Είστε «Ριζωμένοι και Εδραιωμένοι Πάνω στο Θεμέλιο»;

ΕΧΕΤΕ παρατηρήσει ποτέ κάποιο μεγάλο δέντρο που το σφυροκοπούν δυνατοί άνεμοι; Το δέντρο δέχεται τεράστια πίεση, αλλά αντέχει. Γιατί; Επειδή έχει ισχυρό σύστημα ριζών που είναι καλά στερεωμένες στο χώμα. Μπορούμε και εμείς να είμαστε σαν αυτό το δέντρο. Όταν παλεύουμε με θυελλώδεις δοκιμασίες στη ζωή μας, μπορούμε να αντέξουμε αν παραμένουμε «ριζωμένοι και εδραιωμένοι πάνω στο θεμέλιο». (Εφεσ. 3:14-17) Ποιο είναι αυτό το θεμέλιο;

Ο Λόγος του Θεού δηλώνει ότι “ο ίδιος ο Χριστός Ιησούς είναι η θεμέλια ακρογωνιαία πέτρα” της Χριστιανικής εκκλησίας. (Εφεσ. 2:20· 1 Κορ. 3:11) Εμείς ως Χριστιανοί λαβαίνουμε την παρότρυνση να “συνεχίσουμε να περπατάμε σε ενότητα με αυτόν, καθώς είμαστε ριζωμένοι και εποικοδομούμαστε σε αυτόν και σταθεροποιούμαστε στην πίστη”. Αν ενεργούμε έτσι, θα μπορούμε να αντιστεκόμαστε σε κάθε επίθεση που γίνεται ενάντια στην πίστη μας​—περιλαμβανομένων και εκείνων που εμφανίζονται με τη μορφή “πειστικών επιχειρημάτων” βασισμένων στην “κενή απάτη” των ανθρώπων.​—Κολ. 2:4-8.

«Το Πλάτος και Μήκος και Ύψος και Βάθος»

Πώς, όμως, μπορούμε να είμαστε «ριζωμένοι» και “σταθεροποιημένοι στην πίστη”; Ένας σημαντικός τρόπος για να απλώνουμε, σαν να λέγαμε, τις ρίζες μας βαθιά στο χώμα είναι η επιμελής μελέτη του Λόγου του Θεού. Ο Ιεχωβά θέλει “να εννοήσουμε μαζί με όλους τους αγίους ποιο είναι το πλάτος και μήκος και ύψος και βάθος” της αλήθειας. (Εφεσ. 3:18) Επομένως, κανένας Χριστιανός δεν πρέπει να αρκείται σε επιφανειακή απλώς κατανόηση, δηλαδή να μένει ικανοποιημένος γνωρίζοντας μόνο «τα στοιχειώδη πράγματα» του Λόγου του Θεού. (Εβρ. 5:12· 6:1) Απεναντίας, καθένας μας πρέπει να έχει την έντονη επιθυμία να βαθαίνει την κατανόησή του για τις Γραφικές αλήθειες.​—Παρ. 2:1-5.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι το μόνο που χρειαζόμαστε για να είμαστε «ριζωμένοι και εδραιωμένοι» στην αλήθεια είναι ένα μεγάλο απόθεμα γνώσεων. Εξάλλου, ακόμη και ο Σατανάς γνωρίζει τι περιέχει η Γραφή. Χρειάζεται κάτι περισσότερο. Χρειάζεται “να γνωρίσουμε την αγάπη του Χριστού η οποία υπερέχει από τη γνώση”. (Εφεσ. 3:19) Παρ’ όλα αυτά, όταν μελετάμε επειδή αγαπάμε τον Ιεχωβά και την αλήθεια, η αυξημένη ακριβής γνώση μας για το Λόγο του Θεού θα ενισχύει την πίστη μας.​—Κολ. 2:2.

 Δοκιμάστε την Κατανόησή Σας

Γιατί να μη δοκιμάσετε τώρα την κατανόησή σας γύρω από μερικές ζωτικές αλήθειες που υπάρχουν στη Γραφή; Αυτό μπορεί να σας υποκινήσει να είστε ακόμη πιο επιμελείς στην προσωπική σας μελέτη της Γραφής. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα αρχικά εδάφια της επιστολής του αποστόλου Παύλου προς τους Εφεσίους. (Βλέπε το πλαίσιο  «Προς τους Εφεσίους».) Αφού διαβάσετε αυτά τα εδάφια, ρωτήστε τον εαυτό σας: “Κατανοώ τι σημαίνουν οι φράσεις αυτής της Γραφικής περικοπής που είναι τυπωμένες με πλάγια γράμματα στο πλαίσιο;” Ας τις εξετάσουμε, λοιπόν, μία προς μία.

Προορισμένοι «Πριν από τη Θεμελίωση του Κόσμου»

Ο Παύλος έγραψε στους ομοπίστους του: «[Ο Θεός] μάς προόρισε για υιοθεσία διαμέσου του Ιησού Χριστού για τον εαυτό του». Πράγματι, ο Ιεχωβά καθόρισε ότι θα υιοθετούσε μερικούς ανθρώπους ώστε να είναι μέλη της τέλειας ουράνιας οικογένειάς του. Αυτοί οι υιοθετημένοι γιοι του Θεού θα κυβερνούσαν ως βασιλιάδες και ιερείς μαζί με τον Χριστό. (Ρωμ. 8:19-23· Αποκ. 5:9, 10) Όταν ο Σατανάς αμφισβήτησε αρχικά την κυριαρχία του Ιεχωβά, άφησε να εννοηθεί ότι οι άνθρωποι που δημιούργησε ο Θεός ήταν ελαττωματικοί. Πόσο κατάλληλο ήταν, λοιπόν, που ο Ιεχωβά επέλεξε μέλη της ανθρώπινης οικογένειας για να συμμετάσχουν στην οριστική εξάλειψη κάθε κακίας​—περιλαμβανομένης και της πηγής του κακού, του Σατανά του Διαβόλου—​από όλο το σύμπαν! Ωστόσο, ο Ιεχωβά δεν προόρισε ποια άτομα συγκεκριμένα θα υιοθετούνταν ως γιοι του. Αντιθέτως, ο Θεός καθόρισε ότι θα υπήρχε μια ομάδα, ή αλλιώς μια τάξη, ανθρώπων οι οποίοι θα κυβερνούσαν μαζί με τον Χριστό στον ουρανό.​—Αποκ. 14:3, 4.

Ποιον “κόσμο” εννοούσε ο Παύλος όταν έγραψε στους συγχριστιανούς του ότι είχαν εκλεγεί ως ομάδα «πριν από τη θεμελίωση του κόσμου»;  Δεν αναφερόταν σε κάποια περίοδο προτού δημιουργήσει ο Θεός τη γη ή την ανθρωπότητα. Αυτό θα παραβίαζε τη θεμελιώδη αρχή της δικαιοσύνης. Πώς θα ήταν δυνατόν να θεωρηθούν ο Αδάμ και η Εύα υπόλογοι για τις πράξεις τους αν ο Θεός είχε προκαθορίσει ότι θα αποτύγχαναν προτού καν δημιουργηθούν; Άρα λοιπόν, πότε καθόρισε ο Θεός τον τρόπο με τον οποίο θα διόρθωνε την κατάσταση που προέκυψε όταν ο Αδάμ και η Εύα ενώθηκαν με τον Σατανά στο στασιασμό του εναντίον της κυριαρχίας του Θεού; Ο Ιεχωβά το έκανε αυτό μετά το στασιασμό των πρώτων μας γονέων αλλά προτού έρθει σε ύπαρξη ο κόσμος της ατελούς, πλην όμως λυτρώσιμης, ανθρωπότητας.

«Σύμφωνα με τον Πλούτο της Παρ’ Αξία Καλοσύνης Του»

Για ποιο λόγο δήλωσε ο Παύλος ότι οι διευθετήσεις που αναφέρονται στα αρχικά εδάφια της Επιστολής Προς τους Εφεσίους έγιναν «σύμφωνα με τον πλούτο της παρ’ αξία καλοσύνης του [Θεού]»; Το έκανε αυτό για να τονίσει ότι ο Ιεχωβά δεν ήταν υποχρεωμένος να απολυτρώσει την ξεπεσμένη ανθρωπότητα.

Εκ φύσεως, κανείς από εμάς δεν έχει τα προσόντα για να κερδίσει την απολύτρωση. Παρ’ όλα αυτά, υποκινούμενος από τη βαθιά του αγάπη για την ανθρώπινη οικογένεια, ο Ιεχωβά έκανε ειδικές διευθετήσεις προκειμένου να μας σώσει. Δεδομένης της ατέλειας και της αμαρτωλότητάς μας, η απολύτρωσή μας οφείλεται, όπως είπε ο Παύλος, σε παρ’ αξία καλοσύνη.

Το Ιερό Μυστικό του Σκοπού του Θεού

Στην αρχή, ο Θεός δεν αποκάλυψε με ποιον τρόπο θα διόρθωνε τη βλάβη που προκάλεσε ο Σατανάς. Αυτό ήταν «ιερό μυστικό». (Εφεσ. 3:4, 5) Αργότερα, όταν ιδρύθηκε η Χριστιανική εκκλησία, ο Ιεχωβά αποκάλυψε λεπτομέρειες γύρω από το πώς θα πραγματοποιούσε τον αρχικό σκοπό του για την ανθρωπότητα και τη γη. «Στο πλήρωμα των προσδιορισμένων καιρών», εξήγησε ο Παύλος, ο Θεός έθεσε σε λειτουργία «μια διαχείριση», ένα σύστημα για να διαχειρίζεται τα ζητήματα έτσι ώστε να ενοποιήσει όλα τα νοήμονα πλάσματά του.

Το πρώτο στάδιο αυτής της ενοποίησης ξεκίνησε την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., όταν ο Ιεχωβά άρχισε να συγκεντρώνει εκείνους που θα συγκυβερνούσαν με τον Χριστό στον ουρανό. (Πράξ. 1:13-15· 2:1-4) Το δεύτερο στάδιο επρόκειτο να είναι η συγκέντρωση όσων θα ζήσουν στην παραδεισιακή γη υπό τη Μεσσιανική Βασιλεία του Χριστού. (Αποκ. 7:14-17· 21:1-5) Ο όρος «διαχείριση» δεν αναφέρεται στη Μεσσιανική Βασιλεία, εφόσον αυτή η Βασιλεία ιδρύθηκε πολύ αργότερα, το 1914. Απεναντίας, ο όρος αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται ο Θεός τις υποθέσεις προκειμένου να πραγματοποιήσει το σκοπό που έχει να αποκαταστήσει την ενότητα σε όλο το σύμπαν.

Να Είστε «Πλήρως Αναπτυγμένοι Όσον Αφορά τις Δυνάμεις Κατανόησης»

Είναι βέβαιο ότι οι καλές συνήθειες προσωπικής μελέτης θα σας βοηθήσουν να εννοήσετε πλήρως «το πλάτος και μήκος και ύψος και βάθος» της αλήθειας. Ωστόσο, είναι εξίσου βέβαιο ότι οι σημερινοί γρήγοροι ρυθμοί της ζωής διευκολύνουν τις προσπάθειες που καταβάλλει ο Σατανάς για να εξασθενίσει​—αν όχι να καταστρέψει—​τέτοιες συνήθειες. Μην επιτρέψετε να το κάνει αυτό σε εσάς. Να χρησιμοποιείτε τη «διανοητική ικανότητα» που σας έχει δώσει ο Θεός ώστε να γίνετε «πλήρως αναπτυγμένοι όσον αφορά τις δυνάμεις κατανόησης». (1 Ιωάν. 5:20· 1 Κορ. 14:20) Να βεβαιώνεστε ότι κατανοείτε γιατί πιστεύετε αυτά που πιστεύετε και ότι μπορείτε ανά πάσα στιγμή να αναφέρετε το «λόγο για την ελπίδα την οποία έχετε μέσα σας».​—1 Πέτρ. 3:15.

Φανταστείτε ότι ήσασταν παρόντες όταν πρωτοδιαβάστηκε στην Έφεσο η επιστολή του Παύλου. Δεν θα σας υποκινούσαν τα λόγια του να θέλετε να αποκτήσετε περισσότερη «ακριβή γνώση του Γιου του Θεού»; (Εφεσ. 4:13, 14) Και βέβαια! Συνεπώς, αφήστε τα θεόπνευστα λόγια του Παύλου να σας υποκινήσουν με παρόμοιο τρόπο και σήμερα. Η βαθιά αγάπη για τον Ιεχωβά και η ακριβής γνώση του Λόγου του θα σας βοηθήσουν να παραμείνετε σταθερά «ριζωμένοι και εδραιωμένοι πάνω στο θεμέλιο» του Χριστού. Ως εκ τούτου, θα είστε σε θέση να αντέξετε οποιαδήποτε θύελλα μπορεί να ξεσηκώσει ο Σατανάς εναντίον σας προτού έρθει το οριστικό τέλος αυτού του πονηρού κόσμου.​—Ψαλμ. 1:1-3· Ιερ. 17:7, 8.

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 27]

 «Προς τους Εφεσίους»

«Ευλογημένος να είναι ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, γιατί μας έχει ευλογήσει με κάθε πνευματική ευλογία στους ουράνιους τόπους σε ενότητα με τον Χριστό, ακριβώς όπως μας εξέλεξε σε ενότητα με αυτόν πριν από τη θεμελίωση του κόσμου, για να είμαστε άγιοι και χωρίς ψεγάδι ενώπιόν του με αγάπη. Διότι μας προόρισε για υιοθεσία διαμέσου του Ιησού Χριστού για τον εαυτό του, σύμφωνα με την ευαρέστηση του θελήματός του, προς αίνο της ένδοξης παρ’ αξία καλοσύνης του την οποία μας χάρισε με καλοσύνη μέσω του αγαπημένου του. Μέσω αυτού έχουμε την απελευθέρωση με λύτρο διαμέσου του αίματός του, ναι, τη συγχώρηση των παραπτωμάτων μας, σύμφωνα με τον πλούτο της παρ’ αξία καλοσύνης του. Αυτή την έκανε να αφθονήσει προς εμάς με τη μορφή κάθε σοφίας και φρόνησης, γνωστοποιώντας μας το ιερό μυστικό του θελήματός του. Αυτό συμφωνεί με την ευαρέστησή του την οποία είχε σκοπό μέσα του, για μια διαχείριση στο πλήρωμα των προσδιορισμένων καιρών, δηλαδή να ξανασυγκεντρώσει όλα τα πράγματα στον Χριστό, τα πράγματα που είναι στους ουρανούς και τα πράγματα που είναι στη γη».​—Εφεσ. 1:3-10.