1. Τι είδους θυσίες κάνουν πολλοί, και γιατί;

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ κάνουν πρόθυμα θυσίες για αυτά που θεωρούν σημαντικά. Οι γονείς δίνουν το χρόνο, τα χρήματα και τις δυνάμεις τους για το καλό των παιδιών τους. Οι νεαροί αθλητές που φιλοδοξούν να εκπροσωπήσουν τη χώρα τους στους Ολυμπιακούς αφιερώνουν πολλές ώρες τη μέρα κάνοντας σκληρή προπόνηση, τη στιγμή που οι συνομήλικοί τους παίζουν και διασκεδάζουν. Και ο Ιησούς επίσης έκανε θυσίες για αυτά που θεωρούσε σημαντικά. Δεν επιζητούσε πολυτέλειες ούτε και απέκτησε παιδιά. Απεναντίας, επέλεξε να επικεντρωθεί στην προώθηση των συμφερόντων της Βασιλείας. (Ματθ. 4:17· Λουκ. 9:58) Παρόμοια και οι ακόλουθοί του εγκατέλειψαν πολλά για να υποστηρίξουν τη Βασιλεία του Θεού. Θεωρούσαν πρωταρχικής σημασίας την προώθηση αυτής της Βασιλείας και έκαναν θυσίες για να συμβάλλουν όσο το δυνατόν πληρέστερα στην υποστήριξή της. (Ματθ. 4:18-22· 19:27) Μπορούμε, λοιπόν, να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: “Τι θεωρώ εγώ σημαντικό στη ζωή μου;”

2. (α) Ποιες θυσίες είναι απαραίτητες για όλους τους αληθινούς Χριστιανούς; (β) Ποιες επιπρόσθετες θυσίες είναι σε θέση να κάνουν μερικοί;

² Ορισμένες θυσίες είναι απαραίτητες για όλους τους αληθινούς Χριστιανούς και παίζουν καθοριστικό ρόλο στην καλλιέργεια και στη διατήρηση καλής σχέσης με τον Ιεχωβά. Τέτοιες θυσίες περιλαμβάνουν το χρόνο και τις δυνάμεις που αφιερώνουμε στην προσευχή, στην ανάγνωση της Γραφής, στην οικογενειακή λατρεία, στην παρακολούθηση των συναθροίσεων και στη διακονία αγρού. * (Ιησ. Ναυή 1:8· Ματθ. 28:19, 20· Εβρ. 10:24, 25) Ως αποτέλεσμα των προσπαθειών μας και της ευλογίας του Ιεχωβά, το έργο κηρύγματος επιταχύνεται και πολλοί συνεχίζουν να συρρέουν στο «βουνό του οίκου του Ιεχωβά». (Ησ. 2:2) Θέλοντας να υποστηρίξουν τις δραστηριότητες της Βασιλείας, πολλοί κάνουν θυσίες για  να υπηρετούν στο Μπέθελ, να συμβάλλουν στην οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας και Αιθουσών Συνελεύσεων, να διοργανώνουν συνελεύσεις ή να συμμετέχουν στην παροχή βοήθειας έπειτα από φυσικές καταστροφές. Όλο αυτό το επιπρόσθετο έργο δεν αποτελεί προϋπόθεση για την απόκτηση ζωής, αλλά παίζει ζωτικό ρόλο στην υποστήριξη των συμφερόντων της Βασιλείας.

3. (α) Πώς ωφελούμαστε όταν κάνουμε θυσίες για τη Βασιλεία; (β) Ποιες ερωτήσεις πρέπει να σκεφτούμε;

³ Η ανάγκη για ενεργή υποστήριξη της Βασιλείας δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη. Χαιρόμαστε που βλέπουμε τόσο πολλούς να κάνουν πρόθυμα θυσίες για τον Ιεχωβά. (Διαβάστε Ψαλμός 54:6) Αυτό το γενναιόδωρο πνεύμα μάς φέρνει μεγάλη χαρά καθώς περιμένουμε τη Βασιλεία του Θεού. (Δευτ. 16:15· Πράξ. 20:35) Ωστόσο, όλοι μας χρειάζεται να εξετάσουμε προσεκτικά τον εαυτό μας. Υπάρχουν κάποιοι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να κάνουμε επιπρόσθετες θυσίες για τη Βασιλεία; Πώς χρησιμοποιούμε το χρόνο, τα χρήματα, τις δυνάμεις και τις ικανότητές μας; Ποια σημεία πρέπει να προσέξουμε; Ας ανασκοπήσουμε ορισμένα παραδείγματα εθελοντικών θυσιών και ας δούμε τι μπορούμε να μάθουμε από αυτά, αυξάνοντας έτσι τη χαρά μας.

4. Πώς ωφελούνταν οι Ισραηλίτες από τις θυσίες που έκαναν;

⁴ Η προσφορά θυσιών στον αρχαίο Ισραήλ αποτελούσε τη βάση για τη συγχώρηση των αμαρτιών. Οι θυσίες ήταν απαραίτητες για να απολαμβάνει ο λαός την εύνοια του Ιεχωβά. Μερικές ήταν επιβεβλημένες, ενώ άλλες εθελοντικές. (Λευιτ. 23:37, 38) Τα ολοκαυτώματα μπορούσαν να προσφέρονται ως εθελοντική θυσία, δηλαδή δώρο, στον Ιεχωβά. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα προσφορών είναι αυτές που έγιναν κατά την εγκαινίαση του ναού την εποχή του Σολομώντα.—2 Χρον. 7:4-6.

5. Ποια διευθέτηση έκανε ο Ιεχωβά για όσους είχαν περιορισμένα μέσα;

⁵ Όντας στοργικός, ο Ιεχωβά κατανοούσε ότι δεν μπορούσαν να προσφέρουν όλοι την ίδια ποσότητα, γι’ αυτό και ανέμενε από τον καθένα να δώσει ό,τι μπορούσε ανάλογα με τις δυνατότητές του. Ο νόμος του Ιεχωβά όριζε να χύνεται το αίμα του ζώου, κάτι που θα ήταν «σκιά των καλών μελλοντικών πραγμάτων» τα οποία θα έρχονταν μέσω του Γιου του, του Ιησού. (Εβρ. 10:1-4) Ωστόσο, ο Ιεχωβά δεν ήταν άκαμπτος στην εφαρμογή αυτού του νόμου. Λόγου χάρη, αν ο Ισραηλίτης δεν είχε τη δυνατότητα να προσφέρει κάτι από το ποίμνιο ή από τα βόδια, ο Θεός δεχόταν μια προσφορά από τρυγόνια. Ως εκ τούτου, ακόμη και οι φτωχοί μπορούσαν  να προσφέρουν θυσίες στον Ιεχωβά με χαρά. (Λευιτ. 1:3, 10, 14· 5:7) Αν και τα ζώα που θυσιάζονταν μπορεί να μην ήταν τα ίδια, απαιτούνταν δύο πράγματα από όλους όσους έκαναν εθελοντικές θυσίες.

6. Τι απαιτούνταν από τον καθένα που έκανε θυσίες, και πόσο σημαντικό ήταν να τηρεί αυτές τις απαιτήσεις;

⁶ Πρώτον, ο κάθε Ισραηλίτης έπρεπε να προσφέρει το καλύτερο που μπορούσε. Ο Ιεχωβά είπε στο έθνος πως οτιδήποτε πρόσφεραν έπρεπε να είναι υγιές προκειμένου να “κερδίσουν επιδοκιμασία”. (Λευιτ. 22:18-20) Αν το ζώο είχε κάποιο ελάττωμα, δεν θα θεωρούνταν ευπρόσδεκτη θυσία στον Ιεχωβά. Δεύτερον, αυτός που πρόσφερε τη θυσία έπρεπε να είναι καθαρός και αμόλυντος. Αν βρισκόταν σε ακάθαρτη κατάσταση, έπρεπε να κάνει μια προσφορά για αμαρτία ή για ενοχή πριν από την εθελοντική του προσφορά, ώστε να αποκαταστήσει την υπόστασή του ενώπιον του Ιεχωβά. (Λευιτ. 5:5, 6, 15) Αυτό ήταν σοβαρό ζήτημα. Ο Ιεχωβά είχε ορίσει ότι, αν κάποιος που βρισκόταν σε ακάθαρτη κατάσταση λάβαινε μέρος σε θυσία συμμετοχής, η οποία περιλάμβανε εθελοντικές προσφορές, έπρεπε να εκκοπεί από το λαό Του. (Λευιτ. 7:20, 21) Από την άλλη πλευρά, όταν αυτός που έκανε τη θυσία είχε καλή υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά και η προσφορά δεν είχε ελάττωμα, μπορούσε να χαίρεται και να νιώθει ικανοποίηση.—Διαβάστε 1 Χρονικών 29:9.

7, 8. (α) Ποια χαρά αποκομίζουν πολλοί επειδή κάνουν θυσίες για τη Βασιλεία; (β) Ποιους πόρους διαθέτουμε;

⁷ Και σήμερα επίσης, πολλοί είναι πρόθυμοι να δαπανήσουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του Ιεχωβά, κάτι το οποίο τον ευαρεστεί. Είναι ανταμειφτικό να εργαζόμαστε για το καλό των αδελφών μας. Κάποιος αδελφός που συμμετέχει στην οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας και στην παροχή βοήθειας σε όσους έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές λέει ότι είναι δύσκολο να περιγράψει την ικανοποίηση που του προσφέρουν αυτές οι υπηρεσίες. Αναφέρει: «Βλέποντας την ευτυχία και την εκτίμηση ζωγραφισμένες στα πρόσωπα των ντόπιων αδελφών όταν μπαίνουν στην καινούρια Αίθουσα Βασιλείας τους ή όταν λαβαίνουν βοήθεια έπειτα από κάποια φυσική καταστροφή, νιώθω ότι άξιζε όλος αυτός ο κόπος».

⁸ Η σύγχρονη οργάνωση του Ιεχωβά αναζητούσε πάντα ευκαιρίες για να υποστηρίζει το έργο Του. Το 1904, ο αδελφός Κ. Τ. Ρώσσελ έγραψε: “Καθένας πρέπει να θεωρεί ότι έχει διοριστεί από τον Κύριο να είναι οικονόμος του χρόνου του, της επιρροής του, των χρημάτων του, κτλ., και καθένας πρέπει  να επιζητεί να χρησιμοποιεί αυτά τα ταλέντα όσο το δυνατόν καλύτερα, προς δόξα του Κυρίου”. Αν και οι θυσίες που προσφέρουμε στον Ιεχωβά μάς φέρνουν πολλές ευλογίες, έχουν κάποιο κόστος. (2 Σαμ. 24:21-24) Μπορούμε άραγε να αξιοποιήσουμε καλύτερα τους πόρους που διαθέτουμε;

9. Όσον αφορά τη χρήση του χρόνου μας, ποια αρχή μπορούμε να εφαρμόσουμε από τις οδηγίες του Ιησού που βρίσκονται στα εδάφια Λουκάς 10:2-4;

⁹ Ο χρόνος μας. Απαιτείται πολύς χρόνος και κόπος για τη μετάφραση και την εκτύπωση των εντύπων μας, την οικοδόμηση τόπων λατρείας, τη διοργάνωση συνελεύσεων, την παροχή βοήθειας σε περιπτώσεις καταστροφών, καθώς και για πολλές άλλες απαραίτητες δραστηριότητες. Κάθε μέρα έχουμε στη διάθεσή μας μόνο έναν συγκεκριμένο αριθμό ωρών. Ο Ιησούς έδωσε μια αρχή που μπορεί να μας βοηθήσει. Όταν έστειλε τους μαθητές του στον αγρό, τους είπε να “μην αγκαλιάσουν κανέναν στο δρόμο για να τον χαιρετήσουν”. (Λουκ. 10:2-4) Γιατί έδωσε τέτοιες οδηγίες; Κάποιος Βιβλικός λόγιος λέει: «Οι χαιρετισμοί των κατοίκων της Ανατολής δεν συνίσταντο, όπως συμβαίνει με εμάς, σε μια ελαφριά υπόκλιση ή στην έκταση του χεριού, αλλά σε πολλούς εναγκαλισμούς, βαθιές υποκλίσεις, ακόμη και προσκύνηση μέχρις εδάφους. Όλα αυτά απαιτούσαν πολύ χρόνο». Ο Ιησούς δεν έλεγε στους ακολούθους του να είναι αγενείς. Απεναντίας, τους βοηθούσε να διακρίνουν ότι ο χρόνος τους ήταν περιορισμένος και ότι έπρεπε να τον εκμεταλλεύονται πλήρως προκειμένου να φροντίζουν για τα πιο σπουδαία πράγματα. (Εφεσ. 5:16) Μπορούμε εμείς να εφαρμόσουμε αυτή την αρχή ώστε να έχουμε περισσότερο χρόνο για να υποστηρίζουμε το έργο της Βασιλείας;

10, 11. (α) Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους αξιοποιούνται οι συνεισφορές που κάνουμε για το παγκόσμιο έργο; (β) Ποια αρχή που αναφέρεται στα εδάφια 1 Κορινθίους 16:1, 2 μπορεί να μας βοηθήσει;

¹⁰ Τα χρήματά μας. Χρειάζονται σημαντικά χρηματικά ποσά για την υποστήριξη των δραστηριοτήτων της Βασιλείας. Κάθε χρόνο, δαπανώνται δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για την κάλυψη των εξόδων των περιοδευόντων επισκόπων, των ειδικών σκαπανέων και των ιεραποστόλων. Από το 1999, χτίστηκαν πάνω από 24.500 Αίθουσες Βασιλείας σε χώρες με περιορισμένους πόρους. Εντούτοις, χρειάζονται σχεδόν 6.400 αίθουσες ακόμη. Κάθε μήνα τυπώνονται περίπου 100 εκατομμύρια αντίτυπα της Σκοπιάς και του Ξύπνα! Όλα αυτά υποστηρίζονται από τις εθελοντικές συνεισφορές σας.

¹¹ Ο απόστολος Παύλος ανέφερε μια αρχή την οποία μπορούμε να ακολουθούμε στο ζήτημα των συνεισφορών. (Διαβάστε 1 Κορινθίους 16:1, 2) Υπό θεϊκή έμπνευση, παρότρυνε τους αδελφούς του στην Κόρινθο να μην περιμένουν να τελειώσει η εβδομάδα για να δουν τι έχει περισσέψει αλλά, αντίθετα, να βάζουν στην άκρη κάποιο ποσό στην αρχή της εβδομάδας, σύμφωνα με τις δυνατότητές τους. Όπως συνέβαινε και τον πρώτο αιώνα, αδελφοί και αδελφές σήμερα κάνουν εκ των προτέρων σχέδια ώστε να μπορούν να συνεισφέρουν γενναιόδωρα ανάλογα με τις περιστάσεις τους. (Λουκ. 21:1-4· Πράξ. 4:32-35) Ο Ιεχωβά θεωρεί πολύτιμο αυτό το πνεύμα.

12, 13. Ποιες ανησυχίες ίσως κάνουν μερικούς να διστάζουν να προσφέρουν τις δυνάμεις και τις ικανότητές τους, αλλά πώς θα τους βοηθήσει ο Ιεχωβά;

¹² Οι δυνάμεις και οι ικανότητές μας. Ο Ιεχωβά μάς στηρίζει καθώς προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε τις δυνάμεις και τις ικανότητές μας για τη Βασιλεία. Υπόσχεται ότι θα μας βοηθήσει αν εξαντληθούμε. (Ησ. 40:29-31) Μήπως νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετά ικανοί για να συμβάλλουμε στο έργο; Μήπως σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν άλλοι που έχουν περισσότερα προσόντα; Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά είναι σε θέση να επαυξήσει τις φυσικές ικανότητες οποιουδήποτε από εμάς, όπως έκανε στην περίπτωση του Βεσελεήλ και του Οολιάβ.—Έξοδ. 31:1-6· βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.

¹³ Ο Ιεχωβά μάς παροτρύνει να μη διστάζουμε να δίνουμε το καλύτερο που μπορούμε. (Παρ. 3:27) Την περίοδο της ανοικοδόμησης του ναού, είπε στους Ιουδαίους στην Ιερουσαλήμ να αναλογιστούν τι έκαναν οι  ίδιοι για το έργο της οικοδόμησης. (Αγγ. 1:2-5) Είχαν απορροφηθεί από τους περισπασμούς και είχαν χάσει το στόχο τους. Είναι καλό να αναλογιστούμε και εμείς αν οι προτεραιότητές μας ευθυγραμμίζονται με τις προτεραιότητες του Ιεχωβά. Μπορούμε να “προσηλώσουμε την καρδιά μας στις οδούς μας” ώστε να έχουμε μεγαλύτερη συμμετοχή στο έργο της Βασιλείας σε αυτές τις τελευταίες ημέρες;

14, 15. (α) Πώς μας ενθαρρύνει το παράδειγμα των αδελφών μας που έχουν περιορισμένα μέσα; (β) Ποια πρέπει να είναι η επιθυμία μας;

¹⁴ Πολλοί ζουν σε περιοχές όπου οι κακουχίες ή η φτώχεια είναι κομμάτι της καθημερινότητας. Η οργάνωσή μας καταβάλλει προσπάθειες για να «αντισταθμίσει» την έλλειψη των αδελφών μας που ζουν σε τέτοιες χώρες. (2 Κορ. 8:14) Εντούτοις, ακόμη και αδελφοί με περιορισμένους πόρους θεωρούν πολύτιμο το προνόμιο που έχουν να δίνουν. Ο Ιεχωβά ευαρεστείται όταν τέτοια φτωχά άτομα υποκινούνται να δίνουν με χαρά.—2 Κορ. 9:7.

¹⁵ Σε μια πολύ φτωχή χώρα της Αφρικής, μερικοί αδελφοί έχουν ξεχωρίσει ένα μικρό τμήμα του κήπου τους και με τα χρήματα που βγάζουν από τα προϊόντα του υποστηρίζουν το έργο της Βασιλείας. Στην ίδια χώρα, υπήρχε μεγάλη ανάγκη για μια Αίθουσα Βασιλείας και προγραμματίστηκε η οικοδόμησή της. Οι ντόπιοι αδελφοί και αδελφές ήθελαν να βοηθήσουν. Αλλά το έργο θα γινόταν στη μέση της περιόδου σποράς. Επειδή όμως ήταν αποφασισμένοι να συμμετάσχουν, εργάζονταν στην οικοδόμηση της αίθουσας στη διάρκεια της ημέρας και πήγαιναν στα χωράφια αργά το απόγευμα για τη σπορά. Τι αυτοθυσιαστικό πνεύμα! Μας θυμίζει τους αδελφούς στη Μακεδονία τον πρώτο αιώνα. Παρότι βρίσκονταν σε “βαθιά φτώχεια”, παρακαλούσαν να έχουν το προνόμιο να συνεισφέρουν για τους αδελφούς τους. (2 Κορ. 8:1-4) Είθε να κάνει ο καθένας μας το ίδιο, δίνοντας “ανάλογα με την ευλογία που του έχει δώσει ο Ιεχωβά”.—Διαβάστε Δευτερονόμιο 16:17.

16. Πώς μπορούμε να βεβαιωνόμαστε ότι οι θυσίες μας είναι ευπρόσδεκτες στον Ιεχωβά;

¹⁶ Υπάρχουν, ωστόσο, κάποια σημεία που χρειάζονται προσοχή. Όπως οι αρχαίοι Ισραηλίτες, έτσι και εμείς πρέπει να βεβαιωνόμαστε ότι οι εθελοντικές θυσίες μας είναι ευπρόσδεκτες στον Θεό. Χρειάζεται να διατηρούμε την ισορροπία μας εκπληρώνοντας τις πρωταρχικές μας ευθύνες, αυτές που έχουμε απέναντι στην οικογένειά μας και στη λατρεία του Ιεχωβά. Η προσφορά του χρόνου και των πόρων μας προς όφελος άλλων δεν πρέπει να μας κάνει να παραμελούμε την πνευματικότητα ή τη σωματική ευημερία της οικογένειάς μας. Αλλιώς, στην ουσία θα δίναμε από αυτό που δεν έχουμε. (Διαβάστε 2 Κορινθίους 8:12) Επιπλέον, χρειάζεται να διατηρούμε και τη δική μας πνευματικότητα. (1 Κορ. 9:26, 27) Να είστε όμως βέβαιοι πως, όταν ζούμε σύμφωνα με τους Γραφικούς κανόνες, οι θυσίες μας φέρνουν μεγάλη χαρά και ικανοποίηση σε εμάς και είναι “ιδιαίτερα ευπρόσδεκτες” στον Ιεχωβά.

17, 18. Πώς νιώθουμε για όλους εκείνους που κάνουν θυσίες για τη Βασιλεία, και τι πρέπει να εξετάσουμε όλοι μας;

¹⁷ Πολλοί αδελφοί και αδελφές μας “χύνονται σαν σπονδή” καθώς προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για να υποστηρίξουν διάφορες απαραίτητες δραστηριότητες που σχετίζονται με τη Βασιλεία. (Φιλιπ. 2:17) Εκτιμούμε ειλικρινά όσους δείχνουν τέτοιο γενναιόδωρο πνεύμα. Οι σύζυγοι και τα παιδιά των αδελφών που αναλαμβάνουν την ηγεσία σε τέτοιες δραστηριότητες αξίζουν επίσης έπαινο για το γενναιόδωρο και αυτοθυσιαστικό πνεύμα τους.

¹⁸ Η υποστήριξη των συμφερόντων της Βασιλείας απαιτεί πολλή και σκληρή εργασία. Είθε να εξετάσουμε όλοι μας με προσευχή πώς μπορούμε να έχουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή. Να είστε πεπεισμένοι ότι θα έχετε μεγάλες ανταμοιβές τώρα και ακόμη μεγαλύτερες «στο ερχόμενο σύστημα πραγμάτων».—Μάρκ. 10:28-30.