Ο ΠΕΤΡΟΣ έκλαψε πικρά όταν αρνήθηκε ότι γνώριζε τον Ιησού. Αν και ο απόστολος θα έπρεπε να παλέψει για να ξαναβρεί την πνευματική του ισορροπία, ο Ιησούς ήθελε να τον χρησιμοποιήσει για να βοηθήσει άλλους. Γι’ αυτό, του είπε: «Όταν κάποτε επιστρέψεις, ενίσχυσε τους αδελφούς σου». (Λουκ. 22:32, 54-62) Τελικά, ο Πέτρος έγινε ένας από τους στύλους της Χριστιανικής εκκλησίας του πρώτου αιώνα. (Γαλ. 2:9) Παρόμοια, αν κάποιος υπηρετούσε κάποτε ως πρεσβύτερος, ίσως μπορεί να αναλάβει ξανά αυτή την ευθύνη και να βρει χαρά ενισχύοντας πνευματικά τους ομοπίστους του.

Ορισμένοι που υπηρετούσαν ως επίσκοποι έχουν χάσει αυτό το προνόμιο, κάτι που ίσως τους κάνει να νιώθουν ότι έχουν αποτύχει. Ο Χούλιο, * που υπηρετούσε ως πρεσβύτερος στη Νότια Αμερική πάνω από 20 χρόνια, λέει: «Η προετοιμασία ομιλιών, οι επισκέψεις στους αδελφούς και η ποίμανση των μελών της εκκλησίας γέμιζαν μεγάλο μέρος της ζωής μου. Ξαφνικά όλα αυτά χάθηκαν, αφήνοντας πίσω τους ένα τεράστιο κενό. Μπορώ να πω ότι ήταν μια τραυματική περίοδος». Σήμερα, ο Χούλιο υπηρετεί ξανά ως πρεσβύτερος.

Ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Να το θεωρήσετε απόλυτη χαρά, αδελφοί μου, όταν αντιμετωπίσετε διάφορες δοκιμασίες». (Ιακ. 1:2) Ο Ιάκωβος αναφερόταν σε δοκιμασίες που οφείλονται στο διωγμό και στην ατέλειά μας. Μίλησε για ιδιοτελείς επιθυμίες, την εκδήλωση μεροληψίας, και ούτω καθεξής. (Ιακ. 1:14· 2:1· 4:1, 2, 11) Όταν ο Ιεχωβά μάς διαπαιδαγωγεί, αυτό μπορεί να είναι οδυνηρό για εμάς. (Εβρ. 12:11) Αλλά τέτοιες δοκιμασίες δεν χρειάζεται να μας στερούν τη χαρά.

Ακόμα και αν απομακρυνθήκαμε από κάποια θέση ευθύνης στην εκκλησία, εξακολουθούμε να έχουμε τη δυνατότητα να εξετάζουμε την ποιότητα της πίστης μας και να δείχνουμε την αγάπη μας για τον Ιεχωβά. Μπορούμε επίσης να σκεφτούμε γιατί υπηρετούσαμε.  Επιδιώξαμε αυτό το προνόμιο για προσωπικό μας όφελος ή επειδή αγαπάμε τον Θεό και πιστεύουμε ότι η εκκλησία τού ανήκει και της αξίζει τρυφερή φροντίδα; (Πράξ. 20:28-30) Εκείνοι που κάποτε υπηρετούσαν ως πρεσβύτεροι και συνεχίζουν με χαρά να αποδίδουν ιερή υπηρεσία αποδεικνύουν σε όλους, περιλαμβανομένου και του Σατανά, ότι η αγάπη τους για τον Ιεχωβά είναι γνήσια.

Όταν ο Βασιλιάς Δαβίδ έλαβε διαπαιδαγώγηση για κάποιες σοβαρές αμαρτίες του, δέχτηκε τον έλεγχο και συγχωρήθηκε. Ο Δαβίδ έψαλε: «Ευτυχισμένος είναι εκείνος του οποίου η ανταρσία έχει συγχωρηθεί, του οποίου η αμαρτία έχει καλυφτεί. Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος στον οποίο ο Ιεχωβά δεν λογαριάζει σφάλμα και στου οποίου το πνεύμα δεν υπάρχει δόλος». (Ψαλμ. 32:1, 2) Η διαπαιδαγώγηση εξάγνισε τον Δαβίδ και, αναμφίβολα, τον έκανε καλύτερο ποιμένα του λαού του Θεού.

Συχνά, οι αδελφοί που επιστρέφουν για να υπηρετήσουν ως πρεσβύτεροι γίνονται καλύτεροι ποιμένες από ό,τι πριν. «Τώρα καταλαβαίνω καλύτερα πώς να φροντίζω εκείνους που κάνουν κάποιο λάθος», είπε ένας από αυτούς. Κάποιος άλλος ανέφερε: «Τώρα εκτιμώ πιο πολύ το προνόμιο που έχω να υπηρετώ τους αδελφούς».

«[Ο Ιεχωβά] δεν θα βρίσκει διαρκώς σφάλματα», έγραψε ο ψαλμωδός. (Ψαλμ. 103:9) Οπότε, δεν πρέπει να θεωρούμε ότι δεν θα εμπιστευτεί ποτέ ξανά κάποιον που έκανε ένα σοβαρό λάθος. «Ήμουν οικτρά απογοητευμένος από τον ίδιο μου τον εαυτό», λέει ο Ρικάρντο, ο οποίος είχε υπηρετήσει πολλά χρόνια ως πρεσβύτερος αλλά έχασε αυτό το προνόμιο. «Για πολύ καιρό, τα αισθήματα ανεπάρκειας με εμπόδιζαν να επιστρέψω για να υπηρετήσω τους αδελφούς ως επίσκοπος. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα ποτέ ξανά να θεωρηθώ άξιος εμπιστοσύνης. Αλλά επειδή μου αρέσει να βοηθάω τους άλλους, είχα Γραφικές μελέτες, ενθάρρυνα τους αδελφούς στην Αίθουσα Βασιλείας και συνεργαζόμουν μαζί τους στη διακονία αγρού. Αυτό με βοήθησε να ξαναβρώ την αυτοπεποίθησή μου, και τώρα υπηρετώ και πάλι ως πρεσβύτερος».

Τα αισθήματα μνησικακίας μπορεί να εμποδίσουν έναν αδελφό να υπηρετήσει ξανά ως πρεσβύτερος. Πόσο καλύτερο είναι να είμαστε σαν τον υπηρέτη του  Ιεχωβά, τον Δαβίδ, ο οποίος αναγκάστηκε να ζει κυνηγημένος εξαιτίας του ζηλόφθονου Βασιλιά Σαούλ! Ο Δαβίδ δεν τον εκδικήθηκε, ακόμα και όταν του δόθηκαν ευκαιρίες. (1 Σαμ. 24:4-7· 26:8-12) Όταν ο Σαούλ πέθανε στη μάχη, ο Δαβίδ θρήνησε για το θάνατό του, αποκαλώντας εκείνον και το γιο του τον Ιωνάθαν “αξιαγάπητους και ευάρεστους”. (2 Σαμ. 1:21-23) Ο Δαβίδ δεν έτρεφε μνησικακία.

Αν πιστεύετε ότι είστε το θύμα κάποιας παρεξήγησης ή αδικίας, μην αφήσετε τη μνησικακία να εξουσιάζει τις σκέψεις σας. Για παράδειγμα, όταν ο Γουίλιαμ από τη Βρετανία έχασε το προνόμιο του πρεσβυτέρου έπειτα από 30 περίπου χρόνια σε αυτή την υπηρεσία, ένιωσε μνησικακία για κάποιους πρεσβυτέρους. Τι τον βοήθησε να ξαναβρεί την ισορροπία του; «Ενθαρρύνθηκα διαβάζοντας το βιβλίο του Ιώβ», είπε. «Αν ο Ιεχωβά βοήθησε τον Ιώβ να συμφιλιωθεί με τους τρεις φίλους του, πόσο περισσότερο θα βοηθούσε εμένα να συμφιλιωθώ με τους Χριστιανούς πρεσβυτέρους!»—Ιώβ 42:7-9.

Αν επιλέξατε να παραιτηθείτε από την ποίμανση του ποιμνίου του Θεού, θα ήταν καλό να σκεφτείτε γιατί το κάνατε αυτό. Μήπως σας κατέβαλαν τα προσωπικά σας προβλήματα; Μήπως κάποια άλλα πράγματα έγιναν πιο σημαντικά στη ζωή σας; Μήπως αποθαρρυνθήκατε από τις ατέλειες των άλλων; Όποια και αν ήταν η αιτία, να θυμάστε πως, όταν υπηρετούσατε ως πρεσβύτερος, μπορούσατε να βοηθάτε τους άλλους με περισσότερους τρόπους. Οι ομιλίες σας τους ενίσχυαν, το παράδειγμά σας τους ενθάρρυνε και οι ποιμαντικές επισκέψεις σας τους βοηθούσαν να υπομένουν τις δοκιμασίες τους. Το έργο που προσφέρατε ως πιστός πρεσβύτερος έκανε την καρδιά του Ιεχωβά, όπως και τη δική σας, να χαίρεται.—Παρ. 27:11.

Ο Ιεχωβά έχει βοηθήσει αδελφούς να ξαναβρούν τη χαρά τους και την επιθυμία τους να αναλάβουν την ηγεσία στην εκκλησία. Είτε παραιτηθήκατε από πρεσβύτερος είτε σας ζητήθηκε να διακόψετε την υπηρεσία σας, μπορείτε και πάλι να “επιδιώξετε θέση επισκόπου”. (1 Τιμ. 3:1) Ο Παύλος “δεν έπαψε να προσεύχεται” ώστε να γεμίσουν οι Κολοσσαείς Χριστιανοί με την ακριβή γνώση του θελήματος του Θεού “για να περπατούν αντάξια του Ιεχωβά με σκοπό να τον ευαρεστούν πλήρως”. (Κολ. 1:9, 10) Αν σας δοθεί ξανά το προνόμιο να υπηρετήσετε ως πρεσβύτερος, να στηρίζεστε στον Ιεχωβά για δύναμη, υπομονή και χαρά. Σε αυτές τις τελευταίες ημέρες, ο λαός του Θεού χρειάζεται την πνευματική υποστήριξη στοργικών ποιμένων. Μπορείτε εσείς να ενισχύσετε τους αδελφούς σας, και είστε πρόθυμοι να το κάνετε αυτό;