Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Με ποια έννοια είναι «πολύτιμος ενώπιον του Ιεχωβά» ο θάνατος των οσίων του;

▪ Ένας θεόπνευστος ψαλμωδός είπε: «Πολύτιμος ενώπιον του Ιεχωβά είναι ο θάνατος των οσίων του». (Ψαλμ. 116:15) Η ζωή του κάθε αληθινού λάτρη του Ιεχωβά έχει μεγάλη αξία για Αυτόν. Εντούτοις, τα παραπάνω λόγια του 116ου Ψαλμού σημαίνουν περισσότερα πράγματα από το θάνατο ενός μεμονωμένου ατόμου.

Όταν κάποιος εκφωνεί την ομιλία κηδείας ενός Χριστιανού, δεν είναι κατάλληλο να εφαρμόζει το εδάφιο Ψαλμός 116:15 στον θανόντα, έστω και αν πέθανε ως όσιος υπηρέτης του Ιεχωβά. Γιατί; Επειδή η δήλωση του ψαλμωδού έχει ευρύτερη έννοια. Σημαίνει ότι ο θάνατος ολόκληρης της ομάδας των οσίων Του θα στοίχιζε στον Θεό τόσο πολύ ώστε δεν θα επέτρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο.​—Βλέπε Ψαλμός 72:14· 116:8.

Το εδάφιο Ψαλμός 116:15 μας διαβεβαιώνει ότι ο Ιεχωβά δεν θα αφήσει τους όσιους υπηρέτες του να αφανιστούν ως ομάδα από το πρόσωπο της γης. Η δε σύγχρονη ιστορία μας πιστοποιεί ότι έχουμε αντέξει κάτω από σφοδρές δοκιμασίες και διωγμό, κάτι που καταδεικνύει αδιαμφισβήτητα ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψει ποτέ την εξόντωσή μας.

Λόγω της απεριόριστης δύναμης και του αλάνθαστου σκοπού του, ο Ιεχωβά δεν θα μας αφήσει να αφανιστούμε ως ομάδα. Αν επέτρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο, οι εχθροί του θα φαίνονταν ισχυρότεροι από εκείνον​—πράγμα που δεν ισχύει ούτε κατά διάνοια! Ο σκοπός του να κατοικηθεί η γη από όσιους ανθρώπους θα έμενε ανεκπλήρωτος​—κάτι αδιανόητο. (Ησ. 45:18· 55:10, 11) Μάλιστα, θα σταματούσε να αποδίδεται εδώ στη γη ιερή υπηρεσία προς τον Ιεχωβά αν δεν υπήρχαν πλέον άνθρωποι να τον λατρεύουν στις επίγειες αυλές του μεγάλου πνευματικού ναού του! Δεν θα απέμενε θεμέλιο για τη «νέα γη»​—τη δίκαιη κοινωνία των ανθρώπων που θα ζουν στη γη υπό το «νέο ουρανό». (Αποκ. 21:1) Ούτε και θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα η Χιλιετής Βασιλεία του Χριστού αν δεν υπήρχαν επίγειοι υπήκοοι.​—Αποκ. 20:4, 5.

Η θέση και η υπόληψη του Θεού θα αμφισβητούνταν αν επέτρεπε στους εχθρούς του να εξολοθρεύσουν το λαό του ως ομάδα εδώ στη γη. Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελούσε πλήγμα για την υπόστασή του ως Κυρίαρχου του σύμπαντος. Επιπλέον, ο Ιεχωβά δεν θα επιτρέψει το θάνατο των οσίων του ως ομάδας λόγω του ότι σέβεται τον εαυτό του και το άγιο όνομά του. Σκεφτείτε δε και το εξής: Εφόσον «δεν υπάρχει αδικία» στον Θεό, αποκλείεται να μη διαφυλάξει την ομάδα των ανθρώπων που τον υπηρετούν όσια. (Δευτ. 32:4· Γέν. 18:25) Εξάλλου, αν επέτρεπε την εξόντωση των υπηρετών του συνολικά, θα διέψευδε τον ίδιο το Λόγο του: «Ο Ιεχωβά δεν θα εγκαταλείψει το λαό του, για χάρη του μεγάλου του ονόματος». (1 Σαμ. 12:22) Ναι, «ο Ιεχωβά δεν θα αφήσει το λαό του ούτε θα εγκαταλείψει την κληρονομιά του».​—Ψαλμ. 94:14.

Πόσο παρηγορητικό είναι να γνωρίζουμε ότι ο λαός του Ιεχωβά δεν θα εξαλειφθεί ποτέ από το πρόσωπο της γης! Ας προσπαθούμε, λοιπόν, πάση θυσία να αποδεικνυόμαστε όσιοι στον Θεό, έχοντας εμπιστοσύνη στην υπόσχεσή του: «Οποιοδήποτε όπλο κατασκευαστεί εναντίον σου δεν θα έχει επιτυχία, και όποια γλώσσα και αν εγερθεί εναντίον σου στην κρίση, θα την καταδικάσεις. Αυτή είναι η κληρονομική ιδιοκτησία των υπηρετών του Ιεχωβά, και η δικαιοσύνη τους είναι από εμένα».​—Ησ. 54:17.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 22]

Ο Θεός δεν θα επιτρέψει ποτέ την εξόντωση του λαού του