Οι Αναγνώστες μας Ρωτούν

Γιατί Δεν Χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το Σταυρό στη Λατρεία;

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ακράδαντα ότι ο θάνατος του Ιησού Χριστού προμήθευσε το λύτρο που ανοίγει το δρόμο ώστε να λάβουν αιώνια ζωή όσοι ασκούν πίστη σε αυτόν. (Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 3:16) Εντούτοις, δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς πέθανε σε σταυρό, όπως απεικονίζεται συχνά κατά παράδοση σε διάφορες εικόνες. Πιστεύουν ότι ο Ιησούς πέθανε σε ένα όρθιο ξύλο που δεν είχε οριζόντιο δοκάρι.

Ο σταυρός χρησιμοποιούνταν στη Μεσοποταμία δύο χιλιάδες χρόνια πριν από τον Χριστό. Μάλιστα υπήρχαν σταυροί σε σκανδιναβικές βραχογραφίες από την Εποχή του Χαλκού ακόμη, αιώνες προτού γεννηθεί ο Ιησούς. Αυτοί οι μη Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν το σταυρό «ως μαγικό σύμβολο . . . για προστασία και καλή τύχη», έγραψε ο Σβεν Τίτο Άχεν, Δανός ιστορικός και ειδικός στη συμβολογραφία, στο βιβλίο Τα Σύμβολα Γύρω Μας (Symbols Around Us). Εύλογα, η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia) παραδέχεται: «Ο σταυρός εντοπίζεται τόσο σε προχριστιανικούς όσο και σε μη Χριστιανικούς πολιτισμούς, όπου συσχετιζόταν ως επί το πλείστον με το σύμπαν ή τη φύση». Γιατί, λοιπόν, έχουν επιλέξει οι εκκλησίες το σταυρό ως το πιο ιερό τους σύμβολο;

Ο Γ. Ε. Βάιν, έγκριτος Βρετανός λόγιος, αναφέρει τα εξής αντικειμενικά γεγονότα: «Μέχρι τα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. . . . είχαν γίνει δεκτοί στις εκκλησίες ειδωλολάτρες . . . και τους επιτράπηκε σε μεγάλο βαθμό να διατηρήσουν τα ειδωλολατρικά τους σημεία και σύμβολα. Συνεπώς υιοθετήθηκε το Ταυ ή Τ, . . . με το οριζόντιο τμήμα πιο χαμηλά».—Το Ερμηνευτικό Λεξικό των Λέξεων της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης του Βάιν (Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words).

Ο Βάιν επισημαίνει επίσης ότι τόσο το ουσιαστικό «σταυρός» όσο και το ρήμα «σταυρόω» αναφέρονται σε έναν «πάσσαλο ή ξύλο», και πρέπει «να διαφοροποιηθούν από τον εκκλησιαστικό τύπο του σταυρού με τα δύο δοκάρια». Συμφωνώντας με αυτό, η μετάφραση της Αγίας Γραφής Κομπάνιον Μπάιμπλ (Companion Bible) του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης δηλώνει: «Αποδεικνύεται . . . ότι ο Κύριος θανατώθηκε πάνω σε έναν όρθιο πάσσαλο και όχι σε δυο κομμάτια ξύλου τοποθετημένα κάθετα μεταξύ τους». Σαφώς, οι εκκλησίες έχουν υιοθετήσει μια παράδοση που δεν είναι Γραφική.

Ο ιστορικός Άχεν, ο οποίος αναφέρθηκε νωρίτερα, παρατηρεί: «Τους δύο αιώνες που ακολούθησαν το θάνατο του Ιησού, είναι αμφίβολο αν οι Χριστιανοί χρησιμοποίησαν ποτέ το σύμβολο του σταυρού». Για τους πρώτους Χριστιανούς, προσθέτει ο ίδιος, ο σταυρός «πρέπει να υποδήλωνε κυρίως το θάνατο και κάτι το κακό, όπως η λαιμητόμος ή η ηλεκτρική καρέκλα για τις μετέπειτα γενιές».

Ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι, ανεξάρτητα από τη μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε για το βασανισμό και την εκτέλεση του Ιησού, καμία εικόνα ή σύμβολο δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο αφοσίωσης ή λατρείας για τους Χριστιανούς. «Να φεύγετε από την ειδωλολατρία», προστάζει η Γραφή. (1 Κορινθίους 10:14) Ο ίδιος ο Ιησούς ανέφερε ποιο θα ήταν πραγματικά το διακριτικό γνώρισμα των αληθινών ακολούθων του, λέγοντας: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας».—Ιωάννης 13:35.

Σε όλα τα ζητήματα λατρείας, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, όπως και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα, πασχίζουν να ακολουθούν την Αγία Γραφή και όχι την παράδοση. (Ρωμαίους 3:4· Κολοσσαείς 2:8) Γι’ αυτό, δεν χρησιμοποιούν το σταυρό στη λατρεία.

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Ανάγλυφο που απεικονίζει ειδωλολάτρη Ασσύριο βασιλιά να φοράει σταυρό, γύρω στο 800 Π.Κ.Χ.

[Ευχαριστίες]

Photograph taken by courtesy of the British Museum