1-3. Τι έκανε μια αδελφή να νιώθει σίγουρη ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει τι χρειαζόμαστε;

Η ΛΑΝΑ δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτό που συνέβη μια καλοκαιρινή μέρα του 2012 στη Γερμανία. Πιστεύει ότι απαντήθηκαν δύο συγκεκριμένες προσευχές της. Την πρώτη την έκανε ενώ ταξίδευε επί ώρες με το τρένο για το αεροδρόμιο. Ζήτησε από τον Ιεχωβά να της δοθεί η ευκαιρία να μιλήσει σε κάποιον για την αλήθεια. Τη δεύτερη την έκανε αφού έφτασε στο αεροδρόμιο και έμαθε ότι η πτήση της είχε αναβληθεί για την επόμενη μέρα. Η Λάνα προσευχήθηκε επειδή είχε ξοδέψει σχεδόν όλα της τα χρήματα και δεν είχε πού να μείνει.

² Προτού καλά καλά τελειώσει την προσευχή της, άκουσε κάποιον να της λέει: «Γεια σου, Λάνα, τι κάνεις εσύ εδώ;» Ήταν ένας πρώην συμμαθητής της. Θα έφευγε για τη Νότια Αφρική, και η μητέρα του με τη γιαγιά του είχαν πάει μαζί του στο αεροδρόμιο για να τον αποχαιρετήσουν. Όταν η μητέρα του, η Έλκε, έμαθε τι είχε συμβεί στη Λάνα, την κάλεσε εγκάρδια να μείνει μαζί τους. Η Έλκε και η μητέρα της ήταν ιδιαίτερα φιλόξενες και ρωτούσαν πολλά πράγματα για τις πεποιθήσεις της και για το έργο που έκανε ως ολοχρόνια διάκονος.

 ³ Το επόμενο πρωί, έπειτα από ένα πλούσιο πρωινό, η Λάνα απάντησε και σε άλλες Γραφικές ερωτήσεις, και πήρε τα στοιχεία επικοινωνίας τους ώστε να καλλιεργήσει κάποιος το ενδιαφέρον τους. Τελικά, έφτασε καλά στο σπίτι της, και συνεχίζει να υπηρετεί ως τακτική σκαπάνισσα. Πιστεύει ότι “Αυτός που ακούει προσευχή” κατηύθυνε τα πράγματα.—Ψαλμ. 65:2.

4. Με ποιες ανάγκες θα ασχοληθούμε;

⁴ Όταν ένα πρόβλημα έρχεται ξαφνικά μπροστά μας, ίσως δεν δυσκολευόμαστε καθόλου να προσευχηθούμε για βοήθεια, και ο Ιεχωβά χαίρεται να ακούει τέτοιες ικεσίες από τους οσίους του. (Ψαλμ. 34:15· Παρ. 15:8) Ωστόσο, αν κάνουμε στοχασμούς γύρω από την υποδειγματική προσευχή, ίσως διακρίνουμε ότι υπάρχουν άλλες μεγαλύτερες ανάγκες τις οποίες θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε. Για παράδειγμα, σκεφτείτε πώς φανερώνουν τις πνευματικές μας ανάγκες τα τρία τελευταία αιτήματα αυτής της προσευχής. Και μπορούμε άραγε να κάνουμε περισσότερα για να ζούμε σε αρμονία με το τέταρτο αίτημα, σχετικά με το καθημερινό μας ψωμί;—Διαβάστε Ματθαίος 6:11-13.

5, 6. Γιατί είναι σημαντικό το αίτημα σχετικά με το ψωμί μας για αυτή την ημέρα, ακόμα και αν έχουμε αρκετά υλικά πράγματα;

⁵ Προσέξτε ότι αυτό το προσωπικό αίτημα δεν αναφέρεται απλώς στο ψωμί «μου» για αυτή την ημέρα αλλά στο ψωμί «μας» για αυτή την ημέρα. Ο Βίκτορ, ένας επίσκοπος περιοχής στην Αφρική, εξηγεί: «Πολλές φορές ευχαριστώ ειλικρινά τον Ιεχωβά που η σύζυγός μου και εγώ δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για το επόμενο γεύμα μας ή για το ποιος θα πληρώσει το νοίκι. Οι αδελφοί μας μάς φροντίζουν στοργικά κάθε μέρα. Προσεύχομαι όμως για εκείνους που μας βοηθούν ώστε να μπορούν να τα βγάζουν πέρα με τις οικονομικές τους πιέσεις».

⁶ Αν εμείς έχουμε αρκετή τροφή για πολλές ημέρες, μπορούμε να σκεφτόμαστε αδελφούς που ζουν στη φτώχεια ή έχουν πληγεί από καταστροφές. Εκτός από το να προσευχόμαστε για αυτούς, πρέπει και να ενεργούμε σε αρμονία με τις προσευχές μας. Μπορούμε, λόγου χάρη, να μοιραζόμαστε ό,τι έχουμε με ομοπίστους μας που βρίσκονται σε ανάγκη. Μπορούμε επίσης να συνεισφέρουμε τακτικά στο παγκόσμιο έργο, γνωρίζοντας ότι αυτά τα χρήματα χρησιμοποιούνται σοφά.—1 Ιωάν. 3:17.

7. Με ποιο παράδειγμα συμβούλεψε ο Ιησούς τους μαθητές του να “μην ανησυχούν ποτέ για την αυριανή ημέρα”;

⁷ Όταν ο Ιησούς αναφέρθηκε στο καθημερινό μας ψωμί, πιθανότατα εννοούσε τις άμεσες ανάγκες μας. Γι’ αυτό και στη συνέχεια έδειξε πώς ντύνει ο Θεός τα αγριολούλουδα, προσθέτοντας: «Πόσο μάλλον θα ντύσει εσάς, ολιγόπιστοι; Γι’ αυτό, ποτέ μην ανησυχήσετε και πείτε: . . . “Τι θα φορέσουμε;”» Ολοκλήρωσε τα λόγια του επαναλαμβάνοντας την εξής σημαντική συμβουλή: «Ποτέ μην ανησυχήσετε για την αυριανή ημέρα». (Ματθ. 6:30-34) Αυτό δείχνει ότι, αντί να ανησυχούμε για τα υλικά πράγματα, πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι αν καλύπτουμε τις βασικές καθημερινές μας ανάγκες. Αυτές ίσως περιλαμβάνουν ένα κατάλληλο μέρος για να μένουμε, εργασία για να συντηρούμε την οικογένειά μας και σοφία για να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα υγείας. Ωστόσο, αν προσευχόμασταν μόνο για τέτοιες υλικές ανάγκες, αυτό θα φανέρωνε έλλειψη ισορροπίας. Έχουμε πνευματικές ανάγκες που είναι πολύ πιο σημαντικές.

8. Ποια σημαντική ανάγκη πρέπει να μας θυμίζει η αναφορά του Ιησού στο καθημερινό μας ψωμί; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

⁸ Η αναφορά του Ιησού στο καθημερινό μας ψωμί πρέπει να μας θυμίζει την ανάγκη μας για πνευματική τροφή. «Ο άνθρωπος πρέπει να ζει, όχι μόνο με ψωμί», είπε ο Κύριός μας, «αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Ιεχωβά». (Ματθ. 4:4) Έτσι λοιπόν, πρέπει να προσευχόμαστε ώστε να συνεχίσει ο Ιεχωβά να μας τρέφει με επίκαιρη πνευματική τροφή.

9. Με ποια έννοια είναι «χρέη» οι αμαρτίες μας;

⁹ Γιατί χρησιμοποίησε ο Ιησούς τη λέξη «χρέη», ενώ σε μια μεταγενέστερη περίπτωση μίλησε για «αμαρτίες»; (Ματθ. 6:12· Λουκ. 11:4) Πριν από 60 και πλέον χρόνια, αυτό το περιοδικό εξήγησε εύστοχα: “Η αμαρτία [εναντίον] του νόμου του Θεού μάς κάνει οφειλέτες σε αυτόν. . . . Για την αμαρτία μας ο Θεός θα μπορούσε να απαιτήσει [και να αφαιρέσει] τη ζωή μας. . . . Θα μπορούσε να αποσύρει την ειρήνη του από εμάς και να διαρρήξει κάθε ειρηνική σχέση μαζί μας. . . . Του οφείλουμε αγάπη, που εκδηλώνεται με υπακοή· και όταν αμαρτάνουμε, αποτυγχάνουμε να πληρώσουμε την οφειλή της αγάπης μας προς αυτόν, διότι η αμαρτία είναι έλλειψη αγάπης προς τον Θεό”.—1 Ιωάν. 5:3.

10. Πάνω σε ποια βάση μπορεί να συγχωρεί ο Ιεχωβά τις αμαρτίες μας, και πώς πρέπει να νιώθουμε εμείς για αυτό;

¹⁰ Η καθημερινή ανάγκη μας για συγχώρηση αναδεικνύει τη μοναδική νομική βάση πάνω στην οποία ο Θεός μπορεί να διαγράφει τις αμαρτίες μας—τη λυτρωτική θυσία του Ιησού. Αν και αυτό το λύτρο πληρώθηκε πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια, πρέπει να το θεωρούμε ανεκτίμητο, σαν ένα δώρο που μας δόθηκε σήμερα. «Το αντίτιμο για την απολύτρωση» της ζωής μας «είναι τόσο πολύτιμο» ώστε ό,τι και αν έκανε για εμάς οποιοσδήποτε ατελής άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να το πληρώσει. (Διαβάστε Ψαλμός 49:7-9· 1 Πέτρου 1:18, 19) Πράγματι, δεν πρέπει να πάψουμε ποτέ να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για αυτό το μεγαλειώδες δώρο. Επίσης, η φράση «αμαρτίες μας», και όχι «αμαρτίες μου», πρέπει να μας θυμίζει ότι όλοι μας στην οικογένεια των λάτρεων του Ιεχωβά χρειαζόμαστε αυτή τη γεμάτη έλεος προμήθεια. Σαφώς, ο Ιεχωβά θέλει να ενδιαφερόμαστε, όχι μόνο για τη δική μας πνευματική ευημερία, αλλά και για την ευημερία των άλλων, περιλαμβανομένων και εκείνων που ίσως έχουν αμαρτήσει εναντίον μας. Αυτές οι αμαρτίες είναι συνήθως μικρές και μας δίνουν την ευκαιρία να δείξουμε ότι αγαπάμε αληθινά τους αδελφούς μας και ότι είμαστε πρόθυμοι να συγχωρούμε, όπως έχει συγχωρήσει και εμάς με έλεος ο Θεός.—Κολ. 3:13.

11. Γιατί είναι σημαντικό να έχουμε συγχωρητικό πνεύμα;

¹¹ Δυστυχώς, ως ατελείς άνθρωποι, ίσως μερικές φορές τρέφουμε μνησικακία εναντίον κάποιου. (Λευιτ. 19:18) Αν αρχίσουμε να μιλάμε για αυτό το ζήτημα, οι άλλοι  μπορεί να πάρουν το μέρος μας, πράγμα που θα προκαλέσει διαίρεση στην εκκλησία. Αν αφήσουμε μια τέτοια κατάσταση να συνεχιστεί, αυτό θα έδειχνε έλλειψη εκτίμησης για το έλεος του Θεού και το λύτρο. Ο Πατέρας μας θα πάψει να εφαρμόζει σε εμάς την αξία της θυσίας του Γιου του αν έχουμε την τάση να μη συγχωρούμε. (Ματθ. 18:35) Ο Ιησούς το διευκρίνισε αυτό αμέσως μετά την υποδειγματική προσευχή. (Διαβάστε Ματθαίος 6:14, 15) Τέλος, για να ωφεληθούμε από τη συγχωρητικότητα του Θεού, πρέπει να αγωνιζόμαστε να μην κάνουμε συνήθειά μας τη διάπραξη σοβαρής αμαρτίας. Η επιθυμία μας να μην πράττουμε την αμαρτία μάς οδηγεί στο επόμενο αίτημα.—1 Ιωάν. 3:4, 6.

12, 13. (α) Τι συνέβη στον Ιησού λίγο μετά το βάφτισμά του; (β) Γιατί θα ευθυνόμαστε εμείς αν πέσουμε σε πειρασμό; (γ) Τι πέτυχε ο Ιησούς παραμένοντας πιστός μέχρι θανάτου;

¹² Αυτό που συνέβη στον Ιησού λίγο μετά το βάφτισμά του μας βοηθάει να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι το αίτημα: «Μη μας φέρεις σε πειρασμό». Ο Ιησούς οδηγήθηκε στην έρημο από το πνεύμα του Θεού. Γιατί; «Για να πειραστεί από τον Διάβολο». (Ματθ. 4:1· 6:13) Πρέπει να μας εκπλήσσει αυτό; Όχι, αν κατανοούμε τον βασικό λόγο για τον οποίο έστειλε ο Θεός τον Γιο του στη γη—για να τακτοποιηθεί το ζήτημα που εγέρθηκε όταν ο Αδάμ και η Εύα απέρριψαν την κυριαρχία Του. Χρειαζόταν χρόνος για να δοθεί απάντηση σε κάποιες ερωτήσεις. Για παράδειγμα, μήπως ο Θεός δεν έκανε κάτι σωστά όταν δημιούργησε τον άνθρωπο; Μπορούσε ένας τέλειος άνθρωπος να υποστηρίξει την κυριαρχία του Θεού άσχετα από τις πιέσεις του “πονηρού”; Και θα τα πήγαινε άραγε καλύτερα η ανθρωπότητα αν ήταν ανεξάρτητη από τη διακυβέρνηση του Θεού, όπως υπονόησε ο Σατανάς; (Γέν. 3:4, 5) Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις θα απαιτούσαν χρόνο, αλλά θα έδειχναν σε όλα τα νοήμονα πλάσματα ότι ο Ιεχωβά ασκεί την κυριαρχία του με ωφέλιμο τρόπο.

¹³ Εφόσον ο Ιεχωβά είναι άγιος, δεν βάζει ποτέ κάποιον στον πειρασμό να κάνει το κακό. «Ο Πειραστής» είναι ο Διάβολος. (Ματθ. 4:3) Αυτός είναι σε θέση να δημιουργήσει καταστάσεις που θα μπορούσαν να μας βάλουν σε πειρασμό. Ωστόσο, εξαρτάται από τον καθένα μας το αν θα επιτρέψει στον εαυτό του να μπει σε πειρασμό ή όχι. (Διαβάστε Ιακώβου 1:13-15) Ο Ιησούς απέρριψε αμέσως τον κάθε πειρασμό χρησιμοποιώντας μια αντίστοιχη παράθεση από τον Λόγο του Θεού. Υποστήριξε έτσι τη δικαιωματική κυριαρχία του Θεού. Αλλά ο Σατανάς δεν το έβαλε κάτω. Περίμενε «μέχρι κάποιον άλλον κατάλληλο καιρό». (Λουκ. 4:13) Ο Ιησούς αντιστάθηκε σε όλες τις προσπάθειες που έκανε ο Σατανάς για να διαρρήξει την ακεραιότητά του. Υποστήριξε τη δικαιοσύνη της κυριαρχίας του Ιεχωβά και απέδειξε ότι ένας τέλειος άνθρωπος μπορεί να μείνει πιστός ακόμα και μπροστά στην πιο ακραία δοκιμή. Εντούτοις, ο Σατανάς προσπαθεί να παγιδέψει τους ακολούθους του Ιησού, στους οποίους περιλαμβάνεστε και εσείς.

14. Τι πρέπει να κάνουμε για να μην πέσουμε σε πειρασμό;

¹⁴ Επειδή το ζήτημα της θεϊκής κυριαρχίας δεν έχει τακτοποιηθεί ακόμα, ο Ιεχωβά επιτρέπει στον Πειραστή να χρησιμοποιεί τον κόσμο για να μας βάζει σε πειρασμό. Ο Θεός δεν μας φέρνει σε πειρασμό. Αντιθέτως, μας έχει εμπιστοσύνη και θέλει να μας βοηθήσει. Επειδή όμως σέβεται την ελεύθερη βούλησή μας, δεν μας εμποδίζει αυτομάτως να πέσουμε σε πειρασμό. Εμείς πρέπει να κάνουμε δύο πράγματα—να παραμένουμε πνευματικά άγρυπνοι και να εμμένουμε στην προσευχή. Πώς απαντάει ο Ιεχωβά στις προσευχές μας;

15, 16. (α) Ποιοι είναι μερικοί πειρασμοί στους οποίους πρέπει να αντιστεκόμαστε; (β) Ποιος ευθύνεται αν κάποιος πέσει σε πειρασμό;

¹⁵ Ο Ιεχωβά μάς παρέχει το πανίσχυρο άγιο πνεύμα του, το οποίο μας ενδυναμώνει και μας βοηθάει να αντιστεκόμαστε στον πειρασμό. Επίσης, μας προειδοποιεί μέσω  του Λόγου του και της εκκλησίας για καταστάσεις που πρέπει να αποφεύγουμε, όπως το να δαπανάμε υπερβολικό χρόνο, χρήματα και ενέργεια σε μη ουσιώδεις υλικές επιδιώξεις. Ο Έσπεν και η Γιάνε ζουν σε μια εύπορη ευρωπαϊκή χώρα. Υπηρετούσαν για πολλά χρόνια ως τακτικοί σκαπανείς σε κάποιο μέρος της χώρας τους όπου η ανάγκη ήταν μεγάλη. Όταν γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί, αναγκάστηκαν να σταματήσουν το σκαπανικό, ενώ σήμερα έχουν και δεύτερο παιδί. «Προσευχόμαστε συχνά στον Ιεχωβά», λέει ο Έσπεν, «ώστε να μην πέσουμε σε πειρασμό τώρα που δεν μπορούμε να αφιερώνουμε τον ίδιο χρόνο σε θεοκρατικές δραστηριότητες. Του ζητάμε να μας βοηθήσει να διατηρήσουμε την πνευματικότητα και τον ζήλο μας για το έργο».

¹⁶ Ένας άλλος πειρασμός, πολύ κοινός στην εποχή μας, είναι η παρακολούθηση πορνογραφίας. Αν ενδώσουμε σε αυτόν, δεν πρέπει να κατηγορήσουμε τον Σατανά. Γιατί; Διότι ο Σατανάς και ο κόσμος του δεν μπορούν να μας αναγκάσουν να κάνουμε κάτι παρά τη θέλησή μας. Μερικοί έχουν ενδώσει σε αυτόν τον πειρασμό επειδή άφησαν το μυαλό τους να εντρυφήσει σε κακές σκέψεις. Αλλά μπορούμε να αντισταθούμε, όπως έχουν κάνει χιλιάδες αδελφοί μας.—1 Κορ. 10:12, 13.

17. (α) Πώς μπορούμε να ζούμε σε αρμονία με το αίτημά μας για απελευθέρωση από τον πονηρό; (β) Ποια ανακούφιση πλησιάζει;

¹⁷ Για να ζούμε σε αρμονία με το αίτημα «ελευθέρωσέ μας από τον πονηρό», πρέπει να αγωνιζόμαστε να “μην είμαστε μέρος του κόσμου [του Σατανά]”. Δεν πρέπει να “αγαπάμε ούτε τον κόσμο [του] ούτε τα πράγματα που είναι μέσα στον κόσμο”. (Ιωάν. 15:19· 1 Ιωάν. 2:15-17) Αυτό προϋποθέτει διαρκή αγώνα. Τι ανακούφιση θα νιώσουμε όταν ο Ιεχωβά απαντήσει σε αυτό το αίτημα βγάζοντας από τη μέση τον Σατανά και τον πονηρό του κόσμο! Πρέπει να θυμόμαστε όμως πως, όταν ο Σατανάς ρίχτηκε στη γη, ήξερε ότι του απέμενε λίγος χρόνος. Γεμάτος οργή, προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να μας κάνει να διαρρήξουμε την ακεραιότητά μας. Επομένως, πρέπει να προσευχόμαστε για απελευθέρωση από αυτόν.—Αποκ. 12:12, 17.

18. Τι πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε για να επιζήσουμε από το τέλος του σατανικού κόσμου;

¹⁸ Θέλετε να γίνει αυτή η ευχάριστη προοπτική πραγματικότητα; Τότε συνεχίστε να προσεύχεστε να έρθει η Βασιλεία του Θεού ώστε να αγιαστεί το όνομά του και να γίνει το θέλημά του πάνω στη γη. Να στηρίζεστε στον Ιεχωβά για να καλύπτει τις πνευματικές και τις υλικές σας ανάγκες. Ναι, να είστε αποφασισμένοι να ζείτε σε αρμονία με την υποδειγματική προσευχή.