Αυτός που Αποκαθιστά τη Ζωή
Πλησιάστε τον Θεό
Αυτός που Αποκαθιστά τη Ζωή
ΜΗΠΩΣ έχετε χάσει κάποιον προσφιλή σας εξαιτίας του θανάτου; Αν ναι, τότε έχετε βιώσει μια από τις πιο οδυνηρές εμπειρίες της ζωής. Ο Δημιουργός μας κατανοεί τη θλίψη σας. Εκτός αυτού, είναι σε θέση να αναιρέσει τα αποτελέσματα του θανάτου. Στην Αγία Γραφή, μας έχει δώσει ένα ιστορικό αναστάσεων που έλαβαν χώρα στο παρελθόν ώστε να μας δείξει ότι δεν είναι μόνο ο Δοτήρας της ζωής, αλλά επίσης Αυτός που την αποκαθιστά. Ας εξετάσουμε μία από τις αναστάσεις που έκανε ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, με τη δύναμη που του έδωσε εκείνος. Η αφήγηση αυτού του θαύματος είναι καταγραμμένη στα εδάφια Λουκάς 7:11-15.
Ήταν το έτος 31 Κ.Χ. Ο Ιησούς είχε ταξιδέψει στην πόλη Ναΐν της Γαλιλαίας. (Εδάφιο 11) Πιθανότατα κόντευε να βραδιάσει όταν έφτασε στα περίχωρα της πόλης. Η Γραφή αναφέρει: «Καθώς πλησίαζε στην πύλη της πόλης, είδε να μεταφέρεται έξω ένας νεκρός, ο μονογενής γιος της μητέρας του. Μάλιστα, αυτή ήταν χήρα. Και αρκετά μεγάλο πλήθος από την πόλη ήταν μαζί της». (Εδάφιο 12) Μπορείτε να φανταστείτε τη θλίψη εκείνης της χήρας μητέρας; Με το θάνατο του μοναχογιού της, στερήθηκε για δεύτερη φορά το άτομο που της προμήθευε τα αναγκαία και την προστάτευε.
Ο Ιησούς συγκέντρωσε την προσοχή του στην πενθούσα μητέρα, η οποία πολύ πιθανόν να περπατούσε κοντά στο νεκροκρέβατο που μετέφερε το σώμα του γιου της. Η αφήγηση λέει: «Όταν ο Κύριος την είδε, ένιωσε ευσπλαχνία για αυτήν και της είπε: “Μην κλαις”». (Εδάφιο 13) Ο Ιησούς συγκινήθηκε βαθιά από τη δεινή θέση αυτής της χήρας. Ενδεχομένως σκεφτόταν τη δική του μητέρα, η οποία πρέπει να είχε χηρέψει μέχρι τότε και σύντομα θα πενθούσε για εκείνον.
Ο Ιησούς πλησίασε—αλλά όχι για να μπει στην πομπή. Με μια χειρονομία που υποδήλωνε εξουσία, «άγγιξε το νεκροκρέβατο» και έκανε το πλήθος να σταματήσει. Κατόπιν, μιλώντας με τον τόνο κάποιου στον οποίο είχε δοθεί εξουσία επί του θανάτου, είπε: «“Νεαρέ, σου λέω: Σήκω!” Και ο νεκρός ανακάθησε και άρχισε να μιλάει, και εκείνος τον έδωσε στη μητέρα του». (Εδάφια 14, 15) Εκείνος ο νεαρός είχε πάψει να ανήκει στη μητέρα του όταν τον πήρε ο θάνατος. Γι’ αυτό, όταν ο Ιησούς «τον έδωσε στη μητέρα του», οι δυο τους έγιναν και πάλι οικογένεια. Η θλίψη που ένιωθε εκείνη η χήρα στην καρδιά της έδωσε αναμφίβολα τη θέση της σε δάκρυα ανείπωτης χαράς.
Αδημονεί η καρδιά σας να γευτείτε μια τέτοια χαρά—να σμίξετε και πάλι με κάποιον νεκρό προσφιλή σας; Να είστε βέβαιοι ότι ο Θεός συναισθάνεται τον πόνο σας. Η συμπόνια του Ιησού για την πενθούσα χήρα αντανακλούσε τη σπλαχνικότητα του ίδιου του Θεού, διότι ο Ιησούς αντικατόπτριζε τέλεια την προσωπικότητα του Πατέρα του. (Ιωάννης 14:9) Η Γραφή μάς διδάσκει ότι ο Θεός λαχταράει να επαναφέρει στη ζωή τους νεκρούς που διατηρεί στη μνήμη του. (Ιώβ 14:14, 15) Ο Λόγος του, η Αγία Γραφή, μας δίνει μια υπέροχη ελπίδα, δηλαδή την προοπτική να ζήσουμε σε έναν επίγειο παράδεισο και να δούμε τους νεκρούς προσφιλείς μας να ανασταίνονται. (Λουκάς 23:43· Ιωάννης 5:28, 29) Γιατί να μη μάθετε περισσότερα για Αυτόν που αποκαθιστά τη ζωή και για το πώς μπορείτε να αποκτήσετε και εσείς αυτή την ελπίδα;
[Εικόνα στη σελίδα 23]
«Ο νεκρός ανακάθησε και άρχισε να μιλάει, και εκείνος τον έδωσε στη μητέρα του»