Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Είναι δυνατόν να προσδιορίσουμε με ακρίβεια σε ποια χρονική στιγμή της ημέρας κρεμάστηκε ο Ιησούς Χριστός στο ξύλο;

Αυτό το ερώτημα εγείρεται λόγω της ασυμφωνίας που υπάρχει εκ πρώτης όψεως ανάμεσα στη θεόπνευστη αφήγηση του Ευαγγελιστή Μάρκου και σε αυτήν του αποστόλου Ιωάννη σχετικά με το θάνατο του Ιησού. Ο Μάρκος αναφέρει: «Τώρα ήταν η τρίτη ώρα, και [οι στρατιώτες] τον κρέμασαν στο ξύλο». (Μάρκ. 15:25) Σύμφωνα με τον Ιωάννη, «ήταν περίπου η έκτη ώρα» όταν ο Πιλάτος παρέδωσε τον Ιησού στους Ιουδαίους για να κρεμαστεί στο ξύλο. (Ιωάν. 19:14-16) Βιβλικοί ερμηνευτές έχουν προτείνει διάφορες εξηγήσεις για τη διαλεύκανση αυτής της φαινομενικής αντίφασης. Ωστόσο, δεν υπάρχουν επαρκείς Γραφικές πληροφορίες για να εξηγηθεί η διαφορά ανάμεσα στις δύο αφηγήσεις. Παρ’ όλα αυτά, η εξέταση του τρόπου με τον οποίο υπολόγιζαν οι άνθρωποι το χρόνο εκείνον τον καιρό μπορεί να φανεί χρήσιμη.

Τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, οι Ιουδαίοι διαιρούσαν την περίοδο της ημέρας κατά την οποία υπήρχε φως σε 12 ώρες, αρχίζοντας από την ανατολή του ήλιου. (Ιωάν. 11:9) Έτσι λοιπόν, «η τρίτη ώρα» διαρκούσε από τις οχτώ μέχρι τις εννιά το πρωί και «η έκτη ώρα» τελείωνε περίπου το μεσημέρι. Φυσικά, ο ήλιος ανέτειλε και έδυε διαφορετικές ώρες κατά τη διάρκεια του έτους. Συνεπώς, η περίοδος της ημέρας κατά την οποία υπήρχε φως διέφερε ανάλογα με την εποχή. Επιπλέον, για να υπολογίζουν την ώρα, οι άνθρωποι παρατηρούσαν τη θέση του ήλιου. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε αναφορά στο χρόνο ήταν κατά προσέγγιση. Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές αναφέρονται γενικά σε γεγονότα που έλαβαν χώρα την τρίτη, την έκτη ή την ένατη ώρα​—συνήθως εννοώντας περίπου εκείνη την ώρα. (Ματθ. 20:3, 5· Πράξ. 10:3, 9, 30) Όταν γινόταν πιο συγκεκριμένη μνεία της ώρας, λόγου χάρη η «έβδομη ώρα», αυτό συνέβαινε επειδή το στοιχείο του χρόνου ήταν ουσιώδες για την αφήγηση.​—Ιωάν. 4:52.

Οι αφηγήσεις των Ευαγγελίων συμφωνούν στη χρονική τοποθέτηση των γεγονότων που έλαβαν χώρα την τελευταία ημέρα του Ιησού στη γη. Και τα τέσσερα Ευαγγέλια δείχνουν ότι οι ιερείς και οι πρεσβύτεροι συγκεντρώθηκαν μετά την αυγή και κατόπιν παρέδωσαν τον Ιησού στον Ρωμαίο Κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο. (Ματθ. 27:1· Μάρκ. 15:1· Λουκ. 22:66· Ιωάν. 18:28) Ο Ματθαίος, ο Μάρκος και ο Λουκάς αναφέρουν και οι τρεις ότι από την έκτη ώρα, όταν ο Ιησούς ήταν ήδη κρεμασμένος στο ξύλο, έπεσε σκοτάδι στη γη «μέχρι την ένατη ώρα».​—Ματθ. 27:45, 46· Μάρκ. 15:33, 34· Λουκ. 23:44.

Ένας σημαντικός παράγοντας για τον προσδιορισμό της χρονικής στιγμής κατά την οποία κρεμάστηκε ο Ιησούς στο ξύλο ίσως είναι ότι το μαστίγωμα θεωρούνταν μέρος της διαδικασίας εκτέλεσης. Μερικές φορές, το μαστίγωμα ήταν τόσο φρικτό ώστε το θύμα πέθαινε κατά τη διάρκειά του. Στην περίπτωση του Ιησού, πρέπει να ήταν τόσο έντονο ώστε χρειάστηκε να μεταφέρει κάποιος άλλος το ξύλο που αρχικά κουβαλούσε ο ίδιος ο Ιησούς. (Λουκ. 23:26· Ιωάν. 19:17) Αν το μαστίγωμα θεωρήθηκε η αρχή της διαδικασίας εκτέλεσης, πρέπει να πέρασε κάποιος χρόνος μέχρι να καρφώσουν τον Ιησού στο ξύλο του βασανισμού. Ίσως ο ένας συγγραφέας κατέγραψε την ώρα κατά την οποία ξεκίνησε το μαστίγωμα, ενώ ο άλλος την ώρα κατά την οποία κάρφωσαν τον Ιησού στο ξύλο. Αυτό θα εξηγούσε γιατί οι συγγραφείς αναφέρουν διαφορετική ώρα για την εκτέλεση.

Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε την αφήγησή του δεκαετίες μετά τους άλλους Ευαγγελιστές. Είχε, λοιπόν, πρόσβαση στις αφηγήσεις τους. Είναι αλήθεια ότι ανέφερε μια ώρα που φαινομενικά διαφέρει από αυτήν που κατέγραψε ο Μάρκος. Ωστόσο, αυτό αποτελεί ξεκάθαρη απόδειξη ότι ο Ιωάννης δεν αντέγραψε την αφήγηση του Μάρκου. Τόσο ο Ιωάννης όσο και ο Μάρκος έγραψαν υπό θεϊκή έμπνευση. Παρότι δεν υπάρχουν επαρκείς Γραφικές πληροφορίες για να εξηγηθεί η διαφορά, εμείς μπορούμε να εμπιστευόμαστε τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων.