Οι Αναγνώστες μας Ρωτούν

Γιατί Πρέπει να Χρησιμοποιούμε το Όνομα του Θεού Εφόσον η Προφορά του Είναι Ανεπιβεβαίωτη;

Κανένας σήμερα δεν γνωρίζει πώς ακριβώς προφερόταν το όνομα του Θεού στην αρχαία εβραϊκή. Είναι αξιοσημείωτο, όμως, ότι το προσωπικό του όνομα εμφανίζεται στο κείμενο της Αγίας Γραφής περίπου 7.000 φορές. Ο Ιησούς φανέρωσε το όνομα του Θεού όταν ήταν στη γη και δίδαξε τους μαθητές του να προσεύχονται για τον αγιασμό αυτού του ονόματος. (Ματθαίος 6:9· Ιωάννης 17:6) Συνεπώς, ένα είναι βέβαιο​—η χρήση του ονόματος του Θεού είναι ύψιστης σπουδαιότητας για τη Χριστιανική πίστη. Γιατί είναι, λοιπόν, ανεπιβεβαίωτη η αρχική προφορά αυτού του ονόματος σήμερα; Υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι.

Πρώτον, πριν από δύο χιλιάδες χρόνια περίπου, αναπτύχθηκε μεταξύ των Ιουδαίων μια δεισιδαιμονική παράδοση σύμφωνα με την οποία ήταν εσφαλμένο να προφέρεται το όνομα του Θεού. Όταν ο αναγνώστης συναντούσε το όνομα στο Βιβλικό κείμενο, πρόφερε σε αντικατάσταση τη λέξη «Κύριος». Με αυτόν τον τρόπο, έπειτα από πολλούς αιώνες αχρησίας, η προφορά του ονόματος του Θεού ξεχάστηκε.

Δεύτερον, η αρχαία εβραϊκή γραφόταν χωρίς φωνήεντα, κατά τρόπο που μοιάζει πολύ με τις συντομογραφίες της ελληνικής καθώς και άλλων γλωσσών. Όταν ο αναγνώστης διάβαζε το κείμενο, πρόσθετε από μνήμης τα φωνήεντα που έλειπαν. Αργότερα, επινοήθηκε ένα σύστημα για να μην ξεχαστεί εντελώς η προφορά των εβραϊκών λέξεων. Προστέθηκαν φωνηεντικά σημεία σε κάθε λέξη των Εβραϊκών Γραφών. Για το θεϊκό όνομα, όμως, είτε προστέθηκαν τα φωνηεντικά σημεία της λέξης «Κύριος» ώστε να υπενθυμίζουν στον αναγνώστη ότι έπρεπε να προφέρει την υποκατάστατη λέξη είτε δεν προστέθηκε τίποτα απολύτως.

Έτσι λοιπόν, επέζησαν μόνο τα τέσσερα σύμφωνα που αποκαλούνται το Τετραγράμματο, το οποίο σύμφωνα με κάποιο λεξικό ορίζεται ως «τα τέσσερα εβραϊκά γράμματα που συνήθως μεταγράφονται ΓΧΒΧ ή ΙΧΒΧ και συνιστούν ένα Βιβλικό κύριο όνομα για τον Θεό». Εύκολα μπορούμε να διακρίνουμε πώς από τη μορφή ΙΧΒΧ προέρχεται το όνομα Ιεχωβά, το οποίο χρησιμοποιείται στην ελληνική.

Ωστόσο, μερικοί λόγιοι συστήνουν την προφορά «Γιαχβέ». Είναι πιο κοντά αυτός ο τύπος στην αρχική προφορά; Κανένας δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Στην πραγματικότητα, άλλοι λόγιοι έχουν παραθέσει επιχειρήματα με βάση τα οποία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται αυτή η προφορά. Φυσικά, τα Βιβλικά ονόματα, όταν προφέρονται σε μια σύγχρονη γλώσσα, πιθανότατα δεν έχουν καμία σχέση με την αρχική εβραϊκή, γεγονός για το οποίο δεν προβάλλει αντίρρηση σχεδόν κανένας. Αυτό συμβαίνει επειδή τα συγκεκριμένα ονόματα έχουν γίνει μέρος της γλώσσας μας και αναγνωρίζονται εύκολα. Το ίδιο ισχύει και για το όνομα Ιεχωβά.

Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα περιγράφτηκαν ως λαός για το όνομα του Θεού. Κήρυτταν σχετικά με αυτό το όνομα σε άλλους και τους παρότρυναν να το επικαλούνται. (Πράξεις 2:21· 15:14· Ρωμαίους 10:13-15) Σαφώς, είναι σημαντικό για τον Θεό να χρησιμοποιούμε το όνομά του σε οποιαδήποτε γλώσσα μιλάμε, να αναγνωρίζουμε τη σπουδαιότητά του και να ζούμε σε αρμονία με ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 31]

Είναι αξιοσημείωτο ότι το προσωπικό όνομα του Θεού εμφανίζεται στο κείμενο της Αγίας Γραφής περίπου 7.000 φορές