1, 2. Ποια στάση χαρακτήριζε από παλιά τους λάτρεις του Ιεχωβά;

ΑΠΟ παλιά, οι λάτρεις του Ιεχωβά ζούσαν προσμένοντας την εκπλήρωση θεόπνευστων προφητειών. Για παράδειγμα, ο Ιερεμίας προφήτευσε ότι ο Ιούδας θα ερημωνόταν, και αυτό ακριβώς συνέβη το 607 Π.Κ.Χ. από τους Βαβυλωνίους. (Ιερ. 25:8-11) Ο Ησαΐας, ο οποίος προείπε υπό θεϊκή έμπνευση ότι ο Ιεχωβά θα έφερνε αποκατάσταση, διακήρυξε: «Ευτυχισμένοι είναι όλοι εκείνοι που τον προσμένουν». (Ησ. 30:18) Ο Μιχαίας, ο οποίος είπε και αυτός προφητείες για τον αρχαίο λαό του Θεού, εξέφρασε την προσωπική του απόφαση: «Εγώ . . . στον Ιεχωβά θα συνεχίσω να αποβλέπω». (Μιχ. 7:7) Επί αιώνες, οι υπηρέτες του Θεού ζούσαν προσμένοντας επίσης την εκπλήρωση προφητειών που αφορούσαν τον Μεσσία, δηλαδή τον Χριστό.—Λουκ. 3:15· 1 Πέτρ. 1:10-12. *

² Αλλά και οι σύγχρονοι υπηρέτες του Θεού συνεχίζουν να προσμένουν, διότι υπάρχουν ακόμη προφητείες για τον Μεσσία οι οποίες εκπληρώνονται στις μέρες μας. Μέσω της Μεσσιανικής Βασιλείας, ο Ιεχωβά θα βάλει σύντομα τέλος στα ανθρώπινα βάσανα καταστρέφοντας τους πονηρούς και απελευθερώνοντας τον λαό του από αυτόν τον ασταθή κόσμο που βρίσκεται στην εξουσία του Σατανά.  (1 Ιωάν. 5:19) Ας παραμένουμε λοιπόν άγρυπνοι, έχοντας διαρκώς στον νου ότι αυτό το σύστημα πλησιάζει γοργά στο τέλος του.

3. Ποιο ερώτημα ίσως εγείρεται αν περιμένουμε το τέλος για χρόνια;

³ Ως υπηρέτες του Ιεχωβά, λαχταρούμε να δούμε το θέλημα του Θεού να “γίνεται όπως στον ουρανό, έτσι και πάνω στη γη”. (Ματθ. 6:10) Ωστόσο, μερικοί οι οποίοι περιμένουν το τέλος αυτού του συστήματος για φαινομενικά μεγάλο διάστημα ίσως αναρωτιούνται: “Έχουμε πράγματι λόγους να συνεχίσουμε να προσμένουμε;” Ας δούμε.

4. Ποιος είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση;

⁴ Η Αγία Γραφή δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τη στάση που πρέπει να έχουμε όσον αφορά την επικείμενη καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του “να είναι σε εγρήγορση” και “να είναι άγρυπνοι”. (Ματθ. 24:42· Λουκ. 21:34-36) Αυτό είναι από μόνο του ένας σημαντικός λόγος για να συνεχίσουμε να προσμένουμε—μας το ζήτησε ο ίδιος ο Ιησούς! Η οργάνωση του Ιεχωβά έχει δώσει το παράδειγμα σε αυτό. Τα έντυπά της μας προτρέπουν συνεχώς να “προσμένουμε και να έχουμε διαρκώς στον νου την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά” προσηλώνοντας το βλέμμα μας στον νέο κόσμο που έχει υποσχεθεί ο Θεός.—Διαβάστε 2 Πέτρου 3:11-13.

5. Γιατί υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη να είμαστε σε εγρήγορση στην εποχή μας;

⁵ Μολονότι οι Χριστιανοί που έζησαν πριν από αιώνες έπρεπε να συνεχίσουν να προσμένουν, αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εμάς σήμερα. Γιατί; Επειδή ζούμε στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού. Το σημείο της παρουσίας του είναι ολοφάνερο από το 1914. Αυτό το πολυσύνθετο σημείο, που περιλαμβάνει τόσο τις επιδεινούμενες παγκόσμιες συνθήκες όσο και το παγγήινο κήρυγμα της Βασιλείας, σημαίνει ότι ζούμε στην “τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων”. (Ματθ. 24:3, 7-14) Εφόσον ο Ιησούς δεν είπε πόσο παρατεταμένη θα ήταν αυτή η περίοδος χρόνου μέχρι να έρθει το τέλος, χρειάζεται να είμαστε ιδιαίτερα άγρυπνοι, σε εγρήγορση.

6. Γιατί μπορούμε να αναμένουμε ότι οι παγκόσμιες συνθήκες θα επιδεινώνονται καθώς πλησιάζουμε στο τέλος;

⁶ Ίσως όμως ρωτήσουμε: Δεν θα μπορούσε “η τελική περίοδος του συστήματος πραγμάτων” να αφορά μια μελλοντική εποχή κατά την οποία οι παγκόσμιες συνθήκες θα γίνουν ακόμη χειρότερες; Η Γραφή δείχνει πράγματι ότι η πονηρία θα αυξηθεί πολύ «στις τελευταίες ημέρες». (2 Τιμ. 3:1, 13· Ματθ. 24:21· Αποκ. 12:12) Επομένως, μπορούμε να αναμένουμε ότι, όσο άσχημες και αν είναι οι παγκόσμιες συνθήκες τώρα, θα συνεχίσουν να χειροτερεύουν.

7. Τι δείχνουν τα εδάφια Ματθαίος 24:37-39 για τις παγκόσμιες συνθήκες στις τελευταίες ημέρες;

⁷ Αλλά πόσο άσχημες περιμένετε να γίνουν οι συνθήκες πριν από «τη μεγάλη θλίψη»; (Αποκ. 7:14) Για παράδειγμα, μήπως περιμένετε ότι όλες οι χώρες θα βρίσκονται σε πόλεμο, οι άνθρωποι παντού θα πεινούν και κάθε σπιτικό θα ταλανίζεται από αρρώστιες; Αν συνέβαινε αυτό, ακόμη και οι σκεπτικιστές θα αναγκάζονταν πιθανότατα να παραδεχτούν ότι οι Γραφικές προφητείες εκπληρώνονται. Ωστόσο, ο Ιησούς είπε ότι οι περισσότεροι “δεν θα έδιναν προσοχή” στην παρουσία του, συνεχίζοντας τις καθημερινές τους δραστηριότητες ωσότου θα είναι πια πολύ αργά. (Διαβάστε Ματθαίος 24:37-39) Συνεπώς, οι Γραφές δείχνουν ότι οι παγκόσμιες συνθήκες στις τελευταίες ημέρες δεν θα γίνονταν τόσο ακραίες ώστε να αναγκαστούν οι άνθρωποι να πιστέψουν ότι το τέλος είναι κοντά.—Λουκ. 17:20· 2 Πέτρ. 3:3, 4.

8. Τι είναι ολοφάνερο σε εκείνους που υπακούν στην εντολή του Ιησού “να είναι σε εγρήγορση”;

⁸ Από την άλλη μεριά, για να εξυπηρετεί το σύνθετο σημείο τον σκοπό για τον οποίο δόθηκε, η εκπλήρωσή του θα έπρεπε να είναι αρκετά εμφανής ώστε να τραβήξει  την προσοχή εκείνων που υπακούν στη συμβουλή του Ιησού “να είναι σε εγρήγορση”. (Ματθ. 24:27, 42) Και αυτό ακριβώς έχει συμβεί από το 1914. Από τότε και έπειτα, τα χαρακτηριστικά του σημείου εκπληρώνονται. Είναι ξεκάθαρο ότι ζούμε τώρα στην “τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων”—μια περιορισμένη περίοδο χρόνου που προηγείται της καταστροφής αυτού του πονηρού συστήματος και τη συμπεριλαμβάνει.

9. Για ποιους λόγους πρέπει να συνεχίσουμε να προσμένουμε το τέλος αυτού του συστήματος;

⁹ Γιατί πρέπει, λοιπόν, οι Χριστιανοί σήμερα να συνεχίσουν να προσμένουν; Το κάνουμε αυτό επειδή υπακούμε στον Ιησού Χριστό. Επίσης, αναγνωρίζουμε το σημείο της παρουσίας του. Η προσμονή μας βασίζεται, όχι σε αφελή ευπιστία, αλλά σε ακλόνητες Γραφικές αποδείξεις που μας υποχρεώνουν να παραμένουμε άγρυπνοι, σε εγρήγορση και σε επιφυλακή, συνεχίζοντας να προσμένουμε το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος.

10, 11. (α) Για ποια ενδεχόμενα προετοίμασε ο Ιησούς τους μαθητές του; (β) Τι είπε ο Ιησούς στους ακολούθους του να κάνουν αν χρειαζόταν να περιμένουν περισσότερο από όσο υπολόγιζαν; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

¹⁰ Πολλοί από εμάς παραμένουμε πνευματικά άγρυπνοι επί δεκαετίες. Εντούτοις, ας μην επιτρέψουμε στο πέρασμα του χρόνου να εξασθενίσει την αποφασιστικότητα με την οποία συνεχίζουμε να προσμένουμε. Χρειάζεται να είμαστε έτοιμοι όταν έρθει ο Ιησούς ως Εκτελεστής για να βάλει τέλος σε αυτό το σύστημα πραγμάτων. Να θυμάστε ότι ο Ιησούς πρότρεψε τους ακολούθους του: «Να προσέχετε, να είστε άγρυπνοι, γιατί δεν γνωρίζετε πότε είναι ο προσδιορισμένος καιρός. Είναι σαν έναν άνθρωπο που ταξίδεψε σε ξένη χώρα, ο οποίος άφησε το σπίτι του και έδωσε την εξουσία στους δούλους του, στον καθένα το έργο του, και διέταξε το θυρωρό να είναι σε εγρήγορση. Συνεπώς, να είστε σε εγρήγορση, γιατί δεν γνωρίζετε πότε έρχεται ο κύριος του σπιτιού, είτε προς το τέλος της ημέρας είτε τα μεσάνυχτα είτε όταν λαλεί ο πετεινός είτε νωρίς το πρωί· ώστε, όταν φτάσει ξαφνικά, να μη σας βρει να κοιμάστε. Και αυτό που λέω σε εσάς το λέω σε όλους: Να είστε σε εγρήγορση».—Μάρκ. 13:33-37.

¹¹ Όταν οι ακόλουθοι του Χριστού αντιλήφθηκαν ότι η παρουσία του άρχισε το 1914, συνειδητοποίησαν ότι το τέλος μπορεί να ερχόταν πολύ σύντομα και, ενεργώντας ορθά, προετοιμάστηκαν ανάλογα. Το έκαναν αυτό εντείνοντας τη δράση τους στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας. Ο Ιησούς άφησε να εννοηθεί ότι ίσως ερχόταν αργότερα—«όταν λαλεί ο πετεινός [ή] νωρίς το πρωί». Σε αυτή την περίπτωση, τι έπρεπε να κάνουν οι ακόλουθοί του; Τους είπε: «Να είστε σε εγρήγορση». Έτσι λοιπόν, ακόμη και αν χρειαζόταν να περιμένουν πολύ, δεν έπρεπε να αναβάλλουν στο μυαλό τους το τέλος ή να πάψουν να το προσμένουν.

12. Τι ρώτησε ο Αββακούμ τον Ιεχωβά, και πώς απάντησε εκείνος;

¹² Σκεφτείτε τον προφήτη Αββακούμ, στον οποίο ανατέθηκε να προφητεύσει την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Πριν από εκείνον, εξαγγέλλονταν επί χρόνια προειδοποιήσεις ότι αυτή η πόλη επρόκειτο να ερημωθεί. Η κατάσταση είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε “ο πονηρός περικύκλωνε τον δίκαιο, και η δικαιοσύνη ήταν διαστρεβλωμένη”. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που ο Αββακούμ ρώτησε: «Ως πότε, Ιεχωβά, θα κραυγάζω για βοήθεια;» Αντί να απαντήσει ευθέως στην ερώτησή του, ο Ιεχωβά διαβεβαίωσε τον πιστό του προφήτη ότι η προειπωμένη καταστροφή “δεν θα αργούσε”. Του είπε να “συνεχίσει να προσμένει”.—Διαβάστε Αββακούμ 1:1-4· 2:3.

13. Ποια στάση θα μπορούσε να είχε αναπτύξει ο Αββακούμ, και γιατί θα ήταν άσοφο αυτό;

¹³ Ας υποθέσουμε ότι ο Αββακούμ είχε αποθαρρυνθεί και σκεφτόταν: “Χρόνια τώρα ακούω για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Και αν είναι ακόμη μακριά; Δεν φαίνεται λογικό να συνεχίσω να προφητεύω λες και η πόλη θα καταστραφεί από τη μια στιγμή στην άλλη. Ας το κάνουν άλλοι αυτό”. Αν ο Αββακούμ έκανε τέτοιες σκέψεις, θα είχε χάσει  την ευνοημένη θέση του ενώπιον του Ιεχωβά—πιθανώς και την ίδια του τη ζωή όταν η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε από τους Βαβυλωνίους!

14. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι αν συνεχίσουμε να προσμένουμε δεν θα απογοητευτούμε;

¹⁴ Στον νέο κόσμο, θα έχουμε λόγους να κάνουμε βαθιές σκέψεις γύρω από το ότι όλα τα προειπωμένα γεγονότα που αφορούσαν την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων όντως συνέβησαν. Ο στοχασμός γύρω από το πώς εκτυλίχθηκαν τελικά τα γεγονότα θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά και σε όσες υποσχέσεις του δεν θα έχουν εκπληρωθεί ακόμη. (Διαβάστε Ιησούς του Ναυή 23:14) Θα είμαστε σίγουρα ευγνώμονες για το γεγονός ότι ο Θεός, ο οποίος “έχει θέσει στη δική του δικαιοδοσία τούς χρόνους και τους καιρούς”, μας πρότρεπε να ζούμε έχοντας διαρκώς στον νου ότι “το τέλος όλων των πραγμάτων είχε πλησιάσει”.—Πράξ. 1:7· 1 Πέτρ. 4:7.

15, 16. Γιατί το πιο συνετό πράγμα στον καιρό που ζούμε είναι να εντείνουμε τη δράση μας στο έργο κηρύγματος;

¹⁵ Μπορούμε να αναμένουμε ότι η οργάνωση του Ιεχωβά θα συνεχίσει να μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να υπηρετούμε τον Θεό με το αίσθημα του επείγοντος. Αυτές οι υπενθυμίσεις γίνονται, όχι απλώς για να μας κρατούν πολυάσχολους στην υπηρεσία του Θεού, αλλά για να μας βοηθούν να θυμόμαστε συνεχώς ότι το σημείο της παρουσίας του Χριστού εκπληρώνεται σήμερα. Ποιο είναι το πιο συνετό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε σε αυτόν τον καιρό στον οποίο ζούμε; Δεν είναι άλλο από το να εξακολουθούμε να επιζητούμε πρώτα τη Βασιλεία και τη δικαιοσύνη του Θεού συμμετέχοντας με ζήλο στο κήρυγμα των καλών νέων!—Ματθ. 6:33· Μάρκ. 13:10.

¹⁶ Μια αδελφή σχολίασε: «Κηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού, . . . μπορούμε να βοηθήσουμε ανθρώπους να σωθούν από βέβαιο θάνατο στην επερχόμενη παγκόσμια καταστροφή». Αυτή η αδελφή ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει να γλιτώνεις από θάνατο, επειδή εκείνη και ο σύζυγός της επέζησαν από μια από τις χειρότερες τραγωδίες που συνέβησαν ποτέ στη θάλασσα—το ναυάγιο του πολυτελούς υπερωκεάνιου Βίλχελμ Γκούστλοφ το 1945. Ακόμη και μπροστά σε έναν τέτοιον κίνδυνο, κάποιος θα μπορούσε να έχει εσφαλμένη άποψη για το τι είναι πραγματικά σημαντικό. Η αδελφή αφηγήθηκε ότι μια γυναίκα φώναζε κλαίγοντας: «Οι βαλίτσες μου! Οι βαλίτσες μου! Τα κοσμήματά μου! Όλα τα κοσμήματά μου είναι στην καμπίνα. Έχασα τα πάντα!» Από την άλλη, αρκετοί επιβάτες που ήθελαν να βοηθήσουν έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους κάνοντας ό,τι ήταν δυνατόν για να σώσουν όσους είχαν πέσει στα παγωμένα νερά. Και εμείς, σαν εκείνους τους ανιδιοτελείς επιβάτες, καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να  βοηθήσουμε τους ανθρώπους. Έχουμε διαρκώς στον νου πόσο επείγον είναι το έργο μας και βοηθούμε άλλους ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν από την επικείμενη παγκόσμια καταστροφή προτού να είναι πολύ αργά.

17. Ποιους λόγους έχουμε για να πιστεύουμε ότι το τέλος μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή;

¹⁷ Τα παγκόσμια γεγονότα δείχνουν ξεκάθαρα ότι σήμερα εκπληρώνονται Γραφικές προφητείες και ότι το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων είναι πολύ κοντά. Επομένως, δεν πρέπει να νομίζουμε ότι χρειάζεται ακόμη πολύς χρόνος ώσπου να φτάσει ο κόσμος σε τέτοια κατάσταση ώστε «τα δέκα κέρατα» και «το θηρίο» του εδαφίου Αποκάλυψη 17:16 να επιτεθούν στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας. Ας θυμόμαστε ότι ο Θεός είναι εκείνος που θα “βάλει στις καρδιές τους” να κάνουν αυτή την κίνηση—κάτι που θα μπορούσε να συμβεί γρήγορα και ανά πάσα στιγμή! (Αποκ. 17:17) Το τέλος ολόκληρου του συστήματος πραγμάτων δεν απέχει πολύ. Έχουμε κάθε λόγο λοιπόν να υπακούσουμε στην προειδοποίηση του Ιησού: «Να προσέχετε τον εαυτό σας ώστε να μην καταβαρυνθούν ποτέ οι καρδιές σας από υπερβολικό φαγητό και υπερβολικό ποτό και ανησυχίες της ζωής, και η ημέρα εκείνη έρθει ξαφνικά πάνω σας σαν παγίδα». (Λουκ. 21:34, 35· Αποκ. 16:15) Ας είμαστε αποφασισμένοι να υπηρετούμε τον Ιεχωβά με το αίσθημα του επείγοντος, βέβαιοι ότι αυτός «ενεργεί για εκείνον που τον προσμένει».—Ησ. 64:4.

18. Ποιο ερώτημα θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

¹⁸ Καθώς περιμένουμε το τέλος του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων, ας δίνουμε προσοχή στα θεόπνευστα λόγια του μαθητή Ιούδα: «Αγαπητοί, εποικοδομώντας τον εαυτό σας στην αγιότατη πίστη σας και προσευχόμενοι με άγιο πνεύμα, κρατήστε τον εαυτό σας στην αγάπη του Θεού, καθώς περιμένετε το έλεος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού με προοπτική την αιώνια ζωή». (Ιούδα 20, 21) Πώς, όμως, μπορούμε να δείξουμε ότι ζούμε προσμένοντας τον υποσχεμένο νέο κόσμο του Θεού και ότι αποβλέπουμε πραγματικά σε αυτόν; Η απάντηση θα δοθεί στο επόμενο άρθρο μας.