Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μετάβαση στον πίνακα περιεχομένων

Αντανακλάτε Εσείς τη Δόξα του Ιεχωβά;

Αντανακλάτε Εσείς τη Δόξα του Ιεχωβά;

Αντανακλάτε Εσείς τη Δόξα του Ιεχωβά;

«Αντανακλούμε σαν καθρέφτες τη δόξα του Ιεχωβά».​—2 ΚΟΡ. 3:18.

ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΑΝΤΟΥΣΑΤΕ;

Παρά την αμαρτωλότητά μας, πώς μπορούμε να δοξάζουμε τον Ιεχωβά;

Πώς μας βοηθούν οι προσευχές μας και η παρακολούθηση των Χριστιανικών συναθροίσεων να αντανακλούμε τη δόξα του Θεού;

Τι μπορεί να μας βοηθήσει να δοξάζουμε συνεχώς τον Ιεχωβά;

1, 2. Γιατί είναι λογικό να αναμένουμε ότι μπορούμε να μιμούμαστε τις ιδιότητες του Ιεχωβά;

 ΜΕ ΤΟΝ έναν ή τον άλλον τρόπο, όλοι μας μοιάζουμε στους γονείς μας. Γι’ αυτό, δεν είναι παράξενο να λένε σε ένα αγόρι: “Είσαι ίδιος ο πατέρας σου”, ή σε ένα κορίτσι: “Μου θυμίζεις τη μητέρα σου”. Συνήθως δε, τα παιδιά μιμούνται αυτά που βλέπουν στους γονείς τους. Τι θα λεχθεί για εμάς; Μπορούμε να μιμούμαστε τον ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά; Αν και δεν τον έχουμε δει, μπορούμε να αντιληφθούμε τις πολύτιμες ιδιότητές του μελετώντας το Λόγο του, παρατηρώντας τη δημιουργία του και κάνοντας στοχασμούς γύρω από τις Γραφές, ιδίως γύρω από τα λόγια και τις πράξεις του Γιου του Θεού, του Ιησού Χριστού. (Ιωάν. 1:18· Ρωμ. 1:20) Είναι, λοιπόν, εφικτό να αντανακλούμε τη δόξα του Ιεχωβά.

2 Πριν ακόμη δημιουργήσει ο Θεός τον Αδάμ και την Εύα, είχε τη βεβαιότητα ότι οι άνθρωποι θα ήταν σε θέση να ανταποκρίνονται στο θέλημά του, να αντανακλούν τις ιδιότητές του και να τον δοξάζουν. (Διαβάστε Γένεση 1:26, 27) Ως θεοφοβούμενα άτομα, εμείς πρέπει να εκδηλώνουμε τις ιδιότητες του Πλάστη μας. Αν το κάνουμε αυτό, θα έχουμε το ευλογητό προνόμιο να αντανακλούμε τη δόξα του Θεού ανεξάρτητα από το πολιτιστικό υπόβαθρο, τη μόρφωση ή την εθνική μας προέλευση. Γιατί; Επειδή «ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν».​—Πράξ. 10:34, 35.

3. Ποιο συναίσθημα διακατέχει τους Χριστιανούς καθώς υπηρετούν τον Ιεχωβά;

3 Οι χρισμένοι Χριστιανοί αντανακλούν τη δόξα του Ιεχωβά. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος, που ήταν γεννημένος από το πνεύμα, έγραψε: «Όλοι εμείς, καθώς αντανακλούμε σαν καθρέφτες τη δόξα του Ιεχωβά με πρόσωπα από τα οποία έχει αφαιρεθεί το κάλυμμα, μεταμορφωνόμαστε στην ίδια εικόνα από δόξα σε δόξα». (2 Κορ. 3:18) Όταν ο προφήτης Μωυσής κατέβηκε από το Όρος Σινά έχοντας μαζί του τις πλάκες με τις Δέκα Εντολές, το πρόσωπό του ακτινοβολούσε επειδή του είχε μιλήσει ο Ιεχωβά. (Έξοδ. 34:29, 30) Μολονότι οι Χριστιανοί δεν είχαν ποτέ τέτοια εμπειρία και τα πρόσωπά τους δεν ακτινοβολούν, λάμπουν από χαρά καθώς μιλούν σε άλλους για τον Ιεχωβά, τις ιδιότητές του και τον υπέροχο σκοπό του για την ανθρωπότητα. Σαν τους στιλβωμένους μεταλλικούς καθρέφτες της αρχαιότητας, οι χρισμένοι και οι επίγειοι σύντροφοί τους αντανακλούν τη δόξα του Ιεχωβά στη ζωή και στη διακονία τους. (2 Κορ. 4:1) Αντανακλάτε εσείς τη δόξα του Ιεχωβά με τη θεοσεβή διαγωγή σας και με την τακτική συμμετοχή σας στο κήρυγμα της Βασιλείας;

ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

4, 5. (α) Ποια πάλη διεξάγουμε και εμείς, όπως ο Παύλος; (β) Πώς μας έχει επηρεάσει η αμαρτία;

4 Ως υπηρέτες του Ιεχωβά, θέλουμε ασφαλώς να τιμούμε και να δοξάζουμε τον Δημιουργό μας με όλες μας τις ενέργειες. Πολύ συχνά, όμως, δεν κάνουμε αυτό που επιθυμούμε. Ο ίδιος ο Παύλος πάλευε με αυτό το πρόβλημα. (Διαβάστε Ρωμαίους 7:21-25) Εξηγώντας την αιτία για αυτή την πάλη, έγραψε: «Όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού». (Ρωμ. 3:23) Ναι, ως απόγονοι του αμαρτωλού Αδάμ, οι άνθρωποι υποτάχθηκαν στην αμείλικτη κυριαρχία της αμαρτίας που «βασιλεύει» πάνω τους.​—Ρωμ. 5:12· 6:12.

5 Τι είναι αμαρτία; Είναι οτιδήποτε αντίκειται στην προσωπικότητα, στις οδούς, στους κανόνες και στο θέλημα του Ιεχωβά. Η αμαρτία αμαυρώνει τη σχέση ενός ατόμου με τον Θεό. Μας αναγκάζει να αστοχούμε, όπως ένας τοξοβόλος που ρίχνει το βέλος αλλά δεν πετυχαίνει το στόχο. Μπορεί να αμαρτήσουμε είτε εκούσια είτε ακούσια. (Αριθ. 15:27-31) Η αμαρτία είναι βαθιά ριζωμένη στους ανθρώπους και υψώνει φραγμό ανάμεσα σε αυτούς και στον Δημιουργό τους. (Ψαλμ. 51:5· Ησ. 59:2· Κολ. 1:21) Συνεπώς, η ανθρωπότητα ως σύνολο βρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία με τον Ιεχωβά και χάνει την πολύτιμη ευκαιρία να αντανακλά τη δόξα Του. Χωρίς αμφιβολία, η αμαρτία είναι η χειρότερη μάστιγα που πλήττει την ανθρωπότητα.

6. Παρά την αμαρτωλότητά μας, πώς μπορούμε να δοξάζουμε τον Θεό;

6 Παρά την αμαρτωλότητά μας, ο Ιεχωβά έχει αποδειχτεί «Θεός που δίνει ελπίδα». (Ρωμ. 15:13) Έχει προμηθεύσει το μέσο για την εξάλειψη της αμαρτίας​—τη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. Ασκώντας πίστη σε αυτή τη θυσία, δεν είμαστε πια «δούλοι της αμαρτίας», αλλά έχουμε τη δυνατότητα να αντανακλούμε τη δόξα του Ιεχωβά. (Ρωμ. 5:19· 6:6· Ιωάν. 3:16) Η διατήρηση αυτής της επιδοκιμασμένης σχέσης με τον Ιεχωβά Θεό μάς εγγυάται τώρα την ευλογία του και στο μέλλον την τελειότητα και την αιώνια ζωή. Αν και εξακολουθούμε να είμαστε αμαρτωλοί, τι ευλογία είναι να μας θεωρεί ο Θεός ικανούς να αντανακλούμε τη δόξα του!

ΤΙ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

7. Τι πρέπει να αναγνωρίζουμε για τον εαυτό μας ώστε να μπορούμε να αντανακλούμε τη δόξα του Θεού;

7 Για να είμαστε στην κατάλληλη θέση να αντανακλούμε τη δόξα του Θεού, πρέπει να αναγνωρίζουμε έντιμα την αμαρτωλή μας φύση. (2 Χρον. 6:36) Χρειάζεται να παραδεχόμαστε τις αμαρτωλές μας τάσεις και να αγωνιζόμαστε να τις ελέγχουμε ώστε να προοδεύσουμε μέχρι του σημείου να δοξάζουμε πράγματι τον Θεό. Λόγου χάρη, αν έχουμε πέσει στην ατιμωτική αμαρτία της πορνογραφίας, πρέπει να αποδεχτούμε το γεγονός ότι χρειαζόμαστε πνευματική βοήθεια​—και να πάρουμε την πρωτοβουλία να τη ζητήσουμε. (Ιακ. 5:14, 15) Αυτό είναι το πρώτο βήμα που χρειάζεται να κάνουμε αν θέλουμε να ζούμε με τρόπο που τιμάει πλήρως τον Θεό. Ως λάτρεις του Ιεχωβά, πρέπει να εξετάζουμε συνεχώς τον εαυτό μας για να βλέπουμε αν ανταποκρινόμαστε στους δίκαιους κανόνες του. (Παρ. 28:18· 1 Κορ. 10:12) Όποιες και αν είναι οι αμαρτωλές μας τάσεις, πρέπει να τις χαλιναγωγούμε διαρκώς ώστε να μπορούμε να αντανακλούμε τη δόξα του Θεού.

8. Αν και δεν είμαστε τέλειοι, τι πρέπει να κάνουμε;

8 Ο Ιησούς ήταν ο μόνος άνθρωπος που έζησε και πέθανε ευαρεστώντας πάντα τον Θεό και αντανακλώντας τη δόξα Του. Αν και δεν είμαστε τέλειοι όπως ήταν ο Ιησούς, μπορούμε και πρέπει να αγωνιζόμαστε να ακολουθούμε το παράδειγμά του. (1 Πέτρ. 2:21) Ο Ιεχωβά λαβαίνει υπόψη του, όχι μόνο την πρόοδό μας, αλλά και τις ειλικρινείς προσπάθειες που καταβάλλουμε για να τον δοξάζουμε, και τις ευλογεί.

9. Ποιο ρόλο παίζει η Γραφή στη ζωή των Χριστιανών που θέλουν να ανταποκρίνονται στις θεϊκές απαιτήσεις;

9 Ο γραπτός Λόγος του Ιεχωβά μπορεί να μας δείξει ποια πορεία πρέπει να ακολουθήσουμε για να βελτιωθούμε. Είναι σημαντικό να μελετούμε βαθιά την Αγία Γραφή και να τη διαβάζουμε με περισυλλογή. (Ψαλμ. 1:1-3) Η καθημερινή ανάγνωση της Γραφής θα μας βοηθήσει να κάνουμε αλλαγές. (Διαβάστε Ιακώβου 1:22-25) Η Γραφική γνώση αποτελεί τη βάση της πίστης μας και ενισχύει τη θέλησή μας να αποφεύγουμε τις σοβαρές αμαρτίες και να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά.​—Ψαλμ. 119:11, 47, 48.

10. Πώς μπορεί να μας βοηθήσει η προσευχή να υπηρετούμε τον Ιεχωβά πληρέστερα;

10 Για να αντανακλούμε τη δόξα του Θεού, χρειάζεται επίσης “να εγκαρτερούμε στην προσευχή”. (Ρωμ. 12:12) Μπορούμε και πρέπει να προσευχόμαστε να μας βοηθάει ο Ιεχωβά να τον υπηρετούμε με ευάρεστο τρόπο. Για να το πετύχουμε αυτό, είναι κατάλληλο να του ζητάμε να μας δίνει άγιο πνεύμα, να αυξάνει την πίστη μας, να μας ενισχύει ώστε να αντιστεκόμαστε στους πειρασμούς και να μας ικανώνει να “χειριζόμαστε το λόγο της αλήθειας ορθά”. (2 Τιμ. 2:15· Ματθ. 6:13· Λουκ. 11:13· 17:5) Όπως ένα παιδί εξαρτάται από τον πατέρα του, έτσι και εμείς πρέπει να εξαρτόμαστε από τον ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά. Αν ζητάμε τη βοήθειά του για να τον υπηρετούμε πληρέστερα, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα την προσφέρει. Ποτέ ας μη νιώθουμε ότι του είμαστε βάρος! Απεναντίας, ας προσευχόμαστε σε Αυτόν για να τον αινούμε, να τον ευχαριστούμε, να ζητάμε την κατεύθυνσή του, ιδίως σε καιρούς δοκιμασίας, και να επικαλούμαστε τη βοήθειά του για να τον υπηρετούμε με τρόπους που δοξάζουν το άγιο όνομά του.​—Ψαλμ. 86:12· Ιακ. 1:5-7.

11. Πώς μας βοηθούν οι συναθροίσεις να αντανακλούμε τη δόξα του Θεού;

11 Ο Θεός έχει εμπιστευτεί τη φροντίδα των πολύτιμων προβάτων του στον “πιστό και φρόνιμο δούλο”. (Ματθ. 24:45-47· Ψαλμ. 100:3) Η τάξη του δούλου ενδιαφέρεται πολύ για το πώς οι ομόπιστοί τους αντανακλούν τη δόξα του Ιεχωβά. Οι συναθροίσεις μάς βοηθούν να βελτιωνόμαστε ως Χριστιανοί διάκονοι, όπως ένας ράφτης μεταποιεί τα ρούχα μας για να βελτιωθεί η εμφάνισή μας. (Εβρ. 10:24, 25) Γι’ αυτό, ας φτάνουμε εγκαίρως, διότι αν αργούμε κατά συνήθεια, θα χάνουμε τουλάχιστον ένα μέρος από την πνευματική “μεταποίηση” που χρειαζόμαστε για να βελτιωνόμαστε ως υπηρέτες του Ιεχωβά.

ΑΣ ΜΙΜΟΥΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

12. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Θεό;

12 Αν θέλουμε να αντανακλούμε τη δόξα του Ιεχωβά, πρέπει να “γινόμαστε μιμητές του”. (Εφεσ. 5:1) Ένας τρόπος για να το κάνουμε αυτό είναι το να υιοθετούμε τη δική του άποψη για τα ζητήματα. Οποιαδήποτε άλλη πορεία είναι ατιμωτική για τον Ιεχωβά και επιζήμια για εμάς. Εφόσον ο κόσμος γύρω μας βρίσκεται υπό την επιρροή του πονηρού, του Σατανά του Διαβόλου, πρέπει να προσπαθούμε σκληρά να μισούμε ό,τι μισεί ο Ιεχωβά και να αγαπάμε από καρδιάς ό,τι αγαπάει. (Ψαλμ. 97:10· 1 Ιωάν. 5:19) Πρέπει να είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι ο μόνος σωστός τρόπος για να υπηρετούμε τον Θεό είναι το να κάνουμε τα πάντα για τη δική του δόξα.​—Διαβάστε 1 Κορινθίους 10:31.

13. Γιατί πρέπει να μισούμε την αμαρτία, και τι επίδραση θα έχει αυτό πάνω μας;

13 Εφόσον ο Ιεχωβά μισεί την αμαρτία, πρέπει να τη μισούμε και εμείς. Χρειάζεται μάλιστα να στεκόμαστε όσο το δυνατόν πιο μακριά από αυτήν αντί να προσπαθούμε να διαπιστώσουμε πόσο κοντά της μπορούμε να πάμε χωρίς να υποκύψουμε. Για παράδειγμα, πρέπει να φυλαγόμαστε από την αποστασία, μια αμαρτία που θα μας έκανε ακατάλληλους να δοξάζουμε τον Θεό. (Δευτ. 13:6-9) Ας μην έχουμε, λοιπόν, καμιά σχέση με αποστάτες ή με οποιονδήποτε ισχυρίζεται ότι είναι αδελφός αλλά ατιμάζει τον Θεό. Αυτό ισχύει ακόμη και αν πρόκειται για μέλος της οικογένειάς μας. (1 Κορ. 5:11) Δεν κερδίζουμε τίποτα προσπαθώντας να αντικρούσουμε τα επιχειρήματα των αποστατών ή εκείνων που επικρίνουν την οργάνωση του Ιεχωβά. Στην πραγματικότητα, είναι πνευματικά επικίνδυνο και ανάρμοστο να περιεργαζόμαστε τέτοιο υλικό, είτε σε έντυπη μορφή είτε στο Ίντερνετ.​—Διαβάστε Ησαΐας 5:20· Ματθαίος 7:6.

14. Στην προσπάθειά μας να αντανακλούμε τη δόξα του Θεού, ποια ιδιότητα πρέπει να μας χαρακτηρίζει, και γιατί;

14 Η εκδήλωση αγάπης είναι ένας εξαίρετος τρόπος για να μιμούμαστε τον ουράνιο Πατέρα μας. Ναι, πρέπει να αγαπάμε όπως και εκείνος. (1 Ιωάν. 4:16-19) Μάλιστα, η μεταξύ μας αγάπη μάς προσδιορίζει ως μαθητές του Ιησού και υπηρέτες του Ιεχωβά. (Ιωάν. 13:34, 35) Αν και η έμφυτη αμαρτωλότητά μας μπορεί μερικές φορές να αποτελεί εμπόδιο, πρέπει να την παραμερίζουμε και να ενεργούμε πάντα με αγάπη. Καλλιεργώντας αγάπη και άλλες θεϊκές ιδιότητες, θα αποφεύγουμε να φερόμαστε άστοργα και να αμαρτάνουμε.​—2 Πέτρ. 1:5-7.

15. Πώς επηρεάζει η αγάπη τις σχέσεις μας με τους άλλους;

15 Η αγάπη μάς υποκινεί να κάνουμε καλά πράγματα για τους άλλους. (Ρωμ. 13:8-10) Για παράδειγμα, η αγάπη για το σύντροφό μας θα κρατήσει το συζυγικό κρεβάτι αμόλυντο. Η αγάπη για τους πρεσβυτέρους, σε συνδυασμό με το σεβασμό για το έργο τους, θα μας βοηθήσει να υπακούμε και να υποτασσόμαστε στις κατευθύνσεις τους. Τα παιδιά που αγαπούν τους γονείς τους είναι υπάκουα και τους τιμούν, χωρίς να μιλούν αρνητικά για αυτούς. Αν αγαπάμε τους συνανθρώπους μας, δεν θα τους θεωρούμε κατώτερους ούτε θα τους μιλάμε υποτιμητικά. (Ιακ. 3:9) Οι δε πρεσβύτεροι που αγαπούν τα πρόβατα του Θεού θα τα μεταχειρίζονται με τρυφερότητα.​—Πράξ. 20:28, 29.

16. Πώς θα μας βοηθάει στη διακονία η εκδήλωση αγάπης;

16 Η ιδιότητα της αγάπης πρέπει να χαρακτηρίζει και τη διακονία μας. Λόγω της βαθιάς μας αγάπης για τον Ιεχωβά, δεν θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας να κλονιστεί από την απάθεια ή την αρνητική αντίδραση ορισμένων ανθρώπων. Απεναντίας, θα συνεχίσουμε να κηρύττουμε τα καλά νέα. Η αγάπη θα μας υποκινεί να προετοιμαζόμαστε καλά και να προσπαθούμε να είμαστε αποτελεσματικοί στη διακονία. Αν αγαπάμε αληθινά τον Θεό και τον πλησίον μας, δεν θα βλέπουμε το κήρυγμα της Βασιλείας ως αγγαρεία ή καθήκον, αλλά θα το θεωρούμε μεγάλο προνόμιο και θα το επιτελούμε με χαρά.​—Ματθ. 10:7.

ΝΑ ΔΟΞΑΖΕΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

17. Γιατί ωφελούμαστε όταν αναγνωρίζουμε ότι υστερούμε ως προς τη δόξα του Θεού;

17 Ο κόσμος γενικά δεν συνειδητοποιεί τη σοβαρότητα της αμαρτίας, αλλά αυτό δεν ισχύει για εμάς. Εμείς ξέρουμε ότι χρειάζεται να πολεμούμε ενάντια στις αμαρτωλές μας τάσεις. Αναγνωρίζοντας την αμαρτωλή μας φύση, μπορούμε να εκπαιδεύουμε τη συνείδησή μας ώστε να μας υποκινεί να ενεργούμε ορθά όταν αρχίσει να αναπτύσσεται στη διάνοια και στην καρδιά μας η παρόρμηση να αμαρτήσουμε. (Ρωμ. 7:22, 23) Μπορεί βέβαια να είμαστε αδύναμοι, αλλά ο Θεός είναι σε θέση να μας ενισχύει ώστε να κάνουμε το σωστό σε οποιαδήποτε κατάσταση.​—2 Κορ. 12:10.

18, 19. (α) Τι μας βοηθάει να επιτύχουμε στον πόλεμο κατά των πονηρών πνευματικών δυνάμεων; (β) Τι πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε;

18 Για να δοξάζουμε τον Ιεχωβά, πρέπει να πολεμούμε και ενάντια στις πονηρές πνευματικές δυνάμεις. Η θεόδοτη πνευματική μας πανοπλία μάς βοηθάει να διεξάγουμε αυτόν τον πόλεμο επιτυχώς. (Εφεσ. 6:11-13) Ο Σατανάς προσπαθεί ακατάπαυστα να στερήσει από τον Ιεχωβά τη δόξα που μόνο Εκείνος αξίζει. Καταβάλλει επίσης κάθε προσπάθεια για να καταστρέψει τη σχέση μας με τον Ιεχωβά. Τι πλήγμα όμως δέχεται από εμάς και εκατομμύρια άλλους ατελείς άντρες, γυναίκες και παιδιά που διακρατούν την ακεραιότητά τους και δοξάζουν τον Θεό! Γι’ αυτό, ας συνεχίζουμε να εξυμνούμε τον Ιεχωβά, όπως κάνουν τα ουράνια πλάσματα που κραυγάζουν: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, ναι, ο Θεός μας, να λάβεις τη δόξα και την τιμή και τη δύναμη, επειδή εσύ δημιούργησες τα πάντα, και λόγω του θελήματός σου υπήρξαν και δημιουργήθηκαν».​—Αποκ. 4:11.

19 Είθε να είμαστε αποφασισμένοι να δοξάζουμε συνεχώς τον Ιεχωβά, ό,τι και αν προκύψει. Ασφαλώς, εκείνος χαίρεται που τόσο πολλά όσια άτομα κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να τον μιμούνται και να αντανακλούν τη δόξα του. (Παρ. 27:11) Είθε να νιώθουμε και εμείς όπως ο Δαβίδ, ο οποίος έψαλε: «Σε εξυμνώ, Ιεχωβά Θεέ μου, με όλη μου την καρδιά, και θα δοξάζω το όνομά σου στον αιώνα». (Ψαλμ. 86:12) Πόσο λαχταρούμε να έρθει η ημέρα που θα αντανακλούμε τέλεια τη δόξα του Ιεχωβά και θα μπορούμε να τον αινούμε για πάντα! Οι υπάκουοι άνθρωποι θα γευτούν αυτή τη χαρά. Αντανακλάτε εσείς τη δόξα του Ιεχωβά Θεού τώρα, με την προοπτική να το κάνετε αυτό σε όλη την αιωνιότητα;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνες στη σελίδα 27]

Αντανακλάτε εσείς τη δόξα του Ιεχωβά με αυτούς τους τρόπους;