Να Υπηρετείτε τον Ιεχωβά με Κάθε Σοβαρότητα

«Όσα είναι σοβαρού ενδιαφέροντος, . . . αυτά να συλλογίζεστε».​—ΦΙΛΙΠ. 4:8.

1, 2. Τι κάνει πολλούς στον κόσμο να έχουν επιπόλαιη άποψη για τη ζωή, και ποιες ερωτήσεις προκύπτουν;

ΖΟΥΜΕ σε έναν κόσμο που βιώνει μια από τις πιο δύσκολες και τραγικές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας. Όσοι δεν έχουν γερό πνευματικό θεμέλιο είναι σχεδόν αδύνατον να τα βγάλουν πέρα σε αυτούς τους “κρίσιμους καιρούς που είναι δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους”. (2 Τιμ. 3:1-5) Παλεύουν κάθε μέρα μόνο με τις δικές τους δυνάμεις​—αλλά με περιορισμένη επιτυχία. Προσπαθώντας να μην παίρνουν τη ζωή τόσο σοβαρά, πολλοί στρέφονται στις ατέλειωτες απολαύσεις που προσφέρει ο κόσμος της διασκέδασης.

² Για να αντιμετωπίσουν τις πιέσεις της ζωής, οι άνθρωποι βάζουν συχνά στην πρώτη θέση την επιθυμία για απολαύσεις. Αν οι Χριστιανοί δεν είναι προσεκτικοί, θα ήταν εύκολο να παγιδευτούν σε αυτόν τον τρόπο ζωής. Πώς μπορούμε να αποφύγουμε κάτι τέτοιο; Μήπως χρειάζεται να είμαστε σοβαροί κάθε ώρα και στιγμή; Πώς μπορούμε να κρατάμε ισορροπία ανάμεσα στις απολαύσεις και στις ευθύνες; Ποιες Γραφικές αρχές πρέπει να μας καθοδηγούν ώστε να μην έχουμε επιπόλαιη άποψη για τη ζωή αλλά ούτε και να παίρνουμε τον εαυτό μας πολύ στα σοβαρά;

Εκδήλωση Σοβαρότητας σε έναν Κόσμο που Αγαπάει τις Απολαύσεις

3, 4. Πώς μας βοηθούν οι Γραφές να θεωρούμε σημαντική την ανάγκη για σοβαρότητα;

³ Είναι περιττό να πούμε ότι αυτός ο κόσμος δίνει υπερβολική σημασία στην “αγάπη για τις απολαύσεις”. (2 Τιμ. 3:4) Η έμφαση στην καλοπέραση μπορεί να αποτελέσει απειλή για την πνευματικότητά μας. (Παρ. 21:17) Δικαιολογημένα, λοιπόν, οι επιστολές του αποστόλου Παύλου προς τον Τιμόθεο και τον Τίτο περιέχουν επίσης συμβουλές για το θέμα της σοβαρότητας. Η εφαρμογή αυτών των συμβουλών θα μας βοηθάει να απορρίπτουμε την επιπόλαιη άποψη που έχει ο κόσμος για τη ζωή.​—Διαβάστε 1 Τιμόθεο 2:1, 2· Τίτο 2:2-8.

⁴ Αιώνες νωρίτερα, ο Σολομών έδειξε πόσο σημαντικό είναι να απέχουμε κατά καιρούς από τις απολαύσεις προκειμένου να σκεφτούμε σοβαρά τη ζωή. (Εκκλ. 3:4· 7:2-4) Πράγματι, επειδή η ζωή είναι τόσο σύντομη, πρέπει να “κάνουμε σθεναρό αγώνα” για να αποκτήσουμε τη σωτηρία. (Λουκ. 13:24) Γι’ αυτόν το λόγο, χρειάζεται να συλλογιζόμαστε οτιδήποτε είναι «σοβαρού ενδιαφέροντος». (Φιλιπ. 4:8, 9) Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή σε κάθε πτυχή της Χριστιανικής μας ζωής.

5. Ποια είναι μια πτυχή της ζωής την οποία πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά;

⁵ Για παράδειγμα, μιμούμενοι τον Ιεχωβά και τον Ιησού, οι Χριστιανοί παίρνουν στα σοβαρά την ευθύνη που έχουν να εργάζονται σκληρά. (Ιωάν. 5:17) Ως αποτέλεσμα, επαινούνται συχνά για το ήθος και την αξιοπιστία που δείχνουν στην εργασία τους. Ιδιαίτερα οι οικογενειάρχες θέλουν να εργάζονται σκληρά για να συντηρούν την οικογένειά τους. Άλλωστε, όταν κάποιος δεν προμηθεύει από υλική άποψη για το σπιτικό του, στην ουσία «έχει απαρνηθεί τον Ιεχωβά»!​—1 Τιμ. 5:8, υποσ. στη ΜΝΚ.

Σοβαρή Αλλά και Χαρωπή Άποψη για τη Λατρεία Μας

6. Πώς γνωρίζουμε ότι πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά τη λατρεία μας προς τον Ιεχωβά;

⁶ Ο Ιεχωβά δεν έχει πάρει ποτέ στα ελαφρά την αληθινή λατρεία. Για παράδειγμα, υπό το Μωσαϊκό Νόμο, οι Ισραηλίτες υφίσταντο οδυνηρές συνέπειες όταν εκτρέπονταν από τη λατρεία του Ιεχωβά. (Ιησ. Ναυή 23:12, 13) Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., οι ακόλουθοι του Χριστού  έπρεπε να αγωνίζονται σθεναρά για να κρατούν μακριά από την αληθινή λατρεία κάθε είδους διεφθαρμένη διδασκαλία και συμπεριφορά. (2 Ιωάν. 7-11· Αποκ. 2:14-16) Σήμερα, οι αληθινοί Χριστιανοί συνεχίζουν να παίρνουν στα σοβαρά τη λατρεία τους.​—1 Τιμ. 6:20.

7. Πώς προετοιμαζόταν ο Παύλος για τη διακονία του;

⁷ Η διακονία μας στον αγρό αποτελεί πηγή χαράς. Αλλά για να διατηρήσουμε τη χαρά μας στη διακονία, χρειάζεται να κάνουμε σοβαρές σκέψεις και προετοιμασία. Ο Παύλος εξήγησε πώς λάβαινε υπόψη τους ανθρώπους που δίδασκε, γράφοντας τα εξής: «Έγινα τα πάντα σε ανθρώπους κάθε είδους, για να σώσω με κάθε τρόπο μερικούς. Κάνω δε τα πάντα για χάρη των καλών νέων, για να γίνω συμμέτοχος σε αυτά μαζί με άλλους». (1 Κορ. 9:22, 23) Χαιρόταν να βοηθάει πνευματικά τους άλλους και σκεφτόταν σοβαρά πώς θα μπορούσε να φροντίσει για τις συγκεκριμένες ανάγκες των ακροατών του. Με αυτόν τον τρόπο, ήταν σε θέση να τους παράσχει την ενθάρρυνση και την ώθηση που χρειάζονταν για να λατρέψουν τον Ιεχωβά.

8. (α) Ποια πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στους ανθρώπους που διδάσκουμε στη διακονία μας; (β) Πώς μπορεί να προσθέσει χαρά στη διακονία μας η διεξαγωγή μιας Γραφικής μελέτης;

⁸ Πόσο σοβαρά έβλεπε ο Παύλος τη διακονία του; Ήταν πρόθυμος να “υπηρετεί ως δούλος” και τον Ιεχωβά και εκείνους που θα έδιναν προσοχή στο άγγελμα της αλήθειας. (Ρωμ. 12:11· 1 Κορ. 9:19) Όταν εμείς αναλαμβάνουμε την ευθύνη να διδάσκουμε στους άλλους το Λόγο του Θεού​—είτε σε οικιακή Γραφική μελέτη είτε σε Χριστιανική συνάθροιση είτε στα πλαίσια της Οικογενειακής Λατρείας—​συναισθανόμαστε άραγε την ευθύνη που έχουμε προς εκείνους τους οποίους διδάσκουμε; Ίσως πιστεύουμε ότι η διεξαγωγή τακτικής Γραφικής μελέτης είναι πολύ μεγάλο φορτίο για εμάς. Είναι αλήθεια ότι συνήθως απαιτεί να αφαιρούμε χρόνο από τις προσωπικές μας επιδιώξεις και να τον αφιερώνουμε στην υποβοήθηση των άλλων. Αλλά αυτό δεν είναι και το πνεύμα των λόγων του Ιησού ότι «υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει»; (Πράξ. 20:35) Όταν διδάσκουμε προσωπικά στους άλλους την οδό της σωτηρίας, θα νιώθουμε τέτοια ευτυχία που δεν συγκρίνεται με καμιά άλλη δραστηριότητα.

9, 10. (α) Μήπως το να είμαστε σοβαροί σημαίνει ότι δεν μπορούμε να χαλαρώνουμε και να περνάμε ευχάριστα με άλλους; Εξηγήστε. (β) Τι θα βοηθήσει έναν πρεσβύτερο να είναι ενθαρρυντικός και προσιτός;

⁹ Το να είμαστε σοβαροί δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να έχουμε στιγμές χαλάρωσης και ευχάριστης συναναστροφής με άλλους. Ο Ιησούς αποτελούσε τέλειο παράδειγμα ανθρώπου που διέθετε χρόνο, όχι μόνο για να διδάσκει, αλλά και για να χαλαρώνει και να αναπτύσσει ουσιαστικές σχέσεις με άλλους. (Λουκ. 5:27-29· Ιωάν. 12:1, 2) Επίσης, σοβαρότητα δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε μονίμως αυστηρό ύφος. Αν ο Ιησούς είχε σκληρό και υπερβολικά σοβαρό χαρακτήρα, αναμφίβολα οι άνθρωποι δεν θα είχαν ελκυστεί κοντά του. Ακόμη και τα παιδιά ένιωθαν άνετα μαζί του. (Μάρκ. 10:13-16) Πώς μπορούμε εμείς να μιμούμαστε την ισορροπημένη στάση του Ιησού;

¹⁰ Ένας αδελφός είπε για κάποιον πρεσβύτερο: «Αναμένει πολλά από τον εαυτό του, αλλά ποτέ δεν αναμένει τελειότητα από τους άλλους». Μπορεί να λεχθεί αυτό και για εσάς; Είναι σωστό να έχουμε κάποιες λογικές προσδοκίες από τους άλλους. Λόγου χάρη, τα παιδιά ανταποκρίνονται καλύτερα όταν οι γονείς θέτουν λογικούς στόχους και τα βοηθούν να τους πετύχουν. Με παρόμοιο τρόπο, οι πρεσβύτεροι ίσως παροτρύνουν μερικά άτομα στην εκκλησία να αναπτυχθούν πνευματικά και ίσως τους προσφέρουν συγκεκριμένες εισηγήσεις για να το καταφέρουν αυτό. Επιπλέον, όταν ένας πρεσβύτερος έχει ισορροπημένη άποψη για τον εαυτό του, θα φέρεται με ενθαρρυντικό και αναζωογονητικό τρόπο. (Ρωμ. 12:3) Μια αδελφή είπε: «Δεν θα μου άρεσε να δίνει ο πρεσβύτερος την εντύπωση ότι τα θεωρεί όλα αστεία. Αλλά και αν είναι πάντοτε σοβαρός, δύσκολα μπορείς να τον πλησιάσεις». Μια άλλη αδελφή είπε ότι μερικοί πρεσβύτεροι «μπορεί να προκαλούν φόβο επειδή έχουν υπερβολικά σοβαρό χαρακτήρα». Οι πρεσβύτεροι δεν πρέπει ποτέ να αμαυρώνουν τη χαρωπή άποψη που χρειάζεται να έχουν όλοι οι πιστοί για τη λατρεία τους προς τον Ιεχωβά, “τον ευτυχισμένο Θεό”.​—1 Τιμ. 1:11.

 Ανάληψη Ευθυνών στην Εκκλησία

11. Τι σημαίνει το να “επιδιώκει” κανείς ευθύνες στην εκκλησία;

¹¹ Όταν ο Παύλος παρότρυνε τους άντρες στην εκκλησία να αγωνίζονται ώστε να αποκτήσουν τα προσόντα για μεγαλύτερες ευθύνες, δεν είχε την πρόθεση να ενθαρρύνει την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών. Απεναντίας, έγραψε: «Αν κάποιος επιδιώκει θέση επισκόπου, επιθυμεί καλό έργο». (1 Τιμ. 3:1, 4) Για να “επιδιώξουν” οι Χριστιανοί άντρες τέτοιες ευθύνες, χρειάζεται να αναπτύξουν μέσα τους την ισχυρή επιθυμία να εργαστούν σκληρά ώστε να αποκτήσουν τις πνευματικές ιδιότητες που απαιτούνται για να υπηρετούν τους αδελφούς τους. Αν ένας αδελφός έχει βαφτιστεί πριν από έναν τουλάχιστον χρόνο και διαθέτει σε λογικό βαθμό τα Γραφικά προσόντα για τους διακονικούς υπηρέτες, όπως περιγράφονται στα εδάφια 1 Τιμόθεο 3:8-13, μπορεί να συστηθεί για αυτό το προνόμιο. Προσέξτε ότι το εδάφιο 8 δηλώνει συγκεκριμένα: «Παρόμοια, οι διακονικοί υπηρέτες πρέπει να είναι σοβαροί».

12, 13. Περιγράψτε διάφορους τρόπους με τους οποίους οι νεαροί αδελφοί μπορούν να επιδιώκουν ευθύνες.

¹² Μήπως είστε ένας σοβαρός βαφτισμένος αδελφός στα τέλη της εφηβείας σας; Υπάρχουν αρκετοί τρόποι με τους οποίους μπορείτε να επιδιώξετε ευθύνες. Ένας από αυτούς είναι η βελτίωση της προσωπικής σας συμβολής στη διακονία αγρού. Σας αρέσει να συνεργάζεστε με αδελφούς όλων των ηλικιών στην υπηρεσία αγρού; Προσπαθείτε να βρείτε κάποιο άτομο με το οποίο να μελετήσετε τη Γραφή; Όταν διεξάγετε Γραφική μελέτη σύμφωνα με τις εισηγήσεις που παρέχονται στις Χριστιανικές συναθροίσεις, θα βελτιώνετε τις διδακτικές σας ικανότητες. Επιπρόσθετα, θα μάθετε να έχετε κατανόηση για αυτόν που διδάσκεται τις οδούς του Ιεχωβά. Καθώς ο σπουδαστής σας θα αρχίσει να βλέπει ότι χρειάζεται να κάνει αλλαγές, θα μάθετε να τον βοηθάτε​—με υπομονή και διακριτικότητα—​να εφαρμόζει τις Γραφικές αρχές.

¹³ Νεαροί αδελφοί, μπορείτε να προσφέρετε τη βοήθειά σας στα ηλικιωμένα άτομα της εκκλησίας με κάθε δυνατό τρόπο. Μπορείτε επίσης να δείχνετε ενδιαφέρον για την εικόνα που παρουσιάζει η Αίθουσα Βασιλείας, βοηθώντας να διατηρείται καθαρή και τακτοποιημένη. Όταν προσφέρεστε να βοηθήσετε με όποιον τρόπο μπορείτε, το πρόθυμο πνεύμα σας θα αποδεικνύει ότι παίρνετε στα σοβαρά τη διακονία σας. Όπως ο Τιμόθεος, μπορείτε να μάθετε και εσείς να ενδιαφέρεστε γνήσια για τις ανάγκες της εκκλησίας.​—Διαβάστε Φιλιππησίους 2:19-22.

14. Πώς μπορούν οι νεαροί αδελφοί να «δοκιμάζονται ως προς την καταλληλότητα» για να υπηρετήσουν στην εκκλησία;

¹⁴ Πρεσβύτεροι, να είστε άγρυπνοι να αναθέτετε εργασίες στους νεαρούς αδελφούς οι οποίοι προσπαθούν “να φεύγουν από τις επιθυμίες που χαρακτηρίζουν τη νεότητα” και επιδιώκουν «δικαιοσύνη, πίστη, αγάπη, ειρήνη», μαζί με άλλα σοβαρά χαρακτηριστικά. (2 Τιμ. 2:22) Όταν τους δίνετε να κάνουν διάφορα πράγματα στην εκκλησία, μπορούν να «δοκιμάζονται ως προς την καταλληλότητα» για να επωμιστούν ευθύνες, ώστε «να είναι η πρόοδός [τους] φανερή σε όλους».​—1 Τιμ. 3:10· 4:15.

Εκδήλωση Σοβαρότητας στην Εκκλησία και στην Οικογένεια

15. Σύμφωνα με τα εδάφια 1 Τιμόθεο 5:1, 2, πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι βλέπουμε τους άλλους σοβαρά;

¹⁵ Η σοβαρότητα περιλαμβάνει το να σεβόμαστε την αξιοπρέπεια των αδελφών μας. Στις συμβουλές που έδωσε ο Παύλος προς τον Τιμόθεο, τόνισε την ανάγκη να βλέπουμε τους άλλους  με σεβασμό. (Διαβάστε 1 Τιμόθεο 5:1, 2) Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στη συμπεριφορά κάποιου ατόμου προς το αντίθετο φύλο. Ο Ιώβ σεβόταν την αξιοπρέπεια των γυναικών, ιδίως της συζύγου του, και το παράδειγμά του είναι άξιο μίμησης. Κατέβαλλε συνειδητές προσπάθειες να μην κοιτάζει με πόθο άλλη γυναίκα. (Ιώβ 31:1) Αν βλέπουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας σοβαρά, δεν θα φλερτάρουμε μαζί τους ούτε θα ενεργούμε με τρόπο που θα τους έκανε να νιώθουν άβολα με εμάς. Ο σεβασμός της αξιοπρέπειας των άλλων είναι ιδιαίτερα σημαντικός όταν δύο άτομα αναπτύσσουν αισθηματική σχέση με σκοπό το γάμο. Ο Χριστιανός που είναι σοβαρός δεν θα παίξει ποτέ με τα αισθήματα ενός ατόμου του αντίθετου φύλου.​—Παρ. 12:22.

16. Αντιπαραβάλετε την άποψη που υπάρχει στον κόσμο για το ρόλο του συζύγου και πατέρα με την άποψη της Γραφής.

¹⁶ Πρέπει επίσης να προσέχουμε να διατηρούμε σοβαρή άποψη για τους θεόδοτους ρόλους μας στην οικογένεια. Ο κόσμος του Σατανά διακωμωδεί το ρόλο του συζύγου και πατέρα. Η βιομηχανία της διασκέδασης αρέσκεται να παρουσιάζει την κεφαλή της οικογένειας ως αντικείμενο γελοιοποίησης και απαξίωσης. Ωστόσο, οι Γραφές αναθέτουν μεγάλη ευθύνη στο σύζυγο, διορίζοντάς τον ως «κεφαλή της γυναίκας του».​—Εφεσ. 5:23· 1 Κορ. 11:3.

17. Εξηγήστε πώς η συμβολή μας στην οικογενειακή λατρεία μπορεί να δείχνει ότι παίρνουμε στα σοβαρά τις ευθύνες μας.

¹⁷ Ο σύζυγος ίσως παρέχει ό,τι χρειάζεται η οικογένειά του από υλική άποψη. Αν όμως δεν παρέχει πνευματική κατεύθυνση, αυτό προδίδει έλλειψη διάκρισης και σοφίας. (Δευτ. 6:6, 7) Γι’ αυτόν το λόγο, το εδάφιο 1 Τιμόθεο 3:4 λέει ότι, αν είστε οικογενειάρχης και επιδιώκετε επιπρόσθετα προνόμια στην εκκλησία, πρέπει να είστε άντρας που «προΐσταται στο σπιτικό του με καλό τρόπο, έχοντας παιδιά σε υποταγή με κάθε σοβαρότητα». Σε σχέση με αυτό, ρωτήστε τον εαυτό σας: “Ξεχωρίζω χρόνο σε τακτική βάση για οικογενειακή λατρεία στο σπιτικό μου;” Μερικές Χριστιανές σύζυγοι στην κυριολεξία παρακαλούν τους συζύγους τους να αναλάβουν την πνευματική ηγεσία. Κάθε έγγαμος άντρας πρέπει να εξετάσει σοβαρά την άποψή του για αυτή την ευθύνη. Βεβαίως, η Χριστιανή σύζυγος πρέπει να υποστηρίζει τη διευθέτηση της Οικογενειακής Λατρείας και να συνεργάζεται με το σύζυγό της για την επιτυχία αυτής της διευθέτησης.

18. Πώς μπορούν τα παιδιά να μάθουν να είναι σοβαρά;

¹⁸ Και τα παιδιά επίσης παροτρύνονται να παίρνουν τη ζωή στα σοβαρά. (Εκκλ. 12:1) Δεν είναι κακό να μαθαίνουν να εργάζονται από μικρά, βοηθώντας στις δουλειές του σπιτιού ανάλογα με την ηλικία και τις ικανότητές τους. (Θρ. 3:27) Όταν ο Βασιλιάς Δαβίδ ήταν ακόμη μικρό παιδί, έμαθε να είναι καλός ποιμένας. Έμαθε επίσης να συνθέτει και να παίζει μουσική​—επιδεξιότητες που τον οδήγησαν στην υπηρεσία του βασιλιά του Ισραήλ. (1 Σαμ. 16:11, 12, 18-21) Αναμφίβολα, ως παιδί ο Δαβίδ απολάμβανε το παιχνίδι, αλλά έμαθε και πολύτιμες επιδεξιότητες τις οποίες χρησιμοποίησε αργότερα για να αινεί τον Ιεχωβά. Τα όσα έμαθε ως ποιμένας τον  βοήθησαν να γίνει υπομονετικός ηγέτης του έθνους του Ισραήλ. Εσείς, νεαροί, πόσες χρήσιμες επιδεξιότητες μαθαίνετε που θα σας βοηθήσουν να υπηρετείτε τον Δημιουργό σας και θα σας προετοιμάσουν για μελλοντικές ευθύνες;

Διατήρηση Ισορροπημένης Άποψης

19, 20. Ποια ισορροπημένη άποψη είστε αποφασισμένοι να διατηρείτε τόσο για τον εαυτό σας όσο και για τη λατρεία σας;

¹⁹ Όλοι μας μπορούμε να αγωνιζόμαστε ώστε να διατηρούμε ισορροπημένη άποψη για τον εαυτό μας​—δηλαδή να μην παίρνουμε τον εαυτό μας πολύ στα σοβαρά. Δεν θα θέλαμε να γίνουμε “πάρα πολύ δίκαιοι”. (Εκκλ. 7:16) Λίγο χιούμορ μπορεί να διαλύσει την ένταση, είτε στο σπίτι είτε στην εργασία είτε στις σχέσεις μας με τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μας. Τα μέλη της οικογένειας πρέπει να αποφεύγουν τις επικρίσεις ώστε να μην καταστρέφουν αυτό που οφείλει να είναι το σπίτι τους​—ένα ασφαλές λιμάνι ειρήνης. Στην εκκλησία, όλοι μπορούν να μάθουν να γελούν και να απολαμβάνουν τη συναναστροφή ο ένας του άλλου, φροντίζοντας να είναι εποικοδομητικές και θετικές οι συζητήσεις και ο τρόπος διδασκαλίας μας.​—2 Κορ. 13:10· Εφεσ. 4:29.

²⁰ Ζούμε σε έναν κόσμο που δεν παίρνει στα σοβαρά ούτε τον Ιεχωβά ούτε τους νόμους του. Αντίθετα, οι υπηρέτες του Ιεχωβά θεωρούν πολύ σημαντική την υπακοή και την οσιότητά τους στον Θεό τους. Πόσο χαιρόμαστε που ανήκουμε σε μια τέτοια αδελφότητα η οποία λατρεύει τον Ιεχωβά «με κάθε σοβαρότητα»! Ας είμαστε αποφασισμένοι να διατηρούμε σοβαρή άποψη για τη ζωή και τη λατρεία μας.

Πώς θα Απαντούσατε;

• Γιατί πρέπει να απορρίπτουμε την επιπόλαιη άποψη που έχει ο κόσμος για τη ζωή;

• Πώς μπορούμε να έχουμε χαρωπή αλλά και σοβαρή άποψη για τη διακονία μας;

• Πώς δείχνει η άποψή μας για την ανάληψη ευθυνών αν μας διακρίνει η σοβαρότητα ή όχι;

• Εξηγήστε γιατί ο σεβασμός της αξιοπρέπειας των αδελφών μας και των μελών της οικογένειάς μας είναι σοβαρό ζήτημα.

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνες στη σελίδα 12]

Ο σύζυγος πρέπει να παρέχει ό,τι χρειάζεται η οικογένειά του τόσο από υλική όσο και από πνευματική άποψη