1, 2. Γιατί μπορούσε ο Παύλος να δείχνει κατανόηση για τους αδύναμους;

ΟΛΟΙ μας νιώθουμε αδύναμοι κατά καιρούς. Μια ίωση ή κάποια αλλεργία ίσως μας εξασθενίσει τόσο πολύ ώστε οι καθημερινές μας δραστηριότητες να μας φαίνονται βουνό. Φανταστείτε τώρα να νιώθατε αδύναμοι, όχι για μία ή δύο εβδομάδες, αλλά για μήνες ολόκληρους. Δεν θα το εκτιμούσατε αν οι γύρω σας έδειχναν κατανόηση για την κατάστασή σας;

² Ο απόστολος Παύλος ήξερε πόσο μπορούν να επηρεάσουν, ακόμη και να εξασθενίσουν, κάποιον οι πιέσεις εκτός και εντός της εκκλησίας. Σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, ένιωσε ότι είχε φτάσει στα όριά του. (2 Κορ. 1:8· 7:5) Αναλογιζόμενος τη ζωή του και τις πολλές αντιξοότητες που πέρασε ως πιστός Χριστιανός, παραδέχτηκε: «Ποιος είναι αδύναμος, και εγώ δεν είμαι αδύναμος;» (2 Κορ. 11:29) Και αναφερόμενος στα διάφορα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας, τα οποία παρομοίασε με μέλη του ανθρώπινου σώματος, ο Παύλος δήλωσε ότι εκείνοι που “φαίνονται πιο αδύναμοι είναι αναγκαίοι”. (1 Κορ. 12:22) Τι εννοούσε; Γιατί πρέπει να βλέπουμε αυτούς που φαίνονται πιο αδύναμοι όπως τους βλέπει ο Ιεχωβά; Και πώς θα μας ωφελήσει αυτό;

3. Τι θα μπορούσε να επηρεάσει την άποψή μας για εκείνους που χρειάζονται βοήθεια μέσα στην εκκλησία;

³ Ζούμε σε έναν ανταγωνιστικό κόσμο που εκθειάζει συχνά τη δύναμη και τα νιάτα. Πολλοί κάνουν τα πάντα για να πετύχουν, ποδοπατώντας τα αισθήματα των πιο αδύναμων. Εμείς βέβαια δεν επικροτούμε αυτή τη συμπεριφορά, αλλά ίσως ασυναίσθητα αναπτύξουμε αρνητική άποψη για εκείνους που χρειάζονται τακτικά βοήθεια, ακόμα και αν πρόκειται για μέλη της εκκλησίας. Εντούτοις, μπορούμε να αποκτήσουμε πιο ισορροπημένη άποψη—την άποψη του Θεού.

4, 5. (α) Πώς μας βοηθάει το παράδειγμα των εδαφίων 1 Κορινθίους 12:21-23 να αντιληφθούμε την άποψη του Ιεχωβά για τις ανθρώπινες αδυναμίες; (β) Πώς ωφελούμαστε όταν βοηθάμε τους αδύναμους;

⁴ Μπορούμε να αποκτήσουμε ενόραση στον τρόπο με τον οποίο βλέπει ο Ιεχωβά τις ανθρώπινες αδυναμίες μέσω ενός παραδείγματος που ανέφερε ο Παύλος στην πρώτη του επιστολή προς τους Κορινθίους. Στο κεφάλαιο 12, μας υπενθυμίζει ότι ακόμα και το λιγότερο ελκυστικό ή το πιο αδύναμο μέρος του ανθρώπινου σώματος έχει κάποιον ρόλο. (Διαβάστε 1 Κορινθίους 12:12, 18, 21-23) Ορισμένοι εξελικτιστές διατείνονται ότι αυτή η αντίληψη για το ανθρώπινο σώμα δεν είναι απόλυτα σωστή. Ωστόσο, έρευνες στον τομέα της ανατομίας δείχνουν ότι μέρη του σώματος που κάποτε θεωρούνταν άχρηστα επιτελούν στην πραγματικότητα απαραίτητες λειτουργίες. * Για παράδειγμα, ορισμένοι αμφισβητούσαν το πόσο χρήσιμο είναι το μικρό δάχτυλο του ποδιού, αλλά τώρα είναι γνωστό ότι επηρεάζει την ισορροπία ολόκληρου του σώματος.

⁵ Το παράδειγμα του Παύλου τονίζει ότι όλα τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας είναι χρήσιμα. Αντίθετα με τον Σατανά, ο οποίος αφαιρεί από τους ανθρώπους την αξιοπρέπειά τους, ο Ιεχωβά θεωρεί “αναγκαίους” όλους τους υπηρέτες του, περιλαμβανομένων και εκείνων που φαίνονται πιο αδύναμοι. (Ιώβ 4:18, 19) Αυτή η σκέψη πρέπει να βοηθάει τον καθένα μας να νιώθει όμορφα για τη θέση του στην τοπική εκκλησία και στην εκκλησία του λαού του Θεού παγκόσμια. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, κάποια φορά που βοηθήσατε έναν ηλικιωμένο να στηριχτεί στο χέρι σας. Ίσως χρειάστηκε να προσαρμόσετε το βήμα σας. Δεν είναι αλήθεια ότι κάνοντάς το αυτό, όχι μόνο ωφελήσατε κάποιον άλλον, αλλά νιώσατε και εσείς όμορφα; Ναι, όταν ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες των άλλων, νιώθουμε εμείς οι ίδιοι χαρά, και παράλληλα αυξάνεται η υπομονή, η αγάπη και η ωριμότητά μας. (Εφεσ. 4:15, 16) Ο στοργικός μας Πατέρας γνωρίζει ότι μια εκκλησία που θεωρεί πολύτιμα όλα τα μέλη της, ανεξάρτητα από τους περιορισμούς τους, αντανακλά ισορροπία και αγάπη.

6. Πώς χρησιμοποίησε κάποιες φορές ο Παύλος τις λέξεις “αδύναμος” και “ισχυρός”;

⁶ Είναι ενδιαφέρον ότι, γράφοντας στους Κορινθίους, ο Παύλος χρησιμοποίησε τις λέξεις «αδύναμα» και «αδυναμία» για να περιγράψει τόσο το πώς θεωρούσαν οι άνθρωποι του κόσμου τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα όσο και το πώς ένιωθε ο ίδιος για τον εαυτό του. (1 Κορ. 1:26, 27· 2:3) Όταν μίλησε για αυτούς που ήταν «ισχυροί», δεν είχε την πρόθεση να κάνει κάποιους Χριστιανούς να νιώθουν ανώτεροι. (Ρωμ. 15:1) Αντιθέτως, έλεγε ότι όσοι έχουν περισσότερη πείρα πρέπει να είναι υπομονετικοί με εκείνους που δεν είναι ακόμα σταθερά εδραιωμένοι στην αλήθεια.

7. Τι μπορεί να μας εμποδίζει να βοηθήσουμε όσους βρίσκονται σε ανάγκη;

⁷ Όταν βοηθάμε τον «ασήμαντο», όχι μόνο μιμούμαστε τον Ιεχωβά, αλλά έχουμε και την επιδοκιμασία του. (Ψαλμ. 41:1· Εφεσ. 5:1) Εντούτοις, αν η άποψή μας για αυτούς  που βρίσκονται σε ανάγκη είναι αρνητική, μπορεί μερικές φορές να μας εμποδίζει να τους βοηθήσουμε. Ή, επειδή δεν είμαστε βέβαιοι για το τι πρέπει να πούμε, μπορεί να νιώθουμε αμηχανία και να μην πλησιάζουμε κάποιους που περνούν δυσκολίες. Η Σίνθια, * της οποίας ο σύζυγος την εγκατέλειψε, λέει: «Αν οι αδελφοί σε αποφεύγουν ή δεν συμπεριφέρονται όπως θα περίμενες να κάνουν αυτοί που θεωρείς στενούς σου φίλους, μπορεί να πληγωθείς. Όταν περνάς δοκιμασίες, χρειάζεσαι ανθρώπους γύρω σου». Ο Βασιλιάς Δαβίδ γνώριζε πόσο πληγωμένος νιώθει κάποιος όταν τον αποφεύγουν.—Ψαλμ. 31:12.

8. Τι θα μας βοηθήσει να γίνουμε πιο συμπονετικοί;

⁸ Πιθανότατα θα είμαστε πιο συμπονετικοί αν θυμόμαστε ότι μερικοί αγαπητοί αδελφοί και αδελφές μας έχουν γίνει αδύναμοι εξαιτίας διαφόρων δυσκολιών—αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, ζουν σε διαιρεμένο σπιτικό ή υποφέρουν από κατάθλιψη. Ίσως βρεθούμε και εμείς κάποια μέρα στη θέση τους. Προτού μπουν στην Υποσχεμένη Γη, οι Ισραηλίτες, που υπήρξαν και οι ίδιοι φτωχοί και αδύναμοι στην Αίγυπτο, έλαβαν την υπενθύμιση να μη “σκληρύνουν την καρδιά τους” απέναντι στους ταλαιπωρημένους αδελφούς τους. Ο Ιεχωβά ήθελε να βλέπουν τους φτωχούς ως άτομα που άξιζαν τη βοήθειά τους.—Δευτ. 15:7, 11· Λευιτ. 25:35-38.

9. Ποια πρέπει να είναι η προτεραιότητά μας όταν βοηθάμε εκείνους που περνούν δυσκολίες; Δώστε παράδειγμα.

⁹ Αντί να είμαστε επικριτικοί ή καχύποπτοι, πρέπει να παρηγορούμε πνευματικά εκείνους που περνούν δυσάρεστες καταστάσεις. (Ιώβ 33:6, 7· Ματθ. 7:1) Ας δώσουμε ένα παράδειγμα: Όταν ένας μοτοσικλετιστής που έχει τραυματιστεί σε τροχαίο φτάνει στα επείγοντα, μήπως η ιατρική ομάδα προσπαθεί να διαπιστώσει αν ευθυνόταν εκείνος για το ατύχημα; Όχι, του δίνουν αμέσως την ιατρική βοήθεια που χρειάζεται. Παρομοίως, αν ένας ομόπιστός μας έχει γίνει αδύναμος εξαιτίας προσωπικών προβλημάτων, προτεραιότητά μας πρέπει να είναι να του δώσουμε πνευματική βοήθεια.—Διαβάστε 1 Θεσσαλονικείς 5:14.

10. Πώς είναι κάποιοι «πλούσιοι σε πίστη» ακόμα και αν φαίνονται πιο αδύναμοι;

¹⁰ Αν συλλογιστούμε για λίγο τις περιστάσεις των αδελφών μας, ίσως δούμε τη φαινομενική αδυναμία τους υπό διαφορετικό πρίσμα. Σκεφτείτε τις αδελφές που αντιμετωπίζουν εναντίωση από την οικογένειά τους επί χρόνια. Μερικές μπορεί να έχουν ταπεινό παρουσιαστικό και να φαίνονται ευάλωτες, αλλά δεν εκδηλώνουν εξαιρετική πίστη και εσωτερική δύναμη; Όταν βλέπετε μια μεμονωμένη μητέρα να έρχεται τακτικά στις συναθροίσεις με το παιδί ή τα παιδιά της, δεν εντυπωσιάζεστε από την πίστη και την αποφασιστικότητά της; Και τι θα πούμε για τους εφήβους που μένουν σταθεροί στην αλήθεια παρά τις κακές επιρροές στο σχολείο; Με μετριοφροσύνη, αναγνωρίζουμε ότι τέτοια άτομα, που ίσως φαίνονται πιο αδύναμα, μπορεί να είναι εξίσου “πλούσια σε πίστη” με όσους από εμάς έχουν πιο ευνοϊκές περιστάσεις.—Ιακ. 2:5.

11, 12. (α) Τι θα μας βοηθήσει να προσαρμόσουμε την άποψή μας για τις ανθρώπινες αδυναμίες; (β) Τι μαθαίνουμε από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκε ο Ιεχωβά στον Ααρών;

¹¹ Κάτι που θα μας βοηθήσει να προσαρμόσουμε την άποψή μας για τις ανθρώπινες αδυναμίες σύμφωνα με την άποψη του Ιεχωβά είναι το να εξετάσουμε πώς χειρίστηκε εκείνος κάποιες καταστάσεις στη ζωή μερικών υπηρετών του. (Διαβάστε Ψαλμός 130:3) Λόγου χάρη, αν βρισκόσασταν δίπλα στον Μωυσή όταν ο Ααρών έφτιαξε το χρυσό μοσχάρι, τι γνώμη θα είχατε για τις φτωχές δικαιολογίες του Ααρών; (Έξοδ. 32:21-24) Ή πώς θα βλέπατε τη συμπεριφορά του όταν, επηρεασμένος από την αδελφή του τη Μαριάμ, επέκρινε τον Μωυσή επειδή παντρεύτηκε μια αλλοεθνή; (Αριθ. 12:1, 2) Πώς θα είχατε αντιδράσει όταν ο Ααρών και ο Μωυσής παρέλειψαν να τιμήσουν τον Ιεχωβά τότε που  προμήθευσε θαυματουργικά νερό στη Μεριβά;—Αριθ. 20:10-13.

¹² Σε καθεμιά από αυτές τις περιπτώσεις, ο Ιεχωβά θα μπορούσε να τιμωρήσει τον Ααρών επί τόπου. Αλλά διέκρινε ότι εκείνος δεν ήταν κακός άνθρωπος ούτε είχε την κύρια ευθύνη για ό,τι συνέβη. Φαίνεται ότι επέτρεψε στις περιστάσεις ή στην επιρροή των άλλων να τον απομακρύνουν από τη σωστή πορεία. Ωστόσο, όταν ήρθε αντιμέτωπος με τα λάθη του, τα παραδέχτηκε αμέσως και υποστήριξε τις κρίσεις του Ιεχωβά. (Έξοδ. 32:26· Αριθ. 12:11· 20:23-27) Ο Ιεχωβά επέλεξε να εστιάσει την προσοχή του στην πίστη και στη μετανοημένη στάση του Ααρών. Αιώνες αργότερα, ο Ααρών και οι απόγονοί του εξακολουθούσαν να είναι γνωστοί ως άτομα που φοβούνταν τον Ιεχωβά.—Ψαλμ. 115:10-12· 135:19, 20.

13. Ποια ανάλυση πρέπει να κάνουμε όσον αφορά την άποψή μας για τις ανθρώπινες αδυναμίες;

¹³ Για να προσαρμόσουμε τον τρόπο σκέψης μας σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης του Ιεχωβά, πρέπει να αναλύσουμε το πώς βλέπουμε εκείνους που φαίνονται αδύναμοι. (1 Σαμ. 16:7) Για παράδειγμα, πώς αντιδρούμε όταν ένας έφηβος δεν επιλέγει προσεκτικά την ψυχαγωγία του ή όταν συμπεριφέρεται απερίσκεπτα; Αντί να είμαστε υπερβολικά επικριτικοί, γιατί να μη σκεφτούμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να τον βοηθήσουμε να γίνει πιο ώριμος; Όταν παίρνουμε την πρωτοβουλία να βοηθήσουμε κάποιον που το έχει ανάγκη, αυξάνουμε παράλληλα τη δική μας κατανόηση και αγάπη.

14, 15. (α) Πώς ένιωθε ο Ιεχωβά για την προσωρινή αποθάρρυνση του Ηλία; (β) Τι μαθαίνουμε από αυτή την εμπειρία του Ηλία;

¹⁴ Θα μπορέσουμε επίσης να διευρύνουμε την άποψή μας για τους άλλους συγκρίνοντας τον τρόπο σκέψης μας με το πώς συμπεριφέρθηκε ο Ιεχωβά σε κάποιους υπηρέτες του οι οποίοι ένιωθαν καταβεβλημένοι. Ένας από αυτούς ήταν ο Ηλίας. Παρότι είχε αντιμετωπίσει άφοβα 450 προφήτες του Βάαλ, τράπηκε σε φυγή όταν έμαθε ότι η  Βασίλισσα Ιεζάβελ σχεδίαζε να τον σκοτώσει. Αφού διένυσε 150 χιλιόμετρα μέχρι τη Βηρ-σαβεέ, μπήκε στην έρημο και περπατούσε ώρες ολόκληρες. Εξαντλημένος από την οδοιπορία κάτω από τον καυτό ήλιο, ο προφήτης κάθησε κάτω από ένα δέντρο και “ζητούσε να πεθάνει”.—1 Βασ. 18:19· 19:1-4.

¹⁵ Πώς ένιωσε ο Ιεχωβά όταν κοίταξε από τον ουρανό και είδε τον πιστό του προφήτη να βρίσκεται σε απόγνωση; Μήπως απέρριψε τον υπηρέτη του επειδή προς στιγμήν αποθαρρύνθηκε και λιγοψύχησε; Καθόλου! Ο Ιεχωβά έλαβε υπόψη του τους περιορισμούς του Ηλία και του έστειλε έναν άγγελο. Δύο φορές, ο άγγελος τον παρότρυνε να φάει, ώστε το επόμενο ταξίδι να μην «είναι πολύ μεγάλο για [εκείνον]». (Διαβάστε 1 Βασιλέων 19:5-8) Ναι, ακόμα και προτού δώσει οποιεσδήποτε οδηγίες, ο Ιεχωβά άκουσε τον προφήτη του και έκανε πρακτικές ενέργειες για να τον στηρίξει.

16, 17. Πώς μπορούμε να μιμηθούμε το στοργικό τρόπο με τον οποίο φρόντισε ο Ιεχωβά τον Ηλία;

¹⁶ Πώς μπορούμε να μιμηθούμε τον στοργικό μας Θεό; Δεν πρέπει να σπεύδουμε να δίνουμε συμβουλές. (Παρ. 18:13) Θα ήταν καλύτερο να δείξουμε πρώτα ότι συμπονούμε εκείνους που μπορεί να πιστεύουν ότι είναι “λιγότερο άξιοι τιμής” εξαιτίας των προσωπικών τους περιστάσεων. (1 Κορ. 12:23) Θα είμαστε έτσι σε θέση να γνωρίζουμε τι χρειάζονται πραγματικά και να ενεργήσουμε ανάλογα.

¹⁷ Για παράδειγμα, σκεφτείτε τη Σίνθια που αναφέρθηκε νωρίτερα, η οποία έμεινε μόνη με τις δύο κόρες της όταν τους εγκατέλειψε ο σύζυγός της. Πώς ανταποκρίθηκαν κάποιοι αδελφοί; Η ίδια μας λέει: «Από την ώρα που τους τηλεφωνήσαμε για να τους πούμε τι είχε συμβεί, ήρθαν στο σπίτι μας μέσα σε 45 λεπτά. Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια τους. Τις πρώτες δυο τρεις μέρες δεν έφυγαν από το πλευρό μας. Επειδή δεν τρώγαμε κανονικά και ήμασταν πολύ αναστατωμένες, μας πήραν για λίγο καιρό στο σπίτι τους». Αυτό πιθανώς σας θυμίζει τα λόγια του Ιακώβου: «Αν ένας αδελφός ή μια αδελφή βρίσκονται σε κατάσταση γυμνότητας και τους λείπει η τροφή που αρκεί για την ημέρα, κάποιος όμως από εσάς τους πει: “Πηγαίνετε με ειρήνη, να ζεσταίνεστε και να χορταίνετε”, αλλά δεν τους δώσετε τα αναγκαία για το σώμα τους, ποιο το όφελος; Έτσι και η πίστη, αν δεν έχει έργα, είναι από μόνη της νεκρή». (Ιακ. 2:15-17) Χάρη στην άμεση υποστήριξη των τοπικών αδελφών, η Σίνθια και οι κόρες της βρήκαν τη δύναμη να κάνουν βοηθητικό σκαπανικό μόλις έξι μήνες μετά την τραυματική εμπειρία τους.—2 Κορ. 12:10.

18, 19. (α) Πώς μπορούμε να βοηθάμε όσους είναι προσωρινά αδύναμοι; (β) Ποιοι ωφελούνται όταν στηρίζουμε εκείνους που νιώθουν αδύναμοι;

¹⁸ Ίσως γνωρίζετε από προσωπική πείρα ότι χρειάζεται χρόνος για να αναρρώσει κανείς από μια εξουθενωτική ασθένεια. Παρόμοια, ένας Χριστιανός που έχει εξασθενήσει από προσωπικές δυσκολίες ή από πολύ αντίξοες καταστάσεις ίσως χρειάζεται χρόνο για να ξαναβρεί την πνευματική του δύναμη. Είναι αλήθεια ότι ο ομόπιστός μας θα χρειαστεί να ενισχύσει ο ίδιος την πίστη του μέσω προσωπικής μελέτης, προσευχής και άλλων Χριστιανικών δραστηριοτήτων. Αλλά θα δείξουμε εμείς υπομονή μέχρι να ξαναβρεί την ισορροπία του; Και όσο θα αναρρώνει, θα συνεχίσουμε να του δείχνουμε αγάπη; Θα καταβάλουμε ένθερμες προσπάθειες για να βοηθήσουμε όσους είναι προσωρινά αδύναμοι ώστε να νιώσουν πολύτιμοι και να γευτούν τη Χριστιανική μας στοργή;—2 Κορ. 8:8.

¹⁹ Ποτέ μην ξεχνάτε ότι, καθώς στηρίζουμε τους αδελφούς μας, νιώθουμε τη μοναδική χαρά που βιώνουν όσοι δίνουν. Γινόμαστε επίσης καλύτεροι στην εκδήλωση συμπόνιας και υπομονής. Αλλά τα οφέλη δεν τελειώνουν εδώ. Ολόκληρη η εκκλησία διαπνέεται από μεγαλύτερη θέρμη και αγάπη. Πάνω από όλα, μιμούμαστε τον Ιεχωβά, ο οποίος θεωρεί πολύτιμο τον καθένα μας. Πράγματι, όλοι μας έχουμε βάσιμους λόγους για να εφαρμόζουμε την προτροπή να “βοηθάμε εκείνους που είναι αδύναμοι”.—Πράξ. 20:35.