Τα Καλά Νέα που Όλοι Χρειάζονται

«Τα καλά νέα . . . είναι δύναμη Θεού για σωτηρία».​—ΡΩΜ. 1:16.

1, 2. Γιατί κηρύττετε «τα καλά νέα της βασιλείας», και ποιες πτυχές τους τονίζετε;

“ΧΑΙΡΟΜΑΙ να μιλάω για τα καλά νέα κάθε μέρα”. Πιθανότατα έχετε νιώσει και εσείς έτσι ή έχετε εκφραστεί παρόμοια. Ως αφοσιωμένος Μάρτυρας του Ιεχωβά, γνωρίζετε πόσο σημαντικό είναι να κηρύττετε «αυτά τα καλά νέα της βασιλείας». Ίσως μάλιστα μπορείτε να πείτε απέξω την προφητεία του Ιησού σχετικά με την επιτέλεση αυτού του έργου.​—Ματθ. 24:14.

² Κηρύττοντας «τα καλά νέα της βασιλείας», συνεχίζετε αυτό που άρχισε ο Ιησούς. (Διαβάστε Λουκάς 4:43) Αναμφίβολα, ένα σημείο που τονίζετε είναι ότι σύντομα ο Θεός θα παρέμβει στις ανθρώπινες υποθέσεις. Φέρνοντας τη «μεγάλη θλίψη», θα τερματίσει την ψεύτικη θρησκεία και θα καθαρίσει τη γη από την πονηρία. (Ματθ. 24:21) Κάτι άλλο που πιθανότατα επισημαίνετε είναι ότι η Βασιλεία του Θεού θα αποκαταστήσει τον Παράδεισο στη γη, ώστε να επικρατήσει ειρήνη και ευτυχία. Στην ουσία, «τα καλά νέα της βασιλείας» αποτελούν μέρος “των καλών νέων [που διακηρύχτηκαν] εκ των προτέρων στον Αβραάμ, ότι: «Μέσω εσένα θα ευλογηθούν όλα τα έθνη»”.​—Γαλ. 3:8.

3. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους ο απόστολος Παύλος έδωσε έμφαση στα καλά νέα;

³ Μήπως όμως δεν δίνουμε αρκετή έμφαση σε μια βασική πτυχή των καλών νέων την οποία χρειάζονται οι άνθρωποι; Στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους, ο απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε τη λέξη «βασιλεία» μόνο μία φορά, αλλά χρησιμοποίησε τη φράση «καλά νέα» 12 φορές. (Διαβάστε Ρωμαίους 14:17) Σε ποια πτυχή των καλών νέων αναφέρθηκε ο Παύλος τόσες φορές στην επιστολή του; Γιατί είναι ζωτική η συγκεκριμένη πτυχή των καλών νέων; Και γιατί πρέπει να την έχουμε στο νου μας καθώς κηρύττουμε «τα καλά νέα του Θεού» στους ανθρώπους του τομέα μας;​—Μάρκ. 1:14· Ρωμ. 15:16· 1 Θεσ. 2:2.

Αυτό που Χρειάζονταν οι Άνθρωποι στη Ρώμη

4. Για ποια ζητήματα κήρυττε ο Παύλος κατά την πρώτη φυλάκισή του στη Ρώμη;

⁴ Θα ήταν χρήσιμο να λάβουμε υπόψη μας τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε ο Παύλος όταν φυλακίστηκε για πρώτη φορά στη Ρώμη. Διαβάζουμε πως, όταν τον επισκέφτηκαν ορισμένοι Ιουδαίοι, εκείνος “έδωσε πλήρη μαρτυρία σχετικά με (1) τη βασιλεία του Θεού και μίλησε με πειστικά επιχειρήματα σε αυτούς σχετικά με (2) τον Ιησού”. Το αποτέλεσμα; «Μερικοί άρχισαν να πιστεύουν τα όσα λέγονταν· άλλοι δεν πίστευαν».  Έκτοτε, ο Παύλος “δεχόταν με καλοσύνη όλους όσους έρχονταν σε αυτόν, κηρύττοντας (1) τη βασιλεία του Θεού σε αυτούς και διδάσκοντας τα σχετικά με (2) τον Κύριο Ιησού Χριστό”. (Πράξ. 28:17, 23-31) Σαφώς, ο Παύλος έστρεφε την προσοχή στη Βασιλεία του Θεού. Αλλά τι άλλο τόνιζε; Κάτι που κατέχει κεντρική θέση στη Βασιλεία​—το ρόλο του Ιησού στο σκοπό του Θεού.

5. Με ποια ουσιαστική ανάγκη ασχολήθηκε ο Παύλος στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους;

⁵ Όλοι οι άνθρωποι χρειάζεται να μάθουν για τον Ιησού και να θέσουν πίστη σε αυτόν. Ο Παύλος ασχολήθηκε με αυτή την ανάγκη στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους. Από την αρχή κιόλας, έγραψε: «[Στον Θεό] αποδίδω ιερή υπηρεσία με το πνεύμα μου σχετικά με τα καλά νέα για τον Γιο του». Και πρόσθεσε: «Δεν ντρέπομαι για τα καλά νέα· αυτά είναι δύναμη Θεού για σωτηρία στον καθένα που έχει πίστη». Παρακάτω μίλησε για τον καιρό «που ο Θεός, μέσω του Χριστού Ιησού, θα κρίνει τα κρυφά πράγματα των ανθρώπων, σύμφωνα με τα καλά νέα» που ο ίδιος ο Παύλος διακήρυττε. Ανέφερε επίσης: «Από την Ιερουσαλήμ και γύρω, μέχρι το Ιλλυρικό, έχω κηρύξει πλήρως τα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό». * (Ρωμ. 1:9, 16· 2:16· 15:19) Γιατί, κατά τη γνώμη σας, τόνισε ο Παύλος στους Ρωμαίους τη θέση του Ιησού Χριστού;

6, 7. Τι μπορούμε να πούμε για τη δημιουργία και τη σύνθεση της εκκλησίας της Ρώμης;

⁶ Δεν γνωρίζουμε πώς δημιουργήθηκε η εκκλησία της Ρώμης. Ξεκίνησε άραγε από κάποιους Ιουδαίους ή προσήλυτους που ήταν παρόντες την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. και επέστρεψαν στη Ρώμη ως Χριστιανοί; (Πράξ. 2:10) Ή μήπως Χριστιανοί έμποροι και ταξιδιώτες μετέδωσαν την αλήθεια στη Ρώμη; Ό,τι και αν συνέβη, την εποχή που ο Παύλος έγραψε αυτή την επιστολή, γύρω στο 56 Κ.Χ., η εκκλησία υπήρχε ήδη από καιρό. (Ρωμ. 1:8) Τι είδους άτομα την αποτελούσαν;

⁷ Μερικοί ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής. Ο Παύλος έστειλε χαιρετισμούς στον Ανδρόνικο και στον Ιουνία αποκαλώντας τους «συγγενείς» του, εννοώντας πιθανότατα συγγενείς που ήταν συμπατριώτες του. Ο Ακύλας, που ήταν σκηνοποιός και βρισκόταν στη Ρώμη μαζί με τη σύζυγό του την Πρίσκιλλα, ήταν επίσης Ιουδαίος. (Ρωμ. 4:1· 9:3, 4· 16:3, 7· Πράξ. 18:2) Αλλά πολλοί αδελφοί και αδελφές στους οποίους ο Παύλος έστειλε χαιρετισμούς ήταν πιθανότατα Εθνικοί. Μερικοί μπορεί να ανήκαν στο «σπιτικό του Καίσαρα», δηλαδή ίσως ήταν δούλοι και χαμηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Καίσαρα.​—Φιλιπ. 4:22· Ρωμ. 1:6· 11:13.

8. Ποια δυσάρεστη πραγματικότητα αντιμετώπιζαν οι Χριστιανοί στη Ρώμη;

⁸ Κάθε Χριστιανός στη Ρώμη αντιμετώπιζε μια δυσάρεστη πραγματικότητα την οποία αντιμετωπίζει και ο καθένας από εμάς. Ο Παύλος το έθεσε ως εξής: «Όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού». (Ρωμ. 3:23) Ήταν σαφές ότι όλοι εκείνοι στους οποίους έγραψε ο Παύλος χρειαζόταν να αναγνωρίσουν ότι ήταν αμαρτωλοί και να θέσουν πίστη στο μέσο με το οποίο κάλυπτε ο Θεός αυτή την ανάγκη.

Αναγνώριση του Προβλήματος της Αμαρτίας

9. Σε ποιο αποτέλεσμα στο οποίο μπορούν να οδηγήσουν τα καλά νέα έστρεψε την προσοχή ο Παύλος;

⁹ Από την αρχή κιόλας της επιστολής του προς τους Ρωμαίους, ο Παύλος επισήμανε το θαυμάσιο αποτέλεσμα που θα μπορούσε να προκύψει από τα καλά νέα στα οποία αναφέρθηκε επανειλημμένα: «Δεν ντρέπομαι για τα καλά νέα· αυτά είναι δύναμη Θεού για σωτηρία στον καθένα που έχει πίστη, στον Ιουδαίο πρώτα καθώς και στον Έλληνα». Ναι, η σωτηρία ήταν εφικτή. Αλλά χρειαζόταν οπωσδήποτε πίστη, σε αρμονία με μια βαθιά αλήθεια την οποία παρέθεσε ο Παύλος από το εδάφιο Αββακούμ 2:4: «Ο δίκαιος θα ζήσει μέσω πίστης». (Ρωμ. 1:16, 17· Γαλ. 3:11· Εβρ. 10:38) Πώς όμως σχετίζονται αυτά τα καλά νέα, που μπορούν να οδηγήσουν σε σωτηρία, με το γεγονός ότι «όλοι έχουν αμαρτήσει»;

10, 11. Γιατί η ιδέα που διατυπώνεται στο εδάφιο Ρωμαίους 3:23 φαίνεται σε μερικούς παράξενη ενώ σε άλλους όχι;

 ¹⁰ Για να μπορέσει κάποιος να αναπτύξει τη ζωοσωτήρια πίστη, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσει ότι είναι αμαρτωλός. Η αντίληψη περί αμαρτωλότητας δεν φαίνεται παράξενη σε όσους έχουν ανατραφεί με την πίστη στον Θεό και με κάποια γνώση της Γραφής. (Διαβάστε Εκκλησιαστής 7:20) Είτε συμφωνούν με αυτή την αντίληψη είτε αμφιβάλλουν, μπορούν τουλάχιστον να καταλάβουν τι εννοούσε ο Παύλος όταν είπε: «Όλοι έχουν αμαρτήσει». (Ρωμ. 3:23) Ωστόσο, καθώς επιτελούμε τη διακονία μας, ίσως συναντούμε πολλούς ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν αυτή τη δήλωση.

¹¹ Σε ορισμένες χώρες, ο μέσος άνθρωπος δεν γαλουχείται με την ιδέα ότι έχει γεννηθεί αμαρτωλός, ότι έχει κληρονομήσει την αμαρτία. Βέβαια, αναγνωρίζει πιθανότατα ότι κάνει λάθη, ότι έχει ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά και ότι μπορεί να έχει κάνει άσχημα πράγματα. Παρατηρεί επίσης ότι και οι άλλοι βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση. Ωστόσο, το υπόβαθρό του τον εμποδίζει να αντιληφθεί γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο στον ίδιο αλλά και στους άλλους. Μάλιστα, σε ορισμένες γλώσσες, αν πείτε ότι κάποιος είναι αμαρτωλός, οι άνθρωποι μπορεί να νομίζουν ότι εννοείτε πως είναι εγκληματίας ή τουλάχιστον πως έχει παραβιάσει κάποιους νόμους. Όπως είναι ευνόητο, όταν ένα άτομο μεγαλώνει σε τέτοιο περιβάλλον, ίσως δεν είναι εύκολο να θεωρεί τον εαυτό του αμαρτωλό με την έννοια που είχε κατά νου ο Παύλος.

12. Γιατί πολλοί δεν πιστεύουν ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί;

¹² Ακόμη και σε χώρες του Χριστιανικού κόσμου, πολλοί δεν πιστεύουν στην ιδέα ότι είναι αμαρτωλοί. Γιατί συμβαίνει αυτό; Παρότι ίσως πηγαίνουν στην εκκλησία κατά καιρούς, θεωρούν ότι η Βιβλική αφήγηση για τον Αδάμ και την Εύα είναι απλώς μύθος ή παραμύθι. Άλλοι μεγαλώνουν σε αθεϊστική ή αγνωστικιστική κοινωνία. Αμφισβητούν την ύπαρξη του Θεού, και ως εκ τούτου, δεν αντιλαμβάνονται ότι ένα Υπέρτατο Ον έχει θέσει ηθικούς κανόνες για τους ανθρώπους και ότι κάθε αποτυχία να τηρηθούν αυτοί οι κανόνες ισοδυναμεί με αμαρτία. Κατά μία έννοια, μοιάζουν με εκείνους για τους οποίους ο Παύλος είπε τον πρώτο αιώνα ότι “δεν είχαν ελπίδα” και ότι ήταν «χωρίς Θεό στον κόσμο».​—Εφεσ. 2:12.

13, 14. (α) Ποιος είναι ένας λόγος για τον οποίο όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό και στην αμαρτία είναι αδικαιολόγητοι; (β) Σε τι έχει οδηγήσει πολλούς αυτή η έλλειψη πίστης;

¹³ Στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους, ο Παύλος παρουσίασε δύο λόγους για τους οποίους ένα τέτοιο υπόβαθρο δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία​—ούτε τότε ούτε τώρα. Ο πρώτος λόγος είναι ότι η ίδια η δημιουργία δίνει μαρτυρία για την ύπαρξη Δημιουργού. (Διαβάστε Ρωμαίους 1:19, 20) Αυτό συμφωνεί με μια επισήμανση που έκανε ο Παύλος στην επιστολή του προς τους Εβραίους την οποία έγραψε από τη Ρώμη: «Κάθε οίκος κατασκευάζεται από κάποιον, αλλά εκείνος που κατασκεύασε τα πάντα είναι ο Θεός». (Εβρ. 3:4) Αυτό το επιχείρημα υποδεικνύει την ύπαρξη Δημιουργού ο οποίος κατασκεύασε, δηλαδή έφερε σε ύπαρξη, ολόκληρο το σύμπαν.

¹⁴ Συνεπώς, ο Παύλος είχε γερή βάση όταν έγραφε στους Ρωμαίους ότι ήταν «αδικαιολόγητοι» όποιοι​—περιλαμβανομένων και των αρχαίων Ισραηλιτών—​πρόσφεραν την αφοσίωσή τους σε άψυχες εικόνες. Το ίδιο μπορεί να λεχθεί και για όσους ενέδιδαν σε ανήθικες σεξουαλικές πράξεις που ήταν αντίθετες με τη φυσική χρήση του αντρικού και του γυναικείου σώματος. (Ρωμ. 1:22-27) Ο Παύλος συμπέρανε ορθά ότι «Ιουδαίοι καθώς και Έλληνες είναι όλοι κάτω από την αμαρτία».​—Ρωμ. 3:9.

 Κάτι που «Δίνει Μαρτυρία»

15. Ποιοι έχουν τη λειτουργία της συνείδησης, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁵ Η επιστολή προς τους Ρωμαίους προσδιορίζει άλλον έναν λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι πρέπει να αναγνωρίσουν ότι είναι αμαρτωλοί και ότι χρειάζονται μια διέξοδο από αυτή τη δυσάρεστη πραγματικότητα. Αναφερόμενος στον κώδικα νόμων που έδωσε ο Θεός στον αρχαίο Ισραήλ, ο Παύλος έγραψε: «Όλοι όσοι αμάρτησαν κάτω από νόμο θα δικαστούν με βάση το νόμο». (Ρωμ. 2:12) Συνεχίζοντας το συλλογισμό του, τονίζει ότι άνθρωποι από τα έθνη ή τις εθνότητες που δεν γνωρίζουν εκείνον το θεόδοτο κώδικα συνήθως «κάνουν από τη φύση τους τα πράγματα του νόμου». Γιατί τέτοια άτομα απαγορεύουν, κατά γενικό κανόνα, την αιμομειξία, το φόνο και την κλοπή; Ο Παύλος προσδιόρισε το λόγο: Επειδή έχουν συνείδηση.​—Διαβάστε Ρωμαίους 2:14, 15.

16. Γιατί το γεγονός ότι έχει κάποιος συνείδηση δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι αποφεύγει την αμαρτία;

¹⁶ Παρ’ όλα αυτά, πιθανώς έχετε διαπιστώσει πως το να έχει κάποιος συνείδηση που λειτουργεί σαν εσωτερικός μάρτυρας δεν σημαίνει ότι την ακολουθεί κιόλας. Η περίπτωση του αρχαίου Ισραήλ το δείχνει αυτό. Παρότι οι Ισραηλίτες είχαν και θεόδοτη συνείδηση και συγκεκριμένους νόμους από τον Θεό κατά της κλοπής και της μοιχείας, παραβίαζαν συχνά και τη συνείδησή τους και το Νόμο του Ιεχωβά. (Ρωμ. 2:21-23) Ήταν διπλά ένοχοι και, ως εκ τούτου, ήταν σαφώς αμαρτωλοί, έχοντας αποτύχει να τηρήσουν τους κανόνες και το θέλημα του Θεού. Αυτό έβλαπτε σοβαρά τη σχέση τους με τον Πλάστη τους.​—Λευιτ. 19:11· 20:10· Ρωμ. 3:20.

17. Ποια ενθάρρυνση αντλούμε από την επιστολή προς τους Ρωμαίους;

¹⁷ Τα όσα έχουμε εξετάσει από την επιστολή προς τους Ρωμαίους ίσως φαίνεται να περιγράφουν με μελανά χρώματα την κατάσταση των ανθρώπων ενώπιον του Παντοδυνάμου, μη εξαιρουμένης και της δικής μας. Ωστόσο, ο Παύλος δεν έκλεισε το ζήτημα εκεί. Παραθέτοντας τα λόγια του Δαβίδ από τα εδάφια Ψαλμός 32:1, 2, ο απόστολος έγραψε: «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι των οποίων οι άνομες πράξεις έχουν συγχωρηθεί και των οποίων οι αμαρτίες έχουν καλυφτεί· ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος του οποίου την αμαρτία δεν πρόκειται να υπολογίσει ο Ιεχωβά». (Ρωμ. 4:7, 8) Ναι, ο Θεός έχει προμηθεύσει ένα νομικά αποδεκτό μέσο για τη συγχώρηση των αμαρτιών.

Καλά Νέα που Επικεντρώνονται στον Ιησού

18, 19. (α) Σε ποια πτυχή των καλών νέων έδωσε έμφαση ο Παύλος στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους; (β) Τι πρέπει να αναγνωρίσουμε για να γευτούμε τις ευλογίες της Βασιλείας;

¹⁸ «Πολύ καλά νέα!» θα πείτε πιθανότατα. Όντως είναι καλά νέα, και αυτό φέρνει ξανά στο νου μας την πτυχή των καλών νέων που επισήμανε ο Παύλος στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους. Όπως προαναφέρθηκε, ο Παύλος έγραψε: «Δεν ντρέπομαι για τα καλά νέα· αυτά είναι δύναμη Θεού για σωτηρία».​—Ρωμ. 1:15, 16.

¹⁹ Εκείνα τα καλά νέα επικεντρώνονταν στο ρόλο που κατέχει ο Ιησούς στην επεξεργασία του σκοπού του Θεού. Ο Παύλος μπορούσε να αποβλέπει στην «ημέρα που ο Θεός, μέσω του Χριστού Ιησού, θα κρίνει τα κρυφά πράγματα των ανθρώπων, σύμφωνα με τα καλά νέα». (Ρωμ. 2:16) Με αυτή του τη δήλωση δεν υποτιμούσε τη «βασιλεία του Χριστού και του Θεού» ούτε τα όσα θα επιτελέσει ο Θεός μέσω της Βασιλείας. (Εφεσ. 5:5) Έδειχνε όμως ότι, για να μπορέσουμε να ζήσουμε και να απολαύσουμε τις ευλογίες που θα επικρατήσουν υπό τη Βασιλεία του Θεού, πρέπει να αναγνωρίσουμε (1) την αμαρτωλότητά μας ενώπιον του Θεού και (2) το λόγο για τον οποίο είναι αναγκαία η πίστη στον Ιησού Χριστό ώστε να συγχωρηθούν οι αμαρτίες μας. Όταν κάποιο άτομο κατανοεί και δέχεται αυτά τα πράγματα που αποτελούν μέρος του σκοπού του Θεού και αντιλαμβάνεται τι είδους μέλλον ανοίγει αυτό  μπροστά του, τότε μπορεί ορθά να πει με ενθουσιασμό: «Ναι, είναι πράγματι καλά νέα!»

20, 21. Γιατί πρέπει να θυμόμαστε στη διακονία μας τα καλά νέα που τονίζονται στην επιστολή προς τους Ρωμαίους, και ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα;

²⁰ Καθώς επιτελούμε τη Χριστιανική μας διακονία, πρέπει οπωσδήποτε να θυμόμαστε αυτή την πτυχή των καλών νέων. Αναφερόμενος στον Ιησού, ο Παύλος παρέθεσε τα λόγια του Ησαΐα: «Κανείς που εναποθέτει την πίστη του σε αυτόν δεν θα απογοητευτεί». (Ρωμ. 10:11· Ησ. 28:16) Το θεμελιώδες άγγελμα για τον Ιησού ίσως να μη φαίνεται άγνωστο σε εκείνους που είναι εξοικειωμένοι με τα όσα λέει η Γραφή για την αμαρτία. Για άλλους, όμως, αυτό το άγγελμα θα είναι πολύ καινούριο, κάτι ξένο ή μη αποδεκτό για τον πολιτισμό τους. Καθώς τέτοια άτομα αναπτύσσουν πίστη στον Θεό και εμπιστοσύνη στις Γραφές, θα χρειαστεί να τους εξηγήσουμε το ρόλο του Ιησού. Το επόμενο άρθρο θα αναλύσει τον τρόπο με τον οποίο το 5ο κεφάλαιο της Επιστολής Προς τους Ρωμαίους αναπτύσσει αυτή την πτυχή των καλών νέων. Θα βρείτε πιθανότατα αυτή τη μελέτη χρήσιμη στη διακονία σας.

²¹ Πόσο ανταμειφτικό είναι να βοηθάμε τα ειλικρινή άτομα να κατανοήσουν τα καλά νέα που αναφέρονται κατ’ επανάληψη στην επιστολή προς τους Ρωμαίους, τα καλά νέα τα οποία «είναι δύναμη Θεού για σωτηρία στον καθένα που έχει πίστη»! (Ρωμ. 1:16) Ως επιπρόσθετη ανταμοιβή, θα έχουμε τη χαρά να δούμε και άλλα άτομα να συμφωνούν με τα λόγια που παρέθεσε ο Παύλος στο εδάφιο Ρωμαίους 10:15: «Πόσο ωραία είναι τα πόδια εκείνων που διακηρύττουν καλά νέα για καλά πράγματα!»​—Ησ. 52:7.

[Υποσημείωση]

Θυμάστε;

• Ποια πτυχή των καλών νέων επισημαίνει η επιστολή προς τους Ρωμαίους;

• Ποιο γεγονός χρειάζεται να βοηθήσουμε άλλους να καταλάβουν;

• Πώς μπορούν «τα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό» να σημάνουν ευλογίες για εμάς και για άλλους;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]

Τα καλά νέα που τονίστηκαν στην επιστολή προς τους Ρωμαίους περιλάμβαναν το ζωτικό ρόλο του Ιησού στο σκοπό του Θεού

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Όλοι γεννηθήκαμε με ένα θανατηφόρο ψεγάδι​—την αμαρτία!