Ας Χαιρόμαστε Μαζί με τους Αδελφούς Μας!

ΣΤΙΣ μέρες μας, είναι όλο και πιο δύσκολο να έχουν οι άνθρωποι ευτυχία και χαρά. Για πολλούς, είναι σχεδόν αδύνατον να μοιραστούν με άλλους θετικά συναισθήματα. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, κάνει τους ανθρώπους να κλείνονται στον εαυτό τους και να απομονώνονται.

«Η μοναξιά είναι πολύ διαδεδομένη κατάσταση», λέει ο καθηγητής ψυχοβιολογίας Αλμπέρτο Ολιβέριο, και «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ζωή σε μεγάλες, πυκνοκατοικημένες περιοχές ευνοεί την απομόνωση. Σε πολλές περιπτώσεις, μας κάνει να αδιαφορούμε για την προσωπική ζωή του συναδέλφου στο γραφείο, του γείτονα ή του ταμία στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς». Αυτή η απομόνωση οδηγεί συχνά σε κατάθλιψη.

Ωστόσο, δεν ισχύει το ίδιο για την κατάσταση και το πνεύμα που επικρατούν ανάμεσα στους συγχριστιανούς μας. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Πάντοτε να χαίρεστε». (1 Θεσ. 5:16) Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να είμαστε χαρούμενοι και να μοιραζόμαστε τη χαρά μας. Λατρεύουμε τον Ύψιστο Θεό, τον Ιεχωβά, κατανοούμε το Γραφικό άγγελμα της αλήθειας, έχουμε την ελπίδα  της σωτηρίας και της αιώνιας ζωής και μπορούμε επίσης να βοηθούμε και άλλους να απολαύσουν αυτές τις ευλογίες.​—Ψαλμ. 106:4, 5· Ιερ. 15:16· Ρωμ. 12:12.

Αυτή η χαρά την οποία νιώθουμε και μοιραζόμαστε με άλλους είναι χαρακτηριστικό των αληθινών Χριστιανών. Επομένως, δεν αποτελεί έκπληξη που ο Παύλος έγραψε στους Φιλιππησίους: «Ευφραίνομαι και χαίρομαι μαζί με όλους εσάς. Έτσι και εσείς, λοιπόν, να ευφραίνεστε και να χαίρεστε μαζί μου». (Φιλιπ. 2:17, 18) Εδώ, μέσα σε λίγες μόνο λέξεις, ο Παύλος αναφέρει δύο φορές την έννοια της ευφροσύνης και της χαράς μαζί με άλλους.

Οι Χριστιανοί, φυσικά, χρειάζεται να προσέχουν ώστε να αποφεύγουν κάθε τάση για απομόνωση. Όποιος κλείνεται στον εαυτό του δεν μπορεί να χαίρεται μαζί με τους ομοπίστους του. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να ακολουθούμε την προτροπή που έδωσε ο Παύλος “να χαιρόμαστε σε σχέση με τον Κύριο” μαζί με τους αδελφούς μας;​—Φιλιπ. 3:1.

Να Χαίρεστε Μαζί με τους Ομοπίστους Σας

Όταν ο Παύλος έγραψε την επιστολή του προς τους Φιλιππησίους, ήταν πιθανότατα φυλακισμένος στη Ρώμη λόγω της δράσης του στο έργο κηρύγματος. (Φιλιπ. 1:7· 4:22) Η φυλάκισή του, ωστόσο, δεν έκαμψε τον ενθουσιασμό του για τη διακονία. Αντιθέτως, χαιρόταν να υπηρετεί τον Ιεχωβά στον πληρέστερο δυνατό βαθμό και να “χύνεται σαν σπονδή”. (Φιλιπ. 2:17) Η στάση του Παύλου δείχνει ότι η χαρά δεν εξαρτάται από τις περιστάσεις ενός ατόμου. Παρότι ήταν φυλακισμένος, είπε: «Θα εξακολουθήσω να χαίρομαι».​—Φιλιπ. 1:18.

Ο Παύλος είχε ιδρύσει την εκκλησία στους Φιλίππους και ένιωθε ιδιαίτερη στοργή για αυτούς τους αδελφούς. Γνώριζε ότι, αν μοιραζόταν μαζί τους τη χαρά του στην υπηρεσία του Ιεχωβά, θα ενθάρρυνε και εκείνους. Γι’ αυτό λοιπόν, έγραψε: «Θέλω δε να γνωρίζετε, αδελφοί, ότι όσα μου συνέβησαν έχουν καταλήξει στην πρόοδο των καλών νέων μάλλον παρά σε κάτι άλλο, ώστε τα δεσμά μου έχουν γίνει ευρέως γνωστά σε σχέση με τον Χριστό ανάμεσα σε όλη την Πραιτωριανή Φρουρά και σε όλους τους υπόλοιπους». (Φιλιπ. 1:12, 13) Το γεγονός ότι ο Παύλος μίλησε στους αδελφούς του για αυτή την ενθαρρυντική εμπειρία ήταν ένας από τους τρόπους με τους οποίους ευφραινόταν και χαιρόταν μαζί τους. Αλλά και οι Φιλιππήσιοι πρέπει να χαίρονταν μαζί με τον Παύλο. Αυτό όμως προϋπέθετε ότι δεν θα αποθαρρύνονταν εξαιτίας των όσων υπέφερε ο Παύλος. Απεναντίας, έπρεπε να μιμηθούν το παράδειγμά του. (Φιλιπ. 1:14· 3:17) Επιπλέον, μπορούσαν να συνεχίσουν να τον μνημονεύουν στις προσευχές τους και να του παρέχουν βοήθεια και υποστήριξη με κάθε δυνατό τρόπο.​—Φιλιπ. 1:19· 4:14-16.

 Δείχνουμε εμείς το ίδιο χαρούμενο πνεύμα που είχε και ο Παύλος; Προσπαθούμε να βλέπουμε τη θετική πλευρά των περιστάσεών μας και της Χριστιανικής μας διακονίας; Όταν συναναστρεφόμαστε με τους αδελφούς μας, είναι καλό να εκφράζουμε τη χαρά μας για το έργο μαρτυρίας. Δεν χρειάζεται να έχουμε εντυπωσιακές εμπειρίες για να το κάνουμε αυτό. Ίσως μπορέσαμε να εγείρουμε ενδιαφέρον για το άγγελμα της Βασιλείας με έναν ιδιαίτερα αποτελεσματικό πρόλογο ή επιχείρημα. Μπορεί να είχαμε μια ωραία συζήτηση με έναν οικοδεσπότη για κάποιο Γραφικό εδάφιο. Ή πιθανώς μας αναγνώρισαν στον τομέα ως Μάρτυρες του Ιεχωβά και αυτό από μόνο του αποτέλεσε καλή μαρτυρία. Το να μοιραζόμαστε τέτοιες εμπειρίες είναι ένας τρόπος για να χαιρόμαστε μαζί με τους αδελφούς μας.

Πολλά μέλη του λαού του Ιεχωβά έχουν κάνει και εξακολουθούν να κάνουν θυσίες για το έργο κηρύγματος. Οι σκαπανείς, οι περιοδεύοντες επίσκοποι, οι Μπεθελίτες, οι ιεραπόστολοι και οι διεθνείς υπηρέτες δαπανώνται στην ολοχρόνια υπηρεσία και χαίρονται για αυτό. Ευφραινόμαστε και χαιρόμαστε εμείς μαζί τους; Αν ναι, ας δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας για αυτούς τους αγαπητούς «συνεργάτες [μας] για τη βασιλεία του Θεού». (Κολ. 4:11) Όταν βρισκόμαστε μαζί τους στις συναθροίσεις ή σε μεγαλύτερες Χριστιανικές συνάξεις, μπορούμε να τους ενθαρρύνουμε εγκάρδια. Μπορούμε επίσης να μιμούμαστε το παράδειγμα του ζήλου τους. Θα μπορούσαμε μάλιστα να δημιουργήσουμε «την ευκαιρία» να ακούσουμε τις εμπειρίες και τις εποικοδομητικές εκφράσεις τους με την εκδήλωση φιλοξενίας, ίσως καλώντας τους για φαγητό.​—Φιλιπ. 4:10.

Να Χαίρεστε Μαζί με Εκείνους που Αντιμετωπίζουν Δοκιμασίες

Καθώς ο Παύλος υπέμενε το διωγμό και υπερνικούσε τις δοκιμασίες, γινόταν πιο αποφασισμένος να παραμείνει πιστός στον Ιεχωβά. (Κολ. 1:24· Ιακ. 1:2, 3) Το ότι γνώριζε πως οι αδελφοί στους Φιλίππους θα αντιμετώπιζαν πιθανότατα παρόμοιες δοκιμασίες και θα ενθαρρύνονταν από τη δική του εγκαρτέρηση του έδινε επιπρόσθετο λόγο για να ευφραίνεται και να χαίρεται μαζί τους. Γι’ αυτό λοιπόν, έγραψε: «Σε εσάς δόθηκε το προνόμιο για χάρη του Χριστού, όχι μόνο να θέτετε την πίστη σας σε αυτόν, αλλά και να υποφέρετε για χάρη του. Διότι έχετε τον ίδιο αγώνα με αυτόν που είδατε στην περίπτωσή μου και με αυτόν που τώρα ακούτε στην περίπτωσή μου».​—Φιλιπ. 1:29, 30.

Παρόμοια και σήμερα, οι Χριστιανοί υφίστανται εναντίωση λόγω της μαρτυρίας που δίνουν. Μερικές φορές η εναντίωση είναι βίαιη, αλλά συχνά εμφανίζεται με πιο ύπουλες μορφές. Μπορεί να περιλαμβάνει ψευδείς κατηγορίες από αποστάτες, εχθρότητα από συγγενείς ή χλευασμό από συναδέλφους ή συμμαθητές. Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι αυτές οι δοκιμασίες δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν ούτε να μας αποθαρρύνουν. Απεναντίας, αποτελούν αιτία χαράς. Όπως είπε ο ίδιος: «Ευτυχισμένοι είστε όταν οι άνθρωποι σας ονειδίσουν και σας επιφέρουν διωγμό και με ψέματα πουν κάθε είδους πονηρό πράγμα εναντίον σας εξαιτίας μου. Να χαίρεστε και να σκιρτάτε από χαρά, επειδή η ανταμοιβή σας είναι μεγάλη στους ουρανούς».​—Ματθ. 5:11, 12.

Δεν πρέπει να φοβόμαστε ή να τρομοκρατούμαστε όταν μαθαίνουμε ότι οι αδελφοί μας σε μερικές χώρες αντιμετωπίζουν σκληρό διωγμό. Αντιθέτως, πρέπει να χαιρόμαστε για την εγκαρτέρησή τους. Μπορούμε να προσευχόμαστε για αυτούς, ζητώντας από τον Ιεχωβά να ενισχύει την πίστη και την υπομονή τους. (Φιλιπ. 1:3, 4) Μολονότι ίσως να μην είμαστε σε θέση να κάνουμε τίποτα άλλο για εκείνους τους αγαπητούς αδελφούς, μπορούμε να βοηθούμε τους αδελφούς της δικής μας εκκλησίας που περνούν δοκιμασίες. Ας τους δείχνουμε το ενδιαφέρον μας και ας τους στηρίζουμε. Μπορούμε να δημιουργούμε ευκαιρίες για να χαιρόμαστε μαζί τους προσκαλώντας τους κατά καιρούς στη βραδιά Οικογενειακής Λατρείας μας, συμμετέχοντας μαζί τους στο έργο κηρύγματος και διαθέτοντας χρόνο για αναψυχή μαζί τους.

Έχουμε πολλούς λόγους για να χαιρόμαστε μαζί με τους αδελφούς μας! Ας αντιστεκόμαστε στον απομονωτισμό αυτού του κόσμου και ας συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε τη χαρά μας με τους αδελφούς μας. Κάνοντάς το αυτό, όχι μόνο θα συμβάλλουμε στην αγάπη και στην ενότητα της εκκλησίας, αλλά και θα απολαμβάνουμε πλήρως τη Χριστιανική αδελφότητα. (Φιλιπ. 2:1, 2) Ναι, ο Παύλος μάς προτρέπει: «Πάντοτε να χαίρεστε σε σχέση με τον Κύριο. Πάλι θα πω: Να χαίρεστε!»​—Φιλιπ. 4:4.

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 6]

Globe: Courtesy of Replogle Globes