1. (α) Με ποιους τρόπους αντιδρούν οι άνθρωποι στις υπενθυμίσεις, και γιατί; (β) Πώς μπορεί να επηρεάσει η υπερηφάνεια την άποψη κάποιου για τις συμβουλές;

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ αντιδρούν στις οδηγίες με διάφορους τρόπους. Η υπενθύμιση από κάποιον που έχει εξουσία μπορεί να γίνει δεκτή πρόθυμα, ενώ η συμβουλή από κάποιον όμοιό μας ή κάποιον υφιστάμενο μπορεί να απορριφθεί απερίφραστα. Οι αντιδράσεις στη διαπαιδαγώγηση και στη νουθεσία ποικίλλουν και αυτές πάρα πολύ. Μερικοί νιώθουν λύπη, στενοχώρια ή ντροπή, ενώ άλλοι υποκινούνται να αναλάβουν δράση, να πάρουν αποφάσεις και να γίνουν καλύτεροι. Πού οφείλεται η διαφορά; Ένας λόγος είναι η υπερηφάνεια. Πράγματι, το υπεροπτικό πνεύμα μπορεί να θολώσει την κρίση του ανθρώπου, κάνοντάς τον να αγνοήσει τη συμβουλή και να μην επωφεληθεί από μια πολύτιμη υπόδειξη.—Παρ. 16:18.

2. Γιατί εκτιμούν οι αληθινοί Χριστιανοί τις συμβουλές από το Λόγο του Θεού;

² Απεναντίας, οι αληθινοί Χριστιανοί εκτιμούν τις ωφέλιμες συμβουλές, ιδίως όταν βασίζονται στο Λόγο του Θεού. Οι υπενθυμίσεις του Ιεχωβά παρέχουν πολύτιμη ενόραση, διδάσκοντας και βοηθώντας μας να αποφεύγουμε διάφορες παγίδες όπως τον υλισμό, τη σεξουαλική ανηθικότητα, τα ναρκωτικά και την κατάχρηση αλκοόλ. (Παρ. 20:1· 2 Κορ. 7:1· 1 Θεσ. 4:3-5· 1 Τιμ. 6:6-11) Επιπλέον, χαιρόμαστε με “την καλή κατάσταση της καρδιάς” που είναι αποτέλεσμα της υπακοής στις υπενθυμίσεις του Θεού.—Ησ. 65:14.

3. Ποια στάση του ψαλμωδού θα ήταν καλό να μιμούμαστε;

³ Για να διατηρήσουμε την πολύτιμη σχέση μας με τον ουράνιο Πατέρα μας, πρέπει να συνεχίζουμε να εφαρμόζουμε στη ζωή μας τις σοφές οδηγίες του Ιεχωβά. Πόσο ωραίο είναι όταν η στάση μας μοιάζει με αυτήν του ψαλμωδού ο οποίος έγραψε: «Πήρα τις υπενθυμίσεις σου ως ιδιοκτησία μου στον αιώνα, γιατί αυτές είναι η αγαλλίαση  της καρδιάς μου»! (Ψαλμ. 119:111) Βρίσκουμε και εμείς ευχαρίστηση στις εντολές του Ιεχωβά ή μήπως μερικές φορές τις θεωρούμε βάρος; Ακόμη και αν κατά καιρούς εκνευριζόμαστε με κάποια συμβουλή που λαβαίνουμε, δεν χρειάζεται να απογοητευόμαστε. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε ακλόνητη εμπιστοσύνη στην ανώτερη σοφία του Θεού! Ας εξετάσουμε τρεις τρόπους.

4. Ποιο πράγμα παρέμενε αμετάβλητο στη ζωή του Δαβίδ;

⁴ Ο Βασιλιάς Δαβίδ είχε πολλά σκαμπανεβάσματα στη ζωή του, αλλά ένα πράγμα παρέμενε αμετάβλητο—η ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη στον Δημιουργό του. Ο ίδιος είπε: «Σε εσένα, Ιεχωβά, υψώνω την ψυχή μου. Θεέ μου, σε εσένα έχω θέσει την εμπιστοσύνη μου». (Ψαλμ. 25:1, 2) Τι βοήθησε τον Δαβίδ να αναπτύξει τέτοια εμπιστοσύνη στον ουράνιο Πατέρα του;

5, 6. Τι μας φανερώνει ο Λόγος του Θεού για τη σχέση που είχε ο Δαβίδ με τον Ιεχωβά;

⁵ Πολλοί προσεύχονται στον Θεό μόνο στα δύσκολα. Τι θα σκεφτόσασταν για κάποιον φίλο ή συγγενή που επικοινωνεί μαζί σας μόνο όταν χρειάζεται χρήματα ή θέλει να ζητήσει μια χάρη; Έπειτα από λίγο, μπορεί να αρχίσετε να αμφιβάλλετε για τα κίνητρά του. Αλλά ο Δαβίδ δεν ήταν τέτοιος άνθρωπος. Η σχέση του με τον Ιεχωβά αντανακλούσε την πίστη και την αγάπη του για τον Θεό του σε όλη τη ζωή του—και σε καλές και σε κακές στιγμές.—Ψαλμ. 40:8.

⁶ Προσέξτε τα λόγια αίνου και ευχαριστίας του Δαβίδ προς τον Ιεχωβά: «Ιεχωβά, Κύριέ μας, πόσο μεγαλοπρεπές είναι το όνομά σου σε όλη τη γη, εσύ του οποίου την αξιοπρέπεια διηγούνται πάνω από τους ουρανούς!» (Ψαλμ. 8:1) Δεν διακρίνετε σε αυτά τα λόγια τη στενή σχέση του με τον ουράνιο Πατέρα του; Η εκτίμηση του Δαβίδ για τη μεγαλειότητα και τη λαμπρότητα του Θεού τον ενέπνεε να εξυμνεί τον Ιεχωβά «όλη την ημέρα».—Ψαλμ. 35:28.

7. Πώς ωφελούμαστε όταν πλησιάζουμε τον Θεό μέσω προσευχής;

⁷ Όπως ο Δαβίδ, έτσι και εμείς χρειάζεται να επικοινωνούμε τακτικά με τον Ιεχωβά για να οικοδομούμε εμπιστοσύνη σε αυτόν. Η Αγία Γραφή λέει: «Πλησιάστε τον Θεό, και αυτός θα πλησιάσει εσάς». (Ιακ. 4:8) Το να πλησιάζουμε τον Θεό μέσω προσευχής είναι επίσης ένας σημαντικός τρόπος με τον οποίο λαβαίνουμε άγιο πνεύμα.—Διαβάστε 1 Ιωάννη 3:22.

8. Γιατί πρέπει να μη λέμε τα ίδια και τα ίδια στις προσευχές μας;

⁸ Όταν προσεύχεστε, μήπως έχετε την τάση να επαναλαμβάνετε τις ίδιες λέξεις ή φράσεις ξανά και ξανά; Αν ναι, πριν προσευχηθείτε, σκεφτείτε για λίγο τι θα θέλατε να πείτε. Αν λέγαμε τα ίδια και τα ίδια σε κάποιον φίλο ή συγγενή μας κάθε φορά που του μιλούσαμε, θα του άρεσε αυτό; Ίσως κάποια στιγμή έπαυε πια να μας ακούει. Βέβαια, ο Ιεχωβά δεν θα απέρριπτε ποτέ την ειλικρινή προσευχή ενός όσιου υπηρέτη του. Αλλά χρειάζεται να προσέχουμε ώστε να μη γίνει ρουτίνα η επικοινωνία μας μαζί του.

9, 10. (α) Τι μπορούμε να περιλαμβάνουμε στις προσευχές μας; (β) Τι θα μας βοηθήσει να αναπέμπουμε εγκάρδιες προσευχές;

⁹ Ασφαλώς, οι προσευχές μας δεν μπορούν να είναι επιφανειακές αν θέλουμε να πλησιάζουμε τον Θεό. Όσο περισσότερο ανοίγουμε την καρδιά μας στον Ιεχωβά, τόσο περισσότερο θα τον πλησιάζουμε και θα εμπιστευόμαστε σε αυτόν. Τι πρέπει όμως να περιλαμβάνουμε στις προσευχές μας; Ο Λόγος του Θεού απαντάει: «Στο καθετί με προσευχή και δέηση μαζί με ευχαριστία ας γνωστοποιούνται τα αιτήματά σας στον Θεό». (Φιλιπ. 4:6) Στην ουσία, οτιδήποτε επηρεάζει τη σχέση μας με τον Θεό ή τη ζωή μας ως υπηρετών του αποτελεί κατάλληλο ζήτημα προσευχής.

¹⁰ Μπορούμε να μάθουμε πολλά εξετάζοντας τα λόγια πιστών αντρών και γυναικών των οποίων οι προσευχές έχουν συμπεριληφθεί στη Γραφή. (1 Σαμ. 1:10, 11· Πράξ. 4:24-31) Οι Ψαλμοί περιέχουν πληθώρα εγκάρδιων προσευχών και ύμνων προς τον Ιεχωβά.  Αυτές οι προσευχές και οι ύμνοι απηχούν κάθε ανθρώπινο συναίσθημα—από οδύνη μέχρι αγαλλίαση. Αναλύοντας τέτοιες εκφράσεις όσιων ατόμων, θα βοηθηθούμε να αναπέμπουμε ουσιαστικές προσευχές στον Ιεχωβά.

11. Γιατί χρειάζεται να στοχαζόμαστε τις νουθεσίες του Θεού;

¹¹ Ο Δαβίδ διακήρυξε: «Η υπενθύμιση του Ιεχωβά είναι αξιόπιστη· κάνει τον άπειρο σοφό». (Ψαλμ. 19:7) Ναι, ακόμη και αν είμαστε άπειροι, μπορούμε να γίνουμε σοφοί υπακούοντας στις εντολές του Θεού. Ωστόσο, ορισμένες Γραφικές νουθεσίες απαιτούν στοχασμό αν θέλουμε να μας ωφελήσουν πλήρως. Αυτό ισχύει για ζητήματα όπως η διακράτηση της ακεραιότητάς μας όταν βρισκόμαστε υπό πίεση στο σχολείο ή στην εργασία, η προσκόλληση στους νόμους του Θεού όσον αφορά το αίμα, η διατήρηση της Χριστιανικής μας ουδετερότητας και η εφαρμογή των Γραφικών αρχών για το ντύσιμο και την εμφάνιση. Αποκτώντας το νου του Θεού σε τέτοια ζητήματα, θα βοηθηθούμε να προβλέπουμε τα προβλήματα. Στη συνέχεια, μπορούμε να αποφασίσουμε μέσα στην καρδιά μας τι πρέπει να κάνουμε αν προκύψει η εν λόγω κατάσταση. Τέτοια προνοητικότητα και προετοιμασία μπορεί να μας γλιτώσει από πολύ πόνο.—Παρ. 15:28.

12. Ποιες σκέψεις μπορούν να μας βοηθήσουν να τηρούμε τις υπενθυμίσεις του Θεού;

¹² Καθώς προσμένουμε την πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού, δείχνουμε με την πορεία της ζωής μας ότι παραμένουμε πνευματικά άγρυπνοι; Λόγου χάρη, πιστεύουμε πραγματικά ότι η Βαβυλώνα η Μεγάλη θα καταστραφεί σύντομα; Είναι οι μελλοντικές ευλογίες, όπως η αιώνια ζωή στην παραδεισιακή γη, το ίδιο αληθινές για εμάς όσο όταν τις πρωτοακούσαμε; Διατηρούμε το ζήλο μας για τη διακονία ή μήπως επιτρέπουμε στις προσωπικές μας υποθέσεις να έχουν το προβάδισμα στη ζωή μας; Τι θα πούμε για την ελπίδα της ανάστασης, τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά και τη δικαίωση της κυριαρχίας του; Παραμένουν αυτά ζωτικής σημασίας για εμάς; Ο στοχασμός γύρω από τέτοια ερωτήματα μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε αυτό που είπε ο ψαλμωδός—να κρατάμε «τις υπενθυμίσεις [του Θεού] ως ιδιοκτησία [μας] στον αιώνα».—Ψαλμ. 119:111.

13. Γιατί δυσκολεύτηκαν να κατανοήσουν κάποια πράγματα οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα; Δώστε παράδειγμα.

¹³ Κάποια πράγματα που αναφέρονται στη Γραφή ίσως να μην είναι πλήρως κατανοητά τώρα επειδή δεν έχει έρθει ακόμη ο καιρός του Ιεχωβά για να διασαφηνιστούν. Ο Ιησούς είπε επανειλημμένα στους αποστόλους του ότι θα χρειαζόταν να υποφέρει και να θανατωθεί. (Διαβάστε Ματθαίος 12:40· 16:21) Αλλά εκείνοι δεν αντιλήφθηκαν τι εννοούσε. Το κατάλαβαν μετά το θάνατο και την ανάστασή του, όταν υλοποιήθηκε με ανθρώπινο σώμα, εμφανίστηκε σε αρκετούς μαθητές και «άνοιξε τις διάνοιές τους πλήρως για να συλλάβουν το νόημα των Γραφών». (Λουκ. 24:44-46· Πράξ. 1:3) Παρόμοια, μέχρι να εκχυθεί το άγιο πνεύμα πάνω τους την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., οι ακόλουθοι του Χριστού δεν συνειδητοποιούσαν ότι η Βασιλεία του Θεού θα ήταν ουράνια.—Πράξ. 1:6-8.

14. Στις αρχές του 20ού αιώνα, ποιο καλό παράδειγμα έθεσαν πολλοί αδελφοί παρά τις όποιες παρανοήσεις τους για τις τελευταίες ημέρες;

¹⁴ Με όμοιο τρόπο, στις αρχές του 20ού αιώνα, οι αληθινοί Χριστιανοί είχαν κάποιες εσφαλμένες προσδοκίες όσον αφορά τις «τελευταίες ημέρες». (2 Τιμ. 3:1) Για παράδειγμα, το 1914 ορισμένοι πίστευαν ότι επρόκειτο να αναληφθούν στον ουρανό πολύ σύντομα. Όταν οι ελπίδες τους δεν πραγματοποιήθηκαν άμεσα, επανεξέτασαν με ειλικρίνεια τις Γραφές και διαπίστωσαν ότι μπροστά τους υπήρχε μια μεγάλη εκστρατεία κηρύγματος. (Μάρκ. 13:10) Ως εκ τούτου, το 1922 ο Ι. Φ. Ρόδερφορντ, που ηγούνταν τότε στο έργο κηρύγματος, είπε στο ακροατήριο  της διεθνούς συνέλευσης στο Σίνταρ Πόιντ του Οχάιο, στις ΗΠΑ: «Κοιτάξτε, ο Βασιλιάς βασιλεύει! Εσείς είστε οι διαφημιστές του. Γι’ αυτό διαφημίστε, διαφημίστε, διαφημίστε τον Βασιλιά και τη βασιλεία του». Έκτοτε, η διακήρυξη “των καλών νέων της βασιλείας” είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των σύγχρονων υπηρετών του Ιεχωβά.—Ματθ. 4:23· 24:14.

15. Πώς μας ωφελεί ο στοχασμός γύρω από την πολιτεία του Θεού με το λαό του;

¹⁵ Κάνοντας στοχασμούς γύρω από την υπέροχη πολιτεία του Ιεχωβά με το λαό του, τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα, γινόμαστε πιο πεπεισμένοι ότι είναι ικανός να εκπληρώσει το θέλημά του και το σκοπό του στο μέλλον. Παράλληλα, οι υπενθυμίσεις του Θεού μάς βοηθούν να κρατάμε ζωντανές στη διάνοια και στην καρδιά μας τις προφητείες του που απομένουν να εκπληρωθούν. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτός ο στοχασμός θα μας βοηθάει να οικοδομούμε εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του.

16. Ποιες ευλογίες απολαμβάνουμε όταν παραμένουμε δραστήριοι στη διακονία;

¹⁶ Ο Θεός μας ο Ιεχωβά είναι δυναμικός Θεός—Θεός δράσης. «Ποιος είναι σθεναρός όπως εσύ, Γιαχ;» ρώτησε ο ψαλμωδός. Και πρόσθεσε: «Το χέρι σου είναι ισχυρό, το δεξί σου χέρι εξυψωμένο». (Ψαλμ. 89:8, 13) Σε αρμονία με αυτό το χαρακτηριστικό του, ο Ιεχωβά εκτιμάει και ευλογεί την προσπάθεια που καταβάλλουμε για να προάγουμε τα συμφέροντα της Βασιλείας. Βλέπει ότι οι υπηρέτες του—άντρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι—δεν μένουν άπραγοι τρώγοντας «ψωμί τεμπελιάς». (Παρ. 31:27) Μιμούμενοι τον Δημιουργό μας, παραμένουμε πολυάσχολοι σε θεοκρατικές δραστηριότητες. Η ολόκαρδη υπηρεσία προς τον Θεό είναι ανταμειφτική για εμάς και ευαρεστεί πολύ τον Ιεχωβά, με αποτέλεσμα να ευλογεί τη διακονία μας.—Διαβάστε Ψαλμός 62:12.

17, 18. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι οι πράξεις πίστης μάς βοηθούν να οικοδομούμε εμπιστοσύνη στις συμβουλές του Ιεχωβά; Δώστε παράδειγμα.

 ¹⁷ Με ποιον τρόπο μάς βοηθούν οι πράξεις πίστης να οικοδομούμε εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά; Εξετάστε τη Γραφική αφήγηση για την είσοδο του Ισραήλ στην Υποσχεμένη Γη. Ο Ιεχωβά είχε δώσει την εντολή στους ιερείς που μετέφεραν την κιβωτό της διαθήκης να μπουν μέσα στον Ιορδάνη Ποταμό. Ωστόσο, καθώς ο λαός πλησίαζε, μπορούσε να δει ότι οι ανοιξιάτικες βροχές είχαν κάνει τα νερά του να φουσκώσουν. Τι θα έκαναν οι Ισραηλίτες; Μήπως θα στρατοπέδευαν στις όχθες, περιμένοντας μερικές εβδομάδες ή και περισσότερο μέχρι να υποχωρήσουν τα νερά; Όχι, εμπιστεύτηκαν πλήρως στον Ιεχωβά και ακολούθησαν τις οδηγίες του. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η αφήγηση αναφέρει: «Μόλις τα πόδια των ιερέων ακούμπησαν στο νερό, ο ποταμός σταμάτησε να ρέει, . . . και οι ιερείς στάθηκαν στο μέσο της ξερής κοίτης κοντά στην Ιεριχώ, ενώ όλοι οι άλλοι περνούσαν απέναντι». (Ιησ. Ναυή 3:12-17, Σύγχρονη Αγγλική Μετάφραση [Contemporary English Version]) Φανταστείτε πόσο πρέπει να εμψυχώθηκαν οι Ισραηλίτες όταν είδαν να σταματάει η ροή εκείνων των ορμητικών νερών! Πράγματι, η πίστη τους στον Ιεχωβά ενισχύθηκε επειδή εμπιστεύτηκαν στις οδηγίες του.

¹⁸ Βέβαια, ο Ιεχωβά δεν εκτελεί σήμερα τέτοια θαύματα για το λαό του, αλλά ευλογεί τις πράξεις της πίστης τους. Η ενεργός δύναμη του Θεού τούς ικανώνει να επιτελούν παγκόσμια το έργο κηρύγματος της Βασιλείας που τους έχει ανατεθεί. Μάλιστα ο πρώτιστος Μάρτυρας του Ιεχωβά, ο αναστημένος Χριστός Ιησούς, διαβεβαίωσε τους μαθητές του ότι θα τους υποστήριζε σε αυτό το σημαντικό έργο: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη . . . Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». (Ματθ. 28:19, 20) Πολλοί Μάρτυρες που ίσως είναι εκ φύσεως συνεσταλμένοι ή διστακτικοί μπορούν να πιστοποιήσουν προσωπικά ότι το άγιο πνεύμα του Θεού τούς έχει δώσει το θάρρος να μιλούν σε αγνώστους στη διακονία αγρού.—Διαβάστε Ψαλμός 119:46· 2 Κορινθίους 4:7.

19. Παρά τους περιορισμούς μας, ποια διαβεβαίωση έχουμε;

¹⁹ Μερικοί αδελφοί και αδελφές έχουν σημαντικούς σωματικούς περιορισμούς λόγω ασθένειας ή γηρατειών. Εντούτοις, μπορούν να είναι βέβαιοι ότι «ο Πατέρας του τρυφερού ελέους και ο Θεός κάθε παρηγοριάς» κατανοεί τις περιστάσεις του κάθε αληθινού Χριστιανού. (2 Κορ. 1:3) Εκτιμάει όλα όσα κάνουμε για να προάγουμε τα συμφέροντα της Βασιλείας. Όλοι μας χρειάζεται να θυμόμαστε ότι, κατά κύριο λόγο, η πίστη μας στην προμήθεια του λύτρου του Χριστού είναι αυτή που θα διατηρήσει την ψυχή μας ζωντανή, εφόσον εμείς κάνουμε όλα όσα μας επιτρέπουν οι περιστάσεις μας.—Εβρ. 10:39.

20, 21. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους δείχνουμε εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά;

²⁰ Η λατρεία μας προϋποθέτει τη χρήση του χρόνου, των δυνάμεων και των υλικών μας πόρων στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Ναι, θέλουμε με όλη μας την καρδιά να κάνουμε «έργο ευαγγελιστή». (2 Τιμ. 4:5) Κάνουμε μάλιστα αυτό το έργο με μεγάλη χαρά, εφόσον έτσι βοηθάμε άλλους «να έρθουν σε ακριβή γνώση της αλήθειας». (1 Τιμ. 2:4) Σαφώς, η απόδοση τιμής και αίνου στον Ιεχωβά μάς κάνει πνευματικά πλούσιους. (Παρ. 10:22) Μας βοηθάει δε να οικοδομούμε αδιάρρηκτη εμπιστοσύνη στον Δημιουργό μας.—Ρωμ. 8:35-39.

²¹ Όπως εξετάσαμε, το να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά για σοφή κατεύθυνση δεν είναι κάτι που γίνεται αυτόματα—απαιτείται προσπάθεια από μέρους μας. Πάση θυσία, λοιπόν, να στηρίζεστε στον Ιεχωβά μέσω προσευχής. Να στοχάζεστε το πώς επεξεργάστηκε το θέλημά του στο παρελθόν και πώς θα το κάνει αυτό στο μέλλον. Και συνεχίστε να οικοδομείτε εμπιστοσύνη σε Αυτόν μέσω πράξεων λατρείας. Πράγματι, οι υπενθυμίσεις του Ιεχωβά θα παραμείνουν στον αιώνα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με εσάς!