολος Παύλος μάς λέει: «Μήπως όλοι είναι απόστολοι; Μήπως όλοι είναι προφήτες; Μήπως όλοι είναι δάσκαλοι; Μήπως όλοι εκτελούν δυναμικά έργα;» (1 Κορ. 12:29) Παρότι όλοι οι γεννημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί ασχολούνταν με το έργο κηρύγματος, μόνο ένας πολύ περιορισμένος αριθμός​—μόλις οχτώ άντρες—​χρησιμοποιήθηκαν για να γράψουν τα 27 βιβλία των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών.

Ο Πιστός Δούλος στους Σύγχρονους Καιρούς

11. Σε ποια «υπάρχοντα» διορίστηκε υπεύθυνος ο δούλος;

¹¹ Τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 24:45 δείχνουν καθαρά ότι στον καιρό του τέλους θα εξακολουθούσε να ζει στη γη μια τάξη πιστού και φρόνιμου δούλου. Το εδάφιο Αποκάλυψη 12:17 αναφέρεται σε αυτούς ως «τους υπόλοιπους» από το σπέρμα της γυναίκας. Ως ομάδα, αυτό το υπόλοιπο έχει διοριστεί υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντα του Χριστού εδώ στη γη. Τα «υπάρχοντα» που έχει διοριστεί να φροντίζει ο πιστός οικονόμος είναι τα βασιλικά συμφέροντα του Κυρίου στη γη, τα οποία περιλαμβάνουν τους επίγειους υπηκόους της Βασιλείας και τις εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται για το κήρυγμα των καλών νέων.

12, 13. Πώς γνωρίζει ένας Χριστιανός ή μια Χριστιανή ότι έχει την ουράνια κλήση;

¹² Πώς γνωρίζει ένας Χριστιανός ή μια Χριστιανή ότι έχει την ουράνια ελπίδα και ότι συμπεριλαμβάνεται σε αυτό το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών; Η απάντηση βρίσκεται στα λόγια του αποστόλου Παύλου προς όσους έτρεφαν την ίδια ουράνια ελπίδα με αυτόν: «Όλοι όσοι οδηγούνται από το πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι γιοι του Θεού. Διότι εσείς δεν λάβατε πνεύμα δουλείας που προκαλεί πάλι φόβο, αλλά λάβατε πνεύμα υιοθεσίας, με το οποίο φωνάζουμε: “Αββά, Πατέρα!” Το ίδιο το πνεύμα δίνει μαρτυρία μαζί με το πνεύμα μας ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Αν, λοιπόν, είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι όμως με τον Χριστό, με την προϋπόθεση ότι υποφέρουμε μαζί του για να δοξαστούμε και μαζί του».​—Ρωμ. 8:14-17.

 ¹³ Με απλά λόγια, αυτά τα άτομα χρίονται από το άγιο πνεύμα του Θεού και λαβαίνουν ουράνια “κλήση”, δηλαδή πρόσκληση. (Εβρ. 3:1) Αυτή η προσωπική πρόσκληση είναι από τον Θεό. Εκείνοι, με τη σειρά τους, ανταποκρίνονται αμέσως χωρίς ερωτηματικά ή αμφιβολίες και δίχως να φοβούνται να δεχτούν αυτή τη γέννηση ως γιοι του Θεού. (Διαβάστε 1 Ιωάννη 2:20, 21) Επομένως, δεν επιλέγουν οι ίδιοι αυτή την ελπίδα, αλλά ο Ιεχωβά βάζει τη σφραγίδα του, δηλαδή το άγιο πνεύμα του, πάνω τους.​—2 Κορ. 1:21, 22· 1 Πέτρ. 1:3, 4.

Η Σωστή Άποψη

14. Πώς βλέπουν οι χρισμένοι την κλήση τους;

¹⁴ Πώς πρέπει να βλέπουν τον εαυτό τους αυτοί οι χρισμένοι καθώς περιμένουν την ουράνια ανταμοιβή τους; Αυτοί αντιλαμβάνονται ότι, αν και έχουν λάβει μια θαυμάσια πρόσκληση, πρόκειται απλώς και μόνο για πρόσκληση. Πρέπει να παραμείνουν πιστοί μέχρι το θάνατο για να λάβουν αυτό το βραβείο. Με ταπεινοφροσύνη, αυτοί απηχούν τα λόγια του Παύλου: «Αδελφοί, εγώ δεν θεωρώ ακόμη ότι το έχω αποκτήσει· συμβαίνει όμως ένα πράγμα: Ξεχνώντας αυτά που βρίσκονται πίσω και επεκτεινόμενος σε αυτά που βρίσκονται μπροστά, επιδιώκω το στόχο για το βραβείο της άνω κλήσης του Θεού μέσω του Χριστού Ιησού». (Φιλιπ. 3:13, 14) Τα μέλη του χρισμένου υπολοίπου πρέπει να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να “περπατούν αντάξια της κλήσης με την οποία κλήθηκαν, με πλήρη ταπεινοφροσύνη”, κάνοντάς το αυτό «με φόβο και τρόμο».​—Εφεσ. 4:1, 2· Φιλιπ. 2:12· 1 Θεσ. 2:12.

15. Πώς πρέπει να βλέπουν οι Χριστιανοί εκείνους που παίρνουν από τα εμβλήματα στην Ανάμνηση, και πώς βλέπουν τον εαυτό τους οι χρισμένοι;

¹⁵ Από την άλλη πλευρά, πώς πρέπει να βλέπουν οι υπόλοιποι Χριστιανοί κάποιον που ισχυρίζεται ότι έχει λάβει αυτό το χρίσμα και αρχίζει να παίρνει από τα εμβλήματα στην Ανάμνηση; Δεν πρέπει να τον κρίνουν. Το ζήτημα είναι ανάμεσα στο εν λόγω άτομο και στον Ιεχωβά. (Ρωμ. 14:12) Εντούτοις, οι Χριστιανοί που έχουν όντως λάβει αυτό το χρίσμα δεν αξιώνουν ιδιαίτερη προσοχή. Δεν πιστεύουν ότι, επειδή είναι από τους χρισμένους, διαθέτουν ιδιαίτερη «ενόραση», περισσότερη από όση μπορεί να έχουν ακόμα και κάποια πεπειραμένα μέλη του “μεγάλου πλήθους”. (Αποκ. 7:9) Δεν πιστεύουν ότι διαθέτουν απαραιτήτως περισσότερο άγιο πνεύμα από όσο έχουν οι σύντροφοί τους από τα «άλλα πρόβατα». (Ιωάν. 10:16) Δεν  αναμένουν ειδική μεταχείριση ούτε ισχυρίζονται ότι, επειδή παίρνουν από τα εμβλήματα, είναι υπεράνω των διορισμένων πρεσβυτέρων στην εκκλησία.

16-18. (α) Συμμετέχουν όλοι οι χρισμένοι στην παρουσίαση νέων πνευματικών αληθειών; Δώστε παράδειγμα. (β) Γιατί δεν χρειάζεται να συμβουλεύεται το Κυβερνών Σώμα όλους όσους ισχυρίζονται ότι είναι χρισμένοι;

¹⁶ Μήπως αποτελούν όλοι αυτοί οι χρισμένοι απανταχού της γης ένα παγκόσμιο δίκτυο που προβαίνει με κάποιον τρόπο στην αποκάλυψη νέων πνευματικών αληθειών; Όχι. Παρότι ως σύνθετο σώμα η τάξη του δούλου είναι υπεύθυνη για την παροχή τροφής στο πνευματικό σπιτικό, δεν έχουν όλα τα άτομα που απαρτίζουν την τάξη του δούλου τις ίδιες ευθύνες ούτε τους ίδιους διορισμούς εργασίας. (Διαβάστε 1 Κορινθίους 12:14-18) Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, τον πρώτο αιώνα ασχολούνταν όλοι με το ζωτικό έργο κηρύγματος. Αλλά μόνο ένας πολύ περιορισμένος αριθμός ατόμων χρησιμοποιήθηκαν για να γράψουν τα βιβλία της Γραφής και να επιβλέπουν τη Χριστιανική εκκλησία.

¹⁷ Για παράδειγμα, οι Γραφές ενίοτε αναφέρουν ότι “η εκκλησία” αναλαμβάνει συγκεκριμένη δράση για το χειρισμό δικαστικών ζητημάτων. (Ματθ. 18:17) Στην πραγματικότητα, όμως, μόνο οι πρεσβύτεροι αναλαμβάνουν αυτή τη δράση με την ιδιότητά τους ως εκπρόσωποι της εκκλησίας. Οι πρεσβύτεροι δεν επικοινωνούν με όλα τα μέλη της εκκλησίας για να ζητήσουν τις διάφορες γνώμες τους προτού πάρουν μια απόφαση. Θεοκρατικά, εκπληρώνουν το ρόλο που τους έχει ανατεθεί. Ενεργούν εκ μέρους ολόκληρης της εκκλησίας.

¹⁸ Παρόμοια, ένας περιορισμένος αριθμός χρισμένων αντρών έχουν σήμερα την ευθύνη να εκπροσωπούν την τάξη του δούλου. Αποτελούν το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί οι χρισμένοι με το πνεύμα άντρες επιβλέπουν το έργο της Βασιλείας και το πρόγραμμα παροχής πνευματικής τροφής. Όπως και τον πρώτο αιώνα, όμως, το Κυβερνών Σώμα δεν συμβουλεύεται κάθε μέλος της τάξης του δούλου ατομικά προτού πάρει αποφάσεις. (Διαβάστε Πράξεις 16:4, 5) Ωστόσο, όλοι οι χρισμένοι Μάρτυρες ασχολούνται εντατικά με το ζωτικό έργο θερισμού που γίνεται τώρα. Ως τάξη, «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» είναι ένα σώμα, αλλά ως άτομα έχουν διάφορους διορισμούς εργασίας.​—1 Κορ. 12:19-26.

19, 20. Ποια ισορροπημένη άποψη έχει το μεγάλο πλήθος για τον “πιστό και φρόνιμο δούλο” και το Κυβερνών Σώμα του;

¹⁹ Πώς πρέπει να επηρεάζουν τα προαναφερθέντα δεδομένα το διαρκώς αυξανόμενο μεγάλο πλήθος που ελπίζει να ζήσει για πάντα στη γη; Ως μέρος των υπαρχόντων του Βασιλιά, χαίρονται να συνεργάζονται πλήρως με τις διευθετήσεις του Κυβερνώντος Σώματος, το οποίο εκπροσωπεί τον “πιστό και φρόνιμο δούλο”. Τα μέλη του μεγάλου πλήθους εκτιμούν την πνευματική τροφή που παράγεται υπό την κατεύθυνση του Κυβερνώντος Σώματος. Αλλά ταυτόχρονα, ενώ σέβονται το δούλο ως τάξη, τα μέλη του μεγάλου πλήθους προσέχουν να μην εξυψώνουν οποιαδήποτε άτομα ισχυρίζονται ότι αποτελούν μέρος αυτού του δούλου. Κανένας Χριστιανός που είναι πραγματικά χρισμένος με το πνεύμα του Θεού δεν επιθυμεί ούτε αναμένει τέτοια μεταχείριση.​—Πράξ. 10:25, 26· 14:14, 15.

²⁰ Είτε ανήκουμε στο “υπηρετικό προσωπικό” ως μέλη του χρισμένου υπολοίπου είτε είμαστε μέλη του μεγάλου πλήθους, ας είμαστε αποφασισμένοι να συνεργαζόμαστε πλήρως με τον πιστό οικονόμο και το Κυβερνών Σώμα του. Είθε ο καθένας μας να “είναι σε εγρήγορση” και να αποδειχτούμε πιστοί μέχρι το τέλος.​—Ματθ. 24:13, 42.

Θυμάστε;

• Ποιος είναι «ο πιστός και φρόνιμος δούλος», και ποιοι αποτελούν το υπηρετικό προσωπικό;

• Πώς γνωρίζει ένα άτομο ότι έχει την ουράνια κλήση;

• Ποιος έχει την κύρια ευθύνη να ετοιμάζει καινούρια πνευματική τροφή;

• Πώς πρέπει να βλέπει τον εαυτό του ο κάθε χρισμένος;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Σήμερα, το Κυβερνών Σώμα εκπροσωπεί την τάξη του πιστού και φρόνιμου δούλου. Παρόμοια διευθέτηση υπήρχε τον πρώτο αιώνα