Θεωρείτε Πολύτιμα Όσα Έχει Κάνει ο Ιεχωβά για να σας Απελευθερώσει;

«Ευλογημένος να είναι ο Ιεχωβά, ο Θεός του Ισραήλ, επειδή έχει στρέψει την προσοχή του και έχει εκτελέσει απελευθέρωση για το λαό του».​—ΛΟΥΚ. 1:68.

1, 2. Με ποιο παράδειγμα θα μπορούσε να καταδειχτεί η σοβαρότητα της παρούσας κατάστασής μας, και ποιες ερωτήσεις θα εξετάσουμε;

 ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ότι βρίσκεστε σε κάποιο κρεβάτι νοσοκομείου, σε έναν θάλαμο όπου όλοι πάσχουν από την ίδια αρρώστια, μια θανατηφόρα νόσο για την οποία δεν υπάρχει γνωστή θεραπεία. Όταν ακούτε ότι κάποιος γιατρός ηγείται μιας προσπάθειας για να βρεθεί θεραπεία, γεμίζετε ελπίδα. Περιμένετε με αγωνία να μάθετε οποιαδήποτε εξέλιξη. Μια μέρα, ακούτε ότι βρέθηκε η θεραπεία! Ο γιατρός που έκανε αυτή τη σημαντική ανακάλυψη θυσίασε πάρα πολλά για να γίνει εφικτή η θεραπεία. Πώς θα αντιδρούσατε; Ασφαλώς, η καρδιά σας θα ξεχείλιζε από σεβασμό και εκτίμηση για τον άνθρωπο που άνοιξε το δρόμο ώστε να γλιτώσετε το θάνατο τόσο εσείς όσο και πολλοί άλλοι.

² Αυτό το σενάριο μπορεί να φαίνεται ακραίο, αλλά μοιάζει με μια πραγματικότητα που όλοι αντιμετωπίζουμε. Ο καθένας μας βρίσκεται σε μια κατάσταση πολύ πιο σοβαρή από αυτήν που περιγράψαμε. Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα έναν σωτήρα. (Διαβάστε Ρωμαίους 7:24) Για να μας απελευθερώσει, ο Ιεχωβά έχει θυσιάσει πάρα πολλά. Και ο Γιος του επίσης έχει κάνει μεγάλες θυσίες. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, τέσσερις βασικές ερωτήσεις. Γιατί χρειαζόμαστε απελευθέρωση;  Ποιο ήταν το κόστος της απελευθέρωσής μας για τον Ιησού; Ποιο ήταν το κόστος για τον Ιεχωβά; Και πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι θεωρούμε πολύτιμη τη θεϊκή απελευθέρωση;

Γιατί Χρειαζόμαστε Απελευθέρωση

3. Από ποια άποψη μπορεί να παραβληθεί η αμαρτία με πανδημία;

³ Σύμφωνα με κάποιον πρόσφατο υπολογισμό, μια από τις χειρότερες πανδημίες στην ανθρώπινη ιστορία ήταν η ισπανική γρίπη του 1918, η οποία θανάτωσε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Άλλες ασθένειες είναι πιο θανατηφόρες κατά μία έννοια. Μολονότι μπορεί να προσβάλλουν λιγότερους ανθρώπους, θανατώνουν μεγαλύτερο ποσοστό προσβληθέντων. a Πώς θα μπορούσαμε, όμως, να παραβάλουμε την αμαρτία με μια τέτοια πανδημία; Θυμηθείτε τα λόγια του εδαφίου Ρωμαίους 5:12: «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». Το ποσοστό μόλυνσης από την αμαρτία είναι 100 τοις εκατό, εφόσον όλοι οι ατελείς άνθρωποι αμαρτάνουν. (Διαβάστε Ρωμαίους 3:23) Και ποιο είναι το ποσοστό θνησιμότητας; Ο Παύλος έγραψε ότι η αμαρτία φέρνει το θάνατο «σε όλους τους ανθρώπους».

4. Ποια είναι η άποψη του Ιεχωβά για τη διάρκεια της ζωής μας, και πώς διαφέρει αυτή από την άποψη πολλών σήμερα;

⁴ Πολλοί σήμερα δεν θεωρούν την αμαρτία και το θάνατο ως κάτι τόσο τραγικό. Ανησυχούν για το λεγόμενο πρόωρο θάνατο, αλλά χαρακτηρίζουν «φυσιολογικό» το θάνατο που σφίγγει τους ανθρώπους σιγά σιγά στη λαβή του καθώς γερνούν. Είναι πολύ εύκολο να ξεχνούν οι άνθρωποι την άποψη του Δημιουργού για αυτό το ζήτημα. Η διάρκεια της ζωής μας είναι απείρως μικρότερη από ό,τι ήθελε εκείνος. Στην πραγματικότητα, κανένας άνθρωπος δεν έχει ζήσει ούτε «μία ημέρα» από τη σκοπιά του Ιεχωβά. (2 Πέτρ. 3:8) Να γιατί λέει ο Λόγος του Θεού ότι η ζωή μας είναι τόσο εφήμερη όσο το χορτάρι ή μια εκπνοή. (Ψαλμ. 39:5· 1 Πέτρ. 1:24) Χρειάζεται να βλέπουμε το ζήτημα από αυτή την άποψη. Γιατί; Διότι αν κατανοήσουμε τη σοβαρότητα της «ασθένειας» που μας μαστίζει, μπορούμε να εκτιμήσουμε καλύτερα πόση αξία έχει η «θεραπεία»​—η απελευθέρωσή μας.

5. Ποιο είναι το κόστος της αμαρτίας για τον καθένα μας;

⁵ Για να καταλάβουμε τη σοβαρότητα της αμαρτίας και των συνεπειών της, πρέπει να προσπαθήσουμε να συνειδητοποιήσουμε ποιο είναι το κόστος για εμάς. Εκ πρώτης όψεως, αυτό ίσως είναι δύσκολο, επειδή η αμαρτία μάς έχει κοστίσει κάτι που δεν έχουμε βιώσει ποτέ ως τώρα. Ο Αδάμ και η Εύα απολάμβαναν στην αρχή τέλεια ανθρώπινη ζωή. Όντας τέλειοι διανοητικά και σωματικά, μπορούσαν να ελέγχουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις τους, εφόσον το επέλεγαν. Επομένως, μπορούσαν ελεύθερα να αναπτύσσονται ως υπηρέτες του Ιεχωβά Θεού, να αξιοποιούν στο πλήρες τις τεράστιες δυνατότητες που είχαν. Αντί για αυτό, εκείνοι πέταξαν το πολύτιμο δώρο που τους είχε δοθεί. Επιλέγοντας να αμαρτήσουν εναντίον του Ιεχωβά, στέρησαν τόσο από τον εαυτό τους όσο και από τους απογόνους τους το είδος της ζωής που τους επιφύλασσε ο Ιεχωβά. (Γέν. 3:16-19) Παράλληλα, επέφεραν και στον εαυτό τους και σε εμάς την τρομερή «ασθένεια» για την οποία συζητάμε. Δικαίως, ο Ιεχωβά τούς καταδίκασε. Σε εμάς, όμως, προσφέρει την ελπίδα της απελευθέρωσης.​—Ψαλμ. 103:10.

Ποιο Ήταν το Κόστος της Απελευθέρωσής μας για τον Ιησού

6, 7. (α) Πώς έδειξε για πρώτη φορά ο Ιεχωβά ότι η απελευθέρωσή μας θα είχε μεγάλο κόστος; (β) Τι μπορούμε να μάθουμε από τις θυσίες τις οποίες πρόσφερε ο Άβελ και οι πατριάρχες που προηγήθηκαν του Νόμου;

⁶ Ο Ιεχωβά γνώριζε ότι το κόστος για την απελευθέρωση των απογόνων του Αδάμ και της Εύας θα ήταν πολύ μεγάλο. Μαθαίνουμε κάτι για αυτό το κόστος από την προφητεία που είναι καταγραμμένη στο εδάφιο Γένεση 3:15. Ο Ιεχωβά θα παρείχε ένα «σπέρμα», έναν σωτήρα, ο οποίος κάποια ημέρα θα συνέτριβε τον Σατανά, αφανίζοντάς τον. Στο μεταξύ, όμως, αυτός ο σωτήρας θα υφίστατο παθήματα​—μια συμβολική πληγή  στη φτέρνα. Κάτι τέτοιο θα ήταν βέβαια οδυνηρό και εξουθενωτικό, αλλά τι σήμαινε πραγματικά; Τι ακριβώς θα χρειαζόταν να υπομείνει ο Εκλεγμένος του Ιεχωβά;

⁷ Για να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από την αμαρτία, ο σωτήρας θα έπρεπε να προμηθεύσει ένα μέσο εξιλέωσης, έναν τρόπο με τον οποίο θα εξουδετερώνονταν οι συνέπειες της αμαρτίας ώστε να συμφιλιωθούν οι άνθρωποι με τον Θεό. Τι θα περιλάμβανε αυτό; Από πολύ νωρίς υπήρξαν ενδείξεις ότι θα απαιτούνταν μια θυσία. Όταν ο πρώτος πιστός άνθρωπος, ο Άβελ, πρόσφερε θυσίες ζώων στον Ιεχωβά, έλαβε τη θεϊκή επιδοκιμασία. Αργότερα, θεοφοβούμενοι πατριάρχες όπως ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Ιακώβ και ο Ιώβ πρόσφεραν παρόμοιες θυσίες, με τις οποίες ευαρεστήθηκε ο Θεός. (Γέν. 4:4· 8:20, 21· 22:13· 31:54· Ιώβ 1:5) Αιώνες αργότερα, ο Μωσαϊκός Νόμος έριξε περισσότερο φως στο ζήτημα της θυσίας.

8. Τι έκανε ο αρχιερέας την ετήσια Ημέρα της Εξιλέωσης;

⁸ Από τις πιο σημαντικές θυσίες τις οποίες απαιτούσε ο Νόμος ήταν οι θυσίες που προσφέρονταν την ετήσια Ημέρα της Εξιλέωσης. Εκείνη την ημέρα ο αρχιερέας εκτελούσε μια σειρά συμβολικών ενεργειών. Πρόσφερε θυσίες στον Ιεχωβά προκειμένου να γίνει δυνατή η εξιλέωση για τις αμαρτίες​—πρώτα της ιερατικής τάξης και κατόπιν των μη ιερατικών φυλών. Ο αρχιερέας έμπαινε στα Άγια των Αγίων της σκηνής της μαρτυρίας ή του ναού, όπου μόνο αυτός μπορούσε να μπει και μόνο τη συγκεκριμένη ημέρα του χρόνου. Εκεί τίναζε το αίμα των θυσιών μπροστά στην κιβωτό της διαθήκης. Πάνω από εκείνο το ιερό κιβώτιο εμφανιζόταν μερικές φορές ένα λαμπερό, φωτεινό σύννεφο, το οποίο αντιπροσώπευε την παρουσία του Ιεχωβά Θεού.​—Έξοδ. 25:22· Λευιτ. 16:1-30.

9. (α) Την Ημέρα της Εξιλέωσης, ποιον εξεικόνιζε ο αρχιερέας, και τι υποδήλωναν οι θυσίες που πρόσφερε αυτός; (β) Τι αντιπροσώπευε η είσοδος του αρχιερέα στα Άγια των Αγίων;

⁹ Ο απόστολος Παύλος αποκάλυψε υπό θεϊκή έμπνευση τη σημασία αυτών των συμβολικών ενεργειών. Έδειξε ότι ο αρχιερέας εξεικόνιζε τον Μεσσία, τον Ιησού Χριστό, ενώ η προσφορά των θυσιών υποδήλωνε το θυσιαστικό θάνατο του Χριστού. (Εβρ. 9:11-14) Αυτή η τέλεια θυσία θα παρείχε πραγματική εξιλέωση για δύο ομάδες ανθρώπων​—την ιερατική τάξη των 144.000 χρισμένων με το πνεύμα αδελφών του Χριστού και τα «άλλα πρόβατα». (Ιωάν. 10:16) Όταν ο αρχιερέας έμπαινε στα Άγια των Αγίων, προσκίαζε την είσοδο του Ιησού στον ίδιο τον ουρανό για να παρουσιάσει ενώπιον του Ιεχωβά Θεού την αξία της λυτρωτικής θυσίας.​—Εβρ. 9:24, 25.

10. Σύμφωνα με τις προφητείες της Γραφής, τι επρόκειτο να υποστεί ο Μεσσίας;

¹⁰ Είναι σαφές, λοιπόν, ότι η απελευθέρωση των απογόνων του Αδάμ και της Εύας θα είχε μεγάλο κόστος. Ο Μεσσίας θα έπρεπε να θυσιάσει τη ζωή του! Οι προφήτες των Εβραϊκών Γραφών παρουσίασαν με παραστατικό τρόπο αυτή την αλήθεια. Λόγου χάρη, ο προφήτης Δανιήλ δήλωσε ρητά ότι “ο Μεσσίας ο Ηγέτης” επρόκειτο να «εκκοπεί», δηλαδή να εκτελεστεί, ώστε «να γίνει εξιλέωση για το σφάλμα». (Δαν. 9:24-26) Ο Ησαΐας προείπε ότι ο Μεσσίας επρόκειτο να απορριφθεί, να διωχθεί και να εκτελεστεί, ή αλλιώς να διατρυπηθεί, για να βαστάξει τις αμαρτίες των ατελών ανθρώπων.​—Ησ. 53:4, 5, 7.

11. Με ποιους τρόπους έδειξε ο Γιος του Ιεχωβά ότι ήταν πρόθυμος να θυσιαστεί για την απελευθέρωσή μας;

¹¹ Προτού έρθει στη γη, ο μονογενής Γιος του Θεού γνώριζε καλά τι κόστος θα είχε για εκείνον η απελευθέρωσή μας. Θα έπρεπε να υποφέρει τρομερά και να θανατωθεί. Όταν ο Πατέρας του  τον δίδαξε αυτές τις αλήθειες, μήπως εκείνος έκανε πίσω ή στασίασε; Κάθε άλλο! Υποτάχθηκε πρόθυμα στην κατεύθυνση του Πατέρα του. (Ησ. 50:4-6) Παρόμοια και εδώ στη γη, ο Ιησούς εκτέλεσε υπάκουα το θέλημα του Πατέρα του. Γιατί το έκανε αυτό; Ο ίδιος ανέφερε έναν λόγο όταν είπε: «Αγαπώ τον Πατέρα». Ανέφερε και άλλον λόγο δηλώνοντας: «Κανείς δεν έχει αγάπη μεγαλύτερη από αυτήν, από το να παραδώσει την ψυχή του για χάρη των φίλων του». (Ιωάν. 14:31· 15:13) Έτσι λοιπόν, η απελευθέρωσή μας οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στην αγάπη του Γιου του Ιεχωβά. Μολονότι του κόστισε την τέλεια ανθρώπινη ζωή του, τη θυσίασε ευχαρίστως για τη δική μας απελευθέρωση.

Ποιο Ήταν το Κόστος της Απελευθέρωσής μας για τον Ιεχωβά

12. Τίνος το θέλημα εκφράζεται μέσω του λύτρου, και γιατί το προμήθευσε αυτός;

¹² Ο Ιησούς δεν ήταν ο Πρωτουργός ή ο Εμπνευστής της λυτρωτικής θυσίας. Απεναντίας, αυτό το μέσο απελευθέρωσης αποτελούσε βασικό χαρακτηριστικό του θελήματος του Ιεχωβά. Ο απόστολος Παύλος υποδήλωσε ότι το θυσιαστήριο του ναού, πάνω στο οποίο προσφέρονταν οι θυσίες, αντιπροσώπευε το θέλημα του Ιεχωβά. (Εβρ. 10:10) Συνεπώς, η απελευθέρωση την οποία λαβαίνουμε μέσω της θυσίας του Χριστού είναι κάτι που οφείλουμε, πρώτον και κύριον, στον Ιεχωβά. (Λουκ. 1:68) Αποτελεί έκφραση του τέλειου θελήματός του και της μεγάλης του αγάπης για τους ανθρώπους.​—Διαβάστε Ιωάννης 3:16.

13, 14. Πώς μπορεί το παράδειγμα του Αβραάμ να μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε τα όσα έκανε ο Ιεχωβά για χάρη μας;

¹³ Τι κόστος είχε για τον Ιεχωβά αυτή η έκφραση της αγάπης του για εμάς; Είναι δύσκολο να το συλλάβουμε. Ωστόσο, υπάρχει μια αφήγηση στην Αγία Γραφή που μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε πιο καθαρά το ζήτημα. Ο Ιεχωβά ζήτησε από τον πιστό Αβραάμ να κάνει κάτι εξαιρετικά δύσκολο​—να προσφέρει ως θυσία το γιο του τον Ισαάκ. Ασφαλώς, ο Αβραάμ ήταν στοργικός πατέρας. Μιλώντας στον ίδιο, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε για τον Ισαάκ την έκφραση “ο μοναχογιός σου που τόσο αγαπάς”. (Γέν. 22:2) Εντούτοις, ο Αβραάμ διέκρινε ότι το να κάνει το θέλημα του Ιεχωβά ήταν ακόμη πιο σημαντικό από την αγάπη του για τον Ισαάκ. Ο Αβραάμ, λοιπόν, υπάκουσε. Αλλά ο Ιεχωβά δεν άφησε τον Αβραάμ να κάνει αυτό που ο Ίδιος θα έκανε κάποτε. Ο Θεός έστειλε έναν άγγελο για να τον σταματήσει τη στιγμή που ήταν έτοιμος να θυσιάσει το γιο του. Ο Αβραάμ ήταν τόσο αποφασισμένος να υπακούσει στον Θεό του σε εκείνη τη δύσκολη δοκιμασία ώστε είχε την πεποίθηση ότι η μόνη του ελπίδα να ξαναδεί ζωντανό το νεαρό γιο του ήταν η ανάσταση. Πίστευε όμως ακράδαντα ότι ο Θεός θα εκτελούσε μια τέτοια ανάσταση. Πράγματι, ο Παύλος είπε ότι ο Αβραάμ έλαβε τον Ισαάκ από τους νεκρούς «με παραβολικό τρόπο».​—Εβρ. 11:19.

¹⁴ Μπορείτε να αισθανθείτε έστω και στο ελάχιστο τον πόνο που ένιωθε ο Αβραάμ καθώς ετοιμαζόταν να προσφέρει το γιο του; Κατά μία έννοια, η εμπειρία του Αβραάμ δείχνει παραστατικά πώς ένιωσε ο Ιεχωβά όταν θυσίασε αυτόν που αποκάλεσε «ο Γιος μου ο αγαπητός». (Ματθ. 3:17) Να θυμάστε, όμως, ότι ο πόνος του Ιεχωβά πιθανότατα ήταν ακόμη πιο έντονος. Ο Ιεχωβά και ο Γιος του είχαν απολαύσει τη συναναστροφή ο ένας του άλλου επί αμέτρητα εκατομμύρια, ίσως και δισεκατομμύρια, χρόνια. Ο Γιος έβρισκε χαρά καθώς εργαζόταν με τον Πατέρα ως ο αγαπητός «δεξιοτέχνης εργάτης» του και ως ο Εκπρόσωπός  του, «ο Λόγος». (Παρ. 8:22, 30, 31· Ιωάν. 1:1) Αυτό που υπέμεινε ο Ιεχωβά καθώς έβλεπε τον Γιο του να βασανίζεται, να χλευάζεται και κατόπιν να εκτελείται ως εγκληματίας ξεπερνάει κατά πολύ τα όσα μπορούμε να αντιληφθούμε. Η απελευθέρωσή μας είχε πολύ υψηλό κόστος για τον Ιεχωβά! Πώς μπορούμε, λοιπόν, να δείχνουμε ότι θεωρούμε πολύτιμη αυτή την απελευθέρωση;

Πώς Μπορείτε να Δείχνετε ότι Θεωρείτε Πολύτιμη την Απελευθέρωση;

15. Πώς ολοκλήρωσε ο Ιησούς τη μεγάλη πράξη της εξιλέωσης, και τι έγινε εφικτό μέσω αυτής;

¹⁵ Ο Ιησούς ολοκλήρωσε τη μεγάλη πράξη της εξιλέωσης μετά την ανάστασή του και την ανάληψή του στον ουρανό. Όταν βρέθηκε και πάλι μαζί με τον αγαπημένο του Πατέρα, παρουσίασε ενώπιόν Του την αξία της θυσίας του. Ακολούθησαν μεγάλες ευλογίες. Έγινε εφικτή η πλήρης συγχώρηση, πρώτα για τις αμαρτίες των χρισμένων αδελφών του Χριστού και έπειτα για τις αμαρτίες «όλου του κόσμου». Λόγω αυτής της θυσίας, όλοι όσοι μετανοούν ειλικρινά για τις αμαρτίες τους και γίνονται γνήσιοι ακόλουθοι του Χριστού μπορούν σήμερα να απολαμβάνουν καθαρή υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. (1 Ιωάν. 2:2) Πώς σας αφορούν εσάς όλα αυτά;

16. Με ποιο παράδειγμα μπορούμε να δείξουμε το λόγο για τον οποίο πρέπει να εκτιμούμε την απελευθέρωση που έχει κάνει ο Ιεχωβά εφικτή για εμάς;

¹⁶ Ας επιστρέψουμε στο παράδειγμα που αναφέρθηκε στην εισαγωγή. Υποθέστε ότι ο γιατρός που βρήκε τη θεραπεία πλησίαζε τους ασθενείς στο θάλαμό σας και τους έκανε την εξής προσφορά: Όποιος ασθενής δεχτεί να κάνει τη θεραπεία και ακολουθήσει τη συστηνόμενη αγωγή, θα γιατρευτεί οπωσδήποτε. Τι θα κάνατε εσείς αν οι περισσότεροι ασθενείς αρνούνταν να ακολουθήσουν τις οδηγίες του γιατρού, με το σκεπτικό ότι θα ήταν μεγάλος κόπος να παίρνουν το φάρμακο ή να εφαρμόζουν πιστά τη συστηνόμενη αγωγή; Θα κάνατε και εσείς το ίδιο, ακόμη και αν είχατε πειστικές αποδείξεις ότι η θεραπεία είχε όντως αποτελέσματα; Ασφαλώς όχι! Αναμφίβολα θα εκφράζατε τις ευχαριστίες σας για τη θεραπεία και μετά θα ακολουθούσατε προσεκτικά τις οδηγίες του γιατρού, μιλώντας ίσως και σε άλλους για την απόφασή σας. Με πολύ πιο ευρεία έννοια, ο καθένας μας πρέπει να έχει τη βαθιά επιθυμία να δείξει στον Ιεχωβά πόσο πολύ εκτιμάει την απελευθέρωση που έχει κάνει Εκείνος εφικτή μέσω της λυτρωτικής θυσίας του Γιου του.​—Διαβάστε Ρωμαίους 6:17, 18.

17. Με ποιους τρόπους μπορείτε να δείχνετε ότι εκτιμάτε τα όσα έχει κάνει ο Ιεχωβά για να σας απελευθερώσει;

¹⁷ Αν εκτιμούμε τα όσα έχουν κάνει ο Ιεχωβά και ο Γιος του για να μας απελευθερώσουν από την αμαρτία και το θάνατο, θα το δείχνουμε αυτό. (1 Ιωάν. 5:3) Θα παλεύουμε ενάντια στην τάση που έχουμε να αμαρτάνουμε. Δεν θα ενδίδουμε ποτέ στην πορεία της εκούσιας αμαρτίας ούτε θα διάγουμε την υποκριτική διπλή ζωή που συνεπάγεται συνήθως αυτή η πορεία. Αν κάναμε κάτι τέτοιο, θα ήταν σαν να λέγαμε ότι δεν θεωρούμε πολύτιμο το λύτρο και δεν το εκτιμούμε καθόλου. Απεναντίας, θα δείχνουμε την εκτίμησή μας προσπαθώντας σκληρά να μένουμε καθαροί ενώπιον του Θεού. (2 Πέτρ. 3:14) Θα δείχνουμε εκτίμηση μεταδίδοντας σε άλλους τη θαυμάσια ελπίδα της απελευθέρωσης που έχουμε, για να μπορούν και αυτοί να έχουν καθαρή υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά και ελπίδα για αιώνιο μέλλον. (1 Τιμ. 4:16) Ασφαλώς, ο Ιεχωβά και ο Γιος του αξίζουν όλο το χρόνο και την ενέργεια που μπορούμε να διαθέσουμε για να τους αινούμε! (Μάρκ. 12:28-30) Για σκεφτείτε! Μπορούμε να αποβλέπουμε στον καιρό κατά τον οποίο θα θεραπευτούμε πλήρως από την αμαρτία. Μπορούμε να απολαύσουμε τη ζωή έτσι όπως ήθελε ο Θεός, με τελειότητα, για πάντα​—και όλα αυτά χάρη στα όσα έχει κάνει ο Ιεχωβά για να μας απελευθερώσει!​—Ρωμ. 8:21.

[Υποσημείωση]

Πώς θα Απαντούσατε;

• Γιατί έχετε επείγουσα ανάγκη απελευθέρωσης;

• Πώς σας επηρεάζει η πράξη αυτοθυσίας του Ιησού;

• Πώς νιώθετε για το δώρο του λύτρου που έδωσε ο Ιεχωβά;

• Τι υποκινείστε να κάνετε ανταποκρινόμενοι στις προμήθειες που έκανε ο Ιεχωβά για την απελευθέρωσή σας;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 27]

Την Ημέρα της Εξιλέωσης, ο αρχιερέας του Ισραήλ αποτελούσε ζωντανή εξεικόνιση του Μεσσία

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Η στάση του Αβραάμ, ο οποίος ήταν διατεθειμένος να προσφέρει το γιο του, μας διδάσκει πολλά για την πολύ μεγαλύτερη θυσία του Ιεχωβά