1. Τι είπε ο Ιησούς σχετικά με τους όρκους, και γιατί;

ΓΕΝΙΚΑ, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν χρειάζεται να δίνουν όρκους. Αυτό συμβαίνει επειδή υπακούν στον Ιησού, ο οποίος είπε: «Το Ναι το οποίο λέτε ας σημαίνει Ναι», εννοώντας ότι πρέπει να τηρούμε το λόγο μας. Προτού δώσει αυτή την εντολή, δήλωσε: «Μην ορκίζεστε καθόλου». Το είπε αυτό καταδικάζοντας την κοινή συνήθεια που έχουν πολλοί στην καθημερινή τους ζωή να ορκίζονται επανειλημμένα χωρίς να σκοπεύουν να κάνουν ό,τι λένε. Τέτοια άτομα, χρησιμοποιώντας δηλώσεις που “υπερβαίνουν” ένα απλό Ναι ή Όχι για να εκφράσουν τις προθέσεις τους, ίσως φανερώνουν ότι είναι αναξιόπιστα και επομένως ότι βρίσκονται υπό την επιρροή “του πονηρού”.​—Διαβάστε Ματθαίος 5:33-37.

2. Εξηγήστε γιατί δεν είναι πάντα λάθος να ορκιζόμαστε.

² Μήπως τα λόγια του Ιησού σημαίνουν ότι κάθε όρκος είναι εσφαλμένος; Όχι βέβαια. Όπως μάθαμε στο προηγούμενο άρθρο, ο Ιεχωβά Θεός και ο δίκαιος υπηρέτης του ο Αβραάμ έδωσαν όρκους σε σημαντικές περιπτώσεις. Επίσης, ο Νόμος του Θεού απαιτούσε να δίνονται όρκοι για να διευθετούνται αμφιλεγόμενα ζητήματα. (Έξοδ. 22:10, 11· Αριθ. 5:21, 22) Επομένως, ένας Χριστιανός ίσως χρειαστεί να ορκιστεί ότι θα πει την αλήθεια όταν καταθέτει σε κάποιο δικαστήριο. Ή, σε σπάνια περίπτωση, ίσως κρίνει απαραίτητο να ορκιστεί προκειμένου να διαβεβαιώσει τους άλλους για τις προθέσεις του ή να συμβάλει στην τακτοποίηση ενός ζητήματος. Όταν ο αρχιερέας όρκισε τον Ιησού στο Ιουδαϊκό Σάνχεδριν, εκείνος δεν έφερε αντίρρηση αλλά είπε την αλήθεια. (Ματθ. 26:63, 64) Βέβαια, ο Ιησούς δεν χρειαζόταν να ορκιστεί σε κανέναν. Παρ’ όλα αυτά, για να τονίσει την αξιοπιστία του αγγέλματός του, εισήγε συχνά τα λόγια του με τον εξής ξεχωριστό τρόπο: «Αληθινά, αληθινά σας λέω». (Ιωάν. 1:51· 13:16, 20, 21, 38) Ας δούμε τι άλλο μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμα  του Ιησού, του Παύλου και άλλων των οποίων το Ναι σήμαινε Ναι.

3. Τι υποσχέθηκε ο Ιησούς στον Θεό μέσω προσευχής, και πώς ανταποκρίθηκε ο ουράνιος Πατέρας του;

³ «Ορίστε! Έχω έρθει . . . να κάνω, Θεέ, το θέλημά σου». (Εβρ. 10:7) Με αυτά τα περιεκτικά σε νόημα λόγια, ο Ιησούς παρουσίασε τον εαυτό του στον Θεό για να εκτελέσει όλα όσα είχαν προειπωθεί για το υποσχεμένο Σπέρμα, μεταξύ των οποίων ήταν και το “πλήγμα στη φτέρνα” που θα του κατέφερε ο Σατανάς. (Γέν. 3:15) Κανένας άλλος άνθρωπος δεν προσφέρθηκε ποτέ να επωμιστεί τόσο βαριά ευθύνη. Από τον ουρανό, ο Ιεχωβά εξέφρασε πλήρη εμπιστοσύνη στον Γιο του, χωρίς όμως να του ζητήσει να ορκιστεί ότι θα έμενε συνεπής στο λόγο του.​—Λουκ. 3:21, 22.

4. Μέχρι ποιου βαθμού σήμαινε Ναι το Ναι που έλεγε ο Ιησούς;

⁴ Ο Ιησούς εφάρμοζε πάντα ό,τι κήρυττε φροντίζοντας ώστε το Ναι που έλεγε να σημαίνει Ναι. Δεν άφησε τίποτα να αποσπάσει την προσοχή του από την αποστολή που του ανέθεσε ο Πατέρας του να κηρύξει τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού και να διδάξει όλους όσους έλκυσε ο Θεός σε αυτόν. (Ιωάν. 6:44) Η Γραφή περιγράφει το βαθμό αξιοπιστίας του Ιησού με τα εξής γνωστά λόγια: «Όσες και αν είναι οι υποσχέσεις του Θεού, έχουν γίνει Ναι μέσω αυτού». (2 Κορ. 1:20) Πράγματι, ο Ιησούς είναι το εξοχότερο παράδειγμα ατόμου που τήρησε με συνέπεια ό,τι είχε υποσχεθεί στον Πατέρα του. Εξετάστε τώρα το παράδειγμα κάποιου που μιμήθηκε τον Ιησού όσο καλύτερα μπορούσε.

5. Ποιο παράδειγμα έθεσε για εμάς ο απόστολος Παύλος;

⁵ «Τι να κάνω, Κύριε;» (Πράξ. 22:10) Με αυτά τα ειλικρινή λόγια ανταποκρίθηκε ο Παύλος, τότε γνωστός ως Σαύλος, στην καθοδηγία του δοξασμένου Κυρίου Ιησού, ο οποίος είχε εμφανιστεί σε αυτόν μέσω οράματος για να τον εμποδίσει να διώκει τους μαθητές Του. Ως αποτέλεσμα, ο Σαύλος μετανόησε ταπεινά για την προηγούμενη πορεία του, βαφτίστηκε και δέχτηκε τον ειδικό διορισμό να δώσει μαρτυρία για τον Ιησού στα έθνη. Έκτοτε, αποκαλούσε τον Ιησού “Κύριό” του και το απέδειξε αυτό έμπρακτα ως το τέλος της επίγειας ζωής του. (Πράξ. 22:6-16· 2 Κορ. 4:5· 2 Τιμ. 4:8) Ο Παύλος δεν έμοιαζε με εκείνους για τους οποίους ο Ιησούς είπε: «Γιατί, λοιπόν, με αποκαλείτε “Κύριε! Κύριε!” αλλά δεν κάνετε αυτά που λέω;» (Λουκ. 6:46) Ναι, ο Ιησούς αναμένει από όλους όσους τον δέχονται ως Κύριό τους να μένουν συνεπείς στο λόγο τους, όπως έκανε ο απόστολος Παύλος.

6, 7. (α) Γιατί άλλαξε ο Παύλος τα σχέδιά του να επανεπισκεφτεί την Κόρινθο, και γιατί δεν είχαν δίκιο οι επικριτές του που αμφισβήτησαν την αξιοπιστία του; (β) Πώς πρέπει να βλέπουμε εκείνους που έχουν διοριστεί να ηγούνται ανάμεσά μας;

 ⁶ Ο Παύλος διέδωσε με ζήλο το άγγελμα της Βασιλείας σε όλη τη Μικρά Ασία και σε περιοχές της Ευρώπης, όπου ίδρυσε και επανεπισκέφτηκε πολλές εκκλησίες. Κάποιες φορές έκρινε απαραίτητο να ορκιστεί ότι αυτά που έγραφε ήταν αλήθεια. (Γαλ. 1:20) Όταν ορισμένοι στην Κόρινθο τον κατηγόρησαν για αναξιοπιστία, εκείνος υπερασπίστηκε τον εαυτό του λέγοντας: «Μπορεί κανείς να βασιστεί στον Θεό ότι τα λόγια που απευθύναμε προς εσάς δεν είναι Ναι και εντούτοις Όχι». (2 Κορ. 1:18) Όταν τα έγραψε αυτά, είχε φύγει από την Έφεσο και βρισκόταν στη Μακεδονία από όπου θα πήγαινε στην Κόρινθο. Αρχικά, σχεδίαζε να επανεπισκεφτεί την Κόρινθο προτού πάει στη Μακεδονία. (2 Κορ. 1:15, 16) Αλλά, όπως συμβαίνει και σήμερα με τους περιοδεύοντες επισκόπους, μερικές φορές τα προγράμματα αλλάζουν. Αυτό δεν γίνεται για ασήμαντους, ιδιοτελείς λόγους αλλά επειδή προκύπτουν έκτακτες καταστάσεις. Στην περίπτωση του Παύλου, η καθυστέρηση της προγραμματισμένης επίσκεψής του στην Κόρινθο ήταν προς όφελος της εκκλησίας. Γιατί;

⁷ Λίγο καιρό αφότου έκανε τα αρχικά του σχέδια και ενώ ήταν στην Έφεσο, ο Παύλος έμαθε τα ανησυχητικά νέα ότι στην Κόρινθο υπήρχε διχόνοια και ανηθικότητα. (1 Κορ. 1:11· 5:1) Για να διορθωθεί η κατάσταση, έδωσε ισχυρές συμβουλές στέλνοντας την πρώτη επιστολή του προς τους Κορινθίους. Κατόπιν, αντί να αποπλεύσει από την Έφεσο απευθείας για την Κόρινθο, αποφάσισε να δώσει στους αδελφούς του χρόνο να εφαρμόσουν τις συμβουλές του ώστε, όταν τελικά θα πραγματοποιούνταν η επίσκεψή του, να ήταν πιο ενθαρρυντική. Διαβεβαιώνοντάς τους ότι αυτός ήταν ο αληθινός λόγος για τον οποίο άλλαξε τα σχέδιά του, έγραψε στη δεύτερη επιστολή του: «Επικαλούμαι τον Θεό ως μάρτυρα κατά της ψυχής μου, ότι δεν έχω έρθει ακόμη στην Κόρινθο, επειδή θέλω να σας γλιτώσω από θλίψη». (2 Κορ. 1:23) Είθε να μη μοιάσουμε ποτέ στους επικριτές του Παύλου, αλλά να δείχνουμε βαθύ σεβασμό για εκείνους που έχουν διοριστεί να ηγούνται ανάμεσά μας. Ας μιμούμαστε τον Παύλο, όπως μιμούνταν και αυτός τον Χριστό.​—1 Κορ. 11:1· Εβρ. 13:7.

8. Τι παράδειγμα έθεσε για εμάς η Ρεβέκκα;

⁸ «Είμαι πρόθυμη να πάω». (Γέν. 24:58) Με αυτά τα απλά λόγια προς τη μητέρα και τον αδελφό της, η Ρεβέκκα δήλωσε την προθυμία της να φύγει από το σπίτι της την ίδια εκείνη ημέρα και να ταξιδέψει με έναν άγνωστο πάνω από 800 χιλιόμετρα για να γίνει σύζυγος του γιου του Αβραάμ, του Ισαάκ. (Γέν. 24:50-58) Το Ναι της Ρεβέκκας σήμαινε Ναι. Αποδείχτηκε πιστή, θεοφοβούμενη σύζυγος για τον Ισαάκ. Σε όλη την υπόλοιπη ζωή της, κατοικούσε σε σκηνές ως πάροικος στην Υποσχεμένη Γη. Αλλά ανταμείφθηκε για την πιστότητά της με το να γίνει πρόγονος του υποσχεμένου Σπέρματος, του Ιησού Χριστού.​—Εβρ. 11:9, 13.

9. Πώς έμεινε συνεπής στο λόγο της η Ρουθ;

⁹ «Όχι! Μαζί σου θα επιστρέψουμε στο λαό σου». (Ρουθ 1:10) Αυτά τα λόγια έλεγαν οι Μωαβίτισσες χήρες Ρουθ και Ορφά στην επίσης χήρα πεθερά τους Ναομί, η οποία επέστρεφε από τον Μωάβ στη Βηθλεέμ. Τελικά, ακολουθώντας τις παραινέσεις της Ναομί, η Ορφά γύρισε στον τόπο της. Αλλά το Όχι της Ρουθ σήμαινε Όχι. (Διαβάστε Ρουθ 1:16, 17) Εκείνη προσκολλήθηκε όσια στη Ναομί, εγκαταλείποντας για πάντα την οικογένειά της και την ψεύτικη θρησκεία του Μωάβ. Παρέμεινε πιστή λάτρις του Ιεχωβά και ανταμείφθηκε με το να γίνει μία από τις πέντε μόνο γυναίκες που συμπεριέλαβε ο Ματθαίος στη γενεαλογία του Χριστού.​—Ματθ. 1:1, 3, 5, 6, 16.

10. Γιατί ήταν ο Ησαΐας καλό παράδειγμα για εμάς;

¹⁰ «Ορίστε εγώ! Στείλε εμένα». (Ησ. 6:8) Προτού πει αυτά τα λόγια, ο Ησαΐας είδε σε  ένδοξο όραμα τον Ιεχωβά να κάθεται στο θρόνο Του πάνω από το ναό του Ισραήλ. Ενώ ατένιζε το ένδοξο θέαμα, άκουσε τον Ιεχωβά να λέει: «Ποιον θα στείλω, και ποιος θα πάει για εμάς;» Με αυτά τα λόγια, ο Ιεχωβά τον καλούσε να γίνει εκπρόσωπός του για να μεταδώσει το θεϊκό άγγελμα στον παραστρατημένο λαό Του. Ο Ησαΐας τήρησε με συνέπεια το λόγο του​—το Ναι που είπε σήμαινε Ναι. Επί 46 και πλέον χρόνια, υπηρέτησε πιστά ως προφήτης, μεταδίδοντας δυναμικά αγγέλματα κατάκρισης αλλά και λαμπρές υποσχέσεις για την αποκατάσταση της αληθινής λατρείας.

11. (α) Γιατί είναι πολύ σημαντικό να τηρούμε το λόγο μας; (β) Ποια είναι μερικά προειδοποιητικά παραδείγματα ατόμων που δεν ήταν συνεπή στο λόγο τους;

¹¹ Γιατί φρόντισε ο Ιεχωβά να καταγραφούν αυτά τα παραδείγματα για εμάς στο Λόγο του; Και πόσο σημαντικό είναι να φροντίζουμε ώστε το Ναι που λέμε να σημαίνει Ναι; Η Γραφή προειδοποιεί ξεκάθαρα ότι όσοι είναι «ασυνεπείς στις συμφωνίες» συγκαταλέγονται σε εκείνους που είναι «άξιοι θανάτου». (Ρωμ. 1:31, 32) Ο Φαραώ της Αιγύπτου, ο Ιουδαίος Βασιλιάς Σεδεκίας, καθώς και ο Ανανίας και η Σαπφείρα είναι μερικά κακά παραδείγματα ατόμων των οποίων το Ναι δεν σήμαινε Ναι. Όλοι τους είχαν άσχημη κατάληξη και χρησιμεύουν ως προειδοποίηση για εμάς.​—Έξοδ. 9:27, 28, 34, 35· Ιεζ. 17:13-15, 19, 20· Πράξ. 5:1-10.

12. Τι θα μας βοηθάει να τηρούμε το λόγο μας;

¹² Ζώντας «στις τελευταίες ημέρες», περιβαλλόμαστε από ανθρώπους που είναι «χωρίς οσιότητα, . . . που έχουν μορφή θεοσεβούς αφοσίωσης, αλλά αποδεικνύονται ψευδείς ως προς τη δύναμή της». (2 Τιμ. 3:1-5) Όσο είναι δυνατόν, χρειάζεται να αποφεύγουμε τέτοιες κακές συναναστροφές. Αντιθέτως, πρέπει να συναθροιζόμαστε τακτικά με εκείνους που κάνουν σκληρές προσπάθειες ώστε το Ναι το οποίο λένε να σημαίνει πάντα Ναι.​—Εβρ. 10:24, 25.

13. Ποιο είναι το πιο σημαντικό Ναι που λέει ένας ακόλουθος του Ιησού Χριστού;

¹³ Η πιο σημαντική υπόσχεση που μπορεί να δώσει κάποιος αφορά την αφιέρωσή του στον Θεό. Σε τρεις συγκεκριμένες περιπτώσεις, εκείνοι που θέλουν να απαρνηθούν τον εαυτό τους και να γίνουν μαθητές του Ιησού έχουν την ευκαιρία να απαντήσουν Ναι στις ερωτήσεις που τους υποβάλλονται. (Ματθ. 16:24) Όταν δύο πρεσβύτεροι συζητούν με κάποιον που επιθυμεί να γίνει αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος, τον ρωτούν: «Θέλεις πραγματικά να γίνεις Μάρτυρας του Ιεχωβά;» Αργότερα, όταν το άτομο αυτό κάνει περαιτέρω πνευματική πρόοδο και επιθυμεί να γίνει δεκτό για βάφτισμα, οι πρεσβύτεροι συναντιούνται μαζί του και το ρωτούν: «Έχεις κάνει την προσωπική σου αφιέρωση στον Ιεχωβά μέσω προσευχής;» Τέλος, την ημέρα του βαφτίσματος, τίθεται σε όλους τους υποψηφίους το ερώτημα: «Με βάση τη θυσία του Ιησού Χριστού, έχετε μετανιώσει για τις αμαρτίες σας  και έχετε αφιερώσει τον εαυτό σας στον Ιεχωβά για να κάνετε το θέλημά του;» Έτσι λοιπόν, ενώπιον μαρτύρων, αυτά τα καινούρια άτομα λένε Ναι, δίνοντας υπόσχεση να υπηρετούν τον Θεό για πάντα.

14. Ποια αυτοεξέταση χρειάζεται να κάνουμε κατά καιρούς;

¹⁴ Είτε έχετε βαφτιστεί πρόσφατα είτε υπηρετείτε τον Θεό επί δεκαετίες, χρειάζεται κατά καιρούς να εξετάζετε τον εαυτό σας και να του υποβάλλετε ερωτήσεις όπως: “Μιμούμαι τον Ιησού Χριστό παραμένοντας συνεπής στο πιο σημαντικό Ναι που έχω πει; Παραμένω υπάκουος στον Ιησού διατηρώντας στο επίκεντρο της ζωής μου το έργο κηρύγματος και μαθήτευσης;”​—Διαβάστε 2 Κορινθίους 13:5.

15. Σε ποιους τομείς της ζωής είναι σημαντικό να φροντίζουμε ώστε το Ναι που λέμε να σημαίνει Ναι;

¹⁵ Για να τηρούμε με συνέπεια την ευχή της αφιέρωσής μας, πρέπει να είμαστε πιστοί και σε άλλα σημαντικά ζητήματα. Για παράδειγμα: Είστε έγγαμοι; Τότε συνεχίστε να τιμάτε την πολύτιμη υπόσχεση που δώσατε να αγαπάτε και να περιθάλπετε το σύντροφό σας. Υπογράψατε κάποια επαγγελματική συμφωνία ή κάποια αίτηση για θεοκρατικά προνόμια; Τότε τηρήστε τις δεσμεύσεις και τις υποσχέσεις σας. Δεχτήκατε την πρόσκληση για γεύμα σε κάποιο φτωχικό σπιτικό; Τότε μην την ακυρώσετε αν λάβετε κάποια άλλη πρόσκληση που σας φαίνεται καλύτερη. Μήπως υποσχεθήκατε σε κάποιο άτομο που συναντήσατε στο έργο από σπίτι σε σπίτι ότι θα το επισκεφτείτε ξανά για περαιτέρω πνευματική βοήθεια; Τότε φροντίστε οπωσδήποτε ώστε το Ναι που είπατε να σημαίνει Ναι, και ο Ιεχωβά θα ευλογήσει τη διακονία σας.​—Διαβάστε Λουκάς 16:10.

16. Αν αποτύχαμε να τηρήσουμε το λόγο μας, τι πρέπει να κάνουμε;

¹⁶ Η Γραφή δηλώνει ότι, όντας ατελείς, «όλοι σφάλλουμε πολλές φορές», ιδίως στη χρήση της γλώσσας μας. (Ιακ. 3:2) Τι πρέπει να κάνουμε αν συνειδητοποιήσουμε ότι αποτύχαμε να κρατήσουμε το λόγο μας; Στο Νόμο που είχε δώσει ο Θεός στον Ισραήλ, υπήρχε μια φιλεύσπλαχνη προμήθεια για όσους αμάρταιναν “μιλώντας αστόχαστα με τα χείλη τους”. (Λευιτ. 5:4-7, 11) Υπάρχει μια στοργική προμήθεια και για τους Χριστιανούς που πέφτουν στην ίδια αμαρτία. Αν ομολογήσουμε τη συγκεκριμένη αμαρτία στον Ιεχωβά, εκείνος θα δείξει έλεος και θα μας συγχωρήσει μέσω του Αρχιερέα μας, του Ιησού Χριστού. (1 Ιωάν. 2:1, 2) Για να παραμείνουμε όμως στην εύνοια του Θεού, πρέπει να παράγουμε καρπούς που αρμόζουν στη μετάνοια​—να μην πράττουμε κατά συνήθεια τέτοιες αμαρτίες και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διορθώσουμε τη βλάβη που ίσως προξένησαν τα αστόχαστα λόγια μας. (Παρ. 6:2, 3) Και ασφαλώς, είναι πολύ καλύτερο να σκεφτόμαστε προσεκτικά προτού δώσουμε υποσχέσεις που δεν μπορούμε να εκπληρώσουμε.​—Διαβάστε Εκκλησιαστής 5:2.

17, 18. Ποιο ένδοξο μέλλον επιφυλάσσεται για όλους όσους κάνουν σκληρές προσπάθειες ώστε το Ναι που λένε να σημαίνει Ναι;

¹⁷ Τι υπέροχο μέλλον επιφυλάσσεται για όλους τους λάτρεις του Ιεχωβά οι οποίοι κάνουν σκληρές προσπάθειες ώστε το Ναι που λένε να σημαίνει Ναι! Οι 144.000 χρισμένοι θα απολαύσουν αθάνατη ζωή στον ουρανό, όπου «θα βασιλέψουν μαζί [με τον Ιησού στη Βασιλεία του] τα χίλια χρόνια». (Αποκ. 20:6) Αναρίθμητα εκατομμύρια άλλοι θα απολαύσουν ζωή υπό τη Βασιλεία του Χριστού σε έναν επίγειο παράδεισο, όπου θα λάβουν βοήθεια ώστε να φτάσουν σε σωματική και διανοητική τελειότητα.​—Αποκ. 21:3-5.

¹⁸ Στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Ιησού θα γίνει μια τελική δοκιμή. Όσοι αποδειχτούν πιστοί δεν θα έχουν ποτέ ξανά βάση για να αμφισβητήσουν το λόγο κανενός. (Αποκ. 20:7-10) Κάθε Ναι θα σημαίνει Ναι, και κάθε Όχι, Όχι, διότι όλοι όσοι θα ζουν τότε θα μιμούνται τέλεια τον στοργικό ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά, τον “Θεό της αλήθειας”.​—Ψαλμ. 31:5.