ΠΡΙΝ από μερικά χρόνια, η Ρούμπια, μια αδελφή που είναι τώρα 30 χρονών, επισκέφτηκε τη Σάντρα, η οποία υπηρετούσε ως σκαπάνισσα σε μια μικρή εκκλησία στη νότια Βραζιλία. Σε εκείνη την επίσκεψη, συνέβη κάτι που εντυπωσίασε τη Ρούμπια τόσο πολύ ώστε άλλαξε ολόκληρη την πορεία της ζωής της. Τι ήταν αυτό; Ας αφήσουμε την ίδια να μας πει.

«Η Σάντρα με πήρε μαζί της σε μια Γραφική της μελέτη. Κάποια στιγμή, η κυρία με την οποία μελετούσε της είπε έτσι απλά: “Σάντρα, τρεις κοπέλες από τη δουλειά μου θέλουν να κάνουν Γραφική μελέτη, αλλά εγώ τους είπα ότι πρέπει να περιμένουν τη σειρά τους. Ξέρω ότι είσαι κλεισμένη για φέτος”. Δεν πίστευα στα αφτιά μου. Άνθρωποι που ήθελαν να γνωρίσουν τον Ιεχωβά έπρεπε να μπουν σε  λίστα αναμονής! Στην εκκλησία μου, δυσκολευόμουν να βρω έστω και μία μελέτη. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, στο σπίτι αυτής της κυρίας, ένιωσα μέσα μου τη βαθιά επιθυμία να βοηθήσω τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί. Λίγο αργότερα, άφησα τη μεγαλούπολη όπου έμενα και μετακόμισα στην κωμόπολη όπου έκανε σκαπανικό η Σάντρα».

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η Ρούμπια λέει: «Μέσα στους δύο πρώτους μήνες, διεξήγα 15 Γραφικές μελέτες και λίγο αργότερα​—είτε το πιστεύετε είτε όχι—​είχα και εγώ λίστα αναμονής, όπως η Σάντρα!»

Ο Ντιέγκο, ένας αδελφός που τώρα είναι λίγο πάνω από τα 20, επισκέφτηκε κάποιους σκαπανείς στην Προυντεντόπολις, μια κωμόπολη στη νότια Βραζιλία. Αυτή η επίσκεψη τον επηρέασε τόσο πολύ ώστε υποκινήθηκε να επανεξετάσει τη δική του δράση στη διακονία. Ο ίδιος εξηγεί: «Η παρουσία μου στην εκκλησία ήταν υποτονική​—αφιέρωνα λίγες μόνο ώρες το μήνα στη διακονία. Αλλά όταν επισκέφτηκα εκείνους τους σκαπανείς και άκουσα τις εμπειρίες τους, ήταν αδύνατον να μη συγκρίνω τη δική τους χαρούμενη διάθεση με τη νωθρή στάση που είχα εγώ απέναντι στη διακονία. Όταν είδα την ευτυχία και τον ενθουσιασμό τους, ήθελα να είναι και η δική μου ζωή τόσο ουσιαστική όσο η δική τους». Έπειτα από εκείνη την επίσκεψη, ο Ντιέγκο ξεκίνησε το σκαπανικό.

Μήπως και εσείς, σαν τον Ντιέγκο, είστε νεαροί Μάρτυρες που συμμετέχετε μεν στο έργο κηρύγματος και παρακολουθείτε τις Χριστιανικές συναθροίσεις αλλά νιώθετε ότι η διακονία σας είναι κάπως μονότονη, χωρίς συγκινήσεις; Αν ναι, μπορείτε άραγε να κάνετε αλλαγές στη ζωή σας ώστε να γευτείτε τη χαρά που προσφέρει η υπηρεσία σε μέρη όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για ευαγγελιζομένους της Βασιλείας; Βέβαια, ίσως σας φοβίζει η ιδέα να εγκαταλείψετε έναν άνετο τρόπο ζωής. Παρ’ όλα αυτά, πολλά νεαρά άτομα επέλεξαν να κάνουν ακριβώς αυτό. Βρήκαν την τόλμη να προσαρμόσουν τους προσωπικούς στόχους και τις επιθυμίες τους για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά πληρέστερα. Εξετάστε ένα ακόμη παράδειγμα, τον Μπρούνο.

Πριν από μερικά χρόνια, ο Μπρούνο, που τώρα είναι 28 ετών, σπούδαζε σε μια φημισμένη μουσική σχολή  και είχε στόχο να γίνει διευθυντής ορχήστρας. Τα πήγαινε μάλιστα τόσο καλά ώστε σε αρκετές περιπτώσεις τον κάλεσαν να διευθύνει συμφωνική ορχήστρα. Μπροστά του ανοιγόταν μια λαμπρή καριέρα. «Και όμως», αφηγείται ο Μπρούνο, «ένιωθα ότι κάτι έλειπε από τη ζωή μου. Είχα αφιερωθεί στον Ιεχωβά αλλά ήξερα ότι δεν του έδινα όλο μου το είναι, και αυτό με ενοχλούσε. Μίλησα στον Ιεχωβά για τα αισθήματά μου και συμβουλεύτηκα κάποιους έμπειρους αδελφούς στην εκκλησία. Έπειτα από σοβαρή σκέψη, επέλεξα να βάλω τη διακονία μου πάνω από τη μουσική, εγκατέλειψα τη σχολή μου και αποφάσισα να υπηρετήσω σε μια περιοχή όπου υπήρχε μεγάλη ανάγκη για κήρυκες της Βασιλείας». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της απόφασής του;

Ο Μπρούνο μετακόμισε στην Γκουαπιάρα (μια κωμόπολη περίπου 7.000 κατοίκων), γύρω στα 260 χιλιόμετρα από το Σάο Πάολο. Επρόκειτο για μεγάλη αλλαγή. Όπως λέει ο ίδιος: «Εγκαταστάθηκα σε ένα μικρό σπίτι που δεν διέθετε ψυγείο, τηλεόραση ή Ίντερνετ. Διέθετε όμως κάτι που δεν είχα ποτέ προηγουμένως​—ένα περιβόλι με λαχανικά και δέντρα!» Ενόσω υπηρετούσε εκεί, σε μια μικρή εκκλησία, ετοίμαζε μία φορά την εβδομάδα ένα σακίδιο με τρόφιμα, νερό και έντυπα και έφευγε με τη μοτοσικλέτα του για να κηρύξει σε αγροτικές περιοχές. Πολλοί από τους ντόπιους δεν είχαν ακούσει ποτέ τα καλά νέα. «Διεξήγα μέχρι και 18 Γραφικές μελέτες», λέει ο Μπρούνο. «Πόση χαρά ένιωθα βλέποντας εκείνα τα άτομα να κάνουν αλλαγές στη ζωή τους!» Και προσθέτει: «Τότε συνειδητοποίησα ότι είχα βρει αυτό που έλειπε από τη ζωή μου​—τη βαθιά ικανοποίηση που νιώθει κανείς όταν βάζει πρώτα τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ποτέ δεν θα είχα νιώσει αυτό το αίσθημα αν επιδίωκα υλιστικούς στόχους». Και πώς συντηρούνταν οικονομικά στην Γκουαπιάρα; «Παρέδιδα μαθήματα κιθάρας», λέει με χαμόγελο. Αν και δεν έγινε μαέστρος, αξιοποίησε τις μουσικές του γνώσεις.

Η περίπτωση της Μαριάνα, που τώρα κοντεύει τα 30, μοιάζει με αυτήν του Μπρούνο. Εργαζόταν ως δικηγόρος, αλλά παρά το προσοδοφόρο επάγγελμά της, δεν ήταν αληθινά ικανοποιημένη. Η ίδια λέει: «Ένιωθα σαν να “κυνηγούσα τον άνεμο”». (Εκκλ. 1:17) Διάφοροι αδελφοί και αδελφές την παρότρυναν  να σκεφτεί το σκαπανικό. Έπειτα από λίγη σκέψη, η Μαριάνα και τρεις φίλες της, η Μπιάνκα, η Καρολίν και η Τζουλιάνα, αποφάσισαν να βοηθήσουν κάποια εκκλησία χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στην Μπάρα ντο Μπούγκρες, μια απομακρυσμένη κωμόπολη κοντά στη Βολιβία. Τι συνέβη στη συνέχεια;

Η Μαριάνα λέει: «Είχα σκοπό να μείνω εκεί τρεις μήνες. Στο τέλος όμως αυτού του διαστήματος, είχα 15 Γραφικές μελέτες! Και φυσικά, εκείνα τα άτομα χρειάζονταν πολύ περισσότερη βοήθεια για να προοδεύσουν στην αλήθεια. Με τι καρδιά θα τους έλεγα, λοιπόν, ότι θα έφευγα; Δεν μπορούσα παρά να μείνω». Αυτό ακριβώς έκαναν και οι τέσσερις αδελφές. Έδωσε άραγε περισσότερο νόημα στη ζωή της Μαριάνα η νέα σταδιοδρομία της; Η ίδια λέει: «Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά με χρησιμοποιεί για να βοηθήσει ανθρώπους να βελτιώσουν τη ζωή τους με κάνει να νιώθω πολύ καλά. Τώρα χρησιμοποιώ το χρόνο και τις δυνάμεις μου για κάτι πραγματικά αξιόλογο, και αυτό το θεωρώ ευλογία». Το σχόλιο της Καρολίν εκφράζει τα αισθήματα και των τεσσάρων τους: «Τη νύχτα που ξαπλώνω, νιώθω βαθιά ικανοποίηση επειδή έχω δαπανήσει τον εαυτό μου στο έργο της Βασιλείας. Αυτό που με απασχολεί κυρίως είναι πώς να βοηθήσω τις Γραφικές μου μελέτες. Νιώθω υπέροχα καθώς βλέπω την πρόοδό τους. Διαπιστώνω πόσο αληθινά είναι τα λόγια: “Γευτείτε και δείτε ότι ο Ιεχωβά είναι αγαθός”».​—Ψαλμ. 34:8.

Πόσο χαρούμενος πρέπει να είναι ο Ιεχωβά καθώς βλέπει ολοένα και περισσότερους νεαρούς αδελφούς και αδελφές σε όλο τον κόσμο να “προσφέρουν πρόθυμα τον εαυτό τους” για να κηρύξουν τα καλά νέα της Βασιλείας του σε απομακρυσμένες περιοχές! (Ψαλμ. 110:3· Παρ. 27:11) Και με τη σειρά τους, όλοι αυτοί οι πρόθυμοι εργάτες γεύονται την πλούσια ευλογία του Ιεχωβά.​—Παρ. 10:22.