Βρήκα Νόημα στη Ζωή

Αφήγηση από τον Γκασπάρ Μαρτίνεθ

Από μερικές απόψεις, η ιστορία μου είναι η απλή ιστορία ενός φτωχού χωριατόπαιδου το οποίο πλούτισε στην πόλη. Όπως θα διαπιστώσετε, όμως, ο πλούτος που απέκτησα δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα.

ΜΕΓΑΛΩΣΑ σε μια άγονη περιοχή τη δεκαετία του 1930 στην επαρχία Ριόχα της βόρειας Ισπανίας. Σε ηλικία δέκα ετών, αναγκάστηκα να αφήσω το σχολείο, αλλά μέχρι τότε είχα μάθει να διαβάζω και να γράφω. Μαζί με τα έξι αδέλφια μου, περνούσα τις μέρες μου στους αγρούς βόσκοντας πρόβατα ή καλλιεργώντας τα χωραφάκια μας.

Η φτώχεια μάς έκανε να δίνουμε μεγάλη σημασία στα υλικά πράγματα. Ζηλεύαμε εκείνους που είχαν περισσότερα αποκτήματα από εμάς. Εντούτοις, ο Καθολικός επίσκοπος είπε κάποτε ότι το χωριό μας ήταν «το πιο θρησκευόμενο χωριό της επισκοπής του». Ούτε που φανταζόταν ότι, με τον καιρό, πολλοί θα εγκατέλειπαν τον Καθολικισμό.

Έρευνα για Κάτι Καλύτερο

Παντρεύτηκα τη Μερθέδες, μια κοπέλα από το χωριό μου. Σύντομα, αποκτήσαμε έναν γιο. Το 1957 μετακομίσαμε στην κοντινή πόλη Λογρόνιο, όπου εγκαταστάθηκε τελικά και όλη η οικογένειά μου. Γρήγορα αντιλήφθηκα ότι, ως ανειδίκευτος εργάτης, είχα ελάχιστες δυνατότητες να εξασφαλίσω ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Αναρωτιόμουν, λοιπόν, πού θα μπορούσα να στραφώ για καθοδήγηση. Άρχισα να κάνω έρευνα στην τοπική βιβλιοθήκη, παρότι δεν ήξερα τι έπρεπε να ψάξω.

Αργότερα, άκουσα για μια ραδιοφωνική εκπομπή που πρόσφερε μαθήματα μελέτης της Γραφής δι’ αλληλογραφίας. Λίγο καιρό αφότου ολοκλήρωσα αυτά τα μαθήματα, ήρθαν σε επαφή μαζί μου κάποιοι Ευαγγελικοί Προτεστάντες. Έπειτα από μια δυο επισκέψεις στον τόπο λατρείας τους, διέκρινα ότι υπήρχε ανταγωνισμός ανάμεσα στα επιφανή μέλη της ομάδας. Δεν ξαναπήγα εκεί, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες.

Τα Λέπια Πέφτουν από τα Μάτια Μου

Το 1964 επισκέφτηκε το σπίτι μας κάποιος νεαρός που ονομαζόταν Εουχένιο. Ανήκε στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, μια θρησκεία για την οποία δεν είχα ακούσει ποτέ προηγουμένως. Ωστόσο, ήμουν πολύ πρόθυμος να συζητήσω για την Αγία Γραφή. Νόμιζα ότι είχα καλή γνώση των Γραφών. Απαντούσα χρησιμοποιώντας μερικά από τα εδάφια που είχα μάθει στη σειρά μαθημάτων δι’ αλληλογραφίας. Παρότι προσπάθησα να υπερασπιστώ κάποια Προτεσταντικά δόγματα, βαθιά μέσα μου δεν τα πίστευα.

Έπειτα από δύο μεγάλες συζητήσεις, έπρεπε να παραδεχτώ ότι ο Εουχένιο χειριζόταν το  Λόγο του Θεού με μεγάλη επιδεξιότητα. Έμεινα έκπληκτος βλέποντάς τον να βρίσκει εύκολα τα εδάφια και να εξηγεί την εφαρμογή τους, αν και είχε πάει στο σχολείο λιγότερα χρόνια από ό,τι εγώ. Ο Εουχένιο μου έδειξε μέσα από τη Γραφή ότι ζούμε στις τελευταίες ημέρες και ότι η Βασιλεία του Θεού θα φέρει σύντομα μια παραδεισιακή γη. Όλα αυτά μου κέντρισαν το ενδιαφέρον.​—Ψαλμ. 37:11, 29· Ησ. 9:6, 7· Ματθ. 6:9, 10.

Δέχτηκα πρόθυμα να κάνω Γραφική μελέτη. Στην ουσία όλα όσα μάθαινα ήταν καινούρια και άγγιξαν την καρδιά μου. Απέκτησα ελπίδα, μια ελπίδα για την οποία άξιζε να ζω. Η έρευνά μου είχε πλέον ολοκληρωθεί. Οι προσπάθειες που έκανα να βελτιώσω την κοινωνική μου θέση έμοιαζαν τώρα ανούσιες, και τα προβλήματα εργασίας με τα οποία πάλευα έπαψαν να είναι τόσο σημαντικά. Άλλωστε, ακόμη και η αρρώστια και ο θάνατος πρόκειται να εξαλειφθούν!​—Ησ. 33:24· 35:5, 6· Αποκ. 21:4.

Αμέσως άρχισα να λέω στους συγγενείς μου αυτά που μάθαινα, εξηγώντας τους με ενθουσιασμό ότι ο Θεός υπόσχεται να φέρει σε ύπαρξη μια παραδεισιακή γη όπου τα πιστά άτομα θα ζουν για πάντα.

Η Οικογένειά μου Δέχεται τη Γραφική Αλήθεια

Σύντομα, περίπου δώδεκα άτομα από την οικογένειά μου αποφασίσαμε να συγκεντρωνόμαστε κάθε Κυριακή απόγευμα στο σπίτι του θείου μου και να συζητάμε για τις Γραφικές υποσχέσεις. Αφιερώναμε δύο με τρεις ώρες κάθε εβδομάδα σε αυτές τις συζητήσεις. Όταν ο Εουχένιο είδε ότι τόσο πολλοί συγγενείς μου εκδήλωναν ενδιαφέρον για τη Γραφή, διευθέτησε να μελετήσει με κάθε οικογένεια χωριστά.

Κάποιοι άλλοι συγγενείς μου ζούσαν στο Ντουράνγκο, μια κωμόπολη γύρω στα 120 χιλιόμετρα μακριά, όπου δεν υπήρχαν Μάρτυρες. Έτσι λοιπόν, τρεις μήνες αργότερα, πήρα δύο μέρες άδεια για να τους επισκεφτώ με σκοπό να τους εξηγήσω την καινούρια μου πίστη. Κάθε βράδυ στη διάρκεια εκείνης της επίσκεψης, συγκεντρωνόμασταν γύρω στα δέκα άτομα και τους μιλούσα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Όλοι τους άκουγαν με ευχαρίστηση. Όταν η σύντομη επίσκεψή μου ολοκληρώθηκε, τους άφησα μερικές Άγιες Γραφές και Γραφικά έντυπα. Έκτοτε, κρατήσαμε επαφή μεταξύ μας.

Όταν έφτασαν Μάρτυρες στο Ντουράνγκο​—όπου κανένας άλλος δεν είχε κηρύξει προηγουμένως—​βρήκαν 18 άτομα που ανυπομονούσαν να κάνουν Γραφική μελέτη. Οι Μάρτυρες έκαναν με χαρά διευθετήσεις ώστε κάθε οικογένεια να έχει τη δική της μελέτη.

Μέχρι τότε, η Μερθέδες δεν φαινόταν δεκτική στην αλήθεια, όχι τόσο επειδή δεν συμφωνούσε με τις Γραφικές διδασκαλίες όσο επειδή φοβόταν τον κόσμο. Το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν απαγορευμένο εκείνον τον καιρό στην Ισπανία, και έτσι πίστευε ότι οι αρχές θα απέβαλλαν τα δυο παιδιά μας από το σχολείο και ότι όλοι μας θα στιγματιζόμασταν κοινωνικά. Αλλά όταν είδε ότι όλη η οικογένεια δεχόταν τη Γραφική αλήθεια, θέλησε και εκείνη να κάνει μελέτη.

Μέσα σε δύο χρόνια, 40 μέλη της οικογένειάς μου έγιναν Μάρτυρες του Ιεχωβά και βαφτίστηκαν συμβολίζοντας την αφιέρωσή τους να υπηρετούν τον Θεό. Ναι, υιοθέτησαν το στόχο και το σκοπό που είχα και εγώ στη ζωή. Ένιωθα ότι είχα πετύχει κάτι πραγματικά αξιόλογο. Είχαμε ευλογηθεί με άφθονα πνευματικά πλούτη.

Με τα Χρόνια, Αυξήθηκαν και τα Πλούτη

Τα επόμενα 20 χρόνια, αφοσιώθηκα στην ανατροφή των δύο αγοριών μας και στην υποστήριξη της τοπικής εκκλησίας. Όταν η Μερθέδες και εγώ μετακομίσαμε στο Λογρόνιο, υπήρχαν μόνο γύρω στους 20 Μάρτυρες σε αυτή την πόλη των 100.000 περίπου κατοίκων. Σύντομα, μου δόθηκαν πολλές ευθύνες μέσα στην εκκλησία.

Κατόπιν, όταν ήμουν 56 ετών, το εργοστάσιο όπου εργαζόμουν έκλεισε ξαφνικά και έμεινα άνεργος. Ανέκαθεν ήθελα πολύ να αρχίσω την ολοχρόνια διακονία, και έτσι εκμεταλλεύτηκα αυτές τις νέες περιστάσεις και έγινα σκαπανέας. Η σύνταξη που πήρα ήταν πενιχρή και δεν ήταν εύκολο να ζούμε μόνο με αυτήν. Η Μερθέδες βοηθούσε εργαζόμενη μερικές ώρες ως καθαρίστρια. Έτσι καταφέρναμε να τα βγάζουμε πέρα και ποτέ δεν μας έλειψαν τα αναγκαία. Υπηρετώ ακόμη ως σκαπανέας, ενώ η σύζυγός μου υπηρετεί κατά καιρούς ως  βοηθητική σκαπάνισσα, απολαμβάνοντας πάρα πολύ το έργο κηρύγματος.

Πριν από λίγα χρόνια, η Μερθέδες έδινε τακτικά τα περιοδικά μας σε μια νεαρή γυναίκα που ονομαζόταν Μέρτσε, η οποία όταν ήταν παιδί έκανε Γραφική μελέτη. Η Μέρτσε διάβαζε τα έντυπα με ενδιαφέρον, και η Μερθέδες πρόσεξε ότι εκείνη εξακολουθούσε να έχει μέσα της εκτίμηση για τη Γραφική αλήθεια. Τελικά, η Μέρτσε συμφώνησε να κάνει Γραφική μελέτη και άρχισε να προοδεύει. Αλλά ο σύζυγός της, ο Βιθέντε, έπινε πολύ και δεν μπορούσε να στεριώσει σε μια δουλειά, γι’ αυτό και δεν τη συντηρούσε οικονομικά. Ο εθισμός του στο αλκοόλ απειλούσε να καταστρέψει το γάμο τους.

Η Μερθέδες πρότεινε στη Μέρτσε να πει στον Βιθέντε να μου μιλήσει, πράγμα που εκείνος τελικά έκανε. Έπειτα από αρκετές επισκέψεις, δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη. Ο Βιθέντε άρχισε να αλλάζει, κόβοντας το ποτό για λίγες μέρες κάθε φορά. Έπειτα, οι περίοδοι αποχής του διαρκούσαν μία εβδομάδα ή και περισσότερο. Τελικά έκοψε το ποτό εντελώς. Η όψη του βελτιώθηκε αισθητά και η οικογένειά του απέκτησε ενότητα. Ολόκληρη η οικογένεια​—τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγος και η κόρη του—​παρέχει πολύ καλή υποστήριξη στη μικρή εκκλησία στα Κανάρια Νησιά όπου ζουν τώρα.

Αναδρομή σε μια Ζωή Γεμάτη Νόημα

Μολονότι κάποιοι από τους συγγενείς μου που έμαθαν τις Γραφικές διδασκαλίες πριν από χρόνια έχουν πεθάνει τώρα, η ευρύτερη οικογένειά μας συνεχίζει να μεγαλώνει και ο Θεός μάς έχει ευλογήσει πλουσιοπάροχα. (Παρ. 10:22) Πόσο ικανοποιητικό είναι να βλέπω ότι σχεδόν όλοι όσοι είχαν αρχίσει να μελετούν την Αγία Γραφή πριν από 40 χρόνια​—καθώς και τα παιδιά και τα εγγόνια τους—​συνεχίζουν να υπηρετούν πιστά τον Ιεχωβά!

Τώρα έχω πάρα πολλούς σαρκικούς συγγενείς που είναι Μάρτυρες, και πολλοί από αυτούς υπηρετούν ως πρεσβύτεροι, διακονικοί υπηρέτες και σκαπανείς. Ο μεγαλύτερος γιος μου και η σύζυγός του υπηρετούν στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Μαδρίτη. Όταν γνώρισα την αλήθεια, υπήρχαν γύρω στους 3.000 Μάρτυρες στην Ισπανία. Σήμερα υπάρχουν πάνω από 100.000. Απολαμβάνω πλήρως την ολοχρόνια διακονία και είμαι πολύ ευγνώμων στον Θεό για την υπέροχη ζωή που έχω ζήσει στην υπηρεσία του. Παρά τη λιγοστή σχολική εκπαίδευση που έχω λάβει, είμαι σε θέση να υπηρετώ κατά καιρούς ως αναπληρωτής επίσκοπος περιοχής.

Πριν από λίγα χρόνια, διαπίστωσα ότι το χωριό όπου μεγάλωσα είχε ερημωθεί. Η φτώχεια ανάγκασε τελικά όλους τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα χωράφια και τα σπίτια τους και να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή. Το ευτύχημα είναι ότι ένας μεγάλος αριθμός από εκείνους τους μετανάστες​—μεταξύ των οποίων και εγώ—​έχουν βρει πνευματικούς θησαυρούς. Μάθαμε ότι η ζωή έχει όντως νόημα και ότι η υπηρεσία προς τον Ιεχωβά φέρνει τη μεγαλύτερη χαρά που μπορεί να φανταστεί κανείς.

[Εικόνα στη σελίδα 32]

Σχεδόν όλα τα μέλη της οικογένειας του αδελφού Μαρτίνεθ που είναι στην αλήθεια