Να Διατηρείτε τη Διανοητική Στάση του Χριστού Μέσα Σας

«Να έχετε ανάμεσά σας την ίδια διανοητική στάση που είχε ο Χριστός Ιησούς».​—ΡΩΜ. 15:5.

1. Γιατί πρέπει να θέλουμε να υιοθετήσουμε τη διανοητική στάση του Χριστού;

 «ΕΛΑΤΕ σε εμένα», είπε ο Ιησούς Χριστός. «Μάθετε από εμένα, διότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε αναζωογόνηση για τις ψυχές σας». (Ματθ. 11:28, 29) Αυτή η θερμή πρόσκληση εκφράζει πολύ καλά τη διανοητική στάση του Ιησού που διαπνεόταν από αγάπη. Κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο παράδειγμα για εμάς. Αν και ήταν ο κραταιός Γιος του Θεού, ο Ιησούς εκδήλωνε συμπόνια και τρυφερότητα, ιδιαίτερα σε όσους υπέφεραν.

2. Ποιες πτυχές της διανοητικής στάσης του Ιησού θα εξετάσουμε;

² Σε αυτό και στα επόμενα δύο άρθρα, θα εξετάσουμε πώς μπορούμε να αναπτύξουμε και να διατηρήσουμε την ίδια διανοητική στάση που είχε ο Ιησούς και να αντανακλούμε «το νου του Χριστού» στη ζωή μας. (1 Κορ. 2:16) Θα εστιάσουμε την προσοχή μας σε πέντε κυρίως πτυχές: την πραότητα και την ταπεινοφροσύνη του Ιησού, την καλοσύνη του, την υπακοή του στον Θεό, το θάρρος του και την άσβεστη αγάπη του.

Μάθετε από τον Πράο Χαρακτήρα του Χριστού

3. (α) Ποιο ήταν ένα μάθημα ταπεινότητας που δίδαξε ο Ιησούς στους μαθητές του; (β) Πώς αντιδρούσε ο Ιησούς όταν οι μαθητές του εκδήλωναν αδυναμίες;

³ Ο Ιησούς, ο τέλειος Γιος του Θεού, ήρθε πρόθυμα στη γη για να υπηρετήσει ανάμεσα σε ατελείς και αμαρτωλούς ανθρώπους. Μερικοί από αυτούς μάλιστα επρόκειτο αργότερα να τον θανατώσουν. Εντούτοις, ο Ιησούς διατηρούσε πάντοτε τη χαρά του και ασκούσε αυτοσυγκράτηση. (1 Πέτρ. 2:21-23) “Προσηλώνοντας το βλέμμα μας” στο παράδειγμα του Ιησού θα βοηθηθούμε να κάνουμε και εμείς το ίδιο όταν τα σφάλματα και οι ατέλειες των άλλων μας επηρεάζουν προσωπικά. (Εβρ. 12:2) Ο Ιησούς κάλεσε τους μαθητές του να “μπουν κάτω από το ζυγό του μαζί του” και με αυτόν τον τρόπο να μάθουν από εκείνον. (Ματθ. 11:29, υποσ. στη ΜΝΚ) Τι μπορούσαν να μάθουν; Κατ’ αρχάς, ο Ιησούς ήταν πράος και υπομονετικός με τους μαθητές του παρά τα σφάλματά τους. Τη νύχτα προτού πεθάνει, έπλυνε τα πόδια τους και έτσι τους δίδαξε να είναι “ταπεινοί στην καρδιά”, ένα μάθημα που δεν θα ξεχνούσαν ποτέ. (Διαβάστε Ιωάννης 13:14-17) Αργότερα, όταν ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης δεν κατάφεραν να μείνουν «σε εγρήγορση», ο Ιησούς έδειξε κατανόηση για αυτή τους την αδυναμία. «Σίμων, κοιμάσαι;» ρώτησε. «Να είστε σε εγρήγορση και να προσεύχεστε, για να μην έρθετε σε πειρασμό. Το μεν πνεύμα είναι πρόθυμο, αλλά η σάρκα αδύναμη».​—Μάρκ. 14:32-38.

4, 5. Πώς μπορεί να μας βοηθήσει το παράδειγμα του Ιησού όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα ελαττώματα των άλλων;

⁴ Πώς αντιδρούμε εμείς αν κάποιος ομόπιστός μας εκδηλώνει ανταγωνιστικό πνεύμα, είναι εύθικτος ή αργεί να ανταποκριθεί στις συμβουλές των πρεσβυτέρων ή “του πιστού και φρόνιμου δούλου”; (Ματθ. 24:45-47) Ενώ ίσως αποδεχόμαστε εύκολα το γεγονός ότι τα σαρκικά χαρακτηριστικά είναι φυσιολογικά στον κόσμο του Σατανά, η ύπαρξη τέτοιων ατελειών ανάμεσα στους αδελφούς μας μπορεί να αποτελεί ιδιαίτερη πρόκληση για εμάς. Αν τα ελαττώματα των άλλων μας εκνευρίζουν εύκολα, χρειάζεται να αναρωτηθούμε: “Πώς μπορώ να αντανακλώ καλύτερα «το νου του Χριστού»;” Προσπαθήστε να θυμάστε ότι ο Ιησούς δεν εκνευριζόταν με τους μαθητές του, ακόμη και όταν εκδήλωναν πνευματική αδυναμία σε κάποιον βαθμό.

⁵ Εξετάστε την περίπτωση του αποστόλου Πέτρου. Όταν ο Ιησούς τον κάλεσε να αφήσει το  πλοιάριο και να πάει προς το μέρος Του περπατώντας πάνω στο νερό, ο Πέτρος το έκανε αυτό για λίγο. Τότε όμως κοίταξε την ανεμοθύελλα και άρχισε να βουλιάζει. Μήπως ο Ιησούς θύμωσε και του είπε: «Καλά να πάθεις! Να σου γίνει μάθημα»; Όχι! «Απλώνοντας αμέσως το χέρι του, ο Ιησούς τον έπιασε και του είπε: “Ολιγόπιστε, γιατί ενέδωσες στην αμφιβολία;”» (Ματθ. 14:28-31) Αν εμείς έρθουμε ποτέ αντιμέτωποι με την προφανή έλλειψη πίστης κάποιου αδελφού, θα μπορούσαμε να απλώσουμε συμβολικά το χέρι μας για να τον βοηθήσουμε να αποκτήσει περισσότερη πίστη; Ασφαλώς, αυτό είναι ένα μάθημα που διακρίνουμε καθαρά στον πράο τρόπο με τον οποίο μεταχειρίστηκε ο Ιησούς τον Πέτρο.

6. Τι δίδαξε ο Ιησούς τους αποστόλους του όσον αφορά την επιδίωξη εξοχότητας;

⁶ Ο Πέτρος συμμετείχε επίσης στη διαρκή λογομαχία των αποστόλων για το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος ανάμεσά τους. Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ήθελαν να καθήσουν ο ένας στα δεξιά και ο άλλος στα αριστερά του Ιησού στη Βασιλεία του. Όταν το άκουσαν αυτό ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι, αγανάκτησαν. Ο Ιησούς ήξερε ότι πιθανότατα είχαν υιοθετήσει αυτή τη νοοτροπία από την κοινωνία στην οποία είχαν ανατραφεί. Καλώντας τους κοντά του, τους είπε: «Ξέρετε ότι οι άρχοντες των εθνών τα καταδυναστεύουν και οι μεγάλοι τα κατεξουσιάζουν. Δεν είναι έτσι τα πράγματα μεταξύ σας· αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος μεταξύ σας πρέπει να είναι διάκονός σας, και όποιος θέλει να είναι πρώτος μεταξύ σας πρέπει να είναι δούλος σας». Κατόπιν, ο Ιησούς έστρεψε την προσοχή στο δικό του παράδειγμα: «Ακριβώς όπως ο Γιος του ανθρώπου ήρθε, όχι για να τον διακονήσουν, αλλά για να διακονήσει και να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς».​—Ματθ. 20:20-28.

7. Πώς μπορεί ο καθένας μας να συμβάλλει στην ενότητα της εκκλησίας;

⁷ Όταν συλλογιζόμαστε την ταπεινή διανοητική στάση του Ιησού, βοηθούμαστε να “συμπεριφερόμαστε ως μικρότεροι” μεταξύ των αδελφών μας. (Λουκ. 9:46-48) Τέτοια συμπεριφορά συμβάλλει στην ενότητα. Ο Ιεχωβά, όπως ο πατέρας μιας μεγάλης οικογένειας, θέλει «να κατοικούν μαζί με ενότητα» τα παιδιά του​—να έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους. (Ψαλμ. 133:1) Ο Ιησούς προσευχήθηκε στον Πατέρα του να είναι ενωμένοι όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί, «ώστε ο κόσμος να γνωρίζει ότι εσύ με απέστειλες και ότι τους αγάπησες όπως αγάπησες εμένα». (Ιωάν. 17:23) Έτσι λοιπόν, η ενότητά μας είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που μας προσδιορίζουν ως ακολούθους του Χριστού. Για να απολαμβάνουμε τέτοια ενότητα, πρέπει να βλέπουμε τις ατέλειες των άλλων όπως τις έβλεπε ο Χριστός. Εκείνος ήταν συγχωρητικός, και δίδαξε ότι μόνο αν είμαστε συγχωρητικοί μπορούμε να λάβουμε και εμείς συγχώρηση.​—Διαβάστε Ματθαίος 6:14, 15.

8. Τι μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμα παλαίμαχων υπηρετών του Θεού;

⁸ Μπορούμε επίσης να μάθουμε πολλά μιμούμενοι την πίστη ατόμων που επί σειρά ετών μιμούνται τον Χριστό. Όπως ο Ιησούς, έτσι και αυτοί συνήθως δείχνουν κατανόηση για τις ατέλειες των άλλων. Έχουν μάθει ότι η εκδήλωση χριστοειδούς συμπόνιας, όχι μόνο μας βοηθάει να «βαστάζουμε τις αδυναμίες εκείνων που δεν είναι ισχυροί», αλλά συμβάλλει και στην ενότητα. Επιπρόσθετα, παρακινεί ολόκληρη την εκκλησία να αντανακλά τη διανοητική στάση του Χριστού. Τέτοια άτομα επιθυμούν για τους αδελφούς τους ό,τι επιθυμούσε και ο απόστολος Παύλος για τους Χριστιανούς της Ρώμης: «Είθε ο Θεός, που χορηγεί υπομονή και παρηγοριά, να σας αξιώσει να έχετε ανάμεσά σας την ίδια διανοητική στάση που είχε ο Χριστός Ιησούς, ώστε σύσσωμοι, με ένα στόμα, να δοξάζετε τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού  Χριστού». (Ρωμ. 15:1, 5, 6) Ναι, η ενωμένη λατρεία μας φέρνει αίνο στον Ιεχωβά.

9. Γιατί χρειαζόμαστε το άγιο πνεύμα προκειμένου να μιμούμαστε το παράδειγμα του Ιησού;

⁹ Ο Ιησούς συνέδεσε την “ταπεινότητα στην καρδιά” με την πραότητα, η οποία είναι μέρος του καρπού του αγίου πνεύματος του Θεού. Συνεπώς, εκτός από τη μελέτη του παραδείγματος του Ιησού, χρειαζόμαστε και το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά, έτσι ώστε να μπορούμε να μιμούμαστε ορθά αυτό το παράδειγμα. Πρέπει να προσευχόμαστε για το άγιο πνεύμα του Θεού και να αγωνιζόμαστε να καλλιεργούμε τον καρπό του​—«αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια». (Γαλ. 5:22, 23) Ακολουθώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το υπόδειγμα ταπεινοφροσύνης και πραότητας που παρείχε ο Ιησούς, θα ευαρεστούμε τον ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά.

Ο Ιησούς Συμπεριφερόταν στους Άλλους με Καλοσύνη

10. Πώς εκδήλωνε ο Ιησούς καλοσύνη;

¹⁰ Ο καρπός του αγίου πνεύματος περιλαμβάνει και την καλοσύνη. Ο Ιησούς συμπεριφερόταν πάντα με καλοσύνη στους άλλους. Όλοι όσοι τον αναζητούσαν με ειλικρίνεια ανακάλυπταν ότι εκείνος “τους δεχόταν με καλοσύνη”. (Διαβάστε Λουκάς 9:11) Τι μπορούμε να μάθουμε από την καλοσύνη που έδειχνε ο Ιησούς; Ο καλοσυνάτος άνθρωπος είναι φιλικός, τρυφερός, συμπονετικός και φιλεύσπλαχνος. Τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Ιησούς. Σπλαχνιζόταν τους άλλους «επειδή ήταν γδαρμένοι και παραπεταμένοι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα».​—Ματθ. 9:35, 36.

11, 12. (α) Περιγράψτε ένα περιστατικό που δείχνει έμπρακτα τη συμπόνια του Ιησού. (β) Τι μπορείτε να μάθετε από το παράδειγμα που αναφέρεται εδώ;

¹¹ Επιπλέον, ο Ιησούς έδειχνε έμπρακτα την ευσπλαχνία και τη συμπόνια του. Σκεφτείτε το εξής περιστατικό. Επί 12 ολόκληρα χρόνια, κάποια γυναίκα έπασχε από αφύσικη ροή αίματος. Ήξερε ότι, υπό το Μωσαϊκό Νόμο, η κατάστασή της καθιστούσε τόσο την ίδια όσο και όποιον την άγγιζε τελετουργικά ακάθαρτους. (Λευιτ. 15:25-27) Ωστόσο, η φήμη του Ιησού και η όλη παρουσία του θα πρέπει να την έπεισαν ότι αυτός είχε και τη δύναμη και τη θέληση να τη γιατρέψει. Εκείνη η γυναίκα έλεγε: «Και μόνο τα εξωτερικά του ενδύματα αν αγγίξω, θα γίνω καλά». Παίρνοντας θάρρος, έκανε πράξη τη σκέψη της και ένιωσε αμέσως ότι είχε γιατρευτεί.

¹² Ο Ιησούς αντιλήφθηκε ότι κάποιος τον είχε αγγίξει και κοίταξε ολόγυρα για να δει ποιος το είχε κάνει αυτό. Εκείνη, πιθανώς από φόβο μήπως δεχτεί κάποια επίπληξη επειδή είχε παραβιάσει το Νόμο, έπεσε στα πόδια του τρέμοντας και αποκάλυψε όλη την αλήθεια. Μήπως ο Ιησούς επιτίμησε αυτή τη δύστυχη, βασανισμένη γυναίκα; Κάθε άλλο! «Κόρη μου», της είπε καθησυχαστικά, «η πίστη σου σε έκανε καλά. Πήγαινε με ειρήνη». (Μάρκ. 5:25-34) Πόση παρηγοριά θα πρέπει να της έδωσαν αυτά τα καλοσυνάτα λόγια!

13. (α) Πώς διέφερε η στάση του Ιησού από τη στάση των Φαρισαίων; (β) Πώς συμπεριφερόταν ο Ιησούς στα παιδιά;

¹³ Ανόμοια με τους σκληρόκαρδους Φαρισαίους, ο Χριστός δεν χρησιμοποιούσε ποτέ την εξουσία του για να προσθέτει στα βάρη των άλλων. (Ματθ. 23:4) Απεναντίας, με καλοσύνη και υπομονή δίδασκε σε άλλους τις οδούς του Ιεχωβά. Ο Ιησούς αποδείχτηκε στοργικός σύντροφος για τους ακολούθους του. Εκδήλωνε πάντα αγάπη και καλοσύνη. Ήταν ένας αληθινός φίλος. (Παρ. 17:17· Ιωάν. 15:11-15) Ακόμη και τα παιδιά ένιωθαν άνετα με τον Ιησού, και προφανώς το ίδιο άνετα ένιωθε και ο Ιησούς μαζί τους. Δεν ήταν τόσο απασχολημένος ώστε να μην μπορεί να αφήσει αυτό που έκανε για να αφιερώσει χρόνο στα μικρά παιδιά. Σε κάποια περίπτωση, οι μαθητές του, οι οποίοι εξακολουθούσαν να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους σαν τους θρησκευτικούς ηγέτες γύρω τους, προσπάθησαν να εμποδίσουν τους ανθρώπους να φέρουν τα παιδάκια τους στον Ιησού για να τα αγγίξει. Η ενέργεια των μαθητών δεν άρεσε στον Ιησού, γι’ αυτό τους είπε: «Αφήστε τα παιδάκια να  έρχονται σε εμένα· μην προσπαθείτε να τα σταματήσετε, γιατί σε τέτοιου είδους άτομα ανήκει η βασιλεία του Θεού». Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας τα παιδιά ως ζωντανό παράδειγμα για να δώσει ένα σημαντικό μάθημα, είπε: «Αληθινά σας λέω: Όποιος δεν δεχτεί τη βασιλεία του Θεού σαν παιδάκι δεν πρόκειται να μπει σε αυτήν».​—Μάρκ. 10:13-15.

14. Ποια οφέλη αποκομίζουν τα παιδιά από το εγκάρδιο ενδιαφέρον;

¹⁴ Σκεφτείτε για λίγο πώς θα ένιωθαν κάποια από αυτά τα παιδιά έπειτα από χρόνια όταν, ως ενήλικοι άντρες και γυναίκες, θα θυμούνταν ότι ο Ιησούς Χριστός “τα πήρε στην αγκαλιά του και τα ευλόγησε”. (Μάρκ. 10:16) Και τα σημερινά παιδιά θα θυμούνται με αγάπη τους πρεσβυτέρους και άλλα άτομα που τους δείχνουν εγκάρδιο, ανιδιοτελές ενδιαφέρον. Ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι τα παιδιά στα οποία δείχνεται τέτοιο γνήσιο ενδιαφέρον στην εκκλησία μαθαίνουν από μικρή ηλικία ότι το πνεύμα του Ιεχωβά βρίσκεται ανάμεσα στο λαό του.

Να Δείχνετε Καλοσύνη Μέσα σε έναν Κόσμο που Στερείται Καλοσύνης

15. Γιατί δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η έλλειψη καλοσύνης που βλέπουμε σήμερα;

¹⁵ Πολλοί άνθρωποι σήμερα πιστεύουν ότι δεν έχουν χρόνο για να δείχνουν καλοσύνη στους άλλους. Ως αποτέλεσμα, ο λαός του Ιεχωβά πρέπει καθημερινά να αντιμετωπίζει στο σχολείο, στην εργασία, στις μετακινήσεις του και στη διακονία το πνεύμα του κόσμου. Η έλλειψη καλοσύνης μπορεί να μας απογοητεύει, αλλά δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Ο Ιεχωβά ενέπνευσε τον Παύλο να μας προειδοποιήσει ότι η ζωή σε αυτές τις κρίσιμες «τελευταίες ημέρες» θα έφερνε τους αληθινούς Χριστιανούς σε επαφή με ανθρώπους “φίλαυτους . . . και άστοργους”.​—2 Τιμ. 3:1-3.

16. Πώς μπορούμε να προάγουμε τη χριστοειδή καλοσύνη στην εκκλησία;

¹⁶ Από την άλλη πλευρά, η ατμόσφαιρα μέσα στην αληθινή Χριστιανική εκκλησία αποτελεί αναζωογονητική αντίθεση σε σύγκριση με εκείνη του κόσμου ο οποίος στερείται καλοσύνης. Μιμούμενοι τον Ιησού, όλοι μας μπορούμε να συμβάλλουμε σε αυτή την εγκάρδια ατμόσφαιρα. Με ποιον τρόπο; Για παράδειγμα, πολλοί στην εκκλησία χρειάζονται τη βοήθεια και την ενθάρρυνσή μας επειδή αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας ή άλλες αντίξοες περιστάσεις. Αν και τέτοια προβλήματα παρουσιάζουν έξαρση σε αυτές τις «τελευταίες ημέρες», δεν είναι καθόλου καινούρια. Στους Βιβλικούς χρόνους, οι Χριστιανοί είχαν παρόμοια προβλήματα. Κατά συνέπεια, οι φιλάγαθες πράξεις είναι εξίσου απαραίτητες σήμερα όσο ήταν και για τους Χριστιανούς τότε. Ο Παύλος, λόγου χάρη, πρότρεψε τους Χριστιανούς να “μιλούν παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές, να υποστηρίζουν τους αδύναμους, να είναι μακρόθυμοι προς όλους”. (1 Θεσ. 5:14) Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δείχνουμε χριστοειδή καλοσύνη με έργα.

17, 18. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να μιμούμαστε την καλοσύνη του Ιησού;

¹⁷ Ως Χριστιανοί, έχουμε την ευθύνη να “δεχόμαστε τους αδελφούς μας με καλοσύνη”, να τους συμπεριφερόμαστε όπως θα τους συμπεριφερόταν ο Ιησούς, δείχνοντας γνήσιο ενδιαφέρον τόσο για εκείνους που γνωρίζουμε από χρόνια όσο και για εκείνους που δεν έχουμε συναντήσει ποτέ προηγουμένως. (3 Ιωάν. 5-8) Όπως ο Ιησούς έπαιρνε  την πρωτοβουλία να δείχνει συμπόνια στους άλλους, έτσι πρέπει να κάνουμε και εμείς, ώστε να είμαστε πάντοτε πηγή αναζωογόνησης.​—Ησ. 32:2· Ματθ. 11:28-30.

¹⁸ Ο καθένας μας μπορεί να δείχνει καλοσύνη εκδηλώνοντας έμπρακτο ενδιαφέρον για την ευημερία των άλλων. Αναζητήστε τρόπους και δημιουργήστε ευκαιρίες για να το κάνετε αυτό. Αναλάβετε δράση! «Με αδελφική αγάπη, να νιώθετε τρυφερή στοργή ο ένας για τον άλλον», παρότρυνε ο Παύλος, προσθέτοντας: «Στην απόδοση αμοιβαίας τιμής, να παίρνετε την πρωτοβουλία». (Ρωμ. 12:10) Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να ακολουθούμε το παράδειγμα του Χριστού, συμπεριφερόμενοι στους άλλους με θέρμη και καλοσύνη, μαθαίνοντας να δείχνουμε «αγάπη ανυπόκριτη». (2 Κορ. 6:6) Ο Παύλος περιέγραψε αυτή τη χριστοειδή αγάπη ως εξής: «Η αγάπη είναι μακρόθυμη και δείχνει καλοσύνη. Η αγάπη δεν ζηλεύει, δεν κομπάζει, δεν φουσκώνει από υπερηφάνεια». (1 Κορ. 13:4) Αντί να μνησικακούμε εναντίον των αδελφών μας, ας υπακούμε στη νουθεσία: «Να δείχνετε καλοσύνη ο ένας στον άλλον και τρυφερή συμπόνια, συγχωρώντας ανεπιφύλακτα ο ένας τον άλλον όπως και ο Θεός μέσω του Χριστού συγχώρησε ανεπιφύλακτα εσάς».​—Εφεσ. 4:32.

19. Ποια καλά αποτελέσματα προκύπτουν από την εκδήλωση χριστοειδούς καλοσύνης;

¹⁹ Το να αγωνιζόμαστε να καλλιεργούμε και να εκδηλώνουμε χριστοειδή καλοσύνη κάθε στιγμή και σε κάθε κατάσταση μας φέρνει πλούσιες ανταμοιβές. Το πνεύμα του Ιεχωβά θα είναι σε θέση να επενεργεί ελεύθερα μέσα στην εκκλησία, παράγοντας την καλή καρποφορία του πνεύματος. Επιπρόσθετα, όταν ακολουθούμε το υπόδειγμα που άφησε ο Ιησούς και βοηθάμε άλλους να κάνουν το ίδιο, η χαρούμενη, ενωμένη λατρεία μας θα φέρνει χαρά στον ίδιο τον Θεό. Γι’ αυτό λοιπόν, ας αγωνιζόμαστε διαρκώς να αντανακλούμε την πραότητα και την καλοσύνη του Ιησού στις σχέσεις μας με τους άλλους.

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

• Πώς έδειχνε ο Ιησούς ότι ήταν «πράος και ταπεινός στην καρδιά»;

• Πώς εκδήλωνε ο Ιησούς καλοσύνη;

• Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους δείχνουμε χριστοειδή πραότητα και καλοσύνη μέσα σε αυτόν τον ατελή κόσμο;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Όταν η πίστη ενός αδελφού κλονίζεται, όπως συνέβη με τον Πέτρο, θα απλώσουμε εμείς χείρα βοηθείας;

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Πώς μπορείτε να συμβάλλετε ώστε να είναι η εκκλησία λιμάνι καλοσύνης;