Οι Αναγνώστες μας Ρωτούν

Αν ο Αδάμ Ήταν Τέλειος, Πώς Ήταν Δυνατόν να Αμαρτήσει;

Ήταν δυνατόν να αμαρτήσει ο Αδάμ επειδή ο Θεός τον δημιούργησε με ελεύθερη βούληση. Αυτό το δώρο δεν συγκρούεται καθόλου με το γεγονός ότι ο Αδάμ ήταν τέλειος. Στην πραγματικότητα, μόνο ο Θεός είναι τέλειος με την απόλυτη έννοια. (Δευτερονόμιο 32:3, 4· Ψαλμός 18:30· Μάρκος 10:18) Η τελειότητα σε οποιονδήποτε ή σε οτιδήποτε άλλο είναι περιορισμένη. Παραδείγματος χάρη, ένα μαχαίρι μπορεί να είναι τέλειο για να κόβει κρέας, αλλά θα το χρησιμοποιούσατε για να φάτε σούπα; Ένα πράγμα είναι τέλειο μόνο σε σχέση με το σκοπό που εξυπηρετεί.

Για ποιο σκοπό, λοιπόν, δημιούργησε ο Θεός τον Αδάμ; Στόχος του Θεού ήταν να παραχθεί μέσω του Αδάμ ένα γένος ευφυών ανθρώπων με ελεύθερη βούληση. Όσοι θα ήθελαν να καλλιεργήσουν την αγάπη τους για τον Θεό και τις οδούς του θα το έδειχναν αυτό επιλέγοντας να υπακούν στους νόμους του. Άρα, η υπακοή δεν ήταν μια διαδικασία προγραμματισμένη μέσα στις διανοητικές δυνάμεις του ανθρώπου, αλλά θα πήγαζε εθελούσια από την καρδιά του. (Δευτερονόμιο 10:12, 13· 30:19, 20) Συνεπώς, αν ο Αδάμ δεν διέθετε την ικανότητα να επιλέξει την ανυπακοή, θα ήταν ελλιπής​—ατελής. Όσον αφορά το πώς επέλεξε ο Αδάμ να χρησιμοποιήσει την ελεύθερη βούλησή του, το Βιβλικό υπόμνημα δείχνει ότι ακολούθησε τη σύζυγό του εκδηλώνοντας ανυπακοή στο νόμο του Θεού σχετικά με «το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού».​—Γένεση 2:17· 3:1-6.

Μήπως, λοιπόν, δημιούργησε ο Θεός τον Αδάμ με ηθική αδυναμία, ώστε να μη διαθέτει την ικανότητα να παίρνει συνετές αποφάσεις ή να αντιστέκεται στον πειρασμό; Πριν από την ανυπακοή του Αδάμ, ο Ιεχωβά Θεός είχε εξετάσει όλη την επίγεια δημιουργία του, περιλαμβανομένου και του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού, και είχε διαπιστώσει ότι ήταν “πολύ καλή”. (Γένεση 1:31) Ως εκ τούτου, όταν ο Αδάμ αμάρτησε, ο Δημιουργός του δεν χρειαζόταν να διορθώσει κάποιο σχεδιαστικό ελάττωμα, αλλά δικαίως επέρριψε απερίφραστα την ευθύνη στον Αδάμ. (Γένεση 3:17-19) Ο Αδάμ δεν είχε αφήσει την αγάπη για τον Θεό και για το ορθό να τον υποκινήσει να είναι υπάκουος πάνω από όλα στον Θεό.

Σκεφτείτε, επίσης, ότι ο Ιησούς, όταν βρισκόταν στη γη, ήταν τέλειος άνθρωπος όπως ο Αδάμ. Ωστόσο, η σύλληψη του Ιησού, ανόμοια με τους άλλους απογόνους του Αδάμ, έγινε με την επενέργεια του αγίου πνεύματος, και έτσι αυτός δεν κληρονόμησε την τάση να είναι τρωτός στον πειρασμό. (Λουκάς 1:30, 31· 2:21· 3:23, 38) Ο Ιησούς παρέμεινε με τη θέλησή του όσιος στον Πατέρα του παρά τις ισχυρότατες πιέσεις. Ο Αδάμ, ασκώντας τη δική του ελεύθερη βούληση, ήταν προσωπικά υπεύθυνος για το ότι δεν υπάκουσε στην εντολή του Ιεχωβά.

Γιατί, όμως, επέλεξε ο Αδάμ να μην υπακούσει στον Θεό; Μήπως πίστευε ότι θα βελτίωνε κατά κάποιον τρόπο την κατάστασή του; Όχι, διότι ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι «ο Αδάμ δεν απατήθηκε». (1 Τιμόθεο 2:14) Ωστόσο, ο Αδάμ αποφάσισε να υποκύψει στις διαθέσεις της συζύγου του, η οποία είχε ήδη επιλέξει να φάει από τον απαγορευμένο καρπό. Η επιθυμία του να ευαρεστήσει εκείνη ήταν μεγαλύτερη από την επιθυμία του να υπακούσει στον Δημιουργό του. Ασφαλώς, μόλις του παρουσιάστηκε ο απαγορευμένος καρπός, ο Αδάμ έπρεπε να σταθεί και να σκεφτεί πώς θα επηρέαζε η ανυπακοή τη σχέση του με τον Θεό. Στερούμενος βαθιάς, αδιάρρηκτης αγάπης για τον Θεό, ο Αδάμ ήταν ευάλωτος στην πίεση, περιλαμβανομένης και της πίεσης από τη σύζυγό του.

Ο Αδάμ αμάρτησε προτού αποκτήσει παιδιά, γι’ αυτό και όλοι οι απόγονοί του γεννήθηκαν ατελείς. Εντούτοις, όπως ο Αδάμ, έτσι και εμείς έχουμε το δώρο της ελεύθερης βούλησης. Είθε να επιλέξουμε να στοχαζόμαστε με εκτίμηση την αγαθότητα του Ιεχωβά και να οικοδομούμε ισχυρή αγάπη για τον Θεό, ο οποίος αξίζει την υπακοή μας και τη λατρεία μας.​—Ψαλμός 63:6· Ματθαίος 22:36, 37.