Το Γνωρίζατε;

Γιατί άρχιζαν οι Εβραίοι το βράδυ την τήρηση του Σαββάτου τους;

Όταν ο Ιεχωβά έδωσε στο λαό του το νόμο για την Ημέρα της Εξιλέωσης, είπε: «Δεν πρέπει να κάνετε κανενός είδους εργασία εκείνη τη συγκεκριμένη ημέρα . . . Είναι σάββατο πλήρους ανάπαυσης για εσάς . . . Από βράδυ μέχρι βράδυ πρέπει να τηρείτε το σάββατό σας». (Λευιτικό 23:28, 32) Αυτή η εντολή αντανακλούσε την άποψη ότι κάθε ημέρα άρχιζε το βράδυ, μετά τη δύση του ήλιου, και τελείωνε με την επόμενη δύση. Για τους Εβραίους, συνεπώς, η ημέρα διαρκούσε από βράδυ σε βράδυ.

Αυτή η μέθοδος υπολογισμού των ημερών συμφωνούσε με το υπόδειγμα που έθεσε ο ίδιος ο Θεός. Η αφήγηση αναφορικά με την πρώτη συμβολική ημέρα της δημιουργίας δηλώνει: «Έγινε βράδυ και έγινε πρωί, πρώτη ημέρα». Οι επόμενες «ημέρες» υπολογίζονται και εκείνες με τον ίδιο τρόπο, αρχίζοντας το «βράδυ».​—Γένεση 1:5, 8, 13, 19, 23, 31.

Οι Εβραίοι δεν ήταν ο μόνος λαός που υπολόγιζε την ημέρα κατ’ αυτόν τον τρόπο. Το ίδιο έκαναν οι Αθηναίοι, οι Νουμιδοί και οι Φοίνικες. Από την άλλη πλευρά, οι Βαβυλώνιοι θεωρούσαν την ανατολή ως την αρχή κάθε νέας ημέρας, ενώ οι Αιγύπτιοι και οι Ρωμαίοι υπολόγιζαν τις ημέρες τους από μεσάνυχτα σε μεσάνυχτα, όπως συνηθίζεται σήμερα. Οι Εβραίοι της σύγχρονης εποχής, ωστόσο, εξακολουθούν να αρχίζουν και να τελειώνουν με τη δύση του ήλιου την τήρηση του Σαββάτου τους.

Τι ήταν η «απόσταση οδοιπορίας σαββάτου»;

Αφού παρέστησαν μάρτυρες της ανάληψης του Ιησού στον ουρανό από το Όρος των Ελαιών, οι μαθητές του επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ, η οποία απείχε «απόσταση οδοιπορίας σαββάτου». (Πράξεις 1:12) Ένας οδοιπόρος μπορούσε να καλύψει απόσταση ίσως 30 χιλιομέτρων ή περισσότερο σε μία ημέρα. Ωστόσο, το Όρος των Ελαιών βρίσκεται κοντά στην Ιερουσαλήμ. Τι σημαίνει, λοιπόν, η φράση «απόσταση οδοιπορίας σαββάτου»;

Το Σάββατο ήταν η ημέρα κατά την οποία οι Ισραηλίτες έπρεπε να αναπαύονται από τις συνηθισμένες δραστηριότητές τους. Δεν έπρεπε καν να ανάβουν φωτιά στα σπίτια τους εκείνη την ημέρα. (Έξοδος 20:10· 35:2, 3) «Να κάθεστε ο καθένας στον τόπο του», διέταξε ο Ιεχωβά. «Κανείς ας μη βγει από το μέρος όπου βρίσκεται την έβδομη ημέρα». (Έξοδος 16:29) Αυτός ο νόμος έδινε στους Ισραηλίτες την ευκαιρία να αναπαύονται από τις συνηθισμένες δραστηριότητές τους και να δίνουν αυξημένη προσοχή σε πνευματικές πτυχές της ζωής.

Μη αρκούμενοι στις αρχές που έθετε ο Νόμος του Ιεχωβά, οι ραβίνοι με τη νομικίστικη νοοτροπία τους άρχισαν να ορίζουν επακριβώς​—και κάπως αυθαίρετα—​πόσο πολύ μπορούσε να περπατήσει κάποιος το Σάββατο, λόγου χάρη, για να ασκήσει λατρεία. Αναφορικά με αυτό, η Εγκυκλοπαίδεια Βιβλικής, Θεολογικής και Εκκλησιαστικής Φιλολογίας (Cyclopedia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature) δηλώνει: «Ως επακόλουθο των αυστηρών νόμων περί τήρησης του Σαββάτου . . . , θεσπίστηκε να μην περπατάει κανένας Ισραηλίτης το Σάββατο πέρα από μια συγκεκριμένη απόσταση, την αποκαλούμενη απόσταση οδοιπορίας Σαββάτου». Εκείνη η απόσταση ορίστηκε στους 2.000 πήχεις, κάτι μεταξύ οχτακοσίων και χιλίων μέτρων.

[Εικόνα στη σελίδα 11]

Η Ιερουσαλήμ όπως φαίνεται από το Όρος των Ελαίων